آن روزگار و این روزگار امام جمعه محترم ما در هفته دولت چنین گفت: "لازم است مدیران اجرایی دستاوردهای نظام را با قبل از انقلاب اسلامی مقایسه کنند تا جوانان بدانند که دوران‌قبل از انقلاب آن‌جوری نیست که رسانه‌های معاند به آن‌ها خوراک می‌دهند." دعوت به مقایسه خوب است اما آیا حاکمیت قبل از انقلاب اگر ادامه می‌یافت، مگر قرار بود دست روی دست بگذارد و در همان وضعیت متوقف شود؟ مگر نظام‌های مشابهش پیشرفتی نکردند؟ آیا بهتر نیست نظام خودمان را در زمان‌مشابه با آن کشورهای مشابه مقایسه کنیم؟ چرا خدمات و پیشرفت‌‌های نظام ما را با شعارها، اهداف و وعده‌های اولیه مقایسه‌ نمی‌کنید و تنها چسبیده‌اید به وضعیت رژیمی که ۴۴ سال پیش مرده است؟ آری برخلاف رسانه های معاند وضعیت پیش‌از انقلاب، یک "بهشت مفقود" نبود اما مگر دوران پس از انقلاب آن"بهشت موعود"ی‌است که وعده می‌دادند؟ رسانه‌های معاند در باره آن روزگار دروغ می‌گویند و نفرین بر دروغگویان. اما آیا رسانه‌های موافق در باره این روزگار واقعیت را می‌گویند؟ ۱۴۰۲/۶/۶ سید زین‌العابدین صفوی تلگرام @zeinoddin43 @zeinoddin43 ایتا اینستاگرام: @seyed_zeinolabedin_safavi

این ماهی‌های سیاهِ کوچولو(!) در لب‌فرات، از لب‌هایشان لبیک‌ می‌‌ریزند. عیب ندارد که معنای لبیک را چندان نمی‌فهمند، اما زیبایی‌اش آن‌جاست که ریا را اصلاً نمی‌شناسند. این صحنه نازنین، طمطراق موکب‌های"دستوری" و "بیت‌المالی" را سخت شرمنده می‌کند! ۱۴۰۲/۶/۱۳ سید زین‌العابدین صفوی تلگرام @zeinoddin43 @zeinoddin43 ایتا اینستاگرام: @seyed_zeinolabedin_safavi

پیاده روی اربعین یا رژه نظامی شیعه؟ یک "مذهب"که پیروان خود را به هدایت و نجات می‌خوانَد، اعمالی به عنوان تمرین سفارش می‌کند تا ایمان پیروان را نیرومندتر کند. گاهی اعمالِ همگانی در زمان و مکان واحد توصیه می‌شود که به یقین"نمودِ" بیرونی(ظاهری) خواهد یافت. همانند حج و نمازجماعت، که در آن‌ها "بود" از "نمود"جدا نیست. اما آن‌چه این آیین‌ها را از مراسمی چون "رژه" جدا می‌کند، اهداف و آثار "درون‌فردی" است. در یک رژه، تنها چیزی که از نیروها خواسته می‌شود"حرکات" یکسان است و هدفگذار نمی‌خواهد نیت، شخصیت و درون اشخاص را تغییر دهد و یکسان کند! اما در آیین‌های عبادی یکسان سازیِ درونی، اولین هدف است و اهداف همایشی و نمایشی از فرعیات آن‌ها قلمداد شده است. در این آیین‌ها اگر اهدافِ"درون فردی" فراموش شود و تنها به مقاصد "برون فردی" بسنده شود، بالاتر از یک رژه، ارزشی ندارد. و رونده‌ها نباید انتظار داشته باشند خود از زیبایی و فایده رژه بهره‌ای ببرند. زیباییِ"رژه" و بهره آن تنها نصیب بیرونی‌ها می‌شود. ۱۴۰۲/۶/۱۵ سید زین‌العابدین صفوی تلگرام @zeinoddin43 @zeinoddin43 ایتا اینستاگرام: @seyed_zeinolabedin_safavi

از دور آمدم و خیالم چه خام بود گویا مرا نگاه دو چشمت حرام بود با کفش‌های زخمی‌ خود ره سپرده‌ام من، از "در" آمدم، تو نگاهت به "بام" بود! کامم ز کهنه باده‌ی تو بی‌نصیب شد با آن‌که سر درِ تو پر از نقش جام بود ای عشق! ای به راه تو صد تیغ آبدار چشم تو زخم بود و لبت التیام بود تو، نه! ولی به نام تو ما‌ را فریفتند "لیلی همیشه در پی ابن‌السلام‌ بود" صد غنچه آبله، به کف پای من شکفت عشقت به "نام" من، ولی او را به "کام" بود! سعیِ صفای ما چو عمودی شمرده‌اند آفاق وقف او شد و او را به نام بود! "قیمت" برای او و "قیامت" برای ما او را "قعود"، یکسره، ما را "قیام" بود "غیرت" نصاب ما شد و "غارت" نصییب او این چرخ را ز روز ازل این مرام بود! تاول برای ما و تطاول برای او در پشت "دانه" حیف ندیدیم "دام" بود. اربعین ۱۴۴۵ ۱۴۰۲/۶/۱۵ سید زین‌العابدین صفوی تلگرام @zeinoddin43 @zeinoddin43 ایتا اینستاگرام: @seyed_zeinolabedin_safavi

