✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: «ایام #قیام_توابین» موضوع: #احکام_توبه ❓اگر كسى در زندگى اشتباه كند، آيا خدا او را مى‌بخشد و توبه او پذیرفته می‌شود؟ ✅ توبه حقيقى و جدى به پيشگاه خداوند غفار، موجب بخشيده شدن گناه (اگرچه كبيره) مى‌شود و نااميد شدن از حضرت حق، خود گناه است، ولى بايد توجه داشت كه اگر حق‌الناس در ميان است، بايد پرداخت شود و نيز چنانچه حق‌الله از قبيل قضاى نماز يا روزه بر عهده شخص است، بايد جبران شود. ❓در جايى مى‌ديدم که توبه از گناه، واجب فورى است؛ آيا اين جمله درست است؟ و معناى دقيق آن چيست؟ ✅ کسى که معصيتى کرده، واجب است فوراً توبه کند و معناى توبه اين است که با پشيمانى از گناهى که کرده تصميم بگيرد تکرار نکند و اگر حق‌الناس است از عهده‌ی آن برآيد و اگر حق‌الله است و قضا دارد، قضا نمايد. 📚 استفتائات امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: #غفلت_توابین، #عبرتی_بزرگ روز دوشنبه، ١۴٠٢/٠٧/٢۴ ✍️ مناسبت روز: فردا اولین روز از ماه ربیع‌الثانی است که طبق تاریخ برابر با آغاز رسمی «قیام توابین» به عنوان اولین قیام شیعیان، پس از حماسه‌ی عاشورا است، لذا سخن امروز را به این واقعه تاریخی و عبرت‌های بزرگ آن، اختصاص می‌دهیم؛ پس از شهادت حضرت اباعبدالله (ع) و یاران وفادار ایشان در کربلا و عدم یارى آن حضرت از سوى مسلمانان و خیانت بزرگ دعوت‌کنندگان؛ شیعیان حاضر در کوفه دچار سرخوردگى و ندامت و پشیمانی عظیم شدند و پس از گفتگوهاى فراوان، به این نتیجه رسیدند که این ننگ و ندامت هرگز از آنها دور نمی‌شود، مگر با گرفتن انتقام و یا کشته‌شدن در این راه مقدس. [المنتظم فى تاریخ الامم والملوک، ج ۶، ص ۲۸] آنها با این تفکر، خود را «#توابین» نامیدند و قیامی را تحت عنوان «#قیام_توابین» شکل دادند که رهبری اصلی آن را «سليمان بن صرد خزاعى» به عهده داشت؛ سپاه توّابین با حدود چهار هزار نفر نیرو در روزهای آغازین ماه ربيع‌الثانى سال ۶۵ قمرى، حرکت قیام به سمت شام را رسماً آغاز نمودند و در «عین الورده» به جنگ با سپاه شام به فرماندهی عبیداللّه بن زیاد (لعنت‌الله علیه) رفتند؛ توّابین با دلاوری و صلابت وصف‌ناپذیری با لشکریان شام به مدت سه روز جنگیدند و به پیروزی‌های بزرگی دست یافتند؛ اما بالاخره به علت کثرت لشکریان شام که حدود سی هزار نفر بودند و کشته شدن رهبران قیام، توّابین شکست خوردند. (انساب الاشراف، ج۶) ✍️ هرچند نهضت توّابین و قیام مردم کوفه، اهداف مقدسی (از جمله: ریشه کن نمودن ظلم و فساد، و دفاع از دین و سپردن حکومت به دست صالحان و فرزندان رسول خدا) داشت و زمینه را برای قیام‌های بعدی مانند قیام مختار (ره) فراهم نمود و وحشت را در دل امویان انداخت؛ (تشیع در مسیر تاریخ، ص۲۳۳) اما همواره در تاریخ یک سؤال بزرگ باقی مانده که: ❓آیا «توابین» با این قیام به وظيفه خود عمل نموده و توانستند جبران مافات کنند؟؟؟!!! ✅ در جواب به این پرسش، باید بدانیم آدمی در طول زندگی، دچار غفلت‌های متعددی می‌شود که باهم متفاوتند! 🔹بعضی از غفلت‌ها در حوزه زندگی فردی صورت می‌گیرد، به طور مثال انسان از زمان یک آزمون بزرگ، مانند کنکور سراسری غفلت می‌کند و در آن سال از تحصیل باز می‌ماند؛ اما امکان جبران آثار سوء آن، برای انسان وجود دارد و اگر هم امکان جبران نباشد، آثار سوء آن فقط مختص به خود فرد است و نه دیگران! 🔹ولی بعضی از غفلت‌ها در حوزه اجتماعی صورت می‌گیرد؛ به طور مثال اگر در زمان انتخابات ریاست جمهوری، افراد آگاه و بصیر جامعه روشنگری نکنند و ما انتخاب اشتباهی انجام دهیم، در این صورت نه تنها خودمان بلکه یک ملت، باید ۴ تا ٨ سال تاوان این اشتباه را بدهند! 🔹اما بعضی دیگر از غفلت‌ها بسیار بزرگ هستند و همه‌ی جهانیان را تحت تأثیر خود قرار می‌دهد و هرگز قابل جبران نیستند! ✍️ آری، به راستی غفلت بزرگ «توابین» به وسعت تمامی تاریخ و بلکه به وسعت ابدیّت است! ابتدا غفلتِ تنها گذاشتن سفیر امام و سپس غفلتِ جبران ناشدنی خیانت و تنها گذاشتن امام و ولی زمان خود در کربلا، آن هم پس از ده‌ها هزار دعوت‌نامه و بستن پیمان‌های مکرر!!! البته این غفلت و خیانت، میراث غفلت و خیانت بزرگتر در جریان سقیفه بود که چنان آثار سویی در تاريخ ایجاد کرد که پس از گذشتن قرن‌ها، بشریت، هنوز روی آسایش و آرامش را به خود ندیده و حکومت مسلمانان تا تاریخ معاصر، دست به دست بین طاغوتیان و مستکبرین و استثمارگران چرخیده و مسلمانان هنوز تقاص غفلت در سقیفه و کربلا را می‌دهند! حالا خودتان قضاوت نمایید که آیا قیام توابین با همه‌ی آثار خوب و اهداف مقدسش، توانسته شهادت امام (ع) و انحراف در مسیر تاریخ و رهبری مسلمین را جبران کند؟؟؟!!! هرچند که انشاالله توبه توابین به درگاه خداوند بخشنده، مورد قبول واقع شده باشد. ✍️ در پایان نباید فراموش کنیم که تاریخ عبرت‌های فراوانی در خود دارد و مسلماً یکی از عبرت‌های بزرگی که از غفلت توابین، می‌توان گرفت، این است که: «ما که خود را از شیعیان و عاشقان امام زمان (عج) می‌دانیم؛ در دوران غیبت، چقدر به وظایف خود عمل کرده و به یاد حضرت هستیم! و آیا در این زمان در کنار نایب برحق حضرت قرار گرفته‌ایم؟ پس باید به خود نهیب بزنیم که مبادا خوابمان ببرد و ولیّ زمانمان را با عده‌ای افراد دنیاطلبِ سست عنصر تنها بگذاریم؛ و هرگز یادمان نرود که شاید همین فردا، روز امتحان ما نیز فرا رسد! پس مراقب باشیم که خدای ناکرده، ما هم همچون توابین، عبرتی برای دیگران در تاریخ نشویم! https://eitaa.com/ROOZBARG