صفحه ۲۶۱ مصحف شریف
سوره مبارکه ابراهیم علیه السلام
🆔 لینک کانال
https://eitaa.com/joinchat/505479184C4108af7ddd
4_5848040453919737468.mp3
1.85M
🔸ترتیل صفحه 261 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام ماهور
🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه
🆔 لینک کانال
https://eitaa.com/joinchat/505479184C4108af7ddd
قرآن ترجمه المیزان
سوره 14
سوره مبارکه ابراهيم
صفحه 261
مُهْطِعِينَ مُقْنِعِي رُءُوسِهِمْ لَا يَرْتَدُّ إِلَيْهِمْ طَرْفُهُمْ ۖ وَأَفْئِدَتُهُمْ هَوَاءٌ (43)
در حالى که با ترس [به سوى موقف حساب] شتابانند و سرهايشان را بالا گرفته اند و پلک هايشان به هم نمى خورد و دل هايشان خالى [و از وحشت فرو ريخته] است. (43)
وَأَنْذِرِ النَّاسَ يَوْمَ يَأْتِيهِمُ الْعَذَابُ فَيَقُولُ الَّذِينَ ظَلَمُوا رَبَّنَا أَخِّرْنَا إِلَىٰ أَجَلٍ قَرِيبٍ نُجِبْ دَعْوَتَكَ وَنَتَّبِعِ الرُّسُلَ ۗ أَوَلَمْ تَكُونُوا أَقْسَمْتُمْ مِنْ قَبْلُ مَا لَكُمْ مِنْ زَوَالٍ (44)
و مردم را بيم ده از روزى که عذاب به سوى آنان مى آيد; پس کسانى که ستم کرده اند مى گويند: پروردگارا! ما را تا زمانى نزديک (کوتاه) مهلت ده تا دعوتت را اجابت کنيم و از رسولانت پيروى نماييم. آيا [شما طغيان نکرديد] و شما نبوديد که پيش از اين سوگند ياد مى کرديد که هرگز براى شما زوالى نيست؟ (44)
وَسَكَنْتُمْ فِي مَسَاكِنِ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ وَتَبَيَّنَ لَكُمْ كَيْفَ فَعَلْنَا بِهِمْ وَضَرَبْنَا لَكُمُ الْأَمْثَالَ (45)
و در مسکن هاى کسانى که به خود ستم کردند، ساکن شديد; در حالى که براى شما روشن شده بود که با آنان چه کرديم، و براى شما مَثَل ها زديم. (45)
وَقَدْ مَكَرُوا مَكْرَهُمْ وَعِنْدَ اللَّهِ مَكْرُهُمْ وَإِنْ كَانَ مَكْرُهُمْ لِتَزُولَ مِنْهُ الْجِبَالُ (46)
و همانا [آنان]نيرنگ خود را به کار بستند و نيرنگشان نزد خدا [آشکار]است; هر چند که از نيرنگ آنان کوه ها از جا کنده شود. (46)
فَلَا تَحْسَبَنَّ اللَّهَ مُخْلِفَ وَعْدِهِ رُسُلَهُ ۗ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ ذُو انْتِقَامٍ (47)
پس هرگز مپندار که خدا در وعده خود با رسولانش خلاف مى کند، بى ترديد خدا عزّتمند و انتقام گيرنده است. (47)
يَوْمَ تُبَدَّلُ الْأَرْضُ غَيْرَ الْأَرْضِ وَالسَّمَاوَاتُ ۖ وَبَرَزُوا لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ (48)
روزى که زمين به غير اين زمين تبديل شود و آسمان ها نيز [ چنين شوند] و [همه] در پيشگاه خداى يگانه قهار حاضر گردند. (48)
وَتَرَى الْمُجْرِمِينَ يَوْمَئِذٍ مُقَرَّنِينَ فِي الْأَصْفَادِ (49)
و مجرمان را در آن روز مى بينى که در غل ها به هم بسته شده اند. (49)
سَرَابِيلُهُمْ مِنْ قَطِرَانٍ وَتَغْشَىٰ وُجُوهَهُمُ النَّارُ (50)
پيراهن هايشان از قطران (قير) است و چهره هايشان را آتش مى پوشاند. (50)
لِيَجْزِيَ اللَّهُ كُلَّ نَفْسٍ مَا كَسَبَتْ ۚ إِنَّ اللَّهَ سَرِيعُ الْحِسَابِ (51)
تا [بدين گونه] خدا هر کسى را در برابر آنچه کسب کرده است، سزا دهد. بى شک خدا زود حساب است. (51)
هَٰذَا بَلَاغٌ لِلنَّاسِ وَلِيُنْذَرُوا بِهِ وَلِيَعْلَمُوا أَنَّمَا هُوَ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ وَلِيَذَّكَّرَ أُولُو الْأَلْبَابِ (52)
اين ابلاغى است براى مردم و براى اين که به وسيله آن هشدار داده شوند و براى اين که بدانند او معبودى يگانه است و براى اين که خردمندان هشيار گردند. (52)
🆔 لینک کانال
https://eitaa.com/joinchat/505479184C4108af7ddd
نکته تفسیری صفحه ۲۶۱
حال و روز دشمنان خدا در قیامت:
شاید این سؤال بسیاری از ما باشد که «چرا خداوند که آفریدگار و فرمانروای هستی است، به دشمنان خود اجازهی زندگی و فساد و گناه می دهد، و آیا او از رفتار و کردار آنان بی خبر است؟!».
