راز اعجاز حسین (ع)، زمزمه قلب من است. ✍️نجمه صالحی سوم شعبان میلاد خامس اصحاب الکساء، پنجمین نفر از اهل بیت پیامبر (ص) است، همو که با نثار خونش ریشه های نهال کوچک اسلام را آبیاری کرد.حسین (ع) فرزند فاطمه و علی (ع) به هدف احیاء دین جدش قیام کرد و چه جانفشانی هایی کرد. دوران کودکی‌اش در کنار پیامبر (ص) و مادرش بهترین دوران زندگی‌اش بود، او را کنار رحمت للعالمین تصور می کنم. پیامبر درباره‌اش گفت:« حسین از من است و من از حسین». این جمله اوج محبت پیامبر (ص) را سوای بابابزرگ بودن ایشان، می‌رساند. به دنیا آمدن او دو حس متناقض را به مادر وارد کرد. هم شادی ولادت او و هم غم بزرگ واقعه عاشورا. چه امتحان سختی بود ولی او فاطمه است و فداکارترین فرد در راه اعتلای اسلام. در مادری سنگ تمام می گذارد و در مسلمانی سنگ تمام تر. رویدادهای فراوانی در زندگی حسین(ع) به وقوع پیوست که هر کدام در برگ برگ تاریخ ثبت شده است‌. شاید بتوان گفت دوران کودکی‌اش کمترین و کوچکترین آزمون او بوده است . روز بیعت رضوان و حضور او در این بیعت شجره و یا حضورش در فتح مکه در کنار برادرش حسن(ع) و حضورش در حجه الوداع همراه خانواده تماشایی است؛ حاجی کوچک و نوه نبی(ص) و دردانه علی(ع).‌ طولی نکشید که تقدیر، حسین(ع)را با جدایی آشنا کرد، جدایی از پدربزرگ عزیز و در فاصله کوتاهی جدا شدن از مادر جان، و این چنین آزمون های بزرگ مقاومت و صبر حسین (ع) آغاز شد‌. فقدان‌ها، در زندگی‌اش در رقابت بودند ولی حسین (ع) پخته و کامل‌تر می شد و تلاشش برای پیشرفت اسلام بیشتر. دوشادوش پدر و برادر برای بهتر شدن اوضاع تشیع تلاش می کرد. در سال‌های سکوت اجباری پدر، در روزهای صلح اجباری برادر، کنارشان بود. بهترین رفیق برادر و قوت قلب او بود و نکته مهم اینکه در همه این وقایع زینب کبری(س) کنار برادران بود و از همه جا همراه‌تر در کربلا. و اما کربلا، حسین (ع) در واقعه ی کربلا، نهایت بندگی‌اش را به جا آورد و هرچه داشت برای آبیاری نهال اسلام فدا کرد. برای همين است که ثارالله شد و خدا منتقم خون او. حسین(ع) کسی است که در همیشه ی تاریخ، یادش، نامش و کربلایش دل را طوفانی می کند. حسین حرارت قلوب مومنین است.... یا حسین مددی !!! 🍃الحمدلله الذی خلق الحسین (ع)🍃 #یاحسین #ماه_شعبان #کتاب_زمزمه_قلب_من ــــــــــ❁●❁●❀❀●❁●❁ـــــــــــ @javal60

به سوی نور در جاده ی عشق رنگ و نژاد معنایی نداشت. همه جا پر از مردان و زنان عاشقی بود که دل به دریای عشق حسین (علیه السلام) داده بودند و با قصد یکی شدن به سمت هدفی خاص در حرکت بودند. شاید بتوان گفت این حرکت تمرینی برای چگونه زیستن در زمان ظهور بود. همه با انگیزه واحد‌ و بخاطر نشان دادن مهر و محبت به خاندان اهل بیت (علیهم السلام) بود که در مسیر این سیل عظیم قرار گرفته بودند.  