. #جوابیه و #توضیح_بیشتر از یک خبر دوستِ عزیزم؛ جناب آقای دکتر زمانی با عرض سلام و ادب 🔹درباره‌ی مطلب میراث فرهنگی "فاز گردشگری نگیرید"، ابتدا از توجهی که (صدای زرند) همیشه به معرفی داشته‌ها و یافته‌های مرتبط با گردشگری داشته و سال‌ها در انجامِ سیاست‌های میراث و گردشگری و صنایع‌دستی یارِ همراهِ مواریثِ تاریخی و طبیعی بوده و بخش مهمی از توفیقاتِ بدست آمده در این ۳ حوزه محصول عنایت رسانه‌ها بویژه شماست، قدردانی می‌کنم. 🔹از نگاه گردشگر، هر پدیده‌ایی که او را تحریک به بازدید کند جذاب و دارای ارزش است، ولو یک پدیده، طول عمرِ کوتاهی به اندازه‌ی زمانِ کوتاهِ عمر یک لاله‌ی واژگون، یک آئینِ مذهبی یا ملی، یک نیمه شبِ بارشِ شهاب‌سنگی، و یا حتی یک خورشیدگرفتگی چند دقیقه‌ای باشد. بنابراین بسیاری برای دیدن پدیده‌هایی که برایشان جالب باشد بار و بندیل را می‌بندند و رنجِ یک سفر چند روزه و مسافت صدها و گاه هزاران کیلومتری را به جان می‌خرد و رهسپار منطقه‌ی وقوع پدیده می‌شود. کما اینکه شهروندی از نوق صرفاً برای دیدن رودخانه‌ی ارغوانی به سیریز سفر می‌کند. ماحصل سفرِ یک گردشگر برای یک منطقه، خریدن حداقل یک بطری آب یا دو قرص نان یا یک محصولِ تولیدی روستا و یا خرید تنقلات از یک مغازه‌ی خلوت در روستا می‌شود. این یعنی در آن روز، اقتصاد آن روستا به اندازه‌ی فروش چند بطری آب و... رشد کرده و از طرفی سایر قابلیت‌های روستا هم دیده شده است و ما بدنبال چنین اتفاقاتی بوده و هستیم، چه آنکه اصلِ وجود چنین بند بزرگ خاکی با آنهمه حجم از آب در دلِ کویر سوزان که تا چشم کار می‌کند بجز رنگِ زرد خاک‌های بیابانی لوت چیزی هویدا نیست و دیواره‌های بیش از ۱۵ متری محل گذر رودهای فصلی که خود شگفتانه‌ی دیگری است و وصف آن بجز حضورِ فیزیکی در متنِ امکان‌پذیر نیست. 🔹به هر حال خواستم عرض کنم بعنوان فردی علاقمند به گردشگری، هر چیزی که بتواند برای بخشی از مردم جذاب باشد یعنی یک جاذبه و جاذبه هم یعنی حضور گردشگر، حتی یک فرد. 🔹وقتی چنین امری حادث شد نگاه‌ها به آن نقطه خیره می‌شود شور و حرارت در دل ساکنان می‌افتد تا برای رفاه حال گردشگر اقداماتی از جمله خدماتِ پذیرایی یا حتی اقامتی انجام دهند، من باید بدنبال جذبِ سرمایه‌گزاران برای ایجاد یک کمپِ اقامتی، تفریحی و پذیرایی در منطقه باشم؛ پس باید سرمایه‌گزاران را به سمت منطقه ترغیب کنم و... حال چه چیزی بهتر از چنین پدیده‌ای که در ایران به تعداد انگشتان دو دست هم نمی‌رسد. عمرِ این پدیده هر چقدر هم که کوتاه و زودگذر باشد (البته هنوز چیزی مشخص نیست) یک میهمانِ قابلِ احترامی برای کل شهرستان و استان محسوب می‌شود، پس باید بیشترین بهره را از این میهمان عزیز ببریم. 🔹جناب آقای دکتر، من نمی‌دانم دلیلِ این پدیده چیست، چه آنکه برخی از گِل‌افشان حرف می‌زنند و گروهی احتمال وجودِ معادنی ارزشمند را می‌دهند و بسیاری از آگاهان به مسائلِ طبیعی، نظر جنابعالی را تائید می‌کنند. هر چه که باشد بزودی مشخص خواهد شد. 🔹چنانچه یک پدیده‌ی طبیعی ماندگار باشد خدا را شکر می‌کنم و از شادمانی کلاه به سقف آسمانِ نیلی پرت می‌کنم و چنانچه یک امرِ طبیعی ولی با عمر کوتاه باشد باز هم خداوند را برای پدید آمدنِ این شگفتی شکرگزارم که باعث شد تا نام سیریزِ دوست داشتنی و حرارتِ مردمان خاکی و باصفایش برای ساعاتی به تمام مناطق داخلی و حتی خارجی بپیچد که البته چنین تبلیغی، خود آبستنِ اتفاقات خجسته‌ای از جمله ترغیبِ یک سرمایه‌گزار برای حضور در منطقه خواهد بود. 🔹اکنون چه بخواهیم چه نخواهیم، ما در حال حاضر صاحب بزرگترین رودخانه یا حوضچه‌ی ارغوانی در ایران هستیم و همین کفایت می‌کند تا بفکر ایجاد زیرساخت‌های مناسبی برای گردشگری سیریز باشیم. 🔹شهری که خیلی‌ها نشنیده‌اند که تاریخی کهن، طبیعتی شگفت‌انگیز و آثاری باشکوه چون خانه‌ی میرزا علی دارد که بیشترین تعداد اتاق (۱۰۰) را در خود جای داده و شاید از این پس، مالک یا مالکین این خانه هم اجازه‌ی بازسازی آن را به سرمایه‌گذار بدهند!! 🔹دعوت می‌کنم حتما به این نقطه سر بزنید البته با هماهنگی با شورای شهر سیریز یا شهردار آن شهر (بدون راهنما هرگز اقدام نکنید، چون هم جاده‌ی خاکی و هم لبه‌های این حوضچه‌ی بزرگ باتلاقی است و باید فردی آشنا به محل همراهی‌تان کند) قول می‌دهم برای خودِ جنابتان که یک شخصیت علمی و دانشگاهی هستید نیز خاطره‌انگیز شود. با ارادتی ماندگار❣ ✍محمد اسلامی