آیهی 42 در پاسخ این سؤال می فرماید که مبادا خیال کنید که خدا از ستمکاران و کارهای بدشان غافل است و آنان می توانند آزادانه به زندگی ننگین خود ادامه دهند؛ بلکه خداوند چنین خواسته که دنیا، سرای اختیار انسان ها باشد و آنان بدون اینکه مجبور باشند، خودشان راه حق یا باطل را انتخاب کنند. البته این دوران کوتاه، بزودی به پایان می رسد و دوستان و دشمنان خدا در دادگاه عدل الهی حاضر می شوند و به پاداش و کیفر اعمال خود می رسند. آری، خدا کاملاً از حال کافران ستمگر باخبر است و مجازات آنان را تا قیامت به تأخیر انداخته است. در آن روز امّا وضعیت آنان با دنیا متفاوت است؛ زیرا به فرمودهی آیهی 48، نظام آسمان ها و زمین در قیامت دگرگون می شود، و یکی از نمونه های آن دگرگونی، تغییر وضعیت جسمی و ظاهری انسان هاست.
شاید بسیاری از دشمنان خدا، با تکیه بر مال و ثروت خود و قدرت و نفوذ اجتماعی شان، در دنیا با غرور و تکبّر راه می رفتند و به افراد زیردست خود با تحقیر و کوچکی نگاه می کردند؛ شاید همیشه در دل، خودشان را مهم ترین افراد جهان می پنداشتند و گمان می کردند که هیچ گاه نابود نمی شوند؛ شاید آزادانه برای عیّاشی و گناه یا خونریزی و فساد، به هر جای جهان که می خواستند، سفر می کردند؛ امّا این آزادی و اختیار به زودی به پایان می رسد و آن نگونبختان گنهکار، با نکبت و شرمساری وارد صحرای محشر می شوند. آنجا دیگر اوضاع متفاوت است. قدرت و تسلّط خدا ـ که در دنیا از کافران پنهان بود ـ نمایان می شود و خصوصیات زشت کافران در ظهور می یابد: چشم هایشان از ترس و حیرت خیره می شود (تَشخَصُ فیهِ الاَبصار)؛ به سرعت به سوی جایگاهشان در دادگاه قیامت می دوند و با ذلّت و خواری به صحنه ی هولناک قیامت می نگرند(مُهطعینَ)؛ سرهایشان را به سوی آسمان می کشند تا عذاب را نبینند(مُقنِعی رُؤوسِهِم) و از هول و وحشت پلک نمی زنند (لایَرتَدُّ اِلَیهِم طَرفُهُم)؛ دلهایشان از ترس خالی می شود و قدرت هیچ گونه تصمیم گیری ندارند(اَفئِدَتُهُم هَواِّء). آنجا دیگر از آزادی خبری نیست؛ بلکه با غل و زنجیرِ آتشین بسته می شوند(مُقَرَّنینَ فِی الاَصفاد) و به جای لباس های پر زرق و برقی که با آن به دیگران فخر می فروختند، لباس هایی از مواد بدبوی مذاب و مشتعل بر تن هایشان پوشانده می شود (سَرابیلُهُم مِن قَطِران) و در آن حال، آتش، چهره هایشان را فرا می گیرد (تَغشیّْ وُجوهَهُمُ النّار). با این اوصاف، به نظر شما، آیا خدا از حال آنان بی خبر بوده یا آنان از خدا غافل بودهاند؟
🆔 لینک کانال
https://eitaa.com/joinchat/505479184C4108af7ddd