شهید رسول زمانی بی مزار در نخستین روزهای جنگ، خبر رسید که از تو خبری نیست رد‌ِّپای‌ تو را تا غبار و دود جستند و از تو، جز "هیچ" هیچ نیافتند یارانت هم‌دیارانت خون گریستند صدای لرزان پدر اولین و آخرین یادواره تو بود: "جز پیکر رسول، هیچ نمی‌خواهم" از آن پس، دیدنِ رویت آرزوی پیر‌و جوان شد من از آن روز به چهره هر سرباز‌ی خیره می‌شوم! به آن امید که او، "تو" باشی و من قاصدک حیاتت رعنای مودب! از پاییز ۵۷ شعار سُرخ تو در گوشم می‌پیچد: "دوستان به ما ملحق شوید/شهید راه حق شوید" چه کس گمانه می‌زد آن صبح تو خود نخستین باشی و کاروانی بزرگ به تو ملحق و سینه مردم مزار‌ تو ؟ مردم، درون سینه، نگاهت نهفته‌اند بس شب به یادت ای‌گل زیبا نخفته‌اند پاییز چون رسد، غم تو تازه تر شود چِل سال بیش، بیش تر از این نگفته‌اند ۱۴۰۲/۶/۲۲ سید زین‌العابدبن صفوی تلگرام @zeinoddin43 @zeinoddin43 ایتا اینستاگرام: @seyed_zeinolabedin_safavi

عجب "حماسه‌"ای! یکی‌از پنج فرزند یک وزیر، تنها پنج کیلومتر و فقط دو ساعت از پدر جدا افتاد و چه قِشقِرِقی برپا‌شد. داستان در حد یک ایثار ملی به رسانه‌ها سرازیر شد. در شیوه پیدا شدن این "وزیر زاده"، معرکه‌ای‌ از اخبار راه‌ افتاد و جناب وزیر گفتگو کرد و در لفافه، از حضور خانوادگی و پنج فرزندی خود در اربعین گفت. رسانه‌ها نیز این خبر را در ردیف "حماسه"ها نشاندند! ...چهل سال است در این خاک، از کبوترانِ آزادی، نه پَری برگشته، نه پیکری! "تک فرزند"هایی رشید در دفاعی‌خونین از این‌ آب‌ و خاک، گم شدند، نه کسی پدرشان را قهرمان خواند و نه مادرشان را مهربان! در هشت سال، بس نظم‌ها پریشان شد و بسی خانه‌ها ویران. خانواده‌هایی، خیمه در آتش‌ زدند و در مقام"جمع‌الجمع" به معراج خون تاختند، اما نه به روی خود آوردند نه به رخ دیگران کشیدند. نه سیمایشان برجسته شد نه صدایشان بلند. رسانه‌ای که حماسه‌‌های‌ ملت را نقاشی نکند به ناچار نقاشی‌های سرد و خنک را تبدیل به حماسه خواهد‌ کرد و کیست که نداند این "پرده بی‌جان" است و این "حوضِ نقاشی بی‌ماهی"! ۱۴۰۲/۶/۲۴ سید زین‌العابدبن صفوی تلگرام @zeinoddin43 @zeinoddin43 ایتا اینستاگرام: @seyed_zeinolabedin_safavi

حساب شما جداست در‌ لجنه‌های"سیاسی"، نامی از شما نیست اما برگ برگِ "وجدان" دفتر محرمانه شماست. تا خامه تاریخ با انگشت "قدرت" می‌چرخد، بی‌نام خواهید ماند. اما هرگز "کهنه" نخواهید شد. درود‌های درونی، بر پیشگاه‌ پاک شما، همیشه تازه‌ است. حساب شما جداست! ۱۴۰۲/۷/۱ سید زین‌العابدبن صفوی تلگرام @zeinoddin43 @zeinoddin43 ایتا اینستاگرام: @seyed_zeinolabedin_safavi

آری من می‌ترسم! می‌ترسم از روزی که تنها هرکه توانا بود، دانا بوَد! می‌ترسم از غروب آن‌گاه که سایه کوتوله‌‌ها بلند می‌شود می‌ترسم از سایه‌ای که بس تاریک کند می‌ترسم از توانایانِ سبک سر و از عاقلانِ ناتوان می ترسم از روزی که توانا نبود آن که دانا بود! ۴۰۲/۷/۵ سید زین‌العابدبن صفوی تلگرام @zeinoddin43 @zeinoddin43 ایتا اینستاگرام: @seyed_zeinolabedin_safavi

