✅ #روزبرگ_شیعه سلام علیکم بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «كَرَّارٌ غَيْرُ فَرَّار» روز چهارشنبه، ١۴٠١/١١/٢۶ مناسبت روز: امروز طبق تقویم قمری برابر با سالروز فتح قلعه خیبر و پیروزی مسلمانان در جنگ خیبر به واسطه جانفشانی و شجاعت بی‌نظیر امیرالمؤمنین (ع) است که در روزهای گذشته، حکایت کامل این واقعه را از کتب معتبر اهل‌سنت به حضورتان تقدیم نمودیم و انشاالله در روزبرگ امروز این مبحث را ادامه می‌دهیم؛ قبلاً عرض شد در «جنگ خیبر» پس از اینکه خليفه اول و دوم در میدان نبرد شکست خورده و پشت به دشمن نموده و فرار کردند؛ حضرت رسول (ص)، پرچم را به دست امیرالمؤمنین (ع) دادند و و ایشان را «كَرَّارٌ غَيْرُ فَرَّار» یعنی «حمله کننده‌ای سخت که هرگز فرار نمی‌کند»، نامیدند؛ و سپس حضرت علی (ع) با غلبه بر پهلوانان یهود از جمله «حارث و مرحب خیبری» و با کَندن درب قلعه بزرگ خیبر فاتح میدان و جنگ شدند؛ البته فرار برخی از صحابه از میادین نبرد، فقط در این جنگ نبوده بلکه در میدان‌های متعدد از صحنه‌ی جنگ گریخته‌اند؛ تا جایی که آیه ١۵۵ سوره آل‌عمران نازل شد و خداوند به نکوهش فرارکنندگان در جنگ‌ پرداخته و فرمود: «کسانی از شما که در روز برخورد مسلمان و کافران (در جنگ اُحد) پشت کرده و فراری شدند؛ شیطان، آنها را به سبب نافرمانی و بدکرداریشان به لغزش افکنده...»؛ و همچنین در آیه ١۶ سوره اَنفال فرمود: «کسانی که در میدان جنگ و دفاع از اسلام فرار می‌کنند، مورد خشم من هستند و یقیناً جهنمی می‌باشند»؛ «سیوطی» از مفسرین بزرگ اهل‌سنت در تفسیر الدّرالمنثور، ج٢، ص٣۵۵ «ذیل آیه ١۵۵ سوره آل عمران» از شخص خليفه دوم نقل می‌کند که «وقتی در روز جنگ اُحد، از مشرکان شکست خوردیم، من فرار کردم و از کوه بالا رفتم همانند...(برخی موجودات کوهی)»: «... قَالَ عُمَر: لما کَانَ یَوْم أحد هَزَمْنَا ففررت حَتَّى صعدت الْجَبَل فَلَقَد رَأَیْتنِی أنزو کأننی أروى... (أروى: ضَأْن الْجَبَل ضد الماعز)» البته طبق منابع اهل سنت، خليفه دوم در این فرار تنها نبوده و بسیاری از صحابه بزرگ دیگر هم‌چون خلیفه اول نیز بارها از میدان نبرد گریخته و در کوه‌ها و بیابان‌ها فرار کرده‌اند! ✍️ اما نکته مهم این است که در تمام این جنگ‌ها، مردِ میدان، امیرالمؤمنین (ع) بودند که همیشه در برابر دشمنان ایستاده‌اند تا جایی که مورخین آورده‌اند که حضرت علی (ع) در جنگ اُحد، بیش از ٩٠ جراحت و زخم عمیق برداشته بودند، ولی هم‌چنان شجاعانه می‌جنگیدند و از پیامبر اعظم خدا (ص) دفاع می‌کردند تا جایی که حضرت جبرئیل (ع) نازل شد و ندای «لافَتى اِلاّ عَلِىّ، لا سَیفَ اِلاّ ذُوالفَقار» سر داد. (تاریخ طبرى، ج۳، ص۱۶۹ و بحارالانوار،ج ۲۰،ص ۵۴) در «جنگ خندق» (احزاب) نیز وقتی پهلوان عرب، عمرو