eitaa logo
مداح اهلبیت(ع)حاج یوسف ارجونی
493 دنبال‌کننده
1.2هزار عکس
1.3هزار ویدیو
49 فایل
لینک های کانال های مداح دلسوخته کانال مداح اهل بیت (ع) حاج یوسف ارجونی http://eitaa.com/yousofarjonei مولودی و عروسی @MadahanKhoorshed نوحه و روضه @Arsheyan_Eshgh روضه دفتری @Taranom_Noor ختم خوانی https://eitaa.com/joinchat/4272554106C86c6a6b80a
مشاهده در ایتا
دانلود
. سر نخواهم کرد خَم پیش کسی الا حسین قلب من خورده به نام نامی مولا حسین در رهش امروز هر کس یک قدم برداشته خوب می‌داند تلافی می‌کند فردا حسین آه از آن روزی که خلوت می‌شود دور مزار بعد می‌بینی که مانده پیش تو تنها حسین بندگان شیخ و شاه و مال و دنیا نیستیم از همه عالم کفایت می‌کند ما را حسین شک ندارم نوکران را از صف یوم الحساب می‌کشد بیرون ملک، می‌گوید: این ها با حسین ابر و باد و ماه و خورشید و فلک در مشت اوست لحظه‌ای ابرو بیاندازد اگر بالا حسین کوله‌باری از گناه آورده‌ام، چون گفته‌اند با دو قطره اشک، پاکش می‌کند یکجا حسین رمز و راز کاف و ها و یا و عین و صاد، اوست کَلْمَةُ الحسنی حسین و عُروةُ الوثقی حسین بس که بخشیده‌ست می‌ترسم میان قتلگاه شمر را بخشیده باشد روز عاشورا حسین مادرم می‌گفت اگر شوق حرم داری بگو_ بعد تسبیحات بی بی حضرت زهرا، حسین هر که دلتنگ است بسم الله، هموار است راه خرج چندانی ندارد کربلا، یک یا حسین ! .
جمع ما جمع است در اطراف اين در دورهم كس نديده تا به حال اينقدر نوكر دورهم دانه پاشيده يقينأ صاحب اين خانه كه جمع كرده اين قدر يكجا كبوتر دورهم اكثر اوقات ما در روضه ها طي ميشود جمع كرده عاشقان را شاه بي سر دورهم هر كجا كه پرچمي نصب است با نام حسين مي نشينند عاشقان با ديده ي تر دورهم پس به عشق آن علي هاي حسين ابن علي هي سما كرديم ما با ذكر حيدر دورهم گاه گاهي ميشويم از هم جدا چون بچه ها بچه ها را مي نشاند باز مادر دورهم وعده ي ما كربلا،باب الحسين،پائين پا تا بسوزيم از مصيبت هاي اكبر دورهم محسن صرامی
. ای حرمت فوقِ حرم ها حسین ای کرمت اوجِ کرم ها حسین خم شده هرسال به صد احترام رو به تو پَر های علم ها حسین ای تو مضامین پُر از شور عشق از تو نوشتند قلم ها حسین لایق فردوس شود هر کسی.. سوی تو برداشت قدم ها حسین وقف جهانی شده خونَت، عوض وقف تو شد نوحه و دم ها حسین از غم تو داغ جهان تازه شد، داغ تو سرلوحه غم ها حسین خیر ندیدی زِ عرب ها ولی عبد تو هستند عجم ها حسین آه..از آن وقت که در قتلگاه بر تو شد از شمر ستم ها حسین .
. یا رفیق من لا رفیق له... دل ندارد در جهان آرامِ جان اِلّا حسین کیست در این دایره جانِ جهان الا حسین کُل خوبی ها همه جمع اند در یک جلوه اش چیست از تجمیعِ خوبی ها نشان الا حسین گنج قارون هم اگر داری تو بشنو این پیام، دل مرو دنبال هر گنجِ نهان الا حسین این سوال از خَلقِ عالم کن، که در عالم چه کس.. ..می دهد رزقِ تمامِ نوکران الا حسین؟ در قیامت که همه درمانده و وامانده اند کی به نوکر می دهد خطِ امان الا حسین؟ روز عاشورا کنار نعش اولادش بِگُفت، بوستان هیچ کس نَبْود خزان الا حسین ملتمس، در روز رستاخیز فرزندش بگو نیست ذکر مهدی صاحبْ زمان، الا حسین.. .
