#دورهمی_اردکانی_ها دِخ اوء زیر مِکَشه زخمی گِه بر دل تو گذاشتی کاشکی جای زَخم، مهر و محبت تو مِکاشتی گفتم گِه دِلُم نشکنی لَج بردی شکِسّی گفتَم بی بشین تینگِ دِلُم حیفی نَشِسّی ای چَش بادومی والله دِلُم دَسِ تو خونه شاید گِه مُخواد پَمپِ غَمُد دل بِپُکونه بِالله جوآبِ دل نَمِدی با کی بِگَم من؟ چارتا نازِ خوشگِل نَمِدی با کی بِگَم من؟ این دل توو هوئَن کوفتی و رفتی چَخِ من خَش هی مهرِ دِلُم روفتی و رفتی چَخِ من خَش قاذی گِه نوشتم نگو خوندم، تو نخوندی اون حولی بیچاره‌ی دل خوب تو پَروندی! (شوتاب) اَگِه دِخ کِرد، بدون دَسِّ تو دِخ کرد رَم ور نَمِداره! غم تو، هر چی که پِخ کِرد 📚 وَختی گِه دِلُم خَش بود ✍ #استاد_محمدرضا_دهستانی_اردکانی 📌 سلام به رفیقای خوب و خاصِ خدا، طِبقِ رِوال، یاددون نَره دنیا یَکی مهمون ناخونده داره که حالا حالاها نَمُخواد راخود بِرِه ولی ما مِتونِم دَمُغُش کُنِم؛ چِطوری؟ هَمورویی گِه هزاربار همه گُفتَن و گُفتِم، پس باریک‌الله، بهداشت و ضدعفونی و ماسک و دستکش و فاصله‌ها یادُدون نَره... راسّی دلِ خَشِ اوروزا، شوآی قدر، مردم هرجا گِه بودَن مثِ بومرنگ عَمل مِکردَن و این شوآ، مِرَفتَن همون مسجدی گِه بیشتر دوس مِداشتَن و اَزُش خاطره داشتَن، و مسجدا توو این شوآ قبلِ اینگه جایگاهی برای خلوت کِردن با خدا باشه مِشُد جایگاه دید و بازدید هَمسِیای قدیمی، فِک نَکُنَم خدا هم بَدُش میومَد شاد کیف هم مِکرد گِه او رو بهونه مِکردَن برَِ صله‌ی رحم و باخبر شدن از حال همدگه... راسّی ما هم حملِ بر ریا نباشه هرسال مِرَفتم مسجدِ حای‌مَسین، همه‌ی همسیایی هم گِه نَنه و آغ‌باباشون دور و برِ مسجد حای‌مسین خونه داشتن و شاد بَچِگیاشون واشِ اونا میومَدَن اونجا قرآن سر مِذاشتن هم میومَدَن و همینگه هَمرو مِدیدَن شاد لام تا کام واشِ هم گَف نَمِزَدَن ولی مِشُد بِفَمی گِه ممنونِ خدا بودَن گِه بهترین بهونه رو جور کِرده برای باهم بودَنُشون، رو به یکی قبله نِشسَّنُشون.. امسال کرونا فِک نَکُنَم گِه بِذاره بِرِم، اَگِه بِذاردَن، ما خُو بَرِ نَرِم خاطیری مُخوون دُورِ بیشتر به این ویروس نَدِم گِه ایشالا وضعیت زودی سفید بِشه، مِدونی خُو وضعیت شهرون هنوز خطریه، خلاصه پارسال گِه رفتِم مسجد واشِ بچه داییآ طِبقِ معمول دَمِ درِ ورودی نِشسِّم، از خدا پنهون نیس از شِما هم پنهون نباشه یکی چَشُم رو مفاتیح و یکی گوشُم به بُلَنگوی مسجد و دعای مجیر رو مُخوندَم، یکی چَشُم هم دَمِ دَر گِه یَگضَب دیدَم گمشده‌ی دوران تحصیلُم، واشِ یکی بَچُگ کوچولوگ به کول وارد مسجد شد... آخ نَمدونی وَختی دیدمُش چقه دِلُم خَش شد، ممنونِ خدا شُدَم و پیشُش گُفتَم: خدایا چِقه تو خوب و بزرگی گِه مِدونی توو دلِ بَندای بی‌معرفَتُد چچی مِگذره؛ سال ۷۵ بود گِه از این همکلاسیِ جون‌جونی دور افتاده بودَم او بعدِ راهنمایی، رفته بود دبیرستان استعدادهای درخشان و من هم رفته بودم هبده شَریور و دِگه خبرِ هم نداشتِم تا فَمیدَم توو کنکور سراسری، دکترای پیوسته‌ی فیزیک قبول شدُد و هَف سال باد بِره یَکی دِگه شهر، درس بُخونه.... نَمِدونی چِقَه دوسُش مِداشتَم، هَنوزَم مِدارَم ولی هیش‌وَخ روواُم وَر نمیومَد بِرِم درِ خونَشون و پیشِ مادرُش بِگَم این دلِ بیصاب تینگ شده، هَوِ دخترِ شِما کِرده هر وَختی اومد اردکون خَبَرُم کنی. خلاصه اون شُوی قدر، بعدِ ۲۳ سال همدِگه رو دیدِم و فرصت را غنیمت دونَسِّم قَدِّ اون‌ سالایی گِه هَمرو ندیده بودِم واشِ هم از هر دَری گَف زَدِم.. من مِدونَسَّم چندین ساله اردکون نبوده، گفتَمُش چِطو شد گِه برگشتی شهر خودون؟!! او هم گف: من بهترین زندگی، بهترین شغل، بهترین امتیازات و بهترین تفریحات رو توو اون شهر داشتَم ولی بعدِ یَگ مُدتی فَمیدَم من کَسایی رو توو زندگی دارَم گِه ارزِشُشون از هر چی خوشی بِگی بالِتَره، گِه شاد اَگِه برنگردَم دور بِشه و بَرِ همیشه، باد حسرتِ نداشتَنُشون رو بُخورَم پس به خاطر پِی‌یَر و مادرُم برگشتَم، گفتَمُش حالا پشیمون نیسی برگشتی؟ گُف: نه، ولی کاشکی اینجا هم ارزشِ آدما رو مِدونسَن و بَرِ کارُم بیشتر هَمرِیُم مِکِردَن... خلاصه، مهمونای عزیزِ خدا ببخشی گِه من اِقه گَف مِزَنَم، فقط قدرِ این شوآ رو بِدونی گِه اَگِه قَدرُش دونَسی بِدونی قدرِ هَمدِگه رو هم مِدونی، راسّی اَگِه توو این شُوآ واشِ خدا خلوت کِردی، منِ گَدا و همه‌ی مردم رو هم یاد کنی، پیشِ خدا بگی خدایا خودُد خبرِ دلِ هَمَکه داری، خودُد مِدونی و خودُد هم مِتونی گشایش توو کار این مردم حاصل کن، خودش دِگه مِدونه باد چه کار کُنه، یاحق؛ التماسِ دعای فراوون. #سه‌شنبه_بخیر🌹 #در_خانه_بمانیم 🏠 @zarrhbin

#دورهمی_اردکانی_ها 🍃 جِینگِ اَوّل بَئضِ صُلِ آخِره. 📝 اگر در ابتدای هرکاری همه‌ی صحبت‌ها انجام شود و همه‌ی شروط گذاشته شود، بسیار بهتر است تا اینکه در آخر مجبور شوند اختلافات را حل کنند و به صلح برسند. 📚 واژه‌نامه‌ی گویشی اردکان ✍ #دکتر_سیدمحمود_طباطبایی_اردکانی 📌سلام و پَسینِ رمضونُدون بخیر، ایشالا گِه حالُدون خَش و خوب باشه و روزگار بر وفقِ مُرادُدُون بِچَرخه، اَگِه هَمورویی هم گِه مُوخِی نَمِچَرخه، هیچی غَمُدون نباشه، دائماً یَکسان نباشد حالِ دوران غم مَخور... طاعت و عبادتا هم تا این وَخت و ساعت موردِ قبولِ حق باشه، راسّی چه آرامشی داره این رمضونا، چِقه خَشه، اَصاً روزا و شوآش واشِ همه‌ی روزآ و شوآی سال فَرق مُکنه به قول خودون مزه‌ی دِگه‌ای داره، حقّا گِه ماه مهمونی خدا هِ، ما خو وَختی رمضون مِیاد اِقدری دلون خَش مِشه گِه نَگو، مِدونی چرا؟ چون گذشته از حالِ معنویش، ما طولِ سال اصاً دورهم نیسم، خاطیری شریک، خروس‌خون مِرد و شغال‌خون بر مِگَرده، ولی رمضونا گِه مِشه، افطار و سحر همه دورهم هَسِم و به قول خودون، سفره‌ اِستقومت پَهن مَکُنِم؛ رَمضونا مِفَمِم زندگی یعنی چه... بِزاری تا دور نشده دو تِ کَلَمُگ روضه‌ی کرونا هم بُخونِم، اصاً نمشه یادی از این بی‌کتاب نَکُنِم، پس هادرِ خوددون باشی، هادرِ بَچُگا هم باشی، هادر پی‌یَر، مادرا و ننه و آغ‌بابآ هم باشی، خودون باد غمِ هم بُخورِم وَگَنه کاری دسِ کسی بَر نمیاد؛ فقط خدا خیرگردونه، بعدِ عیدِ فطر گِه خیلیا مِرَن اُستانای خودُشون و بر مِگَردن اردکون، دوباره باد خر بیارِم و باقالی بار کُنِم!