6⃣3⃣ سال کمای یهود یهودیان نژادپرست‌ترین افراد بشر هستند. تیره‌های مختلف یهود فاقد آیین‌ مذهبی مشترک هستند و حتی ساختار معماری کنیسه‌هایشان نیز با یکدیگر متفاوت است. آنان ذبح یکدیگر را شرعی ندانسته و ازدواج با یکدیگر را روا نمی‌دانند. نیمی از ۱۳ میلیون جمعیت یهودی جهان در فلسطین اشغالی زندگی می‌کنند. مهم‌ترین گروه‌های یهودیان فلسطین اشغالی اَشکِنازی، سِفاردی، مِزراحی و فلاشه‌ هستند. یکی از مشکلات دولت نامشروع اسرائیل نبود شخصیت مؤثر مورد تأیید همه گروه‌ها است و تصویر شخصیت‌های روی اسکناس یکی از چالش‌های همیشگی این دولت بدون ملت است. در فلسطین اشکنازی‌ها ـ یهودیان اروپایی ـ از بهترین امکانات و پست‌ها و بیش‌ترین حقوق و مزایا برخوردار بوده و در ارتش به درجه ژنرالی نیز می‌رسند. اما یهودیان فلاشه ـ آفریقایی ـ ضعیف‌ترین نژاد هستند که حق اهدای خون را ندارند و سیاست‌های عقیم‌سازی و نابارورسازی در مورد آنان اجرا می‌شود. ۸۵ درصد آنان زیر خط فقر زندگی می‌کنند و به همین دلیل بیشترین استخدام در بخش‌هایی از ارتش که بیشترین تلفات را دارد را به خود اختصاص داده‌اند. نارضایتی این گروه از سال ۲۰۱۲ به شورش علیه حکومت اسرائیل منجر شده و این جنبش انقلاب برده‌ها لقب گرفته است. یکی از سنت‌های الهی نابودی ملت‌های دچار اختلاف است. قرآن کریم از اختلاف دایمی قوم یهود تا قیامت خبر می‌دهد و سوره اسراء از نابودی یهودیان سرکش و نابودی عبادتگاه‌های آنان خبر داده است. در روایات شیعه نابودگر این قوم گروهی از قم معرفی شده است. در سفر تثنیه تورات آمده «قومی از دوردست‌ها که زبانشان را نمی‌فهمید مانند عقاب برسر شما فرود خواهندآمد.» در سفر خروج نیز آمده است «شما در برابر دشمنانتان پا به فرار خواهید گذاشت، کسانی که از شما نفرت دارند برشما حکومت خواهندکرد». در تورات آمده زمانی که سنگ به سوی شما پرتاب شد، زمان نابودی قوم یهود است. نخستین سنگ در انتفاضه نخست مسجد الاقصی در سال ۱۳۶۶ به سمت آنان پرتاب شده است. اگر حمایت ترکیه، اعراب و نوکران منطقه‌ای اسرائیل نبود، سال‌ها از نابودی اسرائیل گذشته بود. شاید جنبشی که پس از تغییر پایتخت اسرائیل در میان جوانان فلسطینی پدید آمده، همان خبر انجیل لوقا در مورد محاصره یهودیان و نابودی آنان باشد. قرآن کریم یهود را مغضوب خدا معرفی کرده که همواره طعم ذلت را می‌چشند و این ذلت پس از جنگ ۳۳ و ۲۲ روزه و حمله موشکی سوریه به جولان آشکارتر است. الیس الصبح بقریب. 🔰@yasmhj🔰

دشمنی یهود با اهل‌بیت ع و شیعیان پس از رحلت پیامبر ص، احبار یهود برای خانه‌نشین ساختن امیرمومنان و تبدیل احکام به کمک غاصبان خلافت آمدند و سرانجام ابن ملجم یهودی‌ امیرمؤمنان ع را به شهادت رساند. آنان برای جلوگیری از گسترش نفوذ و جایگاه باقر العلوم ع با کمک مزدوران خود به جعل احادیث به نام حضرت پرداختند و مانع از نفوذ تشیع در بهترین دوران برای معرفی آن شدند. ابن‌شاهک یهودی سخت‌ترین شکنجه‌ها را بر امام کاظم ع تحمیل کرد. ابن دیزج یهودی بارگاه امام حسین ع را با خاک یکسان کرد و بنیان افکار وهابیت در باب زیارت قبور را بنا نهاد. آنان با القای مسائل اختلافی چون فتنه بزرگ خلق قرآن، بزرگ‌ترین فتنه‌های مذهبی عالم اسلام را رقم زدند. امروزه آنان بزرگ‌ترین عامل ایجاد تفرقه در جهان اسلام و تخریب چهره اسلام و شیعیان هستند. 🔰 @yasmhj🔰