بن عبدود از خندق گذشت و با فریاد، مبارز می‌طلبید! همین صحابه بزرگ، خود را از برابر چشم رسول‌الله (ص) مخفی می‌کردند، تا از رفتن به میدان در امان بمانند و تنها باز هم علی ابن ابیطالب (ع) به دعوت پیامبر (ص) لبیک گفته و با عمرو بن عبدود جانانه جنگیده و تمام کُفر را با ضربتی شکست داد؛ (تاریخ طبری، ج۲، ص۵۷۴ـ۵۷۳ و الإرشاد مفید، ج۱، ص۱۰۹ـ۹۸) به‌صورتی که پیامبر (ص) این ضربت را بالاتر از عبادت تمام جنّ و انس؛ و طبق روایت دیگر، برتر از عبادت تمام امت تا روز قیامت دانستند: «ضَرْبَةُ عَلّیٍ یَوْمَ الْخَنْدَق افْضَلُ مِنْ عِبادَةِ الثَّقَلَین‌» (المستدرک علی الصحیحین، ج۳، ص۳۴؛ جامع‌الاحادیث، سیوطی، ج۱۸، ص۵۳؛ المواقف، ایجی، ج۸، ص۳۷۱؛ ، شرح المقاصد، تفتازانی، ج۵، ص۲۹۸؛ و...) ✍️ و حاشا و کلا که در هیچ جنگی، امیرالمؤمنین (ع) پشت به دشمن کرده باشند لذا پیامبر لقب «كَرَّارٌ غَيْرُ فَرَّار»، (حمله‌کننده بی‌گریز) را به حضرت دادند و این لقب از فضیلت‌های اختصاصی حضرت علی (ع) می‌باشد. (تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۵۶؛ الإرشاد، ج۱، ص۶۴؛ شرح الأخبار، ج۱، ص۱۴۸ و...) همچنین عالم بزرگ اهل‌سنت «ابن‌ابی‌الحدید» در شرح نهج‌البلاغه آورده است که زره حضرت علی (ع) اصلاً پشت نداشته و وقتی از مولای متقیان پرسیدند، چرا زره شما پشت ندارد؟! حضرت فرمودند: چون من هرگز به دشمن پشت نکرده و از میدان نمی‌گریزم! ✍️ در پایان سخن به خود می‌بالیم و افتخار می‌کنیم که مولا و امام و پیشوای اول ما «حيدر کرار» است که هرگز در هیچ میدانی فرار نکرده و با شجاعت بی‌بدیلش، تمام پهلوانان عرب را به زانو درآورده و برتری نیروی اسلام را به جهانیان اثبات نموده است و کلام آخر: از روز ازل تا به ابد می‌گویم هرجاکه صدایم برسد می‌گویم هر لحظه هزار بار بی‌حد و عدد یاحیدر صف‌شکن مدد می‌گویم التماس دعا

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «رَحمَةٌ لِلعَالَمین ٢» روز یکشنبه، ١۴٠١/١١/٣٠ مناسبت روز: امروز سالروز اولين اقامه نماز جماعت در اسلام است، چنانچه در روایات آمده که پس از بعثت پيامبر (ص) در روز ٢٧ ماه رجب، یک روز بعد یعنی در روز ٢٨ ماه رجب پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) اولین نماز جماعت را به همراه اميرالمومنين علیه السلام و حضرت خدیجه (علیهاالسلام) اقامه فرمودند. (الغدیر، ج٣، ص٢٢۴) اما دیروز عید بزرگ مبعث و مبعوث شدن پیامبر مهربانی و رحمت برای هدایت و سعادت بشریت بود و عرض شد که خداوند متعال در آیه ١٠٧ سوره «انبیاء»، حضرت رسول (ص) را رحمت عام برای تمام جهانیان دانسته است: «وَ ما أَرْسَلْناکَ إِلاّ رَحْمَةً لِلْعالَمِینَ»؛ اما شاید این سؤال در ذهن بعضی از عزیزان به وجود آمده باشد که بسیاری از