، اَصاً تا کادر درمان مِیان نفس چاق کُنَن و کِمر راس کُنَن دوباره بازی شُرو مِشه، خیر ببینی رعایت کنی تا دوباره به دردسر ناُفتِم... کِی باشِه تکلیف درس و مَشقا هم روشن بشه و سال تحصیلی سرُ و تَهَش هم بیارَن، خدا را شکر گِه نُمرا توصیفی شده، یَنی معلما مِتونَن بر اساس کار بچا توو خونه، تکلیف پایان سال تحصیلیِ هر دانش‌آموزی رو روشَن کُنَن، راسّی فِک کُنَم امسال اولِ مهر، همه معلما و مادرا عینکی بِشَن، از بَسکی زُل زدن توو گوشی تا بِتونَن چیزی یاد بگیرن و یادِ بَچا بِدَن،‌ معلما هم از اونوَر، تدریسِ دَرسا رو فِرسادن و خیره شدن توو گوشی تا ببینن بَچا تیّار چیزی یاد مِگیرن یا نه، خلاصه ایشالا واشِ خیر و خوشی هم در رِه...(من خُو هوسِ دِلُم در رَف، خاطیری از بچگی مُخواسَّم معلم شَم، یگبارَم امتحانِ معلمی دادَم ولی نَشد گِه بِشه، پارتیِ کُلُف نداشتَم، ولی کرونای بی‌شرف مَرو به آرزوئُم رسوند و معلم هم شدَم، کور از خدا چچی مُخواد؟! دوتا چشمِ بینا (: این هفته، هفته‌ی ارتباطات و روابط عمومی هم هِ، بِزاری همینجا یکی تبریک به اونایی بِگِم گِه هَنو پُستی تحویل نَگرفتَن همراشون خاموشه!!! بِردَرِ من، نَذار هَمین اوّل بِگِم سالی که نکوست از بهارش پیداست؛ و با ما بِه از این باش که با خلقِ جهانی، رودرواسی خُو واشِ کسی ندارِم همرا باد همیشه روشن باشه، پِیغُم، پَسغُم یَنی چه؟!!! دِگه بیشترِ این نَگَم، بَسه؛ عید فطر هم پیشاپیش مبارکا باشه، نمازِ عید رفتی، مُهر و زیرانداز و ماسک و دستکش و فاصله و اینا یادُدُون نَره. یاحق، التماسِ دعای فراوون. #سه‌شنبه_بخیر🌹 #در_خانه_بمانیم 🏠 @zarrhbin

#دورهمی_اردکانی_ها دالدون دالدونِ غَمُد خوب توویِ حلقُم خالی کِردی غصَّم نَمِشه، اما تو بدجور حالی کِردی من اشتباه کِردَم: گِه دِلُم دَسِ تو دادم کوفتیش رو زمین و مثِ نقشِ قالی کِردی دَس اِندازِ هِجرُد تِرَکوند لاستیک وَصلُم دیدی دوباره قول و قرار ماس مالی کِردی؟ اون روز گِه مُخواسِم یکی ذره خَشِ هم شِم خندیدی و با عشوه گری، جاخالی کِردی! گفتی تو به من، عاشقیا بی سر خر نیست خر سَهله، تو ما را سَگُگِ خال خالی کِردی! باشه گفی نیس، اسبی گِه داری تو بتازون بیچاره دلِ من گِه هَمَش دَس مالی کِردی (شوتاب) دوباره تیرُگ عشقُش به خطا رفت توو دریای عشقُون زیرِ پاش گودالی کِردی 📚 وَختی گِه دِلُم خَش بود ✍ #استاد_محمدرضا_دهستانی_اردکانی 📌سلام و عید گذشتتون مبارک، چِقه عید فطر دلون جوشید و سَرِ کِلافه گُم شد، نَمدونَسِم چُکُنِم ما خو همون صُب بعدِ اَذون، چایی خورده بودِم و گوشون خبردار نبود دنیا چه خبره! که گفتن مرجع تقلید شِما اِمرو عیت نکرده، ولی خدا پی‌یَرُش بیامُرزه زودی تکلیفون روشن کِرد و گُف باکیش نیس، و واجب نیس کفاره بِدی فقط یکی روزه جای روزه‌ای گِه خوردی باید بِشی، شاد بپرسی مرجع تقلیدُد کِیه؟ ما خو تنوع طلبم بعدِ رفتنِ فاضل لنکرانی دوبار مرجع عوض کِردم یَنی از حاج‌آقا مکارم اومدِم شُدِم مقلّدِ آیت‌الله شبیری زنجانی...بِگذَرم راسی روضه‌ی کرونای این هفته، مِگَن کرونا وَختی دیده مردمِ ایران بَرِ هم کم نَمِذارن، مجبور شده کوتا بیاد و یَخَرُگ آرومتَرُگ شِه؛ من یَکی خو نَمدونی چقه دِلُم خَشه گِه درِ حَرمِ امام رضا واکردن مِدونی چرا؟ خاطیری ما و امام رضا خیلی خَش هم هسَّم، اربابِ با معرفتیه، واشِ هَمَ پُر مامله کِردِم گِه نه سیخ سوخته نه کباب، ایشالا بِطِلَبه همه هَمرِ هم بِرِم مَشَد و توو صَنِ مسجد گوهرشاد، جلوِ حرم بشینِم و زیارتِ امین‌الله بُخونِم. رُفقا یکی سؤال، شِما مِدونی بیزِ فِرِسّی چِچی بوده؟! مَنَم نَمِدونَسَّم فقط مِدونسَّم اوروزا گِه بچِ شیرُگ بودَم توو اَلَلُگ، هر وَختی دایی مصطفی، سربازی مرخصی میومَد؛ فِتی میومَده خونه‌ی ما و بیزِ الَلُگ مِداده و بیز فِرِسّی مُخونده، تازه رِئُش رو هم واشِ شوتگ زدن هَمرِ مِکِرده، بعد ماءِ نِیگ و گِیه‌کُن و ناخَش و نانجیب گِه واشِ بِردَرا، اَشی‌رِی بودِم واشِ شِنُفتن دوتِ کلمُگ صَدِ دایی مصطفی، آروم مِگِرفتِم و نیشِ خندون وا مِشُدِد و سِرکه صورتون کمتر... حالِ بعدِ سه دهه عمر گِه پیشِ خدا پَس اِسوندِم تازه فَمیدِم بیزِ فِرِسّی چچی بوده، اوروزا گِه مردم رَم داشتن و دِلُشون خوبِ فِرِسیگای مهاجر نبوده، بَرِ همین یَکی سیخُگ وَر مِداشتَن و دو تا سرُگاش نخ مِبَسَّن و بعد، واشِ یکی مُشتُگِ گِل گِه مِذاشتن وسطِ این نخ، پَرت مِکردَن بالا تا بُخوره سینه‌ سَقفای دوردار قدیمی توو صُفّا، تا فِرسیُگا گِه از راه مِرَسيدَن، روی این سیخُگُا بشینَن و بیزُگ بُخورَن و بُخونَن، حتی بَضیاشون گِه خوش‌مُلا بودن، همونجا خونُگ دُرُس مِکردَن وتُخم هم مِذاشتن. حالِ فَمیدی بیزِ فِرِسّی چچی بوده؟ نِماد رَم و مروت مردم شهر ما بوده به حالِ یکی پَرندُگ، یکی پَرندُگِ کوچولُگ گِه هر سال مهمونِ خونا مِشُده، مِگی حالا آدما رَمِ هم مُکُنَن؟! پرنده و جومَنده خُو پیشکَشون، ایشالا همه رحیمدل باشِم‌. خلاصه، خُردادهِ، اُفتوئُش داغه، اُو و دونِ پَرندُگا یادُدون نَره. خونه دِگه خودشون مِدونَن؛ ولی مشه، دوتا سه‌تا سَبدُگای پلاستیکی میوه گِه خالی شده رو توو خروجیِ خونه بَند کنی تا کفتر کوکوئُگا، اَگِه قابل مِدونَن مهمونِ ما آدما بِشَن. اینُگِ دِگِه بِگَم و بِرَم، شاد سئوال خیلیا باشه، اونَم اینه، تا وَختی گِه وضعیتِ شهرون سفید نشده هَشتَکُُگِ توو خونه مِمونِم بَرِ باشه، ایشالا زودی کرونا هم خَلاص بِشه. ببخشی پُرگَفی کِردَم، حالِ دلُدوم خوب، یا حق، التماس دعای فراوون. #سه‌شنبه_بخیر🌹 #در_خانه_بمانیم 🏠 @zarrhbin

