#پِلوار_بندی #پلوارکُشان ۱ ✅سِلام پِلوار بندی ، پِلوار کُشان ، یک سنت دیرینه تویه دروای هاست. وسطای تواِستان بهتِرین موقع پِلوار بندی اه ، گوسفِندای تویه دِروار،بخاطر تعلیف در چرای دشت ها کوهها و تنوع گیاهی بیش از پنجاه نوع از گیاهان صحرایی ، خوشمزه تِرین گوشت منطقه ، بلکه ایران را دارِن. اواسط تواِستان که از مقدارعلُف های سبز ، دشت و صحرا کمتر بو و گوسفِندانی رشد ، به حد اکثر خود رِسی، وَرِه و بزغاله ها ایج به اندازه کافی شیر مارانشانا بَخوردین و حسابی گَت بَبییِن ، موقع بَروتِنِشان (فروششان)سر بَرِسیه . قدیما دامدارا ، نر وَرِه ها ، تازه نر، کهنه نر و بعض وقتها پیر میشا را اِز گله جدا کِردن و مییِردن بَروتِنی واسِری ، اغلب خانواده ها یا خوشتِنشان گوسفِند داشتِن یا اِز دامدارها پِلواری واسِری گوسفِند خِرین ، پلوارهایی بخریین موقع وچه ها شییِن اِسبی وَره هایی دنبال،رنگی، لوک(سفید و سیاه،یا شیوا) که رنگشان قشِنگتِر به، خلاصه هر خانواده دو، سه ،چهار یا پنج تا پِلواری گوسفِند به تناسب جمعیتشان انتخاب کِردِن و خِرییِن. بعضی ها دو برابر میزان پِلوار مورد احتیاجشان خِرییِن و پلوارکشانی موقع نصفشا روتِن (می فروختن ) و پول خریدشانا در مییِردن و نصفشا خوشتِنشان مصرف کِردِن .

#پِلواربندی #پِلوارکُشان ۲ ✅ سِلام هر چی که به پائیز نزدیکتِر بِیم،رسیدگی به پِلوارها ویشتِر به. نامشانسِر وَچا شییِن اِسپی دارهایی سر، وِزگ(شاخه های کوچک درخت)کِردن،که یک وعده غذایی خوب ((عصرانه یا شو)) پلوارایی واسری،حساب به. فِردا صباحی وِزگایی چوآ جمع کِردِن،تنوری به و نون بَپِتییِنی به. برای اینکه پِلوارها با صاحبخانه رِفیق بَبِن، حسابی اُنها را نمِک گیرِشان کِردِن، یعنی اُنها را با هادایِن یک لقمه نون،که مورد علاقه گوسفِند اِه، دَل (جَلد ، وابسته) کِردِن . یک اصطلاحی بنام دلوک(شکمو )هم تویه دِرواری دِلِه داریم. وقتی پِلوارها را صدا کُنِن ، دوآن دوآن میامییِن آدومی جلو، البتِه برای صدا بزییِن هر حیوانی یک زبان بین المللی و رسم و رسومی دَرِه، که چند تاشا عرض کنُم : ✅ صدا بزییِن بز و بزغاله ؛ گوئِن : بیچی بیچی ✅ رد هاکِردِن و هشدار بَدییِنی واسِری ، گوئِن : ای ای (یعنی برو برو ) ✅ صدا بَزییِن میش و وَره ، گوئِن : بِررر بِررر ( کافیه لب ها را ببندید و هوای دهان را بدون صدا به بیرون هدایت کنید ) ✅ راندِنِشانی واسِرِی ، گوئِن : هر هر ، هری (وقتی آدمها عصبانیِن طروف مقابل دعواشانا گوئِن :هری ، هری ، برو هر کاری می خواهی بکن ، نوعی اهانت ) ✅ صدا بزییِن مرغ و طِلا (خروس) جیک جیک . راندِن و دور هاکِردِنِشانی واسِری، گوئِن : کیش کیش ✅ حرکت بِدایئیِن خر