🔹آیت الله حائری شیرازی:
🔸ناامنی در کنار خدا یا امنیت در مقابل خدا
زُهِیر و شِمر هر دو، هم در کربلا بودند و هم در صفین.
درجنگ صفین، زُهِیر در کنار معاویه بود و شِمر در کنار امیرالمومنین. زُهِیر در هر دو میدان صفین و کربلا بنا بر فطرت عمل کرد و شِمر در هر دو، بنا بر طبیعت.
زُهِیر در صفین به امر فطرتش رفته بود؛ چون میخواست به خاطر مظلوم با ظالم بجنگد، اما ظالم را اشتباه گرفته بود. شِمر هم در هر دو میدان به دنبال قدرت بود. او هم اشتباه کرده بود و خیال میکرد که در کنار علی علیه السلام به قدرت دست پیدا میکند. هر دو در میدان کربلا اشتباهشان را اصلاح کردند.
آنچه اساسی است این است که انسان همۀ زینت های دنیا را فدای فطرت کند. امنیت بزرگترین زینت این حیات است. انسان باید ناامنی در کنار خدا را بر امنیت در مقابل خدا ترجیح دهد.
شِمر در عصر #تاسوعا صدا زد: «أَيْنَ بَنُو أُخْتِنَا»(فرزندان خواهر ما کجایند). #حضرت_<ع>جواب نداد. امام حسین علیه السلام به برادرش عباس فرمود: «أَجِيبُوهُ وَ إِنْ كَانَ فَاسِقاً» (پاسخش را بدهید،اگرچه فاسق است)یعنی بااینکه میدانید فاسق است و نمیخواهیدجوابش را بدهید،ولی بایدجوابش را بدهید.
حضرت عباس علیه السلام ناچار گفت: چه میگویی؟ شمرگفت: من برای تو و برادرهایت امان آورده‌ام. حضرت عباس<ع> امان‌نامه او را رد کرد. او امنیت در کنار شِمر، عبیدالله و یزید را نخواست وناامنی درکنار ذُریۀ پیامبر<ص>را برگزید.
درواقع میگوید:راحتی، آزادی، امنیت، شهرت، قدرت، عزّت، همه فدای تو!
📚 کتاب آئینه تمام نما/فصل۲ درس‌های عاشورا/ ص۱۱۲
https://eitaa.com/Mesbah_alHoda313
