« برای هر ستاره ای که ناگهان در آسمان غروب می کند دلم هزار پاره است دل هزار پاره را خیال آنکه،آسمان همیشه و هنوز پر ستاره است،چاره است ... » محمد زهری.

«آرزو در دلِ غم‌دیدهٔ ما آه شود...» صائب تبریزی.

هر چه دیدیم درین باغ، ندیدن به بود هر گل تازه که چیدیم، نچیدن به بود صائب تبریزی.

«آن‌قدر خسته‌ام که دیگر نمی‌خواهم کسی دوستم داشته باشد.» ملتم تانی.

لطفاً با من گوش دهید.

«‌در شب کوچک من افسوس باد با برگ درختان میعادی دارد در شب کوچک من دلهره ویرانیست گوش کن ... وزش ظلمت را میشنوی؟ من غریبانه به این خوشبختی می نگرم..» فروغ فرخزاد.

«آخرین پرنده را هم رها کرده ام اما هنوز غمگینم چیزی در این قفس خالی هست که آزاد نمی‌شود.» گروس عبدالملکیان.

ز خود رمیده چه داند نوای من کجاست جهان او دگر است و جهان من دگر است اقبال لاهوری.

خواهم که به خلوت کده ای از همه دور ، من باشم و من باشم و من باشم و من .. اخوان ثالث.

همه‌ی ما فقط دو نوع شب در زندگی‌مان داریم؛ شبی که می‌خواهیم زودتر صبح شود، و شبی که هیچگاه دوست نداریم به صبح برسد. و مرز بین این‌ها تنها یک "او" ست که بستگی دارد مانده باشد، یا رفته باشد...! *شب‌بخیر

به قولِ بابام، عشق، آینه نیست که طرفت خندید تو هم بخندی، اخم کرد تو هم سگرمه هاتو بکشی تویِ هم.. رابطه آینه نیست که خوب بود خوبی کنی، اگه بد بود تو بدتر بشی.. عشق یعنی ایثار، یعنی فداکاری، عاشق که بشی باید یاد بگیری یه جایی اگه اون کوتاه اومد، یه جایی هم تو بایستی کوتاه بیای.. دو تا من با هم نمیشن ما! یه وقتایی لازمه اگه اون من بود، تو بشی نیم من، جای دوری نمیره!