به لب دارند دریاهای لبتشنه سلامت را
به دل دارند امواج رها ماه تمامت را
علی را قُرّةُالعینی، همان فی مقعد صدقی
به نفسی انتَ میداند بلندای مقامت را
به غمها کاشفالکربی، ابالغوثی، ابالفضلی
که در سختی فراوان بردهام با بغض، نامت را
شکوه دستهای تو عمود خیمهی دین شد
رساندی تا به فرداها و فرداها پیامت را
نه آب است اینکه چون جان عزیزش دوست میداری
به دندان میبری با مشک خود حرف امامت را...
#زهرا_سپهکار
#شعر_حضرت_عباس
@zahra_sepahkar