این روزهایِ پایانیِ #شهریور دلهره ی عجیبی دارد ! دلهره ای از جنسِ حال و هوایِ نابِ کودکی ، با عطرِ دلبرانه ی کتاب هایِ نو و طعمِ گسِ خرمالو ... ما دیگر آن کودکِ بی غم و خندانِ سالهایِ دور نیستیم ، اما این دلهره ، یادگارِ خوبِ همان روزهاست ، روزهایِ خوبی ، که نگرانیِ مان ، بخاطرِ معلمِ تازه ای بود که نمی شناختیم ، و تمامِ ترسمان ، برای درس هایی که قرار بود سخت تر از سال هایِ قبل باشد ... چه حال و هوایِ بی نظیری بود ! هنوز هم که هنوز است #پاییز ، دلنشین تر از تمامِ فصل‌هاست قدم زدن در خیابان هایِ نارنجی و خِش خشِ جانانه ی برگ ها ، تسکینِ خوبی ست ... اما کاش برایِ یک روز هم که شده به روزهایِ خوبِ کودکی بر می گشتیم مثلا اوایلِ مهر باشد و حیاطی شلوغ و بچه هایی شاد و خندان ، که با اشتیاقی بی وصف ، لباس و کفش هایِ جدیدشان را به هم نشان می دهند ، مثلا پاییز باشد و کودکی که بی غم و آسوده ، کوله پشتی اش را روی دوشش گرفته و سرخوش و لی لی کنان ، به سمتِ خانه می دود... و چه موسیقیِ دلنوازی ست خش خشِ برگهایِ پاییزی وقتی دلت کودکانه می تپد وقتی نگرانِ هیچ چیز نیستی ... #نرگس_صرافیان_طوفان #نوستالژی