هیأت خانگی ✍️آسیه آخوندقرقی اولین باری که پیام دعوت به هیأت گروه تاریخ را دیدم، کنجکاو شدم مگر هیأت تاریخی گفتگومحور هم می‌شود داشت؟ خلاصه مهیای رفتن شدم و در دلم شوق وصف ناپذیر، آدرس نزدیک و سر راست بود، گمان کردم چقدر زود می‌رسم! برخلاف تصور مثبتم، آدرس را پیدا نکردم و در کوچه‌ها سرگردان شدم، نتوانستم به موقع برسم و کلی از وقت گذشته بود. جایی برای نشستن یافتم. موضوع خوبی بود، بحث زنان عاشورایی. جو صمیمی و بی تکلفی حاکم بود، یاد هیأت‌های دوران نوجوانی‌ام افتادم. پرت شدم به خاطراتم، تازه به سن تکلیف رسیده بودم، منزل ما تقسیم کار بود و قرعه ظرف شستن به من افتاد و خواهر هفت ساله‌ام کمکم می‌آمد. بعد از افطار زمان می‌برد تا بروم ظرف بشویم، ما پر جمعیت بودیم و من هم بعد از افطار سختم بود. فکر می‌کنم هنگام افطار همه ظرف‌های خانه جمع شده بود و من باید به دادشان می‌رسیدم. یکی از شب‌ها قرار بود هیأت مردانه منزل ما برگزار شود. آشپزخانه چسبیده به اتاق مهمان‌ بود. برخی از مهمان‌ها نمی‌دانم کی افطار می‌کردند که هنوز سفره جمع نشده می‌رسیدند. بلافاصله افطار نخورده کوه ظرف راهی سینک شد. به خواهرم گفتم:«بدو بریم ظرف بشوریم مهمونا فک کنن چقدر ما زرنگ و کاری هستیم» حتی الان تصورش را می‌کنم به این شیرین‌کاری خودم می‌خندم و جزو خاطرات مشترک من و خواهرم شده و هنوز لبخند به لب‌مان می‌آورد. چنان با سر و صدا ظرف‌ها را می‌شستیم که نه تنها مهمان‌ها بلکه همسایه‌ها هم بفهمند ما مشغول چه کاری هستیم. غرق شستن بودیم و به هم می‌گفتیم:«یعنی به‌نظرت فهمیدند ما داریم ظرف‌ها را بلافاصله بعد افطار می‌شوریم؟» هیأت شروع شده بود و صدای قرآن می‌آمد که در آشپزخانه باز شد و برادرم با تشر وارد شد: «چه خبرتونه همه فهمیدن که شما ظرف میشورید.» ما که خیال‌مان راحت شد که همه فهمیدند، لبخند زنان و با آرامش و این بار بدون صدا کار را ادامه دادیم. عملیات موفقیت‌آمیز بود. همیشه با شنیدن نام هیأت یا ماه رمضان و افطار یاد این خاطره می‌افتم که چقدر در غرق در افکار کودکانه خود بودیم. حتی با گذشت چند دهه از آن خاطره، هنوز در ذهنم پررنگ است. با صدای روضه و گریه خانم‌ها، به هیأت بانوان تاریخ پژوه برگشتم، تجربه خوبی بود! #هیات‌یاوران‌زینبی #هشتمین_خاطره‌نگاری‌هیأت #انجمن_تاریخ_جامعه_الزهرا ـــــــــ❁●❁●❀❀●❁●❁ـــــــــــ @javal60