🏴🏴🏴 #روز_هشتم #ویژه #محرم #زنان_عاشورایی مادر عمرو بن جناده مادر عمرو بن جناده به ظاهر پیرزنی ضعیف و فرتوت بود، اما ایمان و روح بسیار بزرگی داشت. وی شیفته و دل باخته اهل بیت، به ویژه امام حسین علیه السلام بود. او زنی آگاه و با بصیرت بود که بر بسیاری از مردم زمان خود پیشی گرفت، به طوری که تکلیف خود را در برابر نهضت حسینی فهمید و به خوبی بدان عمل کرد. او به گونه ای مستقیم در حماسه کربلا شرکت کرد و با دشمنان جنگید و اگر دستور امام به باز گشت نبود، او نیز همانند همسر و فرزندش شربت شهادت می نوشید. این زن فداکار همراه همسر و فرزندش عمرو، از مکه به کاروان امام پیوستند. جنادة بن کعب در روز عاشورا پس از آن که شانزده نفر از دشمنان را به هلاکت رساند به شهادت رسید . پس از او پسر نوجوانش به نام عمرو بن جناده به دستور مادر لباس رزم پوشید و از امام اجازه میدان خواست. نوجوان گفت: مادرم این لباس را بر تنم پوشیده و مرا به یاری شما فرستاده است. او نیز به میدان رفت و اشعار حماسی زیر را فریاد کرد: أمیری حسینٌ و نِعمَ الأمیرُ سرورُ فُؤادِ البشیرِ النذیرِ علیٌّ و فاطِمَةُ والداه فهل تَعلمونَ له مِن نَظیرٍ له طلعةٌ مثلُ شَمسِ الضُحی له غُرّةٌ مَثلُ بَدرٌ منیرٍ اطاعت این نوجوان از مادرش را نباید صرفا از دیدگاه عاطفی و روابط نسبی توجیه و تحلیل کرد. او بحث امام و مأموم را طرح و خود را فردی پیرو امام معرفی می کند. وی برای حفظ جان حضرت خطر را به جان می خرد. او با دشمنان جنگید تا کشته شد. سرش را بریدند و به سوی خیمه ها انداختند. مادرش پس از پاک کردن خاک و خون از چهره اش، آن را به صورت مردی از دشمن زد که در آن نزدیکی بود و او را به هلاکت رساند و گفت: « آفرین ای فرزندم، نور چشمم و سرور قلبم !». سپس به سوی خیمه بازگشته و عمود خیمه را بر گرفت و فریاد زنان به سوی دشمن حمله کرد: أنا عجوزٌ فی النساءِ ضعیفة بالیةٌ خالیةٌ نَحیفة أَضرِبُکم بضربةٍ عنیفةٍ دون بنی فاطمةَ الشریفةِ من در میان زنان، پیری ضعیف و ناتوانم، نحیف و سال خورده. شما را با ضربتی شدید می زنم تا از فرزندان فاطمه دفاع کنم. او به سپاه عمر سعد حمله کرد و دو نفر از آنان را کشت . سپس امام او را به خیمه ها باز گرداند و برایش دعا کرد . کتاب نقش زنان در حماسه عاشورا، صص ۶۲-۶۶ @zananetamadonsaz