اصلأ ما عادت داریم به ترجمه کردن رفتار دیگران ، اگر اینطور نبود ، اگر تا تقی به توقی نمیخورد از رفتارهای کسی که به تازگی یکجای زندگیمان پیدایش شده برداشت های عاشقانه نمیکردیم و بعضی شب ها تا صبح روی فلان حرف یا رفتارش حساس نمیشدیم و داستانی که دوست داشتیم نمی ساختیم و ذوق نمی کردیم این همه آدم اسیر عشق های یک طرفه اطرافمان نبودند... اشتباهمان اینست که فرصت نمیدهیم آدمها به زبان بیایند . تا نگاه مهربان دیدیم خیال میکنیم عاشقانه است تا کمی توجه و حمایت دیدیم دلمان به عشقی گرم میشود که توی ذهنمان ساختیم تا اسمش را صدا کردیم و در پاسخ "جانم" شنیدیم دلمان لرزید و عشق آمد نشست روی شانه هایمان.. اما این برداشت های اشتباه یکجا راه درست را پیدا میکنند و دستشان رو میشود آن وقت اسمشان را میگذارند "سوء تفاهم" و هیچ کاری هم از دستت برنمی آید ، وقتی کسی اسمش را صدا زد و جانم شنید وقتی نگاه هایی که تو تحویل گرفتی به دیگری سپرد وقتی فهمیدی آهنگ عاشقانه ای که برایت فرستاد برای دیگران هم ارسال شده وقتی به خودت آمدی و دست پیش بینی هایت رو شد تازه آن وقت می نشینی و کلاف دلخوشی هایت را می شکافی غصه میخوری و به حماقت خودت توی آینه میخندی اما یاد میگیری تا آدمها با زبان خودشان خیلی چیزهارا نگفته اند از رفتارهای نامفهوم و اتفاق های پیش پا افتاده ی عادی چیزی که دلت میخواهد نسازی و ناراحت یا دلخوش نشوی! لطفأ جوری خیالبافی کنید که وقتی حقیقت را فهمیدید تلخی أش حال زندگیتان را بهم نزند ! #نازنین_عابدین_پور @YasegharibArdakan