روز اول مدرسه روز اول مدرسه روز اولي كه مارا به مدرسه بردند، يادم است كه از نظر من روزي بسيار تيره، تاريك، بد و ناخوشايند بود! پدرم، من و برادر بزرگم را با هم وارد اتاق بزرگي كرد كه به نظر من – آن وقت – خيلي بزرگ بود. البته شايد آن موقع به قدر نصف اين اتاق، يا مقداري بيشتر از اين اتاق بود؛ اما به چشمِ كودكيِ آن روز من، جاي خيلي بزرگي مي‌آمد. و چون پنجره هايش شيشه نداشت و از اين كاغذهاي مومي داشت، تاريك و بد بود. مدتي هم آن جا بوديم. ليكن روز اوّل كه ما را دبستان بردند، روز خوبي بود؛ روز شلوغي بود. بچه‌ها بازي مي‌كردند، ما هم بازي مي‌كرديم. اتاق ما كلاس بزرگي بود – باز به چشم آن وقت كودكيِ آن موقع من – و عده ي بچه‌هاي كلاس اول، زياد بود. حالا كه فكر مي‌كنم، شايد سي نفر چهل نفر، از بچه هاي كلاس اول بوديم و روز پر شور و پر شوقي بود و خاطره ي بدي از آن روز ندارم. گفت و شنود رهبر معظم انقلاب با گروهي از نوجوانان و جوانان، ۱۴ بهمن ۱۳۷۶ https://eitaa.com/zandahlm1357

#آیه_نگار وَلَا تَمْشِ فِي الْأَرْضِ مَرَحًا ۖ و در زمین با ناز و غرور راه مرو 📚بخشی از سوره لقمان آیه۱۸

تلاوت تصویری استاد :راغب مصطفی غلوش سوره انبیاء اجرا مسجد نادی الصید الدقی سال 1996

دعای عهد تصویری https://eitaa.com/zandahlm1357

هر روز با امام رضا @zandahlm1357 @HashtominEmam آرشیو مطالب صفحه هرروز با امام رضا (ع)

رهبرى امام از سوى خدا تعيين شده بود نه از سوى مأمون امام در ايستگاه نيشابور از اين فرصت براى بيان اين حقيقت سود جست و در برابر صدها هزار تن خويشتن را به حكم خدا، امام مسلمانان معرّفى كرد. بنابراين بزرگ ترين هدف مأمون را با آگاهى بخشيدن به توده‌ها در هم كوبيد، چه او مى خواست كه با كشاندن امام به مرو از وى اعتراف بگيرد كه بلى حكومت او و بنى عباس يك حكومت قانونى است. امام بر ولايت خويش در فرصت هاى گوناگون تأكيد مى نمود، حتى در سند وليعهدى و حتى در كتاب جامع اصول و احكام اسلام، كه به تقاضاى مأمون نوشته بود. در اين كتاب نام دوازده امام، با آن كه هنوز چند تن از آنان زاييده هم نشده بودند، آمده است. در مباحث علمى كه با حضور مأمون تشكيل مى شد امام رضا (ع) هر بار كه فرصت مى يافت حقانيّت اين امامان را براى دانشمندان اثبات مى كرد. https://eitaa.com/zandahlm1357

من پيامي از حضرت رضا برايت دارم جناب آقاي شيخ احمد وائلي كه از سخنرانان معروف و تاريخ دانان بزرگ و شيعه شناسان برجسته مي‌باشد و حدود نيم قرن است كه در عراق، كويت و ساير نقاط خليج به تبليغات و نشر معارف اسلامي اشتغال دارد. اواخر سال ۱۴۱۸ قمري به سرطان گردن مبتلا شد كه جهت معالجه به لندن رفت و چون نزديك ماه محرم بوده بسيار متأثر مي‌شود كه آن سال از سخنراني و ذكر فضائل اهل بيت به خصوص سالار شهيدان عليه السلام محروم مي‌شود و لذا [صفحه ۸۱] قصيده اي مي‌فرستد كه كنار ضريح امام حسين عليه السلام خوانده شود. يكي از مؤمنين به او پيشنهاد مي‌كند كه قصيده اي نيز بعنوان توسل در فضيلت و مصيبت امام هشتم سروده بفرستد كه در حرم آن حضرت خوانده شود، وي اين پيشنهاد را پذيرفته، قصيده اي مي‌گويد و درصدد بوده كسي را پيدا كند و آن را به ايران بفرستد. در اين وقت يكي از بستگان او از ايران تماس گرفته «و با اينكه از قصيده اطلاع نداشته» ضمن احوالپرسي مي‌گويد: من پيامي از حضرت رضا عليه السلام برايت دارم كه فرمودند: احتياجي به فرستادن قصيده نيست، قصيده ات رسيد و حاجت تو برآورده شد. آقاي وائلي به شدت منقلب شده و چون پزشك او را معاينه مي‌كند مي‌گويد: شما كاملا خوب شده ايد، نامبرده فورا به كويت مي‌آيد و در محرم و صفر سخنراني‌هاي خود را انجام مي‌دهد و هم اكنون در سلامتي كامل به سر مي‌برد و [صفحه ۸۲] بهبودي خود را مرهون امام هشتم عليه السلام مي‌داند. «صلي الله عليك يا اباالحسن يا علي بن موسي الرضا» گفته جدت بود نور چشم علي نور حق از حريمش بود منجلي در دو عالم بود مؤمنين را ولي معدن حاجت دست بهر هر سائلي https://eitaa.com/zandahlm1357