میدان مسابقه بدون اینکه کسی بگوید و تقسیم کار کند از جا بلند شدند، یکی آب کتری را گذاشت، دیگری استکان‌ها را در سینی چید، همه مرتب سرجای خود نشسته بودند. برای آمدن به مکان موردنظر هم به صورت خودجوش با هم هماهنگ شده بودند و هم‌مسیرها با یک ماشین می‌آمدند! اینجا هیچ‌کاری بدون نیت و بدون روح نیست و قطعا کاری که محتوا داشته باشد هیچ وقت ناقص و ضعیف اجرا نمی‌شود. سخنران و مستمع در این محفل نداریم، همه نظرشان را می‌گویند و در بحث مشارکت می‌کنند، به رشد علمی هم کمک می‌کنند، گاهی آخر جلسه تجربه‌های زیسته خود را بیان‌ می‌کنند! در پذیرایی مهمانان، از هم پیشی می‌گیرند، السابقون و السابقونی برپاست! در هیأت بانوان تاریخ‌پژوه، خواهری پررنگ است، به خوبی پیداست! انگار دخترانِ شهرستانی جمع نیز، دیگر مثل اوایل، احساس غریبی نمی‌کنند! به لطف خدا حس نزدیکی به هم پیدا کرده‌ایم؛ برای همین هرکس، در هیأت هر کاری به‌عهده‌اش است احساس می‌کند مهم‌ترین کار عالم را انجام می‌دهد! کارهاکاملا مشارکت‌جویانه است، از برپایی هیأت تا اداره آن! انگار همه سهیم هستند و احساس تعلق می‌کنند! بحث‌ها با آرامش و به نوبت، بین حاضرین رد و بدل می‌شود، در آخر هم، با اشک بر سالار شهدا علیه‌السلام، جمع حاضر سرشار از انرژی از یکدیگر جدا می‌شوند. اینجا رفاقت و خواهری موج می‌زند، اینجا هیأت یکدلی است! کاش همه جا و همه روز، هیأتی مدیریت می‌کردیم! وقتی در هیأت هستم، عجیب یاد جامعه ظهور می‌افتم! 🍃الحمدلله🍃 #اولین_خاطره‌نگاری_هیأت #هیأت #اللهم_عجل_لولیک_الفرج #دوشنبه‌های_امام_حسینی ـــــــــ❁●❁●❀❀●❁●❁ـــــــــــ @javal60