جنایت مشترک وهابیت و رضاخان پهلوی قرآن کریم ساخت مسجد بر فراز قبور اصحاب کهف توسط یکتاپرستان مسیحی را تأیید کرده است که نشان‌گر مشروع بودن ساخت عبادت‌گاه در کنار مزار اولیای الهی از دیدگاه اسلام و ادیان الهی است. بقیع آرامستان مشهور شهر مدینه است که در ابتدا باغستانی از درخت‌های گوناگون بوده و لذا «بقیع غرقد» نامیده می‌شده است. پیامبر اعظم (ص) برای برخی از صحابه مانند عثمان بن مظعون (ره) سنگ یادبود نصب نمود و به زیارت قبور بقیع می‌رفت. شخصیت‌هاب بزرگ اسلام چون امام حسن مجتبى، امام زينالعابدين، امام باقر و امام صادق (ع) و صدها نفر از اصحاب پيامبر اكرم (ص) در آن دفن شدهاند. این اماکن مقدس همواره مورد توجه مسلمانان بوده و هست. به گواه مورخان بزرگی چون مسعودی (346ق) و جهانگردان مسلمانی چون ابن‌جبیر (614ق) و ابن‌بطوطه (779ق) مسلمانان همواره به زیارت بارگاه پیامبر (ص)، قبور بقیع و بزرگان مکه و مدینه می‌رفته‌اند. در قرن هشتم ابن‌تیمیه حرانی (728ق) سومین نظریه‌پرداز بزرگ سلفی، این سیره پیامبر (ص) و پیروان ایشان را بدعت و گمراهی دانست. پس از او همفکرانش چون ابن‌عبدالوهاب (م1206ق) ارزشمندترین میراث‌های فرهنگی اسلام و زیارتگاه‌های مشهور مسلمانان را به ویژه در سال‌های 1218،1221،1344و1364 قمری با خاک یکسان ساختند. در این جنایت‌ها قبور بزرگان اسلام مانند اجداد پیامبر چون هاشم، عبدمناف و عبدالمطلب و نیز عمویشان ابوطالب و همسر عزیزشان خدیجه (ع) و شهدای قیام فخ (بر علیه عباسیان در سال 169ق) در مکه و خانه امیرمؤمنان و امام صادق (ع)، مسجد فضیح (محل رخداد رد شمس برای امیرمؤمنان)، بیت‌الاحزان فاطمه، مرقد حمزه سیدالشهدا، ابراهیم فرزند پیامبر (ع)، كوچه ‌بنی‌هاشم، قبور شهدای حره (که در سال 62 یا 63 قمری توسط سپاه یزید به شهادت رسیدند)، قبور صحابه بزرگ پیامبر (ص) و شیعیان بزرگ امیرمؤمنان (ع) چون عثمان‌بن‌مظعون، سعدبن‌معاذ، جابربن‌عبدالله انصاری، ابوسعید خدری در مدینه و نیز بارگاه ابوذر ره در ربذه و خانه میزبانان پیامبر (ص) در قبا و مدینه مانند ابوایوب انصاری ره از میان رفتند. بی‌تردید تخریب این مساجد و اماکن متبرک از مصادیق منع از مساجد الهی است که به تعبیر قرآن کریم مایه رسوایی و خواری در دنیا و عذاب بزرگ آخرت است. این شیوه آنان با تخریب مسجد بابری ـ نماد قدمت اسلام در شبه قاره هند در آذر 1371ـ توسط هندوها قابل مقایسه است. هدف از این حرکت مذبوحانه به فراموشی سپردن پیشینه تاریخی تشیع و نیز تطهیر و پوشاندن جنایات خلفای اموی و عباسی بوده است. مؤید آن برخورد دوگانه سلفیان در تخریب حرم عسکریین ع و سالم ماندن بارگاه ابوحنیفه (150ق) و عبدالقادر گیلانی (561ق) در بغداد و تخریب آرامگاه حجربن‌عدی ره و سالم ماندن بارگاه بزرگ خالدبن‌ولید، همسر و پسرش در سوریه است. 8 شوال 1344 (31 فروردین 1305 ـ 21 آوریل 1926) قبور ائمه بقیع ویران شد و با اعتراض گسترده علمای حوزه علیمه قم و نجف مواجه شد و علما و مردم سراسر ایران برای محکومیت این حرکت واپس‌گرایانه وهابیان تظاهرات گسترده‌ای به راه انداختند. از عبرت‌های تاریخ این است که رضاخان که هنوز تفکرات واپس‌گرایانه خود را آشکار نساخته بود و در زمان سپهسالاری به عنوان عزادار سینه‌چاک امام حسین ع شناخته می‌شد پس از رسیدن به سلطنت پرده از ماهیت پلید