منو میکشه نگاهت پسرم لب تشنت ، آه آهت پسرم این همه راهو خمیده اومدم پاشو از تو قتلگاهت پسرم هنوزم گرم تماشای توام ون یکاد قد و بالای توام هنوزم که هنوزه مادرم و نگران تشنگی های تو ام بزا بال و پرتو درست کنم غم دور و برتو درست کنم دوباره عین شبای بچگیت بزا زیر سرتو درست کنم نیزه دست ساربون دیدی حسین کشته توی خاک و خون دیدی حسین نصف روز این همه پیر شدی چرا بمیرم داغ جوون دیدی حسین بمیرم که غرق خونه بدنت بمیرم پاره شده پیروهنت عزیز دلم منو حلال کنی کفنت ، آه کفنت ، آه کفنت امیرفرخنده
مانند اشک، پای غمت بی‌اراده‌ام خود را به دستِ گریه‌ی بی‌وقفه داده‌ام هم‌لهجه‌ با «مَنم مَنم» نشدم؛ روستایی‌ام از «مِن‌مِنم» بخوان چقدَر صاف و ساده‌ام هم‌خانواده‌ات شده‌ام؛ پای سفره‌ات هر چند رعیتم؛ ولی ارباب‌زاده‌ام دستم مقابلِ کس و ناکس دراز، نیست تا روی پای نوکری‌ام ایستاده‌ام من پرچمِ عزای توام؛ گرچه نخ‌نما جز زیرِ سقفِ روضه بلااستفاده‌ام شش‌گوشه می‌شود در و دیوار زندگی با روضه‌های خانگیِ خانواده‌ام همراهِ هر سلام، دلم می‌پَرد حرم هر روز، چند مرتبه بر بالِ جاده‌ام از بسکه خوابِ صحنِ تو رویای صادقه‌ست هر صبح، تربت است، به پای پیاده‌ام رضا قاسمی
از اینکه بی وفایم، خیلی دلم گرفته باید به خود بیایم، خیلی دلم گرفته «أُدعونی أَستجب» را خواندم ولی از اینکه لنگ است هر دو پایم، خیلی دلم گرفته در خود شکستم از بغض، گفتم میانِ سجده: با اشکِ بی صدایم، خیلی دلم گرفته یارب «ظَلمتُ نفسي»، یارب «إلهی ٱلعفو» درمانده و گدایم، خیلی دلم گرفته یک عده با چه شوقی زائر شدند امّا؛ من تحبسُ الدّعایم، خیلی دلم گرفته دل ذکرِ «لاطبیبَ مَن لاطبیبَ» دارد قدری بده شفایم، خیلی دلم گرفته ردّم نکن! به وٱلله جز تو کسی ندارم کاری بکن برایم، خیلی دلم گرفته «دست از طلب ندارم» اینها همه بهانه ست دلتنگِ کربلایم، خیلی دلم گرفته شب های جمعه ایکاش با گریه سمتِ مقتل- با مادرت بیایم! خیلی دلم گرفته روضه بخواند و من گریه کنان بگویم: اربابِ سر جدایم؛ خیلی دلم گرفته! مرضیه عاطفی
شکرِلله که حق را به من آموخت حسین شعلۀ حُبِ علی ،در دلم اَفروخت حسین هر کسی عبد حسین است ،همان عبد خداست با خدا حرف زدن را به من آموخت حسین آری از روز ازل بود، که با دستِ خودش مِحنتِ فاطمه را در دلم اَندوخت حسین با صدای سخنِ عشق ، به دنیا فرمود: ذره ای دینِ خدا را به تو نفروخت حسین با ستمکار ، سخن از درِ تذلیل نگفت ذلت و خواری و لبخند ! نیاموخت حسین تَهِ گودال اگر زمزمۀ یارب داشت زیرِ شمشیر و سنان ، دیده به ما دوخت حسین کهنه پیراهنِ او هم به خدا غارت رفت بر تنِ خویش به جز نیزه نَیاَندوخت حسین آتشِ عشقِ خدا و عطشِ کشته شدن آنقدَر داشت ،که لب تا جگرش سوخت حسین کربلایی نشود ، هر که فدایی نشود بر سرِ نیزه چو خورشید، بَر اَفروخت حسین محمود ژولیده
همیشه هر شب جمعه به سینه غم دارم حرارتی است قدیمی که در دلم دارم اگرچه دستِ تهی دارم و گدا طبعم دلِ شکسته ی خود را که دستِ کم دارم میان نامه ی من خالی است از خوبی گناه و جرم و خطا را همه رقم دارم مرا به حُرمتِ موسی الرضاست می بخشید خوشم که رعیتم و شاهِ ذوالکرم دارم به امرِ حضرت سلطان، حسین می گویم به لطف فاطمه ارباب محترم دارم حسین گفتم و جان و دلم به جوش آمد مرا ببخش، فقط اشک تازه دم دارم نشد که زائر کرب و بلا شوم، باشد دلم خوش است میان دلم حرم دارم برات کرب و بلایم به دست عباس است دوباره مُلتمس دامنِ علمدارم محمد جواد شیرازی
عاشقانت اگرچه غم دارند پا به پایش سرور هم دارند زیر قبه است هرکجا روضه ست خانه ها حرمت حرم‌ دارند دم‌ عیسی مسیح یک دم بود سینه زنها ولی دودم‌ دارند عقل دیوانگان زیادتر است عاقلان معطل اند کم دارند! به سه ضربی که‌ میزنند قسم طبل ها حق‌ به گردنم دارند دست عشاق دست معشوق است مستمندان‌ تو کرم دارند از عرب ها بپرس میگویند: گریه را مردم عجم دارند بند دلها دوازده بند است همه عشقی به محتشم دارند دست‌ ام‌ البنین مدد داده دسته ها اینقدر علم دارند در نمی آید از تنت دیگر نیزه ها بس که‌ پیچ و خم دارند سید پوریا هاشمی
تا میان روضه‌ات ما را مکان دادی حسین دست ما گریه‌کنان برگ امان دادی حسین تو نوشتی خواهرت هم پای آن را مُهر کرد اشک دادی و به ما سود کلان دادی حسین روضه‌خانه: طور سینا، ما: کلیم گریه‌کن در مناجات خودت ما را زبان دادی حسین این دهه با سیل اشک ما مشخّص می‌شود برکتی را که به شیر مادران دادی حسین من: حبیب بن مظاهر، تو: مسیح اهل بیت لطف کردی و به این دل‌مرده جان دادی حسین تا بریزد از سر و رویم غبار معصیت مثل یک پرچم وجودم را تکان دادی حسین رقّت قلبم زیاد و جسم و روحم شُسته شد تا ز چای روضه‌ات یک استکان دادی حسین من نمک‌گیر تو و اجداد و اولاد توام چون به دست خالی من آب و نان دادی حسین دست بالا بردی و از پشت در خیرت رسید هر چه را که خواستم، تو بیش از آن دادی حسین دوست و دشمن ندارد، بخشش تو حیدری‌ست خاتمت را هم به دست ساربان دادی حسین محمد فردوسی