ز رویِ دوست دلِ دشمنان چه دریابد

عطار کاف کفر ای دل به حق المعرفه خوشترم آید ز فای فلسفه زانکه این علم لزج چون ره زند بیشتر بر مردم آگه زند در سفر حجاز آورده ام: هرکه نبود مبتلای ماهروی نام او از لوح انسانی بشوی دل که فارغ باشد از مهر بتان لته ی حیضی بخون آغشته دان سینه ی فارغ زمهر گلرخان کهنه انبانیست پر از استخوان کل من لم یعشق الوجه الحسن قرب الجل الیه والرسن یعنی آنکس را که نبود عشق یار بهر او پالان و افساری بیار قاسم بیگ حالتی پیوسته زمن کشیده دامن دل تست فارغ ز من سوخته خرمن دل تست گر عمر وفا کند من از تو دل خویش فارغ تر از آن کنم که از من دل تست رشید وطواط ای روی تو فردوس برین دل من روزان و شبان غمت قرین دل من گفتم مگر از دست غمت بگریزم عشق تو گرفت آستین دل من #کشکول شیخ بهاء https://eitaa.com/zandahlm1357

صفحه نماز خوب @zandahlm1357

اگر طاغوت‌ها را برتر از خود می‌دانید، بدانید که آنها هم بندگانی همچون شمایند: «عِبَادٌ أَمْثَالُکُمْ» (۵۴) اگر پرستش بت ها، روی تقلید از نیاکان است، آنان خود در گمراهی بودند: «أَنتُمْ وَءَابَآؤُکُمْ فِی ضَلَلٍ مُّبِینٍ» (۵۵) وقتی بزرگان معصوم ما چنین اند و همواره به قصور خویش در عبادت اعتراف دارند و زبانشان به «ما عبدناک حق عبادتک» گویاست، دیگر چه جای غرور و خودپسندی، نسبت به آنچه بنام «عبادت» انجام می‌دهیم: میان عبادتِ ما و عبادت اولیاء خدا «تفاوت از زمین تا آسمان است» پس چرا مغرور شدن؟ اگر فکر می‌کنید در قیامت، به فریادتان می‌رسند، بدانید که آنها پرستش‌های شما را نادیده گرفته و با شما دشمن می‌شوند: «سَیَکْفُرُونَ بِعِبَادَتِهِمْ وَیَکُونُونَ عَلَیْهِمْ ضِدّاً» [۱] اینان بدون جهت و بی دلیل، سراغ معبودهای دیگر رفته اند و برهانی بر این پرستش ندارند: «وَیَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ مَالَمْ یُنَزِّلْ بِهِ سُلْطَناً» [۲] هیچ چیز و هیچ کس جز خدا، لایق پرستش نیست. زیرا این معبودهای باطل، یا وجود خارجی ندارند و ساخته ذهن اند، یا موجوداتی بی خاصیّت و ناتوانند، یا اگر کارآیی دارند، موقت و محدود و همراه با منّت‌ها و هوس‌ها و تحقیرهاست. پس در هر سه صورت، شایسته نیستند که انسان، طوق بندگی آنها را به گردن اندازد. انسان در برابر هیچ مخلوقی، به قیمت نافرمانی خداوند، نباید اطاعت و پرستش و فرمانبرداری کند. امام جواد علیه السلام می‌فرماید: «مَنْ اَصْغی اِلی ناطِقٍ فَقَد عَبَدهُ» [۳] هر کس به سخن کسی گوش دهد. او را پرستیده است! پس اگر گوینده حق بگوید، بنده حقیم و اگر باطل بگوید، باطل را پرستیده ایم. و امام صادق علیه السلام در حدیثی فرموده است: «مَنْ اَطاعَ مَخلُوقاً فی مَعْصِیَةِ الْخالِقِ فَقَدْ عَبَدهُ» [۴] ---------- [۱]: ۵۶) مریم، آیه ۸۲. [۲]: ۵۷) حج، آیه ۷۱. [۳]: ۵۸) تحف العقول، ص ۴۵۶. [۴]: ۵۹) نورالثقلین، ج ۳، ص ۳۵۷. ✍محسن قرائتی https://eitaa.com/zandahlm1357

نماز آن گاه نماز است که میان ظاهر و باطن جمع شود و اگر نه، مقتدای آن نماز که در لشکر یزید بخوانند، شیطان است. شهید سید مرتضی آوینی