ناخودآگاه قدمهایمان تند شده بود گویی باید می دویدیم تا از این حرکت هدفمند عقب نمانیم. پرچم کشورهای مختلف از ابتدای مسیر کنار جاده دیده می شد و تصاویر رهبران شیعه آیت الله حکیم، آیت الله سیستانی، سید حسن نصرالله و مقام معظم رهبری، در بنرهای بزرگ در جاده‌های مسیر نصب شده بود.  شماره های عمود ها به نوعی خط نشان حرکت بود اغلب گروه‌ها و کاروان‌ها عمودهای پنجاه، صد و...را برای وعده دیدار نشان می گذاشتند. همه در تلاش و سبقت برای زود رسیدن بودند، گویی در تلاشند در صف دلدادگان حسینی زودتر به سلطان عشق ازلی سلام دهند و ثبت حضور کنند.. 🍃صلی الله علیک یا ابا عبدالله🍃 پ.ن: بخشی از خاطره پیاده روی اربعینم در کتاب" زمزمه قلب من" #شب_جمعه #خاطره_اربعین #کربلا #کتاب_زمزمه_قلب_من http://salehi60.blogfa.com/ ـــــــــ❁●❁●❀❀●❁●❁ـــــــــــ @javal60

زمزمه قلب من دوران کودکی‌اش در کنار پدربزرگ و مادر، بهترین دوران زندگی‌اش بود، او را کنار رحمت للعالمین تصور می‌کنم. پیامبر(ص) درباره‌اش گفت:«حسین از من است و من از حسین». این جمله اوج محبت نبی (ص) است سوای پدربزرگ بودن! به دنیا آمدن او دو حس متناقض را به مادر وارد کرد. هم شادی ولادت او و هم غم بزرگ واقعه عاشورا. چه امتحان سختی بود ولی او فاطمه(س) است و فداکارترین فرد در راه اعتلای اسلام. در مادری سنگ تمام می‌گذارد و در مسلمانی سنگ تمام‌تر. رویدادهای فراوانی در زندگی حسین(ع) به وقوع پیوست که هر کدام در برگ برگ تاریخ ثبت شده است‌. شاید بتوان گفت دوران کودکی‌اش ساده‌ترین و کوچک‌ترین آزمون او بوده است. روز بیعت رضوان و حضور او در این بیعت شجره یا حضورش در فتح مکه در کنار برادرش حسن(ع)، حضورش در حجه الوداع همراه خانواده تماشایی است؛ حاجی کوچک، نوه نبی(ص) و دردانه علی(ع).‌ طولی نکشید که تقدیر، حسین(ع) را با جدایی آشنا کرد، جدایی از پدربزرگ عزیز و در فاصله کوتاهی جدا شدن از مادر! و این چنین آزمون‌های بزرگ مقاومت و صبر حسین (ع) آغاز شد‌. فقدان‌ها، در زندگی‌اش در رقابت بودند ولی حسین (ع) پخته و کامل‌تر می‌شد و تلاشش برای پیشرفت اسلام بیشتر. دوشادوش پدر و برادر برای بهتر شدن اوضاع تشیع تلاش می‌کرد. در سال‌های سکوت اجباری پدر، در روزهای صلح اجباری برادر، کنارشان بود. بهترین رفیقِ برادر و قوت قلب او بود، مهم‌تر اینکه در همه این وقایع خواهرشان زینب کبری(س) هم بود و از همه جا همراه‌تر در کربلا. و اما کربلا، حسین (ع) در واقعه‌ی کربلا، نهایت بندگی‌اش را به جا آورد و هرچه داشت برای حفظ نهال اسلام فدا کرد. برای همين است که ثارالله شد و خدا منتقم خون او. حسین(ع) کسی است که در همیشه‌ی تاریخ، یادش، نامش و کربلایش دل را طوفانی می‌کند. «حسین (ع) حرارت قلوب مومنین است» 🍃الحمدلله الذی خلق الحسین (ع)🍃 ✍️نجمه صالحی #شب_میلاد #یاحسین #ماه_شعبان #کتاب_زمزمه_قلب_من #بازنشر ــــــــــ❁●❁●❀❀●❁●❁ـــــــــــ @javal60