✍#خدایا_من_او_را_بخشیدم یکی از بستگان امام صادق (ع) به خاطر موضوعی در غیاب آن حضرت نزد مردم از آن بزرگوار بدگویی می‌کرد. امام توسط شخصی از بدگویی او باخبر شد. همین که حضرت این خبر را شنید، بی آن که عکس العمل شدیدی نشان دهد، با کمال نرمش و آرامش برخاست و وضو گرفت و مشغول نماز شد. یکی از حاضران به نام حماد لحام می‌گوید: من گمان کردم که آن حضرت می‌خواهد آن شخص را نفرین کند، ولی برخلاف تصور من، دیدم آن بزرگوار بعد از نماز چنین دعا کرد: خدایا! من حقم را به او بخشیدم، تو از من بزرگوار تر و سخی تری، او را به من ببخش و کیفرش نکن. سپس دیدم آن حضرت چنان نسبت به آن شخص ترحم و رقت قلب نشان داد که همچنان برای او دعا می‌کرد و من از آن همه بزرگ منشی، صمیمیت و صفای باطن آن حضرت، شگفت زده شدم. 📙فراز‌های برجسته از سیره ی امامان شیعه ۱۸۱/۲ -۱۸۲؛ به نقل از: الانوار البهیه /۱۹۴. ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