🌷نکته تفسیری صفحه ۱۷۷🌷 مؤمنان حقیقی: شاید تا به حال این جملات را زیاد شنیده باشید: فلانی، شخص باایمانی است؛ ایمان او قوی و محکم است؛ او حقیقتاً ایمان دارد. براستی امّا ایمان چه کسانی قوی است و چه اشخاصی واقعاً ایمان دارند؟ آیا هر کسی که ادّعای ایمان و خداترسی داشته باشد، مؤمن است؟ از آن مهم تر، آیا ایمان خود ما، ایمانی حقیقی است؟ خداوند در آیات قرآن، نشانه هایی برای افراد باایمان مشخّص کرده که با توجّه به آن نشانه ها می توان مؤمنان راستین را شناسایی کرد. در این سه آیه، پنج ویژگی اساسی اهل ایمان ذکر شده است که با آن ها می توان عیار ایمان افراد را به خوبی تعیین کرده، مؤمنان خالص را از مؤمنان تقلّبی جدا کرد: 1ـ خداترسی: مؤمنان حقیقی، کسانی هستند که خدا را می شناسند و می دانند که او بسیار بزرگ و والا‏مقام است. به همین سبب، شکوه و عظمت او در دلهایشان جای گرفته، و هرگاه از آن قدرت بی نهایت یاد می شود، دل هایشان از ترس به لرزه می افتد؛ البتّه ترسی که ثمره ی درک عظمت خداوند است. از سوی دیگر، آنان می دانند که پس از زندگی کوتاه دنیوی باید در دادگاه عدل الهی حضور یابند و پاسخگوی اعمال و کردارشان باشند. به همین سبب، پیوسته به این فکر مشغول اند که مبادا به وظایفشان کامل عمل نکرده باشند. بنابراین هنگامی که نزدشان از خدا یاد شود، دل‏ مشغولی شان چند برابر می شود. 2ـ زیاد شدن ایمان با شنیدن آیات قرآن: مؤمنان راستین در قبال آیات پندآموز قرآن بی‏ تفاوت نیستند؛ بلکه هرگاه آیات قرآن خوانده شود، با تمام وجود به آن گوش می سپارند، و در پرتو این توجّه، ایمانشان زیادتر می شود و به سخنان خدا یقین بیشتری پیدا می‏ کنند. 3ـ توکّل: بینش اهل ایمان، والاتر از آن است که در زندگی خود، به مخلوقات ضعیف و ناتوان تکیه کنند؛ بلکه آنان با شناخت خدای یگانه بخوبی دریافته اند که تمام اسباب و علل در جهان هستی، به خواست و اراده‏ ی او تأثیر می گذارد، و بر همین‏ اساس، با اینکه خود برای سامان ‏دادن به زندگی‏شان می کوشند، کارهایشان را به خدا می سپارند و از او یاری می‏خواهند و بر او توکّل می کنند. 4ـ نماز: نماز، برترین عمل یک مسلمان است و جایگاه ویژه ای در زندگی آنان دارد. مؤمنان کاملاً مراقب اند که نمازهایشان را در اول وقت و دقیق و کامل به جا آورند. 5ـ انفاق: یکی دیگر از ویژگی های مؤمنان راستین، توجّه به بندگان خدا و برآوردن نیازهای آنان است. مؤمنان حقیقی، علاوه بر پرداخت زکات و واجبات مالی دیگر، بخشی از اموالشان را صدقه می دهند و به دیگران کمک می کنند، و بدین ترتیب، برای اصلاح وضعیت جامعه و ریشه‏ کنی فقر از آن می کوشند و در آخرت نیز از پاداش بزرگ انفاق بهره مند می شوند. #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d

#ختم_ششم_قرآن 📖 #روز_۱۹۹✨ #صفحه_۱۹۹✨ #سوره_مبارکه_توبه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d

🔸ترتیل صفحه ۱۹۹ قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام رست 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d

🌷نکته تفسیری صفحه۱۹۹🌷 ثروتی که صاحبش را از خدا دور کرد: «ثعلبه»، مرد تنگدستی بود و مال و ثروتی نداشت و برای همین نزد پیامبر آمده و از او خواسته بود از خدا بخواهد تا او ثروتمند شود ؛ ولی پیامبر كه می‌دانست او ظرفیت ثروت را ندارد، در پاسخ او فرموده بود: «مال كمی كه شكرش را بجا می‌آوری، از مال فراوانی كه ظرفیتش را نداری، بهتر است.» او امّا اصرار داشت که پیامبر برای ثروتمند شدنش دعا کند. به همین سبب، دوباره نزد پیامبر آمد، سلام كرد و جواب سلامش را همراه با لبخند از پیامبر دریافت كرد. پیامبر كه می‌دانست ثعلبه چه درخواستی دارد، منتظر شنیدن سخن او شد. ثعلبه هم درخواست گذشته‌اش را تكرار كرد؛ ولی این بار با اصرار بیشتر، و برای اینكه پیامبر را راضی كند، گفت: «شما دعا كنید كه خدا ثروت فراوانی به من بدهد. من هم به خدا سوگند می‌خورم كه در آن صورت به بینوایان صدقه دهم و زكات مالم را بپردازم.» پیامبر خدا كه اصرار ثعلبه را دید، دستانش را بلند كرد و از خدا خواست كه او را ثروتمند كند. به دعای پیامبر، خیلی زود گوسفندهای ثعلبه زیاد شدند؛ آن قدر كه او دیگر نمی‌توانست در مدینه از آن ها نگهداری كند. به همین سبب، از مدینه بیرون رفت و در محلی دور از مدینه به گوسفندداری مشغول شد. ثعلبه‏ ثروتمند امّا دیگر مانند گذشته نبود. در نمازهای جماعت و جمعه شركت نمی‌كرد و نه تنها صدقه نمی‌داد، حاضر به دادن زكات واجب هم نبود. هنگامی كه وضعیت او را برای پیامبر بازگو كردند، پیامبر با ناراحتی فرمود: «وای بر ثعلبه! وای بر ثعلبه!» یكی از لازم ترین نیازهای انسان برای زندگی، «مال و ثروت» است. همه ی ما برای داشتن یك زندگی خوب و مناسب، به ثروت نیاز داریم و باید برای به دست آوردن آن تلاش كنیم؛ ولی باید به دو نكتـه توجه كنیم: 1ـ پـیـش از تلاش برای به دست آوردن مال، بکوشیم ظرفیت ثروتمندی را بیابیم تا مبادا خدا و خَلق خدا را فراموش كنیم؛ كه در این صورت، ثروتمان نه تنها مایه‏ ی خوشبختی نمی شود، كه مقدمه‏ ی بدبختی ما خواهد شد؛ همان¬طور كه مایه ی بدبختی ثعلبه شد. 2ـ به قدر نیازمان برای به دست آوردن ثروت تلاش كنیم، و اگر بیش از آن مقدار به دست آوردیم، به قدر مناسب ذخیره، و بقیه را در راه‌های خیر مصرف كنیم. به یاد داشته باشیم كه خداوند در آیه ی 39 سوره ی سبأ به ما فرموده است: «هر مالی را که انفاق كنید، خدا مال دیگری را به جایش قرار می‌دهد.» آری، اگر با این نگاه به مال و ثروت برسیم، بی شک آن، نعمتی از سوی خداست كه دنیا و آخرت ما را آباد می‌کند؛ ولی اگر غیر از این باشد، دیگر آن ثروت، نعمت نیست. #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2936537296C81b5114eb4