به بهانه مستند «درون آتش: دختر گمشده» 🔰 زنان سردرگم و کودکان ناخواسته گناهکار کیست؟ 👤 #فاطمه_قاسم_آبادی 🔸مستند «درون آتش: دختر گمشده» به کارگردانی «رایان وایت» محصول سال 2024 شبکه نت فلیکس آمریکا است. این مستند به سرنوشت دختر بچه‌ای می‌پردازد که مادرش چون در سن کم و با روابط نامشروع او را به دنیا آورد، مسئولیتش را به خانواده دیگری سپرد ولی بعد از 15 سال این دختر در خانه جدیدش ناپدید می‌شود و جنازه‌اش تا 30 سال بعد پیدا نمی‌شود. 🔸در مستند درون آتش، مخاطبین شاهد یکی از هزاران سرنوشت تلخ کودکانی هستند، که به فرزندخواندگی گرفته شده‌اند. 🔸مخاطبین در این ماجرا از همان ابتدا کتی را می‌بینند که تمام سختی و سنگینی این بارداری ناخواسته بر دوش اوست و تا نزدیک نیم قرن بعد هم این بار رهایش نمی‌کند ولی از آن طرف عملا هیچ جا اسم یا آدرسی از پسری که او را به این وضع انداخت و رهایش کرد، دیده نمی‌شود.... #تصویر_روز ✨ 🌺 ✨ بشری 🌺 @zanan_enghelaby

نگاهی به پویانمایی لئو 🔰 مارمولک پوچ‌گرا 👤 #مسیح_عرفان 🔸انیمیشن «لِئو» ساخته آدام سندلر کمدین معروف آمریکایی است. این انیمیشن پس از پخش از شبکه نت‌فلیکس توانست مخاطبان خوبی جذب کند. نمرات منتقدان نیز نسبتا بالا بود. 🔸در انیمیشن لئو می‌بینیم که نه تنها انسان‌ها حیوان (موجودی صرفا جسمانی) هستند، بلکه برخی حیوانات (مثلا مارمولکی به نام لئو) حتی از انسان‌ها هم والاتر بوده و به نصیحت انسان‌ها و هدایتشان می‌پردازد! یعنی بعضی از حیوانات دیگر حتی از انسان هم جلوترند. 🔸در انیمیشن لئو، مارمولک ۷۴ ساله با اینکه دیگران را نصیحت می‌کند، اما خودش مبتلا به پوچ‌گرایی شده و به دنبال برآورده شدن آرزوهای مادی خویش است. در پایان هم هدف زندگی انسان‌ها کاملا اومانیستی و این دنیایی تفسیر شده و هیچ خبری از پیوند انسان با ابعاد متعالی و روحانی خودش نیست. #تصویر_روز https://kayhan.ir/001Fxv ✨ 🌺 ✨ بشری 🌺 @zanan_enghelaby

نیم‌نگاهی به «کیک محبوب من» 🔰 نامحبــوب 🔸لائیک‌های اردو زده در ساحت سينما، در مقام تغافل و رو به تحمیق مخاطب، سینما را -با اصرار- بازتاب زندگی تعریف و توصیف می‌کنند تا اعوجاجات و هزیان‌ها و توهمات و تراوشات ذهنی جورواجور و عفن خود را به بهانه واقع نگری و واقعیت نگاری و در مجموع به نام خود زندگی، قالب و رنگ سینما بزنند. 🔸در این راستاست که فیلمی مانند «کیک محبوب من»، بی‌مجوز و در داخل کشورمان ساخته می‌شود و در اقدامی غیرحرفه‌ای، به آن جایزه از جشنواره‌ای خارجی هم می‌دهند. فیلم گستاخانه دروغ می‌گوید، بی‌شرمانه تهمت می‌زند و با هوچی‌گری مخاطب خود را به سرکشی علیه ارزش‌های ملی و دینی فرامی خواند. 🔸تردیدی نیست که سازنده یا دقیقتر بگوییم سازندگان فیلم «کیک محبوب من» دین‌ستیز و بی‌وطن و در عین حال، غیرحرفه‌ای در عرصه سینما هستند که با دروغ و تهمت و شعارهای سطحی، کیکی زرد و بدمزه را شتابزده پخته‌اند. چیزی که اگر برای ذائقه ای، دلخواه قرار گیرد؛ نشانه هرزگی است؛ به همین صراحت! #تصویر_روز https://kayhan.ir/001GUI ✨ 🌺 ✨ بشری 🌺 @zanan_enghelaby