وحدت را نخست بین خودتان برقرار کنید! "رواج اندیشه‌های افراطی یعنی اندیشه‌هایی که وحدت را قبول نمی‌کنند و همه مسیرهای گفت‌وگو و تعامل را می‌بندند، از موانع انسجام مسلمانان است." جمله‌های بالا را نه یک غربگرا که مدیر حوزه‌های علمیه کشور گفته است. من مشکلی دارم که از این دانشمند مجلس باز می‌پرسم. شما که این‌اندازه هوادار وحدت و گفتگوی مسلمانان بوده‌اید، نخست بگویید در حوزه علمیه خودتان چه اندازه مسیر گفتگو را باز کرده‌اید؟ آیا با مدرسانِ "هم مذهب" و اندکی "دگر اندیش" راه گفتگو باز است؟ آیا درس خارج منتقدان از رسمیت خارج نمی‌شود؟ آری متون کلاسیکِ حوزه، آکنده از کشمکش‌های جدی و فرضی است. اما سخن در گفتگو‌های زنده، با حریفان زنده است. با حریفان درونی که برخی از اندیشه‌های رسمی را نمی‌پذیرند. نیم قرن پیش، علامه طباطبایی و شهید مطهری مسیر گفتگو با "بی‌خدایان" را باز می‌کردند و شما‌ نیز قریب پنجاه سال است از تقریب مذاهب و گفتگوی بین‌الادیان دم می‌زنید. آیا بهتر نیست نیمچه نگاهی هم به داخل بکنید و در فضایی آرام با این"باخدایانِ هم لباسِ" نیز مناظره ای‌کنید؟ مطمئن باشید هیچ‌کسی در میدانِ "بی‌حریف" قهرمان‌نمی‌شود. ۴۰۲/۷/۷ سید زین‌العابدبن صفوی تلگرام @zeinoddin43 @zeinoddin43 ایتا اینستاگرام: @seyed_zeinolabedin_safavi

آری من می‌ترسم(۲) مِهر ماه است ولی درسم از مِهر تُهی و پر از مُهرِ سکوت است پرسشی‌نیست که پاسخ دهمش گوییا می‌‌ترسند تا دهان باز کنند و من از بسته‌دهانانِ پر از حرف! نگرانم ... وای از بی حرفی وای از آن گاه که آگاه خموش‌‌ است و مجنون دلخوش آری من می‌ترسم گر خردمند بترسد و بی‌خِرد از هیچ نترسد! وای از آن روز که بیداردلان وحشت از خِش‌خِشِ دیوار کنند و شجاعان نیز از موش بترسند! ۴۰۲/۷/۸ سید زین‌العابدبن صفوی تلگرام @zeinoddin43 @zeinoddin43 ایتا اینستاگرام: @seyed_zeinolabedin_safavi

مراسمِ صبحگاه مدرسه مقامِ نوحه‌خوانی نیست. حتی اگر بهترین‌‌نوحه‌خوان بهترین نوحه را بخوانَد. اول صبحِ مدرسه از صبح‌ محشر نمی‌خوانند! برای "رساییِ سخن"، جایگاه سخن را باید شناخت. علمای بلاغت گفته‌اند: "لِکُلِّ مَقامِِ مَقالٌ" هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد. نوحه سرایی یک هنرِ فاخری‌است به قدمتِ انسان. اما من با دیدنِ فیلم بالا داستان واقعیِ زیر به یادم آمد. سَر آشپز دانشگاه ما دیده بود در نیمه شب عاشورا دسته‌ای کوچک با طبلی قطور و شیپوری بزرگ وارد کوچه‌ای کوچک شد با این نوحه: "هَلَه راحت یاتاجاق آلِ پیمبر بوگئجه" (فعلاً خاندان‌ پیامبر، امشب را آسوده خواهند خوابید)... ناگهان مردی‌ لاغراندام، "خواب‌جامه‌" بر اندام، اَخمگین و خشمگین از خانه به کوچه در آمد و روی به نوحه‌خوان کرد و گفت: در کربلا هم بی‌وجدان‌هایی مثل تو مگر اجازه می‌دادند کسی راحت بخوابد؟!! ۴۰۲/۷/۸ سید زین‌العابدبن صفوی تلگرام @zeinoddin43 @zeinoddin43 ایتا اینستاگرام: @seyed_zeinolabedin_safavi

پیامبرِ خدا پیام آورِ ما سال‌ها پیش نوشتم که در نگاه ادبی، کاربردِ "پیامبرِ خدا"، درست‌تر از "پیامبر اسلام" است. اکنون در باره خودِ واژه "پیامبر" نیز به نظر می‌رسد که آن حضرت "پیامبر خدا" است و "پیام آورِ"ما ما اگر نامه‌ای دریافت کنیم، حامل نامه را "نامه بَر" نمی‌نامیم بلکه او "نامه آور" خطاب می‌کنیم. رسول خدا(ص) نیز نسبت به خدا "پیام‌بَر" است ولی نسبت به ما "پیام آوَر". ازاین رو اصطلاحِ "پیامبرِ ما" یا پیامبر مسلمانان، خالی از مسامحه نیست. ۴۰۲/۷/۱۱ سید زین‌العابدبن صفوی تلگرام @zeinoddin43 @zeinoddin43 ایتا اینستاگرام: @seyed_zeinolabedin_safavi #رسول_خدا_یا_پیامبر_اسلام؟