#درورهمی_اردکانی‌_ها تیرِ مُژگون میخ طوله‌ی عِشقُد توی قلبُم فرو کِردی با اون کُپِ جوئنُد دلِ من زیر و رو کِردی فِکرُش نَمِکردَم گِه ایرو کَنده بِشه دل شلغَم کَنیِ عشوه‌ی خود خوب فرو کِردی با او چَشُگاد داسُگِ قلبُم تو شِکِسّی با او لَبُگاد کُنجُگِ قَلبُم تو نِشِسّی پُرتو تو مَکُن بَخچِ دلِ من تیرِ مُژگون گَر چه سرِ تیر اومده، اما تو مکن خون پادِش کُنِ دل باش و دِلُم خوب پادِشُش کن خَسّه شده دل از گف و کارُد، نازِشُش کن یَگ ذره وفا شیوه بُکُن بَخچِ دلِ من با جورِ خودُد رَنجِه مَکَش بَشنِ دلِ من گفتن گِه تو پیوَن زنی، پیوندِ دِلُم کن این کاسه‌ی دِل تا نَشکِسی تو، وِلُم کن اینجا هَمَشون دوس مِدارَن شعرای شوتاب گفتن گِه گفاش قیمَتیه مِثِ طِلِی ناب 📚 وَختی گِه دِلُم خَش بود ✍ #استاد_محمدرضا_دهستانی_اردکانی 📌سلام بامعرفتا، چِکا مُکُنی با خرما پزونِ اردکون؛ ذکرِ خیرِ دایی مصطفی رو بَرادون گفته بودَم، هَمونی گِه بیزِ فِرسّی بَرِ من مُخوند، یَگ روز دایی پیشُم گُف تو گِه خَش مِنویسی، بَرِ شهرداری بنویس گِه جوازِ ساخت توی کِشونای پِسّه رو صادر نَکُنه، بنویس گِه اجازه نَدَن درختای پِسه رو سر بِبُرَن تا خونه و دکون و مسجد و کارخونه بِسازَن، پیشُشُون بُگو: این درختا گِه کولرای طبیعی هسَن، اَگه دستورِ قَتلُشون رو صادر کُنَن و از بین بِبَرَن همه باد فاتحه‌ی اردکون رو بُخونِم چون دِگه جَنَّم جای زندگی نیس؛ گفتم دایی، گوشا این دوره زَمونه یکیش بادگیرد و یکیش دَرِ طِنَبی، ولی من به خاطرِ گُل روی تو مِنویسَم چون این فقط دردِ تو نیس دایی، دردِ یَکی جماعته گِه این شهر رو دوس مِدارَن ولی دَسُشون چاره کوتا هِ... اینَم بِگَم بَرادون، دایی آدمِ منطقیه، رو دلیل و سند گَف مِزَنه، من خُو مُریدُشَم و پشتِ سَرُش نماز مُخونَم‌. پس بُخی و نَخی باد قدرِ درختا رو بِدونِم، نباد اجازه بِدِم گِه حاصلِ شش دهه، هف دهه عمرِ یَکی آدمِ رعیتِ مُخلِص، واشِ اَرّه برقی توو دو دقیقه از بین بِره. کاشکی عقلِ اونایی گِه کار و باره هَسَن بِرَسه، اَگِه جوازِ ساختی رو صادر مُکُنَن گِه باد درختی بریده بِشه و از بین بِره، از اونوَر امکانات و زمین و اُو رو در اختیار کشاورزا و اهلِ فن بِذارَن تا کُپیُگ پِسّه بکارَن و جای درختایی گِه کُشتِم درختایی تازه و نو بِشونَن، نه زمین بِدَن یَگ عده آدمی که بیان وسطِ کِشون دورُش دیفار بکَشَن و دریغ از کاشت یکی درخت و علف، بگذَرم از گُودونیا و خردونیای وسطِ کِشونا گِه جون مِده بَره کاشتِ درخت پسّه و خرما!!! یکی باد به اونا که کار و باره هَسن بِگَه حالا گرم هَسی و حالیدون نیس دِری زیرِ چچی امضا مُکُنی، امضای شِما یَگ وَختی نَتیجَش مِشه خونه خرابیِ یَکی شَهر، راسّی ما مسئولایی دارِم گِه شاد اصاً اینجا زندگی نَمُکُنن گه اینا بِفَمَن ینی چه!!! یا اَگِه هم زندگی مُکُنَن توی کاخ هَسن و زیر اسپلیت!!!، نَمِفَمَن بی‌اُویی یَنی چه؟! کولر خونه خُنُک نَمُکنه یَنی چه؟! اصاً نَمدونَن قشرِ بدبخت واشِ این گرما چکار مُکُنَن... پس خِی بینی آدابِ درختا و کِشونا و رعیتا بِدی، هر کِه دَم در اِدارَدون پِیدِ شد، زمینُش نَدی گِه بِره دورش حِصار بکشه و خونه و دکون و کارخونه بسازه، یَخَرُگ از مدرک و علم و مسئولیتی گِه داری به نفع محیط زیست و مردم استفاده کنی، هَمَش بادمجون دورِ قاب چینِ عده‌ای نباشی گِه فقط خودشون رو مِبینَن و خودشون، جالبه گِه میدونِ دیدِ بَضیا تا جلوِ پائُشون هم بیشتر نَمِره، اینه گِه آدم رو بیشتر عذاب مِده... اینا من مِگَم و مِنویسَم، خاطیری مِدونَم خیلیا توو خشتِ خام خُو هیچی توو آیینه هم نَمِتونَن دَردا رو ببینَن چه برسه دِگه دَرمون هم بُکُنَن، من مِنویسَم تا فرقِ بینِ دل‌نگرونِ اصلی رو واشِ دل‌نگرونِ بَدلی بِدونی، تا بِفَمَی محیط زیست رو نمشه واشِ شعار نِگَر داری، تا بِفَمی اَگِه درختا از بین بِرَن کلاه هَمون پسِ معرکه هِ، تا بِفَمی هَمَچی شوخی وردَار نیس... راسّی قیمتِ زمینِ اردکون هم چارتا از خدا بی‌خبر، گِه نَمِدونَن جَوونِ بدبختِ مردم تو این گرونیِ مملکت چه مِکَشه، معلوم مُکُنَن! با این اوضاع و اَوالی گِه پیش اومده و فریادرسی هم بینِ این‌ همه نون به نرخِ روزخور بَرِ مردم پیدِ نمشه اَگِه بِرِم سَر بِزَنِم سینه‌‌ دیفار جای دوری نَمِره. اینه دِگِه بِگَم و بِرَم، خاطرِ هَمَدون بَرِ ما خیلی عزیزه، بِدونی کرونا هم شوخی وردار نیس، خودون باد غمِ هم بُخورم و هوِ هم داشته باشِم؛ چون کرونای بی‌شرف دوباره دره اون روی زشتُش رو نِشون مِده، پس پروتکلای بهداشتی رو رعایت کنی و جدی بگیری، دِگه گفی نیس، خدا حافظِ همدون باشه، یاحق، التماسِ دعای فراوون. #سه‌شنبه_بخیر🌹 #در_خانه_بمانیم 🏠 @zarrhbin

#دورهمی_اردکانی_ها 🍃 قِسمت، دَسّ و پای درازه. 📝 اگر بخواهی چیزی قسمت تو شود باید دست و پایت را به کار بگیری و تلاش کنی(نمی‌شود همه‌ی مسائل را به قسمت ربط داد بلکه خود نیز باید تلاش کنیم) 📚واژه‌نامه‌ گویشی اردکان ✍ #دکتر_سیدمحمود_طباطبایی_اردکانی 📌سلام، ایشالا حالِ هَمَدون خَش و خوب باشه، خدا رو شکر، سال تحصیلی بَچا هم واشِ همه‌ی جوونیا و زشتیاش دِرِه به آخِرُش مِرَسه یا رسیده، راسّی این کرونا به ما خیلی چیزا یاد داد البته اَگِه دانشجوی خوبی بوده باشِم! یادون داد هر چیزی اَگِه ظَرفیتُش داشته باشی مشکلی نداره، مثلِ همین گوشیای همراه و اینترنت و فضِ مجازی... کرونا یادون داد گِه نمشه هَمَش دَس رو دَس بِزاری و پای قِسمت بشینی و بگی شُد شُد، نَشُد نَشد یا هر چی پیش اومد خوش اومد، نَخی اِقِ ایروآ نیس گِه واشِ این گَفا شونه از زیرِ بارِ مسئولیت خالی کنی، به قول آسیدمحمود خودون قِسمت دَسّ و پای درازه، یَنی چه؟ یَنی تو حَرِکَتُت بُکنی و بَرُکَتُش رو بِسپاری به خدا ... از خدا پَنوم نیس از شِما هم پَنوم نباشه من وَختی کرونای بی‌شرف اومد خاطرِ درس و مَشق بچا توءِ مرگ گِرفتَم! هَمَش پیشِ خود مُگُفتَم: خدایا بَرِ چِطو شه؟! واشِ این بَچا توو خونه بَرِ چِکا کُنِم؟ بَرِ چطوری دَرسا یادُشون بِدِم و حالیشون کُنِم؟ اَصاً ایروئُدون بِگَم خود رو باخته بودَم از یَگ‌بَر شریک پیشُم مُگُف خودُد رو بَرِ هَمَچی آماده کن حتی مرگِ من!