#خاطرات_اربعین #به_سوی_جاده_آرزوها_3 از ظهر گذشته و هوا خوب بود. جلوی درب خروجی فرودگاه، راننده‌ها با دشداشه‌های بلند، منتظر مسافران بودند. با صدای بم و بلندشان فریاد می‌زدند و سعی داشتند مسافرین را به سمت خودرویشان ببرند. ما هم به سمت یکی از راننده‌های صدا بلند رفتیم، بعد از توافق قیمت، یکی از تاکسی‌های زرد رنگ ما را به سمت آدرسی که در دستمان بود، رساند؛ منزل ام حیدر! زهرا خانم، خواهر یکی که از دوستان بود که در قم، با مردی عراقی ازدواج کرده بود و بعد از سرنگونی صدام، برای زندگی از قم به نجف کوچ کرده بود. او را ندیده بودیم ولی وقتی با او آشنا شدیم، گویی چندین سال بود او را می شناختیم. زبان عربی را به خوبی صحبت می‌کرد با آن‌که فرزندی نداشت خیلی زود توانست با فاطمه ارتباط برقرار کند. خانه‌ی زهرا خانم که در نجف او را به نام "ام حیدر" می‌شناختند مانند سایر خانه‌های عراقی بسیار ساده بود! اتاق مخصوص ام حیدر، یک اتاق نیمه کاره بود، اتاقی با دیوارