☑️متن شبهه و سوال👇👇👇👇👇 استاد درباره حدیث امام رضا (علیه الاسلام) بیشتر توضیح بدهید کی آزمایش میشویم و این آزمایش کی تمام میشود. استاد از نظر من الان من ۷ساله امتحان میشم آزمایش همان امتحان. امام رضا(علیه‌الاسلام): آن چه انتظار می‌کشید (ظهور) واقع نمی‌شود جز هنگامی که در بوته آزمایش قرار بگیرید و شناخته شوید و از شما جز تعدادی اندک بر اعتقاد خود باقی نباشند. ارشاد مفید، صفحه ۳۶۰ ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ ✅متن پاسخ به شبهه👇👇👇👇👇 📜اینکه امام رضا (ع) در حدیث بحث آزمایش را مطرح می کند.. بله، امثال این احادیث از امام رضا (ع) در کتاب کمال الدین شیخ صدوق، ج2، باب احادیث امام رضا هست. آنجا امام رضا بحث آزمایشات را مطرح می کند، از خود امام صادق (ع) هم احادیث آزمایشات را داریم. این آزمایشات در زمان غیبت هست. 👌🏻آزمایش بستگی به درجه ی آن فرد دارد! هرچه مقام معنوی یک انسان بالاتر می رود آزمایشات آن انسان هم سختر می شود، مثلا شما می بینید کسی مثل حضرت ابراهیم را با قربانی کردن فرزند آزمایش می کند. افرادی مثل ما را خدا با موقعیت های گناه آزمایش می کند. 👈🏻موقعیت های گناهی پیش می آورد. مثلا طرف از نگاه حرام توبه می کند چهار، پنج رو بعد خدا یک موقعیتی برای این طرف پیش می آورد، مثلا چند نفر نامحرم با صورت های خیلی آرایش کرده دارند رد می شوند. آنجا خدا دارد طرف را آزمایش می کند. پس نمی توانیم بگوییم همه ی آزمایش ها منظور بلا است. نه! ممکن است با چیزهای دیگر خدا آزمایش کند. ⏰مثلا نماز اول وقت، اذان دارد صدا می‌کند، یک کار بسیار مهمی مثل خدمت به خلق پیش می آید، شما آنجا اجازه داری خدمت به خلقت را انجام بدهی و نمازت را نیم ساعت دیرتر بخوانی. اینجا این اجازه را دادند. این طور جاها بگوید نه آی مردم شما نیم ساعت معطل باشید من نماز را بخوانم بعدا.. نه! این طور جاها میدان آزمایش است. پس آزمایش فقط به معنای سختی نیست، خدا با سختی فقط انسانها را آزمایش نمی کند، موارد دیگر هم هست که خدا این آزمایشات را پیش می آورد. ❓بعد اینکه می گویید خدا چه قدر ما را آزمایش می کند.. 📌بزرگواران محترم تمام دنیا محل آزمایش است. «لَنَبْلُوَنَّکُمْ» این (لَ) حرف تأکید است، این «لَنَبْلُوَنَّکُمْ» فعل مضارع است، فعل مضارع آنهایی که عربی بلد هستند معنای استمرار می دهد. یعنی این آزمایشات ما استمرار دارد این طور نیست خدا مثلا دو سال من را آزمایش بکند بعد من را رها کند و بگوید خُب، تو دیگر آزمایش را پس دادی، بیا این مدرک را بگیر، تو دیگر مسلمان شدی، دیگر آزمایش.. نه امتحان هست. امتحان های الهی همیشه هست، به همین خاطر نمی توانیم بگوییم خدا چه قدر دارد من را آزمایش می کند. 📌نکته دوم؛ بعضی موقع این بلاهایی که سر ما می‌آید اصلا آزمایش نیست. بلاهایی که به خاطر گناهان ما دارد سر می زند، این را هم باید در نظر بگیریم. بعضی جاها گناهانی داشتیم خدا لطفش را نصیب ما می کند که در همین دنیا دارد بلاها را بر ما می آورد که دیگر کار به آتش آخرت نرسد. یقینا ما با بلاهای در دنیا کفاره گناهانمان را بدهیم، به مراتب بهتر است بخواهیم در عذاب قبر یا چه می دانم در آتش قیامت. آتش قیامت را چه کسی می خواهد تحمل کند؟؟ در این دنیا مثلا دستمان بشکند خدای ناکرده براساس تصادف یا چیزی.. خُب، تحملش راحت تر است تا اینکه آتش قیامت بخواهیم.. ♨️پس همه بلاها هم آزمایش نیست! بعضی ها کفاره گناهان ماست. کلا خدا بلا را چند نوع می آورد؛ 1- برای آزمایش 2- برای کفاره گناهان 3- برای بالا بردن صبر طرف. 📚ما روایت داریم، حالا روایت است یا کلام بزرگان این را من تردید دارم فکر کنم از شهید دستغیب.. صوت سخنرانی اش را داشتم یکسری گوش می کردم ایشان می فرمایند؛ یک موقع عزیزی از یک خانواده ای عزیزش را از دست می دهد، خدا این مصیبت را برای طرف آورده، می شود دو جور بهره برداری کرد 👈🏻یا من بر این مصیبت صبر کنم، زیاد جزع و فزع نکنم، چون اصلا مکروه است انسان به خاطر کسی که می میرد جزع و فزع بیش از حد بکند، مویش را بکند، بدنش را.. از این کارهایی که بعضی ها می کنند. طبق روایات مکروه است و حتی کفاره دارد. در بحث فقه باب کفارات، یک قسم کفاره برای کسانی است که در مراسم مصیبت خودشان را می زنند یا به خودشان آسیب می رسانند. می توانیم با این کارها اجر مصیبت خودمان را کم کنیم. 👈🏻یا می توانیم با صبر کردن اجر مصیبتمان را زیاد کنیم. پس اینها را هم در نظر بگیرید. #پرسش_پاسخ ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ 👤پاسخ دهنده: #استاد_احسان_عبادی (👆جزو اساتید مهدویت ، پژوهشگر تاریخ و محقق)