مردم کره زمین اصلاً به پیامبر خاتم و دین اسلام، ایمان نیاورده‌اند، پس چگونه این موضوع با «رَحمَةٌ لِلعَالَمین» قابل جمع است؟! ✅ در پاسخ به این سؤال باید بدانیم که طبق آیه‌ی فوق‌الذکر، مسلماً عموم مردم دنیا اعم از مؤمن و کافر مرهون رحمت پیامبر اسلام (ص) هستند؛ چراکه آن حضرت، آئین و راه و روشی را برای بشریت به ارمغان آوردند که سبب نجات و سعادت بشریت می‌گردد؛ حالا اگر گروهى از مردم از این رحمت الهی بهره برده و گروهى دیگر به واسطه جهل و یا لجاجت، خودشان را از آن محروم نموده‌اند، مسلماً تأثیرى در همه‌شمول بودن این رحمت ندارد! و این موضوع، درست مانند آن است که در منطقه‌ای بیمارستانی بسیار مجهز براى درمان همه دردها با پزشکان حاذق و انواع امکانات پزشکی تأسیس گردد و درهاى آن نیز به روى همه مردم بدون تفاوت نژاد و قومیت و زبان و.. باز باشد؛ اما بعضى از بیماران لجوج و نادان، از قبول این فیض عام امتناع کنند و در اثر همین غفلت، دچار درد مضاعف و چه‌بسا مرگ شوند! آیا این موضوع تأثیرى بر این فیض عام بیمارستان دارد؟ و کسی می‌تواند ادعا کند که فیض این بیمارستان، همه‌شمول نیست؟! براین اساس، خداوند به واسطه‌ی پیامبر اکرم (ص)، درب‌های رحمت خود را براى همه جهانیان باز نموده است و این موضوع را در آیه ١٠٧ سوره «انبیاء» که گذشت به بشریت، بشارت داده و ثمره‌ی اطاعت از پیامبر خوبی‌ها را رسیدن به رحمت واسعه الهی دانسته است: «وَ أَطِیعُواْ اللّهَ والرَّسُولَ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ»: «و از خدا و رسولش اطاعت کنید، تا مورد رحمت الهی قرار گیرید»؛ (آل عمران/١٣٢) لذا این رحمت الهی، به تعبیر آیه فوق‌الذکر آن چنان مفهوم وسیعى دارد که تمام انسان‌ها در تمام اعصار و قرون را شامل مى‌شود (للعالمين) و حتى مفسرین آورده‌اند که این رحمت عام، شامل آسمانیان نیز می‌گردد؛ چنانچه در حدیثی آمده که هنگامی که این آیه نازل شد، پیامبر خدا از «جبرئیل» پرسیدند: آیا چیزى از این رحمت عام، عائد شما نیز شد؟ (هَلْ أَصْابَکَ مِنْ هذِهِ الرَّحْمَةِ شَىْءٌ)؛ و حضرت جبرئیل در پاسخ عرض کردند: بله، من از پایان کار خویش بیمناک بودم، اما به خاطر این آیه‌ که بر شما نازل شد، از وضع خود مطمئن شدم، آنجا که خداوند مرا با این جمله مدح کرد: «ذِي قُوَّةٍ عِنْدَ ذِی الْعَرْشِ مَكِينٍ» (تکویر/٢٠): «جبرئیل نزد خداوند خالق عرش، بلند مقام و بلند مرتبه است» (مجمع البیان، ذیل آیه مورد بحث) ✍️ بنابر آنچه گذشت باید اذعان نمود که خاتم‌الانبیاء (ص) نه فقط برای مسلمانان بلکه برای کل موجودات زمینی و آسمانی عالم در همه‌ی اعصار تا قیامت «رَحمَةٌ لِلعَالَمین» هستند و مسلماً در دنیاى امروز که فساد، تباهى، ظلم و بیدادگرى از در و دیوار آن مى‌بارد و آتش جنگ‌ها در