خود برداشت و از شور مذهبی مردم کشورش سوء‌استفاده و آن را در مجامع جهانی به عنوان حمایت مردمی از شکل‌گیری سلطنت پهلوی و مخالفت با ادامه سلطنت قاجار وانمود کرد. او پس از رسیدن به سلطنت و در حالی که عنوان سلطان تنها کشور شیعه را یدک می‌کشید وهابیت را به رسمیت شناخت. عزاداری برای امام حسین (ع) را ممنوع، موقوفات مربوط به اهل‌بیت (ع) را مصادره، قبور اصحاب بزرگ ائمه (ع) در قم را ویران ساخت و دست نویسندگان وهابی‌مسلک مانند شریعت سنگلجی (1310ش) خرقانی (1322ش) و کسروی (1324ش) را برای ترویج افکار وهابیت و حمله به باورهای شیعه باز گذاشت. این حرکت به بهانه توسعه مسجد الحرام و مسجد النبی (ص) توسط دولت سعودی اجرا شده و همچنان در حال اجراست. همان‌گونه که مزدوران سعودی نیز در پوشش طالبان و داعش در حال اجرای این نقشه شیطانی هستند. @yasmhj

فرزند خلبان امام خمینی ره سرلشکر خلبان علی‌اکبر قربان شیرودی در دی‌ماه ۱۳۳۴ در تنکابن متولد شد. او که از استعداد بالایی برخوردار بود از کودکی و با عنایت پدرش به تعلیم قرآن توجه داشت. پس از دورد به دوره خلبانی بالگرد بل209 با عمق نفوذ آمریکایی‌ها در کشور آگاه شد. در دوران مبارزات انقلاب، اعلامیه‌های امام خمینی ره را منتشر می‌کرد و به فرمان امام مبنی بر خروج سربازان از پادگان‌ها جامه عمل پوشید. پس از پیروزی انقلاب در کمیته‌ انقلاب اسلامی پاسداری از مراکز امنیتی و نظامی کرمانشاه را بر عهده گرفت. در غائله کردستان که با مسامحه دولت موقت و بهانه مذاکره با ضدانقلاب این خطه از کشورمان را در آستانه جدایی از مام میهن قرار داده بود داوطلبانه به مبارزه با مزدوران آمریکا پرداخت و نقش تعیین‌کننده‌ای در آزادسازی پاوه ایفا کرد. شهید مصطفی چمران، وزیر دفاع وقت، او را ستاره درخشان جنگ‌های کردستان نامید. در آغاز جنگ تحمیلی از دستور بنی‌صدر مبنی بر انهدام پادگان ابوذر و مهمات نظامی آن سرپیچی کرد و مسئولیت تمرد از فرمان فرمانده کل قوای وقت در شرائط جنگی را پذیرفت. او به همراه همرزمانش با 12 ساعت پرواز مداوم، پادگان ابوذر و غرب کشور را از خطر سقوط حتمی نجات داد. اقدام شجاعانه او و همرزمانش فراتر از برآوردهای کارشناسان نظامی دنیا و سه برابر توان تعریف شده برای بالگرد کبری بود. تیمسار فلاحی، رئیس ستاد مشترک ارتش، او را ناجی غرب نامید که غیرممکن‌ها را ممکن ساخت. این عملیات بازتاب گسترده‌ای در رسانه‌های بین‌المللی پیدا کرد و بنی‌صدر مجبور شد او را مشمول ارتقای درجه قرار دهد. اما شیرودی درجه تشویقی بنی‌صدر را نپذیرفت و در نامه به فرمانده هوانیروز کرمانشاه نوشت: «اینجانب منظوری جز پیروزی اسلام نداشته‌ام و به دستور رهبر عزیزم به جنگ رفته‌ام». شیرودی در یکی از سخنرانی‌هایش گفته بود: « اگر امام بگوید هر دو فرزندت را قربانی کن درنگ نمی‌کنم و این کار را انجام می‌دهم چون معتقدم امام اشتباه نمی‌کند» افشاگری‌های او علیه خیانت‌های بنی‌صدر به بازداشت او در دیماه 59 منجر شد که با وساطت آیت‌الله خامنه‌ای آزاد شد. شیرودی پس از 360 بار نجات معزه‌آسا از خطر گلوله‌های دشمن در آخرین عملیات پروازیِش در تاریخ ۸ اردیبهشت ۱۳۶۰، در بازی دراز دشت ذهاب و پس از انهدام چهار تانک دشمن به شهادت رسید. امام خمینی در دیدار با خانواده شهید فرمود «شیرودی فقط فرزند شما نبود، فرزند من هم بود» @yasmhj