.......: گوشواره با ارزش احمد بن ابی روح می‌گوید: روزی زنی از اهالی دینور نزد من آمد و گفت: پسر ابی روح! تو در شهر ما از جهت دین و تقوا مطمئن ترین افراد هستی، می‌خواهم امانتی به تو بسپارم که آن را به اهلش برسانی، و نسبت به ادای امانت استوار باشی. گفتم: باشد، ان شاءاللّه موفق خواهم شد. گفت: در این کیسه سربسته مقداری درهم نهاده ام، آن را باز مکن و در آن نگاه نکن تا آن را به کسی که از محتوای آن تو را آگاه سازد برسانی؛ وضمناً این هم گوشواره من است که ده دینار ارزش دارد، در آن سه دانه مروارید به ارزش ده دینار تعبیه شده است. و نیز از حضرت صاحب الزمان علیه السلام سئوالی دارم که باید جواب آن را پیش از آن که تو سئوال کنی بفرمایند. گفتم: سؤالت چیست؟ گفت: مادرم هنگام عروسی من، ده دینار از کسی که من او را نمی شناسم قرض گرفته بود، من می‌خواهم آن را پس بدهم، اگر حضرت علیه السلام آن شخص را برای من معلوم نموده و دستور بفرمایند، قرضم را ادا می‌کنم! با خود گفتم: این مطلب را چگونه به جعفر بن علی - جعفرکذّاب، عموی امام زمان علیه السلام که ادعای امامت دارد - بگویم؟ بعد گفتم: این سئوالات امتحانی است بین من و جعفر بن علی. احمد بن ابی روح گوید: آن مال را برداشتم وحرکت کردم، وارد بغداد شدم، در بغداد به نزد حاجز بن یزید وشّاء - از وکلای امام زمان علیه السلام - رفتم و بر او سلام کرده و نشستم، گفت: حاجتی داری؟ گفتم: مالی نزد من هست که تا از کیفیت و مقدار آن خبر ندهید، نمی توانم آن را به شما تحویل دهم. گفت: ای احمد بن ابی روح! باید به سامرا بروی. گفتم: لا اله الاّ الله! عجب کاری به عهده گرفته ام! وقتی به سامرا رسیدم، گفتم: ابتدا نزد جعفر می‌روم، بعد فکری کردم و گفتم: نه، اوّل به منزل امام حسن عسکری علیه السلام می‌روم، اگر توسّط امام زمان علیه السلام، امتحان آشکار شد که هیچ، واگر به نتیجه نرسیدم نزد جعفر خواهم رفت. به محله عسکر رسیدم، هنگامی که به خانه امام حسن عسکری علیه السلام نزدیک شدم، خادمی بیرون آمد و گفت: تو احمد بن ابی روح هستی؟ گفتم: بله! گفت: این نامه مال توست آن را بخوان. در آن نامه نوشته بود: بسم الله الرحمن الرحیم. ای پسر ابی روح! عاتکه دختر دیرانی کیسه ای که هزار درهم - به گمان تو در آن است - به تو امانت سپرده، در حالی که گمان تو درست نیست. تو ادای امانت کرده و کیسه را باز نکردی و نمی دانی در آن چه مقدار وجود دارد؟ در آن هزار درهم و پنجاه دینار است، و گوشواره ای که آن زن گمان می‌کرد که ده دینار ارزش دارد، درست گفته ولی گوشواره با دو نگینی که سه دانه مروارید در آن تعبیه شده کمی بیش از ده دینار ارزش دارد. گوشواره را به فلانی، کنیز ما بده که آن را به او بخشیده ایم، و به بغداد برو و مال را به حاجز بده، و او آنچه به تو برای هزینه سفرت می‌دهد، بگیر. امّا آن ده دیناری که آن زن گمان می‌کند که مادرش در عروسی او قرض گرفته و نمی داند که صاحبش کیست. این چنین نیست، او می‌داند صاحب آن پول کیست؟ صاحب آن ده دینار کلثوم، دختر احمد است که از دشمنان ما اهل بیت است، و آن زن دوست ندارد که آن را به او بدهد و می‌خواهد آن را بین خواهران خود قسمت کند. ما به او اجازده دادیم که ما بین خواهران نیازمندش تقسیم نماید. مطلب دیگر این که، ای ابی روح! برای امتحان جعفر به نزد او مرو، به دیار خود بازگرد که عمویت فوت کرده است، خداوند اهل و مال او را روزی تو کرده است. بعد از خواندن نامه، به بغداد بازگشتم، و کیسه را به حاجز دادم، آن را شمرد، هزار درهم و پنجاه دینار بود، سی دینار به من داد، و گفت: دستور دارم که این را برای خرجی به تو بدهم. من سی دینار را گرفته و به خانه ای که برای اقامت در بغداد گرفته بودم، بازگشتم. در این هنگام خبر آوردند عمویت مُرده و خانواده‌ام خواسته اند که بازگردم. پس از بازگشت دیدم خبر صحیح بوده، و سه هزار دینار و صد درهم به من به ارث رسیده است. https://eitaa.com/zandahlm1357