، از اون‌وَر آینده‌ی تحصیلی بَچا رو سوت و کور مِدیدَم... خلاصه سَردون رو درد نیارَم پیشِ شریک گفتَم اگه بَرِ توو خونه آیینه‌ی دِق بِشی و هَمَش آمار تلفاتی که کرونا گرفته بِدی و گفای ناخَش بِزَنی باد جلوِ چَش من نباشی؛ گفتَمُش دِلون پرآشوبه تو دِگِه نَمَکُش نَپاش. از اون وَر هم دیدَم درس و مشقِ بَچا بُخی یا نَخی آشِ کشکِ خاله هِ، یَنی بُخوری پاده، نَخوریَن پاده، پس چِقه بهتره اَگِه کرونا، کرونا هِ، ما هم بِشِم سورِنا سردار ایرانی گِه بیدی نبود به این باد‌ و طوفانا بِلَرزه... خلاصه خدا پی‌یَر مادرِ آموزش و پرورش و معلّمای صبور بیامُرزه، گِه واشِ این وضعیت کارُشون دوبرابر شد، از یَگ‌بَر باد واشِ موبایل توو فَضِ مجازی درس یادِ مادرا مِدادَن تا اونا هم یادِ بَچا بِدَن، از یَگ‌بَر دِگه باس فرهنگِ استفاده از فضِ مجازی و موبایل گِه شاد خیلیا بلد نبودَن! رو یاد بِدَن. گِه شاد این قسمتِ قضیه از هَمَش مشکل‌تر و سخت‌تر یا به قول خودون ناخَشتَر بود‌‌. شوخی خُو واشِ کسی ندارِم طرف بِجای اینگه چیزی یاد بِگیرد و یاد بَچَش بِده، کارُش شده بود فُضولی کِردَن توو زندگی خصوصی معلّمِ بَچَش!!! اینا رو مِگَم تا بوّاَرُدون بیاد گِه مُعلِمُگا بالِ اومدَن کرونا چِقه چِرزیدَن، چِقه گَفا تَه بُردَن و دَم نَزَدَن و معرکه رو هم نَزَدَن. هر کسی خبرِ خودش، خودش دارد و خدای خودُش گِه چه وَر دِلُش گُذَشت. این دِگه بِگَم و بِرَم موجِ دومِ کرونا هم رُو افتاده، دوباره اُستانای کشور درگیر شُدَن، اینا رو من نَمِگَم خبرا دِرَن مِگَن، آمارا دِرَن مِگَن، ولی اینَم رو بِدونِم حالا شاد تَجرُبون، بَرِ روبه‌رو شدن و دَس به یَقه شدن واشِ کرونا بیشتر شده ولی اَگِه رِعایت نکُنِم و هادرِ خودون و دور و بَریون نباشِم بی‌رودَرواسی دوباره هَمون آشِد و هَمون کاسه. داخلِ پرانتز، اردکون هم خو شهرِ هفتاد و دو ملته، همه مِدونَند آنتی‌ویروس هم رووش نصب نیس؛ وضعیت اَگِه خرابه، دِگه خِی بینی فیلتِرُش نکنی بِزاری مردم بدونَن دور و بَرُشون چچی مِگذَرد و چه خَبرِه.. دِگه گَفی نیس، الهی لطفِ خدا کَم نَشِد و اون روزای ناخَش دِگه نیاد و حالا دِگه کرونا دَس از سَرون وَرداره، تا اَگه رونَخی هم دارِم دلون روو هَم باشد و اوقاتون شیرین؛ یاحق، فدای همگی، التماس دعای فراوون. #سه‌شنبه_بخیر🌹 #در_خانه_بمانیم🏠 @zarrhbin

#دورهمی_اردکانی_ها نوه‌ام عارفه عارفه دخترم چه زیبائی نور چشمم عجب فریبائی خواب در چشم لاله می‌شکند چون گلِ نرگسی و بیتائی تو شکفته چو غنچه‌ی گل سرخ نو گلی و امید بابائی دختر من که در همه جا تو ملوس و عزیزِ مامائی تو بهاری در این خزانِ دلم تو بنفشه و یاس، هر جائی گرچه من در غروب زندگیم دَم تو باشَدَم مسیحائی آرزویم نشاط و سرخوشی‌ات عارفه دخترم تو رعنائی خنده‌های قشنگ تو هر دم پُرکند لحظه‌های تنهائی نازنینم به خلوت دل من تو همان #رحمتی چو می‌آئی دور بادا تنت ز هر آفت #دخترم آرزوی فردائی نوه‌ی من، شفاعت جدّت دارم امّید روز رسوائی 📚 وَختی گِه دِلُم خَش بود ✍ #استاد_محمدرضا_دهستانی_اردکانی 📌سلام و ارادت، دیشو پیِ یکی شعر خَش توو کتاب استاد مِگشتَم گِه دیدَم این یکیش از هَمَش خَشتَرِدُ واشِ امروز همخونی داره، ایشالا روز دختر بر دخترای گُلون مبارک باشه. روز دختر جای خودُش، ولی نَمِدونم از کجا بَرادون بِگَم و بنویسم چون دردا و مُشکلات خُو اِلا ماشاءالله یکی و دوتا نیس :( ولی وِلُش، ما خُو دِگِه تنون پینه کِردِدُ پوسون چنونی کُلُف شُدِه گِه خبرِ دلون فقط خدا داره، نه بنده‌ی خدا، چون اَگه بنده خدا حالیش بود و خبر داشت قدم از قدم ور مِداشت و نَمِذاشت از همه راهی بِکَشِم و هر روز یَگ گَفی داشته باشِم، دِگه حوصله‌ی روضه نیس چون مِدونَم هَمَدون استادی و ما هم به احترامُدون کلاه از سر وَرمِدارِم... راسی کرونای چینی هم خُو شده غوزِ بالِ غوز، هر روز دِره جلوه‌گریای تازَش رو بَرِ بَشَر روو مُکنه، تا جایی گِه دانشمندا موندَن واشِ این ویروس چِکا کُنَن. ولی مِدونی گِه چه گَفای دکتر مردانی پشتِ تلویزیون خیلی حسابیه، مجریِ برنامَش مُگُف کشور انگلستان به نتیجای خوبی بَر ساختنِ واکسنِ کرونا رسیده، او مُگُف شاد تا دو سه ماه دِگه واکسَنُش در بیاد، اول هم بَرِ بِدَن کشورایی گِه بیشتر درگیر هَسَّن‌؛ راسّی دلِ خَشِ ما! چرا؟!! خاطیری ایرانیا تو ابتلا به کرونا جزءِ اولینا هسَّن، رکورد شکِسَّن، ما توو هَمَچی رکورد مِشکَنِم گِه جدیدتریناش توو قیمتِ ارز و دلار و طِلا و سکه هِ....!!! شوخی خو ندارِم وضعیت طوری شده گِه بدبختا هر روز بدبخت‌تر و پولدارا هر روز پولدارتر مِشَن...(تا یادُم نرفته هفته قوه قضائیه هم تبریک، اگه خواستی شهید بهشتی رو بیشتر و بهتر بشناسی کتاب "بایدها و نبایدها"ش رو حتماً بُخونی، مُریدُش مِشی...) به قول پِی‌یَرِ ما گِه اصلاح‌طلبِد و صلح دوس، مِگه شاد این ویروس باس بِشه کشورای دنیا خَشِ هم بِشَن و یَخَره خرِ شیطون پایین بیان، گِه مَنَم مِگَمُش: بابا نَفَسُد جای گرم در میاد، چَشِ من یَکی خو اُو نَمُخوره، او هم مِگه: چرا تو هَمَش نیمه خالی لیوان رو مِبینی؟! مِگَمُش: خاطیری هَمَش نیمه‌ خالی بیشتر به چَشون اومَده تا نیمه‌ پُرُش، او هم مِگه: خوش‌بین باش پی‌یَر؛ مِگُمُش: باشه بابا هَچی تو بگی...فقط به خاطرِ تو همه‌ی لیوانی گِه خالیه و تووش کارکَرتین بَسه رو مِبینَم. (اینَم یَکی نمونه از بحثای چالشی پی‌یَر،دختریه گِه هَمَش مادَر چَشمَک مِزَنِد و پیک توو کُپِ خو در میارد و مِگه‌: دلِ پِی‌یَرُد نجوشون، یَگ وختی هم مگه: تو چَن یک ولایتی گِه دلِ خود مِجوشونی، وِل کُن! بحثای دختر‌،مادری هم باشه بَرِ بعدا...) دِگِه گفی نیس، هَوِ دخترا داشته باشی حسابی، رعایت دستورات بهداشتی هم یاددون نره، ایشالا تنُدون سالم باشد و دلِدون خَش و اوقاتتون شیرین، هیچی هم غَمُدون نباشه، به لطفِ اوسّا کریم گِه خودُش مِدونه و خودش هم مِتونه، روزگار هم آروم مشه تا آدمِ قرن بیست و یک بتونه یَخَرُگ نفس تازه کنه. یاحق، التماس دعای فراوون. #سه‌شنبه_بخیر🌹 #در_خانه_بمانیم🏠 @zarrhbin