درباره حضور فیلم‌های سعید روستایی و جعفر پناهی در جشنواره کن 🔰 شعاری، سفارتی، سفارشی 👤 #آرش_فهیم 🔸جشنواره فیلم کن و خیلی دیگر از محافل سینمایی بین‌المللی تبدیل به یک نوع آپارتاید علیه سینمای ایران شده‌اند. چون در این جشنواره‌ها، اکثریت قریب به اتفاق فیلمسازان و فیلم‌های ایرانی، ممنوع‌الورود هستند و فقط چند چهره انگشت‌شمار به صرف ساخت آثار سفارشیِ سفارتی حق خودنمایی و شرکت در چنین جشنواره‌هایی را دارند. 🔸جشنواره فیلم کن، در سال‌های اخیر، تبدیل به فضائی برای ابراز مواضع سیاسی علیه ایران شده است. یکی از مسائلی که به طور ویژه در این سال‌ها مورد توجه قرار گرفته، رویکرد سیاسی جشنواره کن در قبال سینمای ایران و حضور فیلم‌هایی است که به نظر می‌رسد بیش از آنکه به جنبه‌های هنری توجه داشته باشند، به دنبال پیشبرد پیام‌های سیاسی و تبلیغاتی هستند. 🔸در این میان، دو فیلم اخیر از کارگردانان ایرانی یعنی زن و بچه ساخته سعید روستایی و تصادف ساده ساخته جعفر پناهی، به‌عنوان نمونه‌هایی از آثار سفارشی و سطحی در هفتاد و هشتمین جشنواره کن مطرح شده‌اند. این دو فیلم، آثاری با سطح سینمایی پایین و پر از شعارهای سیاسی هستند که نه‌تنها تأثیری در ارتقای سینمای ایران ندارند، بلکه به‌جای معرفی آثار با کیفیت، به نوعی موجب کاهش اعتبار سینمای ایران می‌شوند. 🔸منابع خبری از شباهت فیلم «زن و بچه»، که توسط سعید روستایی ساخته شده، با فیلم قبلی این فیلمساز یعنی «برادران لیلا» نوشته‌اند. اگر این طور باشد، فیلمی است که در آن بیشتر از اینکه شاهد داستانی هنرمندانه و ژرف باشیم، با یک سری دیالوگ طولانی و سطحی درباره مشکلات اجتماعی و خانوادگی در ایران روبه‌رو هستیم. فیلمی که بیشتر به یک اثر سفارشی شبیه است تا یک اثر هنری. 🔸از طرف دیگر، آثار اخیر جعفر پناهی نیز به عنوان یک محصولاتی کم‌عمق و شعارزده و باب طبع سفارتخانه‌های اروپایی شناخته می‌شود. پناهی در فیلم‌های دو دهه اخیرش بیشتر از آنکه بر زیبایی‌شناسی سینمایی تمرکز داشته باشد، در تلاش است تا یک پیام سیاسی را به ضعیف‌ترین شکل ممکن منتقل کند. این رویکرد باعث می‌شود تا فیلم از ارزش‌های هنری فاصله بگیرد و به یک اثر شعاری تبدیل شود. 🔸بنابراین، با توجه به مسدود و محدود بودن جشنواره‌ها برای حضور فیلم‌های ملی مسئولان سینمایی باید برای حضور جهانی آثاری که نمایندگان واقعی سینمای ایران در سطح جهان هستند، در بازارها و اکران‌های بین‌المللی تلاش زیادی کنند. #تصویر_روز ✨ 🌺 ✨ بشری 🌺 @zanan_enghelaby