سند ۲۰۳۰: دروازه ورود استعمار فرانو قسمت اول #استعمار_فرانو و کنترل ذهن ملت ها از میانه‌ی قرن بیستم و پس از جنگهای جهانی، جریان #استعمار وارد دوران جدیدی از حیات خود شد. اگر آغاز روند استعمار فرانو را از شکل‌گیری سازمان ملل متحد و تشکیل نهادهای بین‌المللی بدانیم، آنگاه این نکته واضح خواهد شد که اصل «حضور فیزیکی حاکمیت استعمار» در سرزمین‌های مستعمره جای خود را به اصل «حضور فکری و ذهنی جریان استعمار» در این سرزمین‌ها داد. اهمیت این تغییر پارادایم آنگاه آشکارتر خواهد شد که بدانیم در صورت پذیرش اصول پایه‌ای استعمارگران توسط جامعه‌ی تحت سلطه، دو اتفاق مهم محقق خواهد شد؛ نخست، کاهش زمان و هزینه‌های ناشی از تصرف سرزمین‌های دارای مزیت؛ که این خود به‌عنوان یک پیروزی و پیشرفت مهم و منحصربه‌فرد برای کشورهای استعمارگر محسوب می‌شود. دوم، دوام بیشتر جریان استعمار در سرزمین‌های مستعمره و درنتیجه‌ استفاده‌ی بیشتر از مزیت‌های آن جامعه. این دو اصل آن‌چنان در دوره‌ی سوم استعمار، رخ نمایاند که از این دوره به استعمار فرانو یاد می‌شود. اما نکته‌ی مهم آن است که چگونه می‌توان اصل تصرف ذهن و فکر جوامع را محقق نمود تا از این رهگذر به یک استعمار پایدار و کم‌هزینه دست‌یافت؟ به‌اجمال باید بیان داشت که اگر مؤلفه‌های اصلی اداره‌ی یک کشور و جریان تأمین نیازهای اجتماعی آن، شناخته‌شده و برای آن الگویی طراحی شود، آنگاه می‌توان با جهت دادن با آن مؤلفه‌ها، ذهن و فکر ملت‌ها را تحت کنترل درآورد و از همین رهگذر، حکومت‌ها را نیز کنترل نمود. کوتاه‌سخن آنکه جوامع همواره با نیازهایی روبرو بوده و حکومت‌ها نیز همواره در تلاش برای رفع این نیازها هستند. جریان رفع نیازهای اجتماعی نیازمند یک الگو و مدل است؛ هر جریانی بتواند برای اداره‌ی جامعه، الگویی را ارائه نموده و آن را به پذیرش (اعم از نخبگان و افکار عمومی) برساند، میتواند گوهر درونی آن جامعه که عبارت است از «جهتِ ذهنی زیستن» را از آن خود نماید. آنگاه با یک جامعه حلقه‌به‌گوش می‌توان «هر کاری» کرد. ذات درونی استعمار فرانو چیزی جز این نیست. از دل این پاسخ، سؤال دیگری متولد می‌شود؛ چه الگویی از سوی استعمار فرانو برای سلطه‌ی بر ملت ها تدارک دیده‌شده است؟ ادامه دارد... 🌿🌺 کمیته زنان #جبهه مردمی نیروهای انقلاب اسلامی🌺🌿 🌺 @zanan_enghelaby

سند ۲۰۳۰: دروازه ورود استعمار فرانو قسمت سوم سند ۲۰۳۰: آموزش مقدمه تغییر سبک زندگی اما پرسش اساسی و نهایی این نوشتار آن است که آیا سند #توسعه‌ی_پایدار صرفاً با پذیرش و امضا در سازمان ملل قابلیت جاری‌سازی در کشورها را دارد؟ پاسخ، منفی است؛ به همین علت سند توسعه‌ی پایدار، راه ورود به جوامع را تحقق هدف ۴ از اهداف ۱۷ گانه‌ی خود می داند. هدف ۴ از اهداف ۱۷ گانه‌ی توسعه‌ی پایدار مربوط به #آموزش است. این هدف نیز مانند سایر اهداف ۱۷ گانه، خود دارای یک سند مجزا به نام «#سند آموزش_۲۰۳۰» است. در بخشی از متن سند بیان‌ شده است که درک تعاریف این سند، جامعه‌ی میزبان را به این نتیجه می‌رساند که بیش از نیاز به مهارت برای حرکت به سمت پدیده‌ی #توسعه‌یافتگی، نیاز به ایجاد و تقویت روحیه‌ای است که خواستن توسعه را در لایه‌های زیرین جامعه‌ی میزبان متولد می‌کند. به‌عبارت‌دیگر فرهنگ جامعه‌ی میزبان باید توسعه‌یافتگی را بپذیرد تا راه تحقق آن باز شود. تا زمانی که این فرهنگ موردپذیرش قرار نگیرد، رفتن به سمت توسعه‌ی پایدار همواره با چالش و موانع متعددی روبه‌رو خواهد بود. اگر بتوان آموزش‌های ذیل مفاهیم #توسعه‌ی_پایدار را به یک جامعه منتقل نمود و با افراد جامعه در مورد الزامات توسعه‌یافتگی (غربی شدن جامعه) تفاهم کرد، آنگاه می‌توان امیدوار بود که در همه‌ی ابعاد توسعه‌یافتگی، سرعت حرکت به سمت توسعه‌ی پایدار بیشتر شود. بنابراین پایه‌ای‌ترین بحث در فضای توسعه‌یافتگی این است که چگونه آموزش‌های توسعه و الگوهای مدرن را در جامعه نهادینه کنیم. تحلیل فوق جایگاه‌ی حقیقی و بی‌بدیل سند آموزش ۲۰۳۰ را نشان می‌دهد. اما سؤال اینجاست که اگر مفهوم آموزش، محوری‌ترین و پایه‌ای‌ترین هدف در بسترسازی و تربیت و انعطاف جامعه‌ی میزبان به سمت پذیرش توسعه‌یافتگی و تحقق اهداف آن است، چرا هدف چهارم توسعه‌ی پایدار جهانی قلمداد می‌شود و به‌عنوان هدف اول بیان ‌نشده است؟ علت این امر آن است که آموزش، هدف نهایی توسعه‌ی پایدار نیست. آموزش بهترین معبر برای رسیدن به «#هدف_نهایی» یعنی غلبه‌ی نوعی از #سبک_زندگی و #حکمرانی است که بر مبنای آن باید پذیرفت که «ما در یک مدار جهانی قرار داریم و باید در این مدار به وظیفه‌ای که بر عهده‌ی ما گذاشته‌ی شده است عمل کنیم و به چیز دیگری فکر نکنیم». از این‌رو سند آموزش ۲۰۳۰ را باید دروازه‌ی ورود #استعمار_فرانو به شاخص‌های هویت انقلاب اسلامی دانست. تأکید رهبر انقلاب اسلامی بر ممانعت از ورود این سند به کشور و برخورد قاطع با اجرای آن در هر سطح و گستره‌ای نیز به همین علت است. ✍️ حامد ملک‌زاده، کارشناس برنامه‌ریزی و توسعه و پژوهشگر اسناد و حقوق بین‌المللی 🌿🌺 کمیته زنان #جبهه مردمی نیروهای انقلاب اسلامی🌺🌿 🌺 @zanan_enghelaby

▪️ صفر تا صد کنوانسیون برن 🔻 هدف کنوانسیون برن حمایت از حقوق مولفین و صاحبان آثار ادبی و هنری اعلام گردیده است و کشورهای عضو را ملزم به رعایت کپی رایت نسبت به آثار اتباع دیگر کشورهای عضو میکند. سازمان جهانی مالکیت فکری(WIPO) با استفاده از ابزارهای نظارتی/تنبیهی سازمان ملل بر نحوه عملکرد اعضا نظارت میکند. ‏🔻البته این کنوانسیون بر خلاف عنوانش صرفا به دنبال ایجاد انحصار بهره برداری برای تولید کنندگان آثار هنری نیست بلکه دامنه وسیعی از آثار فکری، علمی و حتی صنعتی و تکنولوژیک را نیز در انحصار مالکیت تولید کنندگان قرار میدهد برای مثال در بند یک از ماده دو کنوانسیون ‏در تعریف "آثار ادبی و هنری"، کلیه ‎#تولیدات_علمی اعم از مقالات، کتب، طرح ها و نقشه ها را نیز به عنوان آثار ادبی شناسایی نموده که مورد انحصار تولید کنندگان از حیث کپی، ترجمه، بهره برداری و اقتباس قرار میگیرند. 🔻 در بند7 ماده2 صراحتاً طرح ها و مدل های صنعتی را هم به عنوان اثر هنری شناخته و مشمول انحصار کشورهای تولید کننده قرار داده است که در مجموع نوعی انحصار علمی/ تکنولوژیک را برای کشورهای تولید کننده علم و صاحب تکنولوژی فراهم میکند... 🔻 ‏کشورهای در حال توسعه که عمدتا وارد کننده محصولات فکری،علمی و هنری هستند این انحصار را به عنوان مانعی در سر راه توسعه خود دیده و همواره به رویه کنوانسیون معترض بوده اند تا جاییکه در سال1971 ضمیمه ای جهت حمایت از حقوق کشورهای درحال توسعه به کنوانسیون برن الحاق شد. 🔻 ‏طبق بند1 ضمیمه اگر کشور صاحب اثر علمی تا سه سال امکان استفاده به کشورهای دیگر ندهد مشمول قانون"اعطای مجوز اجباری"شده و مجبور به اعطای مجوز استفاده میشود.. که البته در بند3 همین"مجوز اجباری"را هم منوط به اصل مبهم"تلاش کافی متقاضی برای دستیابی به توافق با کشور دارنده" کرده است 🔻 ‏حامیان پذیرش کنوانسیون در ایران، هموار شدن مسیر پیوستن ایران به سازمان تجارت جهانی(WTO) و تضمین حقوق مولفین ایرانی در خارج را دلیل حمایتشان میدانند. *البته سازمان تجارت جهانی صرفا اجرای چند بند از کنوانسیون را توصیه کرده نه پیوستن به آن را... 🔻 ‏مخالفان اما معتقدند واردات علمی/ادبی ما بمراتب بیشتر از صادرات بوده،همچنین در وضعیت تحریم که نیازمند رفع عمده نیازمندی های علمی در داخل(یا مسیر غیررسمی)هستیم،با قانون کردن انحصار کشورهای صاحب علم،عملا توسعه کشور مختل و بهانه برای فشار و تنبیه ایران توسط سازمان ملل فراهم میشود 🔻 ‏امروز با ‎#استعمار_فرانو مبتنی بر سازمان ها و معاهدات بین الملل طرفیم که با ابزاری مثل معاهده پاریس،NPT، FATF و مهمتر از همه شمشیر داموکلس شورای امنیت سازمان ملل مانع توسعه کشورهای رو به پیشرفت میشود.. پس سخن گزافی نیست اگر معاهده اخیر را نیز ‎#کنوانسیون_استعماری_برن بنامیم! 💬 سید سجاد ✨🌺✨ بشری 🌺 @zanan_enghelaby