#دورهمی_اردکانی_ها 🍃 بَرِیِ همه مادری، بَرِیِ ما، زَنِ پی‌یَری. 📝 برای همه حکم مادر را داری و برای ما زن‌ بابا هستی. کسی که نسبت به بیگانگان محبت می‌ورزد ولی نسبت به خویشاوندان خود بی‌مهری می‌کند، مصداق این ضرب‌المثل است. 📚 واژه‌نامه‌ی گویشی اردکان ✍ #دکتر_سیدمحمود_طباطبایی_اردکانی 📌 سلام بر پاتوق‌نشینای ذره‌بین، ایشالا حالِ هَمَدون خَش و خوب باشه، چرخ و پره‌ی روزگار هم به کامُدون بچرخه. همین اول از نیروی انتظامی شهرون گِه خدا پِی‌یَرشون بیامرزه حضورشون پُررینگ‌تر شده مُوخِم شوآ گِه پارکا خاطرِ این کرونای نامرد خاموشی مِزَنَن و بَضی وَختا مِثِ ظلمات مِمونه، یَگ سَرگی بِزَنَن تا بچه و بیچا یَک تُخمی نَذارَن. ( اهالی، کرونا رو یَکی نَرمه جدی‌تَرُگ بگیری. دردای ما یکی و دوتِ نیس...) ما کوچیکترِ اونی هَسِّم گِه دستورِ کَسی بِدِم ولی یَکی دِگِه خواهش از نیروآی امنیتی، فرقی نَمُکُنه کُدومُشون؛ وَختِ رسیدنِ پسّه، به کِشونا بیشتر سَر بزنی، یَگ گَشتُگی اونوَرا هم داشته باشی تا دُزّآ چَش چَپ پیشِ پِسّه‌ی مردم نَکُنَن؛ پارسال سه‌ چارتا خدانَشناس داشتن پسّه‌ی مردم تَه مِکردَن گِه بچای بامعرفتِ اردکون سر مِرَسَن و پیشُشون مِپُرسن دِری چه غلطی مُکنی؟ اونا هم گِه غریبه بودن جوآب مِدَن دِرِم میوه مِچینِم! گِه بچا پیشُشون مِگَن: این میوا صاب داره، اونا هم مِگَن: ما فِک کِردم اینجا جیگَله! گِه دوباره بَچا پیشِ این غریبا مِگَن: این خیالا نکنی این درختا مال چارتا رعیته گِه همه سال رو زَمَت مِکَشَن تا امروز رو واشِ چَشِ خود ببینَن و چِندرغاز توو اوضاعِ قمر در عقربِ مملکت دَش کُنَن...(حالا هَمَش بِگی گُمبه‌نشینا بَدَن...از من مِشنوئی، خاکُشون مَرده...بَرِ خیلیا شَرَف دارَن..) راسّی این هفته دادستان توو نمازجمعه گُف، هر کی ساخت و ساز توو کِشونا رُو بندازه خبرون کنی، حتی شُمارِ همراش رو هم داد و تأکید کِرد اَگِه یَگ وَختی گوشی ور نَمِدارَم پیامَکُم بِدی حتماً مِبینَم و اقدام و برخورد هم مُکُنِم، حالا آغِ دادستان ما شِنُفتِم مُخوان وسطِ کِشونِ مَسیرَوا درخت مردم رُو بِکَنَن و و میدون بسازَن، به نظر شِما ما باد بِرِم پیشِ کی بِگِم؟!!!، باد چه خاکی توو سَرون کُنِم؟!!!... رعیت بنده‌ی خدا گِیَش میومَد و مُگُف: یَگ زمونی توو کِشون فقط باس واشِ خر و چَرخ، یا پای پیاده مِرَفتی حالا اومَدَن خیابونا ساختَن گِه تِلری تووش رَد مِشه!، اَگِه خواسّه باشَن میدون هم بسازَن دِگِه باد فاتحه‌ی درختا و کِشونا رُو بُخونِم، بنده‌خدا مُگُف: جَنَّم، اون دنیا خُو نه! توو همین دنیا و توو اردکونِ خودون تَجرُبَش مُکُنِم...(حالا هِی بِگی رعیت چچی سَرُش مِشه، هرکسی تو حیطه‌ی خودش اُستاده، اون چیزی گِه کشاورزا توو خِشتِ خام مِبینَن، من و تو توو آیینه‌ی تخت هم نَمتونِم ببینِم...) یکی دِگِه، آخه هیشکه اونجا پی‌یَرُش رعیت نیس گِه حالیِ اینا کُنه که دِرَن چه ظلمی مرتکِب مِشَن، مُوخِی وسطِ کِشون، میدون بسازی گِه چه؟ مِدونی چِقه درخت مردم رو باد اونجا از بین بِبَری گِه گفِ خود کُرسی نِشونی؟!، درخت مردم خو دگه مِثِ درختای ساختمون قدیم مخابرات و راسِ ساختمونِ شهرداری بی‌پی‌یَر،مادر نیس گه بِبُری و جاش حوض و گلِ میمون بِکاری... اونجا اَگه میدون بِسازی باد فاتحه‌ی درختای شمال گِه ریه‌ی این شهر فلک‌زده هَسّن رو بُخونی، مردم واشِ چه زبونی بِگَن دِگه میدون نَمُخوان؟ به اون دینی گِه مِپَّرَسی، بی‌خیالِ میدون ساختن وسط کِشونای پسه شی، بِذاری اونجا دَس‌نخورده و فابریک بَرِ مردم باقی بِمونه، بِذاری تنها نقطه اتصالون به گذشتای روشَنون گِه همین درختای پِسّه گِه یادگاری‌یای آغ‌بابآ هَسّن حفظ بشَن و بِمونَن. دِگِه گفی نیس، فقط مسئولینِ بافرهنگ، هَوِ درختای اردکون رُو داشته باشی خامِ چارتا آدمی گِه مُخوان تیرِ خَلاص بر درختای شهرِ ما بِزَنَن نشی، کِی غریبا دِلُشون بَرِ اردکونِ ما سوخته گِه این بارِ دومشون باشه. اَگه پُرگَفی کِردَم بِزاری پای دلِ جوش، گِه دِره سَر دَر مِره. یاحق، التماس دعای فراوون‌. #سه‌شنبه_بخیر🌹 #ماسک_بزنیم ✅ @zarrhbin

#دورهمی_اردکانی_ها هان خُبه گفتم بی بِرِم بازی کنِم هان خُبه گفتی گفتم کمی طنازی کنِم هان خُبه گفتی گفتم کموگی عشوه برام نسخه نوشتن شاید گِه همو راضی کنِم هان خُبه گفتی زنبورِ عسل پیش تو شهدُش تَخِه رو نیس یگبار بی عسل‌سازی کنِم هان خُبه گفتی خیلی هوسُم بود یکی نَرموگ جگرُد شَم گفتم بی تیله بازی کنِم هان خُبه گفتی والله بُخدا گُمبه‌ی دل گَرمه دُ گیرا دولّوگ بی عاروس بازی کنِم هان خُبه گفتی نازُد مِخَرَم هچّی باشه، هچّی بگی تو حکمِ دل خود قاضی کنِم هان خُبه گفتی شوتاب و سه چار من غمِ دل، این دِگه زوره گفتم بی پاسور بازی کنِم هان خُبه گفتی 📚 وَختی گِه دِلُم خَش بود ✍ #استاد_محمدرضا_دهستانی_اردکانی 📌سلام و ارادتمندم، همین اول بِگَمُدون دکتر مردانی گفته: دو سه ماه دِگه مردم زورِ دل کُنَن و تحمل؛ ماسک زدن و فاصله گذاری هم یادشون نَره در ضمن هادرِ خودشون و دور و بَریاشون مخصوصاً بچُگا و پیرگُا باشَن تا کرونا نگیرَن واکسنِ کرونا هم حتماً میاد. پس مَخلصِ کَلوم پروتُکلا و ماسک‌زدن یاددون نره، تا ببینم روزگار چچی قِسمتون کرده؛ در ضمن این رو هم بِدونی آدمیزاد به امید زنده هه... راسّی دلِ خَشِ اوروزا، همین گِه توئسون مِشد و مَدرسا تعطیل، بچا یَخَرشون مِرَفتن کلاسای توئسونی، یَخَره هم گِه حوصله کلاس رفتن و اینا نداشتن، مِرَفتَن درِ دُکونا شاگردی مِکردَن، دخترگُا هم خُو تکلیفشون همیشه معلوم بود پشتِ غالی وَرِ دل مادر یا خونه همسیا وَرِ دلِ خانمِ همسیه... آخ یادش بخیر، ما خُو همیشه مادرون غالی داشت، همین گِه صُب مِشد و هنوز من و آباجی بالِ بون توو پَشه‌بند خوابیده بودِم، اِقدری شَخ برپاکی مِزَد گِه همه بون مِلَرزید، واشِ صَدِ بَرپاکی‌اُش حالیون مِکِرد، گِه دِگه خُوء بَسه، خلاصه واشِ صورتِ نَشُسه و نونِ نَخورده دو مِکردِم پایین و پشتِ غالی، مِدونی چرا؟ خاطیری اگه دور مِرَفتِم اولین جمله‌‌ای گِه مادرون پیشون مُگُف این بود: دخترُگی، صَبا جیز مُوخِی :( خلاصه ما واشِ ترسِ اینگه بی‌جیز خونه‌ کسی نَفرِسَّنون و توو ریشِ پی‌یَر و مادر نَمونِم، غالی مِبافتِم (: ولی اینَم بِگَمُدون، یَگ وَختی اعتراض هم مِکردِم و پیش مادر مُگفتِم: ما فقط جیز مُخُون، پُسَرگُا زمین و موتور نَمُخوان؟!!، گِه مادر هم دورُش بِگَردَم هیش وَخ جوآبون نَمِداد فقط چینا شَخ‌تر پایین مِکَشید، یَنی: هیچی نَگی فقط غالی بِبافی... راسّی اوروزا بَچای کوچه ما سَرشون نَمِشُد تضادِ طبقاتی چچیه؟ شِکافِ طبقاتی و پول و اینا اصاً بَراشون معنی و مفهوم نداشت، همین‌ خاطیری خوش و خُرَّم واشِ هم خاله‌بازی، خونه‌بازی، سِغشت‌بازی مِکِردَن. یادُم نَمره اوروزا بَچایی گِه عاروسَکُُگ نداشتن، آجرِ گری وَرمِداشتن و واشِ یَکی تِکه گچ یا ذغال بَراش چَش و ابروئُگ مِذاشتن، یَکی تِکه جُل هم مِپیچوندَن دورُش به عنوان پِرَنِ عاروسَک و واشِ همون آجر نقشِ مادر رو بازی مِکردَن، چِقه خَش بود. حالا نَمدونَم واشِ "سیندرلا" و "باربی" بازیِ بَچا مزه‌ی اوروزا مِده یا نه؟! ... خلاصه تا اینجِ رو داشته باشی تا بَرادون از بازیا و سرگرمی‌یا و خاطراتِ اوروزا و این‌روزا بیشتر بِگَم و بنویسَم، تا بفهمی ما چه نسلی بودِم گِه هر روز باس خودون رو واشِ زمونه به‌روزرسونی و هَمرِ کُنِم راسّی مِگی مادرِ پیرِ فلک دِگِه بچای خوبی مثِ ما بَرِ داشته باشه یا نه؟! فعلاً. یاحق، التماس دعای فراوون. #سه‌شنبه_بخیر🌹 #ماسک_بزنیم✅ @zarrhbin

#دورهمی_اردکانی_ها 🍃یَوَختی چشمه‌ی سوزن در مِره، یَوختی دروازه در نَمِره. 📝 کنایه از کسی که گاهی با تمام سختی‌های سر راه، یک کار را انجام می‌دهد و گاهی کاری را باتمام آسانی‌ها، انجام نمی‌دهد! یعنی اگر نخواهیم کاری را انجام دهیم(با وجودی که آن کار آسان است) آن را انجام نمی‌دهیم. 📚واژه‌نامه‌ی گویشی اردکان #دکتر_سیدمحمود_طباطبایی_اردکانی 📌سلام، مثل همیشه ارادتمندم، مُخوام همین اوّل یَکی خاطره از روزای کرونایی، پیک اول بَرادون بِگَم، پُسَرداییُم کارمند بیمارستان هِ، مادرُش تَریف مِکرد: توو نوروزی گِه همه باس توو خونه بِمونِم و در نَیِم، مرتضی هفته‌ای نیم‌سات خونه ما میومَد و دَمِ دَلیزه مِشِس و فقط گِیه مِکرد و مِرَف، زن‌دِی مُگُف: پیشِ مرتضی مُگفتَم، ماما به جای اینگه بِیی و دلداریِ ما بِدی ما باد دلداریِ تو بِدِم و دلون خوبِ تو نباشه، گِه مرتضی توو هَمون حالِ گِیَش پیشِ مادرُش مُگُفته: ماما دعا کُن این بلا خَلاص شِه، مردم دِرَن مِثِ گُل پَرپَر مِشَن، فاصله‌ی یکی گان بُردن بَرِ پرستارا شش‌تا مُرده بَرُم رَد کِردَن!، بَرِ چطو شه ماما؟(مُخوام بِگَمُدون فشارِ روانی گِه اونا تحمل کِردن، اَگِه باس من و تو تَحمُل کُنِم پا در میومَدِم...) نَمُخواسَّم همین اوّل حالُدون رو بگیرَم ولی توو این پنج‌ماه خدا مِدوند و دلِ بچای بیمارسّان ضیایی گِه در جینگِ با کرونا چه کَشیدَن، من و تو دور وایسیدِم، بعضیون حتی حاضر نیسّم راحت‌ترین کارا رو انجام بِدِم و ساده‌ترین چیزا رو رعایت کُنِم، مُخوام بِگَمُدون به حالِ خودُدون رَحم نَمُکنی به حالِ کارمندا و خَدَمای بیمارِسّآنا گِه شاد توو این چند ماه حتی نتونِسَن نفس تازه کُنَن رَحم کُنی، اِقِدَر خودخواه نباشِم، از هشتگ "در خانه بمانیم" رسیدِم به "ماسک بزنیم" اگه رعایت کُنِم روزی میاد گِه بِگُن دِگه هیشتا اینا نَمُخواد، زمین از بندِ کرونا آزاد شده...بِگذَرِم. راسّی دلِ خَش او روزا، توئسون گِه میومَد بَچا حالِ خوب رو بَرِ خودشون مِساختَن امیدِ هیش نهاد و اُرگانی هم نَمِموندَن، همه‌ی شهر مِشد دور و بَرِ اَمبار شهید عباسپور، پَسینا گِه مِشد هر جِیِ شهر گِه بودی چَش گِه توو آسون مِنداختی مَحال بود گِه قاذِباد نبینی، قاذِبادایی گِه دَس‌ساز خودِ بَچا بودَن، کسی خُو پول نَمداد کایتای مسخره‌ی چینی بِخَره، اَصاً کایت نَمِدونَسَن چچیه، تازه اینجا هم پِیدِ نَمِشُد، سالی ماهی یَگبار یَکَسی اینجا شام گِه مِرَف یک‌چیزی میواُرد به اسمِ کایت، گِه بَچُگا اصاً روشُون وَر نَمیومَد دَرُش بیارَن، خاطیری نَمُخواسَن تافته‌ی جدا بافته از بقیه بَچا باشَن. بِردَر ما توو قاذِباد دُرُس کُنی اُسّآ بود خدا مِدونه چِقه چَغوئُگای اَرِیِ جیزِ مادرون خراب کِرد تا نِی قاذِباد رو از سیخای خرما در بیاره، خدا مِدونه چِقه پول سِریش دادِم تا او دُمباله و گوشواره‌ی قاذِباد دُرُس کُنه، خدا مِدونه چِقه تونه‌ی غالیِ مادرون رو سر هم بَن کرد تا قاذِبادُش تیرکِ هوا رِه، نَمِدونی چه کیفی مِکردِم وقتی زَمَتُش نتیجه مِداد و قاذِبادُش رو توو هوا مِدیدِم، یَگ وَختی از بَسکی چَش رو هوا خیره کِرده بودِم گِه گَردَنون خُش مِشُد (: یادُم نَمِره یگبار بَچُگِ همسیون گِه قاذِ روزنومه خونَشون پِیدِ نَمُشد، کوپنایی گه واشُش قند و روغن و برنج مِسوندَن اُورده تا بِرِدَر ما بَراش قاذِباد دُرُس کُنه، همینگه بِرِدَرِ ما کوپنا رو دید گفتُش اینا رو کُجِ اُوردی؟ گِه بَچُگ گُف: پی‌یَرم دیشو اُورده خونه و گذاشته روو طاخچه، مَنَم اُوردَم تا بَرام قاذِباد دُرُس کنی، بِرِدَرِ ما گِه بزرگتَرُش بود، حالیُش کِرد این قاذآ، اَلکی نیس واشِ این قاذآ خوردنی مِدَن، خودُم روزنومه دارَم بَراد قاذِبادِ خَش دُرُس مُکُنَم، راسّی بَچُگ، بجای نخِ تونه‌ی غالی هم کَشِ تَمون اُورده بود. خلاصه بِرِدَرِ ما یَکی قاذِبادِ مَشتی بَراش دُرُس کِرد و دادُش تا دِگه سراغِ کوپنا گِه اون زمون ارزِشُش از طِلا هم بیشتر بود، نَره... آخ گِه چه روزگاری داشِتِم ماها، حالا مِگی بچا واشِ موبایل، تَبلت و پی‌اِس‌فُر مِثِ اوروزا کیف مُکُنَن؟ من خُو فِک نَکُنَم، فعلاً تا همینجِ رو داشته باشی، از اوروزا بیشتر بَرادون مِگَم و مِنویسَم. الهی گِه تَنُدُون سالم باشه، لُودون مِثِ پِسّآی گُل، خندون و اوقاتتون هم شیرین. یاحق، التماس دعای فراوون. #سه‌شنبه_بخیر🌹 #ماسک_بزنیم ✅ @zarrhbin

#دورهمی_اردکانی_ها 🍃فُلونی سَر سفره‌ی مادر پی‌یَر بزرگ شده. 📝 کنایه از شخص با اصل و نصب و خانواده‌دار است. 📚 واژه‌نامه‌ی گویشی اردکان ✍ #دکتر_سیدمحمود_طباطبایی_اردکانی 📌تنها کلمه‌ای که هیش وَخت قدیمی نَمشه و همیشه هم تازه و آغازِ یکی گفتگو هِ، همون تک واژه‌ی سلامه، پس سلام رفیق، حالِ روزگار اَگِه خَش و خوب نیس ایشالا حالِ تو خَش و خوب باشه و دورِ فلک به کامُد بِچَرخه، همین اوّل یَکی خواهِش دارَم از همه‌ی اونایی که کرونا گرفتن و به لطفِ خدا خوب شدن و دوباره زندگی رو دِرَن تجربه مُکُنَن؛ شِما گِه روی کرونا رو کم کِردی، بِیی و مَردانگی کُنی و با اهدای خونِ خودُدون گِه پِلاسماش حُکمِ اُوِ حیات رو داره زندگیِ دوباره به آدمای مظلومی گِه کرونا گِرفتارُشون کِرده ببخشی؛ چِقه خَشه گِه واشِ چَش و تَنِ سالم ببینی گِه خونِ شِما معجزه‌ی زندگی آدمای دِگه مِشه، این لطف رو از هم دریغ نکنی. داشتنِ کارتِ اهدای عضو یَگ بَر، دادنِ خون توو این اوضاع و اَوال هم یَگ بَر، هر دوتاش اَجر و مُزدِ خودش رو داره، فقط باد وجدان رو درگیر کُنِم تا ما رو به انجام کارای خوب راهی و راضی کُنه، وگرنه به دعای گربه سیا خُو بارون نمیاد! (من کِی باشَم گِه دستورِ شِما بِدَم...) راسّی دلِ خَشِ اوروزا، پولا اِقدری برکت داشت گِه نوبَر بود، آغ‌بابا واشِ پولِ رعیتی، مکّه‌ِی شد و راهیِ خونه خُداش کِردِم، اوروزا هنوز پروازِ مستقیم از یزد به عربستان نبود باس مردم مِرَفتن شهرهای دِگِه، مِثِ شیراز و اصفهون و تهرون، وَختی آغ‌بابا حاجی شد و مُخواس بَرگَرده، همه واشِ یَکی مینی‌بوس رفتِم شیراز پیشوازُش. آخِه مِدونی چِطو شده بود؟! نَنِه حسرت به دِلش موند و نَتونَس روی کعبه رو ببینه و از دنیا رفت، همین خاطیری بَچای آغ‌بابا پیشِ هم گفتَن نَمِزارم دِگه حسرت به دلِ آغ‌بابا بمونه، به هر قیمتی شده مِفرسِّمُش مکّه، خلاصه آغ‌بابا مکّه رفت و شد حاجی... گَفِ برکتِ چیزای اوروزا بود ما یَکی شتر بَرِ زَوّاریِ آغ‌بابا خریدِم گِه به پول اوروزا مِشُد سی‌هزارتومان، گِه واشِ گوشتُش سه شبانه‌روز مهمونی دادِم، حتی هیئتِ مَلِه هم دعوت کِردِم و چلوکباب واشِ کانادار دادِمُشون. تا اینجا گِه بَرادون نوشتَم هَمَش مقدمه بود. وَختی توو زَوّاری درِ کانادارا مِکَندَن بَچا مِثِ مور و ملخ مِرختَن رووش تا وَر دارَنُ واشُش غوزغوزُگ دُرُس کُنَن، دَرِ نوشابا رو واشِ یکی تِکّه آجر یا چَکوشِ پِسّه شِکنیِ صاف مِکردَن و بعد واشِ یکی میخ وَسَطُش دوتا سوراخ مِکِردَن و نخ تونه‌ی غالی از تووش رَد مِکردَن و سرِ نخ رو گِرِنجِ کور مِدادن و شروع مِکردَن به بازی .. بَضی بَچا اِقِدَری اُسّآ بودن گِه واشِ همین غوزغوزگ روی خشتِ خام اسمِ خودشون رو در میواُردَن! خاطیری غوزغوزگ مِثِ فِرزِ سینگ‌بُری عمل مِکِرد اونایی گِه توو این بازی تجربه داشتن مِتونَسَّن واشِ حکاکی روو آجر و خِشتای نرم خودی نشون بِدَن، راسّی صَدِ غوزغوزگ هم خیلی خَش بود مِثِ این بود گِه هواپیمای جِت دِرِه دیوارِ صوتی رو مِشکَنه... اوروزا واشِ همین دَرای نوشابای زَوّاری بَرِ بَچای یَکی مَلِه مِشُد غوزغوزگ دُرُس کِنی گِه همین اتفاق هم میاُفتاد، نَمِدونی چِقه دلِ بَچُگُا خَش مِشُد، اینَم از قلم نَندازَم اوروزا اَگِه شادی و غمی‌ بود همه همسیا شریک بودَن، شادیا رو واشِ هم خَشتَر مِکِردن و تحمّلِ غَما رو هم راحت‌تر، پایینا ایرو بود من خبرِ بالا ندارَم گِه اوروزا چِطو بوده، ولی فِک کُنَم شهرِ ما اوروزا پایین و بالا نداشت همه مِثِ هم بودِم. ولی حالا فِک کُنَم طرف نَدونه همسیه‌ی بغلیش چکاره هِد و چندتا بچه داره، شوآ سیر مُخوابَن یا گُشنه؟!!!. یادبود بُردَن و شریک بودن توو دل‌خَشیا و دل‌ناخَشیا خو دِگِه بمونه... فعلاً تا همینجِ رو داشته باشی تا هفته دِگه، الهی به حقِ آبروی امامِ جواد پُسَرِ خوب و بخشنده‌ و دوست‌داشتنیِ امام رضا(ع) همیشه تَنُدون سالم باشه و دِلُدون خَش و اوقاتتون شیرین، یاحق، التماس دعای فراوون. #سه‌شنبه_بخیر 🥀 #ماسک_بزنیم ✅ @zarrhbin

#دورهمی_اردکانی_ها اُتُلُگ هندونه‌ی قلبُم شتُرُگ کِردی و خوردی اَرّادُگِ دل، باز اُتُلُگ کِردی و بُردی یادُم نَمِره او روزی با دشمنِ جونُم دل خَش بودی و هَمرِیِ هم تُخمه مُخوردی اون نِگبَتِ آشغال یَکسی گُف گِه پِلَشته گفتن دِره بَخچُد مُخونه آوازِ کُردی من با چه امیدی پَسین از خونه بِرَم در پام پیش نَمِره بَسکی گِه قلبُم تو فِشردی اِمبار اَگه دیدَم واشِ اون شَملَخ عنتر خوش بودی و بَخچُد مِزنه چَچه‌ی کُردی نَعرَم مِشه اون نَعره‌یِ شیرای توو جِینگَل چَئغو مِکَشم یَختی نَگی گِه چِقه غُدّی بیت یَکُم از محمودُ گه بچه‌ی شوتاب شوتاب بِرَوُو، باج کسی خونه نَبُردی 📚 وَختی گِه دِلُم خَش بود ✍ #استاد_محمدرضا_دهستانی_اردکانی 📌سلام و ارادت، همین اول مُخوام یَکی گیله کُنَم دَسِّ اون دُزّایی گِه پسینای بلند میانُ چارتا پنج‌تا خونه‌ی مردم رو یَگبارگی خالی مُکُنَن و مِرَن و رَدّی هم از خود جا نَمِذارَن. فقط بی‌شَرفا، شِما گِه غیرِ پول و طِلا هیچی دِگه پَسندُدون نیس، چرا اِقدَر خونه‌ی مردم رو هَم‌مِریزی؟!، آخه، شیشه‌شِکسّنا و قفلِ دَر کشیدَنادون یَگ‌بَر، این خونه هم رِختَنُدون هم یَگ‌بَر... راسّی وَختی هم مِگی چرا اِقِدَر توو شهرِ ما دُزّی مشه؟! یکی جوآبُد مِدَن گِه این دُزّا راهگذری میان اردکون و یَخره چیزی مِدُزَّن و مِرَن، قربونِ فقط یَخَرُگ چیزی مِبُردَن گَفی نبود و مِثِّ کرونا خود مِذاشتِم، ولی بی‌همه‌چیزایِ بی‌شرفِ لامصب از موتور گِرونِ بَچون گرفته تا پِسه گُلِ گَلِ درختِ آغ‌بابابون تا انگوشتَرُگ طِل مادرون گِه وَختِ نماز دَرُش میاره تا وضو بگیره هم مِبَرَن، فقط مونده خودون رو بِبرَن! وَختی هم گیله مُکنی، مِگَن راهگذری بودَن! شِما کُلاهِ خود رو قاضی کنی این جوآب من گِه زندگیم را توو این گرونی بُردَن، هِ؟، ولی واشِ همه این گَفا اِقدَری دلون خَشه گِه دیشو توو خبرا خوندِم یازَتاشون گرفتارِ پلیسِ اردکون شُدَن؛ بِگذَرِم.... دلِ خَشِ اوروزا، اوروزا گِه بَچا کُوش پا نِمِکِردَن و پابِرَنه توو کوچای خاکی، بازی مِکردَن و یکی چوغ پَشه‌بند مِشُد اَسبُشون، شاد بپرسی چطو؟ وایسی حالا مِگُمُدون: اوروزا مِثِ حالِ نبود گِه بَچا موتورُگ و اسکوتر شارژی داشته باشَن و قَدِ خیابونا سوآر شَن، اون زمونا بَچُگا یکی چوغ وَرمِداشتن و مُلُش یَکی طِناف مِبَسَّن وسطِ پاهاشون مِذاشتَن یا علی مدد وَر دورِ کوچا بازی مِکِردَن، جالبه گِه بَضی وَختا واشِ همین اَسبا، مسابقه هم مِذاشتَن و هر که دُواُش بیشتر بود برنده مِشُد. راسّی بعدِ مسابقه، سه چارتا خطِّ موازی واشِ این چوغ سوآری بَچا توو کوچا نَقش مِبَس...(اوروزا نهضتِ اِسفالت خُو جایی نبود که کوچا و خیابونایی گِه اِسفالتِ خَش داره، دوباره بِیان اِسفالت کُنَن و یَکی کوچه‌ هم که واشِ اِسفالتِ داغونُش دِره پدرِ لاستیکای ماشین مردم رو در میاره اَصاً دور و بَرُش نَیان!، اوروزا باس نامه مِنوشتی و شیرُگ تا پِیرُگِ مَلّه همه اِمضِ مِکِردَن اُوَخ قرعه به نامِ کوچَدون مُیوفتاد و میومَدَن اِسفالت مِکِردَن تازه پولِ خَشُد هم مِسوندَن ولی خداییش روو برنامه و حساب بود) یکی دِگه بازیی گِه بَچا اوروزا مِکِردَن، اُتُلگ بازی بود گِه خَرجُش یکی اَرادُگِ کهنه‌ی موتور پی‌یَر بود و یکی تِکه مَره‌ی خشکِ درختِ پِسّه گِه بِزَنی بَر اُتُلگ و دُواُش کُنی و خودُد هم رَدُّش بِجِّی، اینَم بِگَمُدون هنوز شهرایی هَسَن توو کشورون گِه مثِ اوروزای ما زندگی مُکُنَن و از چَرخُگ و اسکوتر و موتورُگ برقی اونجا خبری نیس... راسّی بَضی بَچا همین قَد اُتُلُگ‌بازی بَسُشون نبود، بلکه اِقدَری توو شهر مِگشتَن تا لاستیکای گُنده و تَخه‌نروی تَرَکتور پِیده کُنَن، آخه لاستیکای تَرَکتور جون مِداد که یکی وسطش خود رو بَن کنُه و یکی دوتا دِگه بچا هم هُلُش بِدَن و همه کِیف کُنَن، اینا گِه من مِگَم واشِ جُف چَشای خودُم دیدَم گِه بَرادون تَریف مُکُنَم... راسّی بَچای حالا مِبینی مِرَن توو تَبلِتاشون و بوگاتی و بِنز و بی‌اِم‌وِ مِخَرَن و سوآر مِشَن! بعدُش گِه از توو بازی دَر مِیان، گیرِ پِی‌یَرشون مِدَن گِه چرا ماشینُد پرایده؟!! :( پِی‌یَرُگ هم بنده خدا تنها جوآبی گه مِده اینِه: توو این دوره و زمونه همین کُل هم بابا غنیمته (: فعلاً بَرِ این هفته‌ بَسه، هادرِ خودُدون و نورِ چَشمادُون باشی، الهی به حقِ آبروی باقرالعلوم که شکافنده‌ی علوم بود حالِ دگِه این کرونا هم بمیره تا روزگار از نو، نو بِشه؛ یاحق، التماس دعای فراوون. #سه‌شنبه_بخیر🌹 #ماسک_بزنیم✅ @zarrhbin

#دورهمی_اردکانی_ها حاشی اُفتو کورُگِ جئمه بیا تا گِه فدات شَم یَگ شَمبه پسین وَختُوشه گِه ناز و اَداد شَم مِثِ علی گردون شده‌ام از غمِ هجرون کمتر تو عذابُم بِده، ای من بِفدات شَم چناردونه‌یِ دل پُره از غصه پُره، پُر یَگبار تو بُگو: قربون اون اشکِ چَشاد شَم توپیچ مُخُورَم وَختی ببینم با اونّسی زیر چَشوگام تُول مزَنه، گیسکُُگِ پاد شَم بیچاره مِشَم من تو اگر گِه، بِگیُم نِه پَرتُم نَکُنی با کَنی‌یُد، خال لباد شَم حاشی دِلُم بِپّا گِه داغُش نکنی تو جِزجِز مُکُنه، قربونِ اون زلفِ سیاد شَم (شوتاب) و کنارِ تو اُ ساز و عربونه آی کیف مُکنه وختی بِشه باقیُوگاد شَم 📚 وَختی گِه دِلُم خَش بود ✍ #استاد_محمدرضا_دهستانی_اردکانی 📌 سلام و ارادت، عیتِ قربون گِه گذشت و عیتِ غدیر هم گِه هنو نَاُومَده مبارکُدون باشه، اوروزا پیشِ عیت قربون مُگفتَن عیت حاجیون، هر بچه‌ای گِه توو این روز دنیا میومَد اسمُش هَمرِ خودُش میاُورد یَنی تکلیفِ اسمُش معلوم بود، دختر بود مِشُد هاجر، پُسر بود مِشد اسماعیل و ابراهیم؛ خدا سَلومَتُش داره ما یکی همسیه دارِم گِه همه پیشُش مِگَن "حاجی"، مای بیسواد بعدِ بیس سال تازه فُمیدِم او هم مِثِ ما اسم دارد و مریمه، فقط به خاطر اینگِه عیتِ قربون دُنیا اومده حاجیش مِگَن. خُب این از عیتِ قربون.... بَعدُش مِرَسِم عیتِ غدیر گِه بیشتر به عیتِ ولایت معروفه، ولی اوروزا مردم پیشُش مُگُفتَن عیتِ مرتضاعلی یا عیتِ سیّدآ، مِدونی خُو عیت غدیر عیتیه گِه پیغمبر(ص) به فرمونِ خدا، امام علی(ع) رو به جانشینی خودُش انتخاب مُکُنه، بگذَرِم اَگِه خیلیا گفِ پیغمبر گوش نَکِردن و هر کاری خواسَن کِردَن و حقِ علی رو خوردَن، توو این روز سیّدآ رسمُشونه دَن شیرینی و عیتی مِدَن، کار ندارِم گِه حالا خاطرِ کرونا درِ هَمَّچی رو پیش کِردِم ولی اوروزا گِه کرونا نبود، ایروآ بوده....خُب بِرِم سرِ بحثِ خودون... دلِ خَشِ اوروزا گِه بَچا خودشون واشِ سیمُگای مَفتولی سِفت و مُکَم و کَشُگِ باریکُُگ، تیرُگِ سیمی دُرُس مِکَردَن! چِطو؟ وایسی حالا مِگَمُدون، اوروزا بَچا میومدَن واشِ سیمای مُکَم اول دولقه مِساختَن و بعد کَشُگی گِه بَرِ بود زِه تیرُگ باشه از کَشگای پنج‌سانتی واشِ وسواس و مهارت خاصی در مِکَشیدَن، تیرُگاش هم از سیمای توو کار بود گِه دوسانت دوسانت مِچیندَن و مِثِ نَعلُگِ اسب تا مِکردن و واشِ همین تیرگای دَس‌سازِ بَچا چُغورگای زبون‌بَسهِ پارکِ شهر عذاب بودَن... یکی دِگه تیرُگی گِه بَچا دُرس مِکردَن واشِ دولقه‌ی چوغی و جیرِ لاستیکای تووییِ تَخه‌نَرو بود یعنی اَرّه ورمِداشتَن و مِرَفَتن توو کِشونا و از مَرآیی گِه رعیتا بَعدِ پادِشِ درختا اونجآ رِخته بودَن، دولَقَش پیدِ مکِردَن و مِبُریدَن، بعدَم جیرِ لاستیکای کُنه رو باریکُُگ مِبُریدَن و روو دوسَرِ دولقه واشِ نخ، سِف مبسَّن، گِه این جیر مِشُد زه این رقم تیرُگ، تیر این تیرُگا هم دِگِه سیمی نبود سِغِشتِ قَدِ کوچا بود... راسّی بچای اوروزا واشِ این تیرُگا اِقِدَری چغورُگ و فاختُگ مُکُشتَن گِه نگو! من دِگه نَمُخوام طریقه کُشتنِ این زبون‌بَسّا رو بَرادون بنویسَم خاطیری صَحناش دِلخراشه، گِه اَزُش گُریزونَم و بَدُم مِیاد، ولی بچای اوروزا مِدیدی واشِ همین شکار، همه‌ی خونه رو مهمونِ اوگوشتِ کفتَرُگ و چُغورُگ مِکردَن. فعلاً تا اینجِ رو داشته باشی، به شرطِ بقا بَرِ اِدامَش بِدِم... پیشاپیش عیتِ مرتضاعلی مبارک باشه، ماسک زدن هم یادُدون نَره، یا حق، التماس دعای فراوون. #سه‌شنبه_بخیر🌹 #ماسک_بزنیم✅ @zarrhbin