امروز روزِ پسراست.
پسرایی که همیشه از خودشون گذشتن، تا همهٔ توجه و مهربونی پدر و مادر مال خواهرشون باشه.
پسرایی که هیچوقت نتونستن یه دل سیر تو بغل مامانشون گریه کنن.
پسرایی که دست نوازش پدر رو زیاد حس نکردن روی سرشون. چون پسر بودن!
پسرایی که گذاشتن همهٔ چیزهای خوب مال دخترها باشه؛ توجه‌ها، زیبایی‌ها، مهربونی‌ها، قربون صدقه‌ها، آغوش‌ها و... و همیشه اون گوشه ایستادن و با لبخند تلخ به طلبکاری همیشگی دخترها نگاه کردن. چون دختر نبودن!
پسرایی که موقع بغض کردن یه دست اومده پس کله‌شون و گفته تو پسری! نباید گریه کنی.
پسرایی با بغض‌های قورت داده شده، غم‌های تلنبار شده توی قلب‌هاشون و چشم‌های سرخ شده مثل کوه شدن تکیه‌گاه مادراشون. شدن کمک دست پدراشون.
پسرها خیلی مظلومن؛ همه فکر می‌کنن خیلی بی‌احساس و خشن و میرغضبن، اما اینطور نیست.
کلی مهربون و بااحساسن، فقط کافیه عاشق باشن.
روز پسر مبارک!(:
- ضحانظامیان✍🏼
«هواتو دارم»
چقدر جمله ی محکمیه نه؟
«یه جهان دلگرمی توش هست، دل آدم رو بدجوری قرص میکنه..
این جمله رو بهت گفت تا بهت بفهمونه تحت هر شرایطی کنارت هست به نظرم این جمله ارزشش از هزار تا دوستت دارن بیشتره»
اگر روزی غمگین روبه‌روی تو ایستادم، فکر نکن که چه ضعیف و کم‌توان هستم، به این فکر کن که من تو را امن دیدم و روی تو حساب کردم که روی غمگینم را نشانت دادم.