هر سو شعله‌ور بوده و چنگال مستکبرانِ بیدادگر، همواره حلقوم مستضعفان مظلوم را فشرده و جهل و فساد اخلاقی، خیانت و ظلم و استبداد و تبعیض، جای تمام خوبی‌ها و مهربانی‌ها را گرفته است! بشریت بیش از هر زمان دیگر، به رحمت واسعه الهی نیازمند است و چه رحمتى بالاتر از سیره و روش و دین مترقی اسلام که پیامبر خاتم برای بشریت آورده که بی‌شک عمل به آن می‌تواند نقطه پایانى همه‌ی ناکامى‌ها، بدبختى‌ها و سیه‌روزى‌های بشریت باشد! رحمتى عام و همه‌شمول که انشاالله سرانجامش به ظهور آخرین منجی عالم بشریت و حکومت صالحان بر تمام زمین ختم خواهد شد؛ 🔰 «اللهم عجل لولیک الفرج»

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السلام علیک یا رسول الله السلام علیکم یا اهل بیت النبوه السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «رَحمَةٌ لِلعَالَمین» روز شنبه، ١۴٠١/١١/٢٩ مناسبت روز: امروز سالروز بعثت "رَحمَةٌ لِلعَالَمین" پیامبر خوبی‌ها و مهربانی‌ها، حضرت محمد مصطفی (ص) است؛ لذا این عید بزرگ را به همه مسلمانان جهان تبریک و تهنیت عرض نموده و سخن امروز را با سلام و صلوات بر محمد و آل محمد آغاز می‌نمائیم؛ عید «مبعث»، روزی است که «انسان کامل» و «خاتم انبیاء الهی» از سوی خداوند متعال برای هدایت بشریت برانگیخته شد، تا بشر با تبعیت و الگوگیری از این «اسوه حسنه» به سعادت در دنیا و آخرت دست یابد؛ چنانچه قرآن می‌فرماید: «لَقَد کانَ لَکُم فی رَسولِ اللهِ اُسوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَن کانَ یَرجُوا اللهَ وَ الیَومَ الأخِر؛ (أحزاب/۲۱) اما، بی‌شک خصال حمیده‌ی پیغمبر اکرم (ص) یکی دوتا، و ده‌تا و صدتا نیست؛ چنانچه همسر حضرت، درباره‌ی اخلاق ایشان می‌گوید: «کانَ خُلقُهُ القُرآن»: «اخلاق پیغمبر، قرآن مجسّم است» (مسند احمد، ج ۶، ص ۱۶۳) لذا برای الگوگیری از آن حضرت، ابتدا باید با خصال حمیده و خُلق عظیم پیامبر (ص) آشنا شویم که در این مجال کوتاه تنها به چند خصلت بزرگ آن حضرت اشاره می‌نمائیم: 1️⃣ «اخلاق محمدی» یکی از بزرگترین خصال حمیده رسول خدا که طبق فرمایش ایشان، هدف از بعثت آن حضرت بوده، مکارم اخلاق است: «إِنَّمَا بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ مَکَارِمَ الْأَخْلَاق» (بحارالانوار، ج ۶٨، ص ٣٨٢؛ و السنن الکبری، ج ١٠، ص ٣٢)؛ اخلاق حسنه‌ای که خدای متعال درباره آن می‌فرمايد: «وَ اِنَّکَ لَعَلیٰ خُلُقٍ‌ عَظیم»؛ (قلم/۴) و مسلماً چیزی را که خدای متعال، عظیم و برجسته‌ بداند، در آن نهایت خوبی و شرافت وجود دارد! لذا یک انسان مسلمان باید مانند حضرت، متخلّق به اخلاق محمدی باشد. 2️⃣ «صبر جمیل» یکی دیگر از خصوصیات بسیار برجسته‌ پیامبر خدا «صبر» است؛ چنانچه خداوند از اوّل بعثت، به حضرت، دستور