⭕️ سوال ❓برای حضور قلب در نماز باید چه کار کرد؟ 🎙 استاد محمدی شاهرودی

.......: فصل هشتم در بیان حضور قلب است یکى از مهمات آداب قلبیه که ش اید کثیرى از آداب مقدمه آن باشد و عبادت را بدون آن روح و روانى نیست و خود مفتاح قفل کمالات و باب الأبـواب سـعادات اسـت و در احادیـث شـریفه از کمتر چیزى این قدر ذکر شده و به کمتر ادبى این قدر اهمیت داده شده، حضور قلـب اسـت و . ما گر چه در رساله سرّ الصلاة (65 ) (و هم در کتـاب اربعـین 66 (از آن مـستوفى یـاد نمـودیم و درجات و مراتب آن را بیان نمودیم، لکن در این جا نیـز بـراى تتمـیم فائـده و تحـرّز از حوالـه ذکرى از آن مىنماییم . چنانچه سابق بر این ذکر شد، عبادات و مناسک و اذکار و اوراد در وقتى نتیجه کاملـه دارد کـه صورت باطنه قلب شود و باطن ذات انسان به آن مخمر گردد و دل انسان صـورت عبودیـت بـه خود گیرد و از خودسرى و سرکشى بیرون آید . و نیز مذکور شد کـه از اسـرار و فوائـد عبـادات یکى آن است که اراده نفس قوى شود و نفس بر طبیعت چیـره شـود و قـواى طبیعـت مـسخّرْ تحت قدرت و سلطنت نفس گردد و اراده نفس ملکوتى در ملک بدن نافذ گردد، بطورى که قـوا چون ملائکۀ اللَّه نسبت به حق تعالى شوند که عصیان آن نکنند لمحه اى، و عمل کنند به آنچه فرمان براى آنها صادر مىشود.(67 اکنون گوئیم که یکى از اسرار عبادات و فوائد مهمه، که همه مقدمه آن اسـت، آن اسـت کـ ه جمیع مملکت باطن و ظاهر مسخّر در تحت اراده اللَّه و متحرّك به تحریک اللَّـه شـود و قـواى ملکوتیه و ملکیه نفس از جنود اللَّه شوند و همگى نسبت به حق تعالى سمت ملائکۀ اللَّه را پیدا کنند. و این خود یکى از مراتب نازله فناى قوا و ارادات است در اراده حق . و کم کم نتایج بزرگ بر این مترتّب شود و انسان طبیعى الهى گردد و نفس ارتیاض بعبادت اللَّـه پیـدا کنـد و جنـود ابلیس یکسره شکست خورده منقرض شوند و قلب و قواى آن تـسلیم حـق شـوند و اسـلام بـه بعض مراتب باطنه در آن بروز کند . و نتیجه این تسلیم اراده به حق در دار آخرت آن شـود کـه حق تعالى اراده او را در عوالم غیب نافذ فرماید و او را مثل اعـلاى خـود قـرار دهـد، و چنانچـه خود ذات مقدس هر چه را بخواهد ایجاد کند به مجرّد اراده موجود شود، اراده این بنـده را هـم آن طور قرار دهد؛ چنانچه بعضى از اهل معرفت روایت نمودند از رسول اکرم صلّى اللَّـه عل یـه و آله راجع به اهل بهشت که ملکى مى آید پـیش آنهـا؛ پـس از آن کـه اذن ورود مـى طلبـد وارد مىشود و نامه اى از جناب ربوبیت به آنها مى دهد بعد از آن که از خداى تعـالى بـه آنهـا سـلام ابلاغ نماید. و در آن نامه است براى هر انسانى که مخاطب به آن است : منَ الْحى ال قَیومِ الَّذى لا یموت الَى الْحى القَیومِ الَّذى لا یموت. اما بعد ،فَانّى اقُـولُ للـشَّى ء کُـنْ فَیکُونُ. و قَد جعلْتُک تَقولُ للشَّى ء کُنْ فَیکونُ . فقال صلى اللَّه علیه و آله : فلا یقولُ احدمنْ اهلِ ء الجنَّۀِ للشَّى ) کُنْ الّا ویکُون 68 .( و این سلطنت الهیه ایست که به بنده دهند از براى تـرك اراده خـود و تـرك سـلطنت هواهـاى نفسانیه و اطاعت ابلیس و جنود او . و هیچیک از این نتایج که ذکر شد حاصل نمىشود مگـر بـا حضور قلب کامل . و اگر قلب در وقت عبادت غافل و ساهى باشد، عبادت او حقیقت پیدا نکند و شبه لهو و بازى است . و البته چنین عبادتى را در نفس به هیچ وجه تأثیرى نیست و عبـادت از صورت و ظاهر به باطن و ملکوت بالا نرود - چنانچه به این معنى در اخبار اشاره شـده - و قـواى نفس با چنین عبادتى تسلیم نفس نشوند و سلطنت نفس بر آنها بروز نکند و همین طور قـواى ظاهره و باطنه تسلیم اراده اللَّه نگردد و مملکت در تحت کبریاى حق منقهر نشود، چنانچـه پـر واضح است . و از این جهت است که مى بینید در ما پـس از چهـل - پنجـاه سـال عبـادت اثـرى حاصل نشده، بلکه روز به روز بر ظلمت قلب و تعصى قوا افزوده مى شود و آن به آن ا شتیاق مـا به طبیعت و اطاعت ما از هواهاى نفسانیه و وساوس شیطانیه افزون گردد . اینها نیـست جـز آن آداب الصلاة امام خمینى رضوان االله تعالی عل هی که عبادات ما بى مغز و شرایط باطنه و آداب قلبیه آن به عمل نمىآید، و الّا به نص آیـه مبارکـه کتاب الهى: نماز نهى از فحشاء و منکر مىنماید(69 .( و البته این نهى نه ى صورى ظاهرى نیست؛ لا بد باید در دل چراغـى روشـن شـود و در بـاطن نورى فروزان شود که انسان را هدایت به عالم غیب کند و زاجر الهى پیدا شـود کـه انـسان را از عصیان و نافرمانى بازدارد . و ما خود را در زمره نمازگزارها محسوب مى داریم و سالهاى سال است اشتغال بـه ایـن عبـا دت بزرگ داریم و در خود چنین نورى ندیدیم و در باطن چنین زاجر و مانعى براى ما پیـدا نـشده؛ پس واى به حال ما آن روزى که صور اعمال ما و صحیفه افعال ما را در آن عـالم بـه دسـت مـا ( دهند و گویند خود حساب خود را بکش 70(؛ ببین آیا چنین اعمالى قابل ق