هنر آن است ڪه بمیرے پیش از آنڪه بمیرانندت و مبدا و منشا حیات آنانند ڪه چنین مرده‌اند... .......: @zandahlm1357

داستان کوتاه https://eitaa.com/zandahlm1357

#کلیپ #سخنرانی دکتر الهی قمشه ای

کلاه ضد درد قیصر (پادشاه) روم نامه ای به حضرت علی (علیه السلام) نوشت، و در آن از صداع (سردرد) خود شکایت کرد، زیرا پزشکان از عهده معالجه آن برنیامده بودند، حضرت علی (علیه السلام) برای پادشاه روم کلاهی فرستاد و دستور فرمودند که هر گاه دچار سردرد شدی این کلاه را بر سرت بگذار تا نجات یابی. هنگامی که قیصر روم امر آن حضرت را اطاعت نمود، خدای توانا او را شفا مرحمت فرمود، چون این موضوع به نظر قیصر شگفت آور بود، دستور داد تا کلاه را شکافتند، پس از این کار با کاغذی مواجه شدند که در آن نوشته شده بود: «بسم الله الرحمن الرحیم» هنگامی که وی دریافت که شفای او به جهت این نام مبارک بوده است، اسلام آورد، ولی اسلام خود را پنهان می‌نمود. [۱] ---------- [۱]: . منهج الصادقین، ص ۳۳. https://eitaa.com/zandahlm1357

صفحه نماز خوب @zandahlm1357