📜 #متن |🔰 اسیرِ خود 🪢انسان مى ‏تواند حتى با شنيدن صداى خدا و حضور بهشت و جهنم، حتى به ‏خاطر يك كبر و يا يك حرص يا يك بخل، يا يك حسد، از راه باز بماند و رجيم‏ شود. 🪢ظلم و علو، مى ‏تواند مانع تأثير يقين و شهود انسان باشد و مى ‏تواند طمع و گندم رى، او را كور كند و ترازوى او را خراب نمايد. 🪢اسارت ‏هاى ما گسترده و مشهود است! 🪢 به ‏خاطر هوس بچه ‏ها از تكليف، چشم مى ‏پوشيم. به ‏خاطر دست‏يابى به توپ و گل، حدود را زير پامى ‏گذاريم و حريف را ناجوانمردانه مى ‏اندازيم؛ به ‏خاطر هيچ مى ‏گذريم و با توهم ‏ها حقايق را رها مى ‏كنيم. 🪢آن‏جاكه ميزان را به ‏دست مى ‏آوريم و فرصت ترازودارى پيدا مى ‏كنيم، ضعف در محاسبه و جهل به قدرها و اندازه ‏ها، بهشت و جهنم ما را در موارد محدودى نشان ‏مى ‏دهد و در تمامى موارد سنجش نمى ‏كند. 🪢آن‏جاكه مى ‏سنجد و نشان ‏مى ‏دهد باز كفر و كبر و غرور و طمع و هزار مانع مى ‏تواند ما را به جحد و عناد و كفر و چشم ‏پوشى وادار سازد و رجيم نمايد. 🪢 آن‏جاكه عبوديّت شكل مى ‏گيرد، باز اين خطر هست كه بازگرديم و در مصاف دشمنِ بيدار به غفلت روى آوريم و لباس جنگ را فراموش كنيم، كه طبيعى است مورد تهاجم قراربگيريم و در خانه ‏ى خودمان به اسارت درآييم و در سرزمين خودمان شكست بخوريم. ❛❛ عین‌صاد 📚 #وارثان_عاشورا | ص ۲۷۴ #⃣ #بریده_کتاب #امامت 🆔 لینک کانال https://eitaa.com/joinchat/505479184C4108af7ddd

✅ تسویف و تأخیر قيس بن مسهر و عبدالله بن يقطر...از رسولان امام براى مسلم هستند كه در قادسيه به وسيله حصين بن نمير دستگير مى‌شوند و به كوفه روانه مى‌شوند و براى لعن بر حسين عليه السلام بر منبر فرستاده مى‌شوند و مردم را به يارى حسين و جدايى از حرامزاده‌اى مثل ابن زياد مى‌خوانند و از بالاى قصر پرتاب مى‌شوند و سر از بدن شكسته‌شان جدا مى‌شود. طرماح بن عدى هم از طايفه طى است كه از كوفه بيرون آمده و آن لشكر عظيم نخيله را ديده و هنگامى كه به حسين مى رسد، به جاى نصرت به نصيحت مى پردازد و از حسين عليه السلام مى خواهد كه به كوه‌هاى طى روى بياورد و تا بيست هزار شمشيرزن را در ركاب خود ببيند كه تا جان در بدن دارند از او دفاع مى كنند. حضرت مى فرمايد كه من با حرّ عهدى دارم و نمى پذيرد و طرماح به خاطر رساندن آذوقه عيال، از حسين عليه السلام جدا مى شود تا خود براى نصرت او بازگردد و حسين عليه السلام مى فرمايد: شتاب كن، چون ممكن است كه ما را نبينى و او مى رود و هنگامى كه باز مىگردد، ديگر در نينوا لاله‌اى نيست و آتش‌ها خاكستر شده‌اند. اين تسويف و تأخيرها به خاطر هر عذر و بهانه اى كه باشد، از ترجيح آن بهانه حكايت دارد. چرا ما تكليف‌ها را به عقب مى‌اندازيم؟ آيا امكان بيشتر و يا قدرت زيادتر و يا رفع موانع و يا رفعت همتى را انتظار داريم؟ مادامى كه حسين، به تبليغ و دگرگون كردن تلقى مردم از خويش و از حكومت محتاج است، مادام كه او به مهره هاى كارساز و جايگزين آنها از مهره‌هاى موجود نياز دارد، چگونه تأخير مى‌كنيم و براى تأمين چند ماه آذوقه مى‌رويم و فرصت‌ها را از دست مى‌دهيم در حالى‌كه زمان تنگ و هدف دور و موانع بسيار و راه‌زنها در كمين هستند. ما براى فرار از تكاليف، تكاليف را سنگين مى‌شماريم و توان خود را نفى مى‌كنيم تا عذر تأخير و تسويف را فراهم كنيم. ما مى‌گوييم: «لَو استَطَعنا لَخَرَجنا مَعَكم يُهلِكون انفُسَهُم».(توبه:۴۲) و خدا مى‌ گويد: «لَو ارادوا الخُروج لا عدوا له عدةً».(توبه:۴۶) ما مى‌گوييم: اگر مى‌توانستيم مى‌آمديم و خدا مى‌فرمايد: اگر مى‌خواستند آماده مى‌شدند. آنچه خدا مى‌خواهد شتاب و سبقت است كه: «سارعوا الى مَغفِرة مِن رَبِّكم»،(آل عمران: ۱۳۳) و «اغتَنمواالفرص» و «اغتنموا المهل».( نهج‌البلاغه، خطبه۷۶) و آنچه شيطان مى خواهد وعده و وعيد و تسويف و تأخير است كه: «يعدهم و يمنيهم و مايعدهم الشيطان الا غروراً».(نساء:۱۲۰) ✅ ما اگر مى خواهيم كه حسرت نصرت معصوم و حسرت غنيمت همراهى او را نداشته باشيم و همچون طرماح به جاى خالى نرسيم، بايد تمرين كنيم و هيچ تكليفى را به خاطر بهانه‌اى به عقب نيندازيم و الان مى‌روم و رفتم را با عمل جايگزين كنيم كه تا به خود بجنبيم، ديگران رفته‌اند و كارها را برده‌اند و ما را با لهو و لعب‌ها گذاشته‌اند. 📚 #وارثان_عاشورا ص۲۷۶ 🔶استاد #علی_صفایی_حائری 🆔 لینک کانال https://eitaa.com/joinchat/505479184C4108af7ddd