گوئِن : هین ، هین . اگِر سرش آخور چرب و نرمی دِلِه گیر بَکِردیبی بو ، به این نون و ماستی ها سوآری نَمدی، بلا نسبت بعضی از ... ✅ واستاردِن و ترمز بِگِتِن خرا گوئِن : چوش چوش ، چوووشششش ✅ صدا بزییِن سگ بیا بیا ( خیلی با ادب ) و دور هاکِردنشی به : چه خه، چه خه ، و...... @zadgahamtuyehdarvar خلاصه وقتی گوسفِندان ، دَل و وابسته بَبییِن با نشان بدایِن چند لقمه نون ، هر جِگا که بَشین دنبالِتان میان. گوسفِند چرانی ایج هزاران خاطره داره که در حوصله این نوشته نیه . اما مون دو سه تاشا نمونه عرض کنم : 🔘 دم داشتِن گوسفند : بعضی باغهایی دِلِه یک گوشه اِز باغا، سوزی بِکاشتییِن ، که بایِد گوسفِندایی جلو را بیگیری که سوزیها را نخورِن. اما مگِر بو!!! کار بسیار سختیه ، مثل این بو که همه مردم شهر و روستای ایران زرق و برق پایتختی واسری، ماستیبِن بییِن تهران. اوایل انقلاب که زمینیج دان ، هجوم مردم ویشتِر اِز حالا به . 🔘 مواظب بییِن گوسفِندان اِز نتِرکییِن؛ قدیمها گوشه ای از باغا شبدِر و یانجِه کاشتِن. یکوقت گوسفندچرانی حُواس پرت به، پِلوارا دَمکُفتِن شبدری دله ... چون دزدکی چِرا کِردِن ، تند تند چرییِن ، یک وقتی گوسفِند چران ملتفت به که گوسفِندا چنان باد بَکِردیبِن که انگار کنی خیکا باد دَکِردییِن و چیزی نُمانده که بَتِرکِن ، بلا نسبت ... یکدفِه این بِلا مونی سر بیامی،زودی بشیوم چِروما خبِر بِدام، چِروم سفارش هاکِرد تا مِتانی این گوسفِندا را بتجان(بَدوآن) و اصلا نِلیا(نگذار) بَخُسِن،تا مون یک کارد بیگیرُم بیام. اگِر بَتِرکِن حِلالِشان هاکُنیم. یک شوش دستُم بِگِتُم و گوسفِندا را دنبال هاکِردُم و نِمِشتُم بَخُسِن.حیوانی ها هی نفِس نفِس زییِن. یکَمو وامِستاردِن،ادرارکِردن و بازوم دنبالشان کردُم تا یواش یواش بادشان کمتِر بَبِه و اِز خطِر مرگ نجات پیدا بَکردن و بخیر بُگذِشت،تا خوشتِنوم بی احتیاطی خاطِر حُواسم ویشتِر جمع ببو .

#پلوارکشان ۳ ✅ سِلام اِز یک طرُف جنگ کهنه نرا(مثل افغانستان) ادامه دارِه که عرض هاکِردُم. اِز یک طرُف دوتا بازغاله رنگ وارنگ یکجا با هم دَکُفتییِن و اِز درو دیوار شِن بالا و با شوخی و خوشمزگی هاشان، روی دو تا پا راست بِن و الِکی ادای شاخ بَزییِنا بهم نشان دییِن ، یکدفعه بَپِّرین بَشییِن مرحوم عمو حاج غلامحسینی باغی دِلِه. اِز اونجِه بِرارشی باغ حاج ابراهیم شهرداری باغ،کله ای سر واستاردیبِن ، تُوکِشانا دراز هاکردیبِن و دَبییِن حوزداری ولگا خوردِن . ایسا صاحب بزغاله گوئِه ، ای بِلا را بَخوردا ، چُمکُنین؟ نَشینا مردمی باغ دِلِه ، بازغاله ها دنبال هم کَلِه پِی، بَشییِن مرحوم مشهدی علی اکبری واوانی باغ ، باز صاحبش داد زِنِه گوئِه اینجان شال زیاد دَرِه ها بییِین پایین ، بازغاله ها همین جور وازی کنان گوئِن تاختی شیم و تاختی مییِیم ( مثل حرفهای مجری شب چراغ ، شبکه چهار ) وازی بازغاله ها بر عکس جنگ خشن کهنه نرا ، لذِّت بخش و تُماشایی به. دیگه آخِرای گوسفِند چرانه ، وَچا شییِن مدرسه . چند روز اول مدرسه بجای صاف و صوف هوشِستن و گوش هادایِن به درس ها دلِشان گوسفند چرانی به لک زِنِه . بازی بازغاله ها و هورتک (به فیگور شاخ زدن بره ها میگویند) وره ها،خوانده گیری،روبارپِی،خانِکِ اوء و... یادِشان میا. تا یِواش یِواش گوسفند چرانی فکر و کِشتکاه یادشان بَشو، آدُمی وَچِه ای واری درسِشانا بِخوانِن . تویه دروار معلُّم بیامی کلاسی سر،مجید همینطور که اِز کلاسی ته دَرِه معلُّما نُقاه کنِه،روزیا یادِش دَمکُفِه که وَرییِش تُمام نونِشا گوسفند چرانی سر بَخوردیبه و خِندییِش گیره،معلُّم داد زِنِه،پسِر چِکا خِندِه کنی؟مجید گوئِه آقا هیچی. بیا پای تخته معلم سؤال کُنِه درساتا بِخواندِی؟مجید گوئِه آقا تا حالا که درس نِدایین،معلومه آقا معلم هم هنوز حُواسش کلاسی سر نیامی،معلم با تَشِر گوئِه بیحرف،زوآن درازی ایج کُنِه،بَرو تخته ای پا،شاگردایی روبرو واستار،عَدی دستها بالا،یک پاتیج بالا بیگیر،مجید یکماه و نیم گوسفند چرانی خاطرات بنظِرش میا،خودشی عالُمی دله اِه،که معلم گوئِه بَرو هوشین و دیگه خِندِه نَزِنیا. مجید دَبِه شِه سرجاش،که ناصر شکلِک در مییِره. یکطرُف کلاس شروع کنِن به بَخِندییِن،تا معلُّم سرشا مییِره اینطرُفِ کلاس، اُنطرُفی شاگردانیج شروع کنِن خِنده بَزیین. @zadgahamtuyehdarvar بُگذِریم ، پِلوارها دیگه حسابی چاق و چله بَبییِن،اولین وَرف و سرما آخِرای آبانماه به تویه دروار بَرِسییِه، بعضی اُوو ها را یخ بَزی ، وقتی گوسفِندا نفِس کِشِن ، دُهانشانی بخار،سیگاری دودی واری هُوایی دِلِه پخشِ بو، اینها همه نشان اِز زُمان #پلوارکشان اِه . گَت تِری خانه گوئِه دیگه گوشتا خِراب نَمبو،یک قاصدی آقازاده ای به،بابا جان بَرو دایی تا بَگو فِردا بیا پِلوارا را بَکُشیم ، خانه ای زن همه چیزا را آماده کنِه،کارد و چاقو،چون هُوا سرد اِه،ملِّه ای دِلِه آتِش روشن کنِن پلوار کشانی به. فِردا صبح اوِّل شِن کهنه نری دنبال،حیوانی با یک تکبر که خیلی بهش احترام واشتییِن با ‌پای خودش میاه بیرون ، اوِّل یک کاسه اُوء گیرِن جلوش ، کهنه نر اوء را هُرت و هُرت تا تهش خوره ، وینه دو سه نفِر آماده بخدمِت واستاردییِن، یکی صحبت اِز پوستِش کنِه ، گوئِه پوستِش انبان خوبی بو ، ده مُن دانه(برنج) جا گیره ، پوستِشا خیکی بَکنین ، قصاب که همیش دستش کهنه نری پشتا وراِنداز کِرد ، یک دست هم به سینه و دنبییِش زِنِه . کهنه نر شک بَکِرد ، بَگوت معلومه اَمرو اینجِه چه خبره ؟ بَگُتِنِش هیچی ، رفتنِتی موقعِه . کهنه نر بهانه بِگِت ، پس اجازه هادِین بقیه ایج خداحافظی هاکُنُم ، بَگُتِن لازُم نَکِردِه ، یک لحظه تا بیا فکر فِرار سرش بَزِنِه ، لینگشا هُوا هاکِردن و رو به قبله با ریسمان محکم دست و پاشا دَوِستن . حیوانی بَگُت ، حداقل مُنا آخِر سر کُشتین ، قصاب بَگُت بله بله!!!! چطور بو که تا ایسا همه جِگا بَخوردییِن سرانه و.... همیشِک جلو دَبِی ، ایسا بَشِی آخِر سر !!! اصلا در شان تو نیه ؛ حیوانی تا بیامه بقیه را وانگ هاکُنِه که اَمرو چه خبِره ، کارِش یکسر ه بَبِه. حسابی اِز پاچیشی دله بادِش دَکِردن و چند مشت محکم اُشکومِشا بَزییِن تا حسابی پوستیشی جیر باد پر هابو و چند نفری هوشِستِن کنارش ، شرو‌ع هاکِردِن با انگشت سبابه و شصت شان ، پشمِشا بَکِندِن، تا اِز پوستِش انبان خار هاکُنِن. حالا دیگه هر کِسی یک کاری مسؤل اِه ، چند نفِری اُوزانِش هاکِردِن ، چه پی و دنبه خوبی داره ، چیشی دِلِه پی بَکِردِه ، ماشاءالله خوب چاق بَبی ، نسبِت به اول پلوار بندیش ویشتِر اِز دو بِرابِر گوشت داره ، اُن گُدِرا مردم ویشتِر دوست داشتِن اِز روغان حیوانی مصرف هاکُنِن ، زیاد میانه خوبی با روغان نباتی نِداشتِن. داستان ادامه دارِه ... *⃣*⃣*⃣*⃣*⃣*⃣ #حاج_رحیم_رستمیان ۸ آذر ۹۶ @zadgahamtuyehdarvar

#پِلوار_بندی #پلوارکُشان ۱ ✅سِلام پِلوار بندی ، پِلوار کُشان ، یک سنت دیرینه تویه دروای هاست. وسطای تواِستان بهتِرین موقع پِلوار بندی اه ، گوسفِندای تویه دِروار،بخاطر تعلیف در چرای دشت ها کوهها و تنوع گیاهی بیش از پنجاه نوع از گیاهان صحرایی ، خوشمزه تِرین گوشت منطقه ، بلکه ایران را دارِن. اواسط تواِستان که از مقدارعلُف های سبز ، دشت و صحرا کمتر بو و گوسفِندانی رشد ، به حد اکثر خود رِسی، وَرِه و بزغاله ها ایج به اندازه کافی شیر مارانشانا بَخوردین و حسابی گَت بَبییِن ، موقع بَروتِنِشان (فروششان)سر بَرِسیه . قدیما دامدارا ، نر وَرِه ها ، تازه نر، کهنه نر و بعض وقتها پیر میشا را اِز گله جدا کِردن و مییِردن بَروتِنی واسِری ، اغلب خانواده ها یا خوشتِنشان گوسفِند داشتِن یا اِز دامدارها پِلواری واسِری گوسفِند خِرین ، پلوارهایی بخریین موقع وچه ها شییِن اِسبی وَره هایی دنبال،رنگی، لوک(سفید و سیاه،یا شیوا) که رنگشان قشِنگتِر به، خلاصه هر خانواده دو، سه ،چهار یا پنج تا پِلواری گوسفِند به تناسب جمعیتشان انتخاب کِردِن و خِرییِن. بعضی ها دو برابر میزان پِلوار مورد احتیاجشان خِرییِن و پلوارکشانی موقع نصفشا روتِن (می فروختن ) و پول خریدشانا در مییِردن و نصفشا خوشتِنشان مصرف کِردِن .

