اخلاق عجیبی داشت! هیچ وقت چیزی رو دور نمینداخت. حتی اگه خراب می شد. از عروسک هایی که دست و پاشون جدا شده بود گرفته تا کتاب داستان های پاره نمی تونست با نبودن چیزی که برای اون بوده کنار بیاد فکر می کرد یه روز صبح وقتی از خواب بیدار میشه،دست و پاهای عروسکاش سالم و برگه های کتاب داستانش دوباره نو‌ میشه برای همین هیچ وقت به عوض کردن اونا فکر‌ نمی کرد و مدام تو گذشته بود. تو روزایی که هنوز چیزی خراب نشده بود اون فکر می کرد هر چیزی که خراب میشه بالاخره یه روز درست میشه. اون نمی دونست بعضی از خراب شُدنا،بعضی از شِکستنا هیچ وقت درست نمیشن فقط جای وسایل دیگه رو تنگ می کنن. فقط باعث میشن لذت بردن رو یادت بره. اون دور انداختن رو #بلد نبود. درست مثل خیلی از ما که یاد نگرفتیم احساسی که خراب میشه،حرمتی که شکسته میشه رو نباید نگه داریم. درست مثل ما که نمی تونیم با نبودن کسی که برای ما بوده کنار بیایم. مدام تو گذشته قدم می زنیم و تصور می کنیم یه روز از خواب بیدار میشیم و همه چی مثل روز اول درست میشه. هر چند می دونیم که نمیشه. این وسط فقط انرژی هدر میدیم. فقط جای دیگران رو تنگ می‌کنیم. فقط لذت بردن از زندگی رو یادمون میره @zamanetafakor

کسی باید باشد... یکی که آدم را صدا کند! به نام کوچک اش صدا کند... یک جوری که حال آدم را خوب کند یک جوری که هیچ کَس دیگر بلد نباشد یکی باید آدم را #بلد باشد... @zamanetafakor