صبر و استقامت داده و در آیات متعدد در قرآن کریم به این موضوع اشاره نموده است؛ هم‌چون آیه ٧ سوره‌ی مدّثّر: «وَ لِرَبِّکَ فَاصبِر» و یا در آیه ١٠ سوره‌ی مزّمّل: «وَاصبِر عَلیٰ ما یَقولون» و می‌دانید که این دو سوره، از اوّلین سوره‌هایی است که بر رسول خدا نازل شده است، یعنی از همان قدم اوّل، خدای متعال به پیغمبرش می‌گوید، اگر می‌خواهی به رسالتت عمل نمایی، باید صبور باشی؛ امیرالمؤمنین (ع) هم فرمودند؛ «بر شما باد به صبر، زیرا صبر نسبت به ایمان، چون سر است نسبت به بدن؛ در بدنى که سر نباشد خیرى نیست، چنانچه در ایمانى که همراه با صبر نباشد هم، خیری نیست» (حکمت ٨٢ نهج‌البلاغه) ✍️ اما صبر در برابر چه چیزی؟ این موضوع را پیامبر اکرم (ص) در حدیثی تبیین نموده‌ و فرمودند: صبر بر سه بخش است: ⬅️ «صبر بر مصیبت و مشکلات»: یعنی انسان، خودش را در برابر حوادث و مصائب گوناگون، حفظ کند؛ ⬅️ «صبر در معصیت»: یعنی انسان در مقابل میل به گناه پایداری کند؛ ⬅️ «صبر در طاعت»: یعنی انسان در مقابل بی‌حالی و بی‌کاری و تنبلی به هنگام انجام وظیفه، پایداری کند؛ البته صبر هزاران شاخه دارد؛ اما بالاترین مقام صبر را حضرت باقرالعلوم (ع) در روایتی بیان فرموده‌اند: چون هنگام رحلت پدرم فرا رسيد، مرا در آغوش گرفته و فرمود: فرزندم! به تو سفارشى مى‌كنم كه پدرم در آخرین لحظات عمر به من كرده و فرمود كه پدرشان امیرالمؤمنین (ع) این سفارش را در پایان عمر نموده‌اند: «يا بُنَيَّ، اِصْبِرْ عَلَى الْحَقِّ وَ اِنْ كانَ مُرّا»: «فرزندم! در راه حق، صبور باش، حتّى اگر [این صبورى] تلخ باشد» (اصول كافى، ج ٢، ص ٩١) 3️⃣ «عدل و عدالت» یکی دیگر از خصال حمیده پیامبر (ص) که از مهم‌ترین اهداف همه‌ی پیغمبران الهی بوده، برپایی «عدالت» است: «لَقَد اَرسَلنا رُسُلَنا بِالبَیِّنٰتِ وَ اَنزَلنا مَعَهُمُ الکـِتٰبَ وَ المیزانَ لِیَقومَ النّاسُ بِالقِسط»: «ما رسولان خود را با دلایل روشن فرستادیم، و با آنها کتاب (آسمانی) و میزان (شناسایی حقّ از باطل و قوانین عادلانه) نازل کردیم تا مردم قیام به عدالت کنند...» (حديد/۲۵)‌ بنابراین، یکی از اهداف بزرگ رسالت و اِنزال کُتب الهی این بوده که قیام به قسط شود و جامعه، قائم به عدل وعدالت باشد؛ البته عدالت نیز اقسام بسیاری دارد و فقط در تقسیم اموال و ثروت نیست؛ بلکه عادلانه رفتار کردن در همه چیز مهم است؛ اما متأسفانه امروزه در فضای حقیقی و مجازی، شاهد بی‌عدالتی‌های فراوان هستیم! به‌گونه‌ای که به راحتی تهمت می‌زنند، دروغ می‌گویند و بدون اطمینان مطلبی را منتشر و یا منتقل می‌نمایند و با آبروی مردم بازی می‌کنند! این‌ها همه از مصادیق بی‌عدالتی است، و اگر ما پیرو پیامبر اکرم (ص) هستیم نباید بی‌عدالتی کنیم! ✍️ این مبحث ادامه دارد... التماس دعا