#پِلواربندی #پِلوارکُشان ۲ ✅ سِلام هر چی که به پائیز نزدیکتِر بِیم،رسیدگی به پِلوارها ویشتِر به. نامشانسِر وَچا شییِن اِسپی دارهایی سر، وِزگ(شاخه های کوچک درخت)کِردن،که یک وعده غذایی خوب ((عصرانه یا شو)) پلوارایی واسری،حساب به. فِردا صباحی وِزگایی چوآ جمع کِردِن،تنوری به و نون بَپِتییِنی به. برای اینکه پِلوارها با صاحبخانه رِفیق بَبِن، حسابی اُنها را نمِک گیرِشان کِردِن، یعنی اُنها را با هادایِن یک لقمه نون،که مورد علاقه گوسفِند اِه، دَل (جَلد ، وابسته) کِردِن . یک اصطلاحی بنام دلوک(شکمو )هم تویه دِرواری دِلِه داریم. وقتی پِلوارها را صدا کُنِن ، دوآن دوآن میامییِن آدومی جلو، البتِه برای صدا بزییِن هر حیوانی یک زبان بین المللی و رسم و رسومی دَرِه، که چند تاشا عرض کنُم : ✅ صدا بزییِن بز و بزغاله ؛ گوئِن : بیچی بیچی ✅ رد هاکِردِن و هشدار بَدییِنی واسِری ، گوئِن : ای ای (یعنی برو برو ) ✅ صدا بَزییِن میش و وَره ، گوئِن : بِررر بِررر ( کافیه لب ها را ببندید و هوای دهان را بدون صدا به بیرون هدایت کنید ) ✅ راندِنِشانی واسِرِی ، گوئِن : هر هر ، هری (وقتی آدمها عصبانیِن طروف مقابل دعواشانا گوئِن :هری ، هری ، برو هر کاری می خواهی بکن ، نوعی اهانت ) ✅ صدا بزییِن مرغ و طِلا (خروس) جیک جیک . راندِن و دور هاکِردِنِشانی واسِری، گوئِن : کیش کیش ✅ حرکت بِدایئیِن خر گوئِن : هین ، هین . اگِر سرش آخور چرب و نرمی دِلِه گیر بَکِردیبی بو ، به این نون و ماستی ها سوآری نَمدی، بلا نسبت بعضی از ... ✅ واستاردِن و ترمز بِگِتِن خرا گوئِن : چوش چوش ، چوووشششش ✅ صدا بزییِن سگ بیا بیا ( خیلی با ادب ) و دور هاکِردنشی به : چه خه، چه خه ، و...... @zadgahamtuyehdarvar خلاصه وقتی گوسفِندان ، دَل و وابسته بَبییِن با نشان بدایِن چند لقمه نون ، هر جِگا که بَشین دنبالِتان میان. گوسفِند چرانی ایج هزاران خاطره داره که در حوصله این نوشته نیه . اما مون دو سه تاشا نمونه عرض کنم : 🔘 دم داشتِن گوسفند : بعضی باغهایی دِلِه یک گوشه اِز باغا، سوزی بِکاشتییِن ، که بایِد گوسفِندایی جلو را بیگیری که سوزیها را نخورِن. اما مگِر بو!!! کار بسیار سختیه ، مثل این بو که همه مردم شهر و روستای ایران زرق و برق پایتختی واسری، ماستیبِن بییِن تهران. اوایل انقلاب که زمینیج دان ، هجوم مردم ویشتِر اِز حالا به . 🔘 مواظب بییِن گوسفِندان اِز نتِرکییِن؛ قدیمها گوشه ای از باغا شبدِر و یانجِه کاشتِن. یکوقت گوسفندچرانی حُواس پرت به، پِلوارا دَمکُفتِن شبدری دله ... چون دزدکی چِرا کِردِن ، تند تند چرییِن ، یک وقتی گوسفِند چران ملتفت به که گوسفِندا چنان باد بَکِردیبِن که انگار کنی خیکا باد دَکِردییِن و چیزی نُمانده که بَتِرکِن ، بلا نسبت ... یکدفِه این بِلا مونی سر بیامی،زودی بشیوم چِروما خبِر بِدام، چِروم سفارش هاکِرد تا مِتانی این گوسفِندا را بتجان(بَدوآن) و اصلا نِلیا(نگذار) بَخُسِن،تا مون یک کارد بیگیرُم بیام. اگِر بَتِرکِن حِلالِشان هاکُنیم. یک شوش دستُم بِگِتُم و گوسفِندا را دنبال هاکِردُم و نِمِشتُم بَخُسِن.حیوانی ها هی نفِس نفِس زییِن. یکَمو وامِستاردِن،ادرارکِردن و بازوم دنبالشان کردُم تا یواش یواش بادشان کمتِر بَبِه و اِز خطِر مرگ نجات پیدا بَکردن و بخیر بُگذِشت،تا خوشتِنوم بی احتیاطی خاطِر حُواسم ویشتِر جمع ببو .

#پلوارکشان ۳ ✅ سِلام اِز یک طرُف جنگ کهنه نرا(مثل افغانستان) ادامه دارِه که عرض هاکِردُم. اِز یک طرُف دوتا بازغاله رنگ وارنگ یکجا با هم دَکُفتییِن و اِز درو دیوار شِن بالا و با شوخی و خوشمزگی هاشان، روی دو تا پا راست بِن و الِکی ادای شاخ بَزییِنا بهم نشان دییِن ، یکدفعه بَپِّرین بَشییِن مرحوم عمو حاج غلامحسینی باغی دِلِه. اِز اونجِه بِرارشی باغ حاج ابراهیم شهرداری باغ،کله ای سر واستاردیبِن ، تُوکِشانا دراز هاکردیبِن و دَبییِن حوزداری ولگا خوردِن . ایسا صاحب بزغاله گوئِه ، ای بِلا را بَخوردا ، چُمکُنین؟ نَشینا مردمی باغ دِلِه ، بازغاله ها دنبال هم کَلِه پِی، بَشییِن مرحوم مشهدی علی اکبری واوانی باغ ، باز صاحبش داد زِنِه گوئِه اینجان شال زیاد دَرِه ها بییِین پایین ، بازغاله ها همین جور وازی کنان گوئِن تاختی شیم و تاختی مییِیم ( مثل حرفهای مجری شب چراغ ، شبکه چهار ) وازی بازغاله ها بر عکس جنگ خشن کهنه نرا ، لذِّت بخش و تُماشایی به. دیگه آخِرای گوسفِند چرانه ، وَچا شییِن مدرسه . چند روز اول مدرسه بجای صاف و صوف هوشِستن و گوش هادایِن به درس ها دلِشان گوسفند چرانی به لک زِنِه . بازی بازغاله ها و هورتک (به فیگور شاخ زدن بره ها میگویند) وره ها،خوانده گیری،روبارپِی،خانِکِ اوء و... یادِشان میا. تا یِواش یِواش گوسفند چرانی فکر و کِشتکاه یادشان بَشو، آدُمی وَچِه ای واری درسِشانا بِخوانِن . تویه دروار معلُّم بیامی کلاسی سر،مجید همینطور که اِز کلاسی ته دَرِه معلُّما نُقاه کنِه،روزیا یادِش دَمکُفِه که وَرییِش تُمام نونِشا گوسفند چرانی سر بَخوردیبه و خِندییِش گیره،معلُّم داد زِنِه،پسِر چِکا خِندِه کنی؟مجید گوئِه آقا هیچی. بیا پای تخته معلم سؤال کُنِه درساتا بِخواندِی؟مجید گوئِه آقا تا حالا که درس نِدایین،معلومه آقا معلم هم هنوز حُواسش کلاسی سر نیامی،معلم با تَشِر گوئِه بیحرف،زوآن درازی ایج کُنِه،بَرو تخته ای پا،شاگردایی روبرو واستار،عَدی دستها بالا،یک پاتیج بالا بیگیر،مجید یکماه و نیم گوسفند چرانی خاطرات بنظِرش میا،خودشی عالُمی دله اِه،که معلم گوئِه بَرو هوشین و دیگه خِندِه نَزِنیا. مجید دَبِه شِه سرجاش،که ناصر شکلِک در مییِره. یکطرُف کلاس شروع کنِن به بَخِندییِن،تا معلُّم سرشا مییِره اینطرُفِ کلاس، اُنطرُفی شاگردانیج شروع کنِن خِنده بَزیین. @zadgahamtuyehdarvar بُگذِریم ، پِلوارها دیگه حسابی چاق و چله بَبییِن،اولین وَرف و سرما آخِرای آبانماه به تویه دروار بَرِسییِه، بعضی اُوو ها را یخ بَزی ، وقتی گوسفِندا نفِس کِشِن ، دُهانشانی بخار،سیگاری دودی واری هُوایی دِلِه پخشِ بو، اینها همه نشان اِز زُمان #پلوارکشان اِه . گَت تِری خانه گوئِه دیگه گوشتا خِراب نَمبو،یک قاصدی آقازاده ای به،بابا جان بَرو دایی تا بَگو فِردا بیا پِلوارا را بَکُشیم ، خانه ای زن همه چیزا را آماده کنِه،کارد و چاقو،چون هُوا سرد اِه،ملِّه ای دِلِه آتِش روشن کنِن پلوار کشانی به. فِردا صبح اوِّل شِن کهنه نری دنبال،حیوانی با یک تکبر که خیلی بهش احترام واشتییِن با ‌پای خودش میاه بیرون ، اوِّل یک کاسه اُوء گیرِن جلوش ، کهنه نر اوء را هُرت و هُرت تا تهش خوره ، وینه دو سه نفِر آماده بخدمِت واستاردییِن، یکی صحبت اِز پوستِش کنِه ، گوئِه پوستِش انبان خوبی بو ، ده مُن دانه(برنج) جا گیره ، پوستِشا خیکی بَکنین ، قصاب که همیش دستش کهنه نری پشتا وراِنداز کِرد ، یک دست هم به سینه و دنبییِش زِنِه . کهنه نر شک بَکِرد ، بَگوت معلومه اَمرو اینجِه چه خبره ؟ بَگُتِنِش هیچی ، رفتنِتی موقعِه . کهنه نر بهانه بِگِت ، پس اجازه هادِین بقیه ایج خداحافظی هاکُنُم ، بَگُتِن لازُم نَکِردِه ، یک لحظه تا بیا فکر فِرار سرش بَزِنِه ، لینگشا هُوا هاکِردن و رو به قبله با ریسمان محکم دست و پاشا دَوِستن . حیوانی بَگُت ، حداقل مُنا آخِر سر کُشتین ، قصاب بَگُت بله بله!!!! چطور بو که تا ایسا همه جِگا بَخوردییِن سرانه و.... همیشِک جلو دَبِی ، ایسا بَشِی آخِر سر !!! اصلا در شان تو نیه ؛ حیوانی تا بیامه بقیه را وانگ هاکُنِه که اَمرو چه خبِره ، کارِش یکسر ه بَبِه. حسابی اِز پاچیشی دله بادِش دَکِردن و چند مشت محکم اُشکومِشا بَزییِن تا حسابی پوستیشی جیر باد پر هابو و چند نفری هوشِستِن کنارش ، شرو‌ع هاکِردِن با انگشت سبابه و شصت شان ، پشمِشا بَکِندِن، تا اِز پوستِش انبان خار هاکُنِن. حالا دیگه هر کِسی یک کاری مسؤل اِه ، چند نفِری اُوزانِش هاکِردِن ، چه پی و دنبه خوبی داره ، چیشی دِلِه پی بَکِردِه ، ماشاءالله خوب چاق بَبی ، نسبِت به اول پلوار بندیش ویشتِر اِز دو بِرابِر گوشت داره ، اُن گُدِرا مردم ویشتِر دوست داشتِن اِز روغان حیوانی مصرف هاکُنِن ، زیاد میانه خوبی با روغان نباتی نِداشتِن. داستان ادامه دارِه ... *⃣*⃣*⃣*⃣*⃣*⃣ #حاج_رحیم_رستمیان ۸ آذر ۹۶ @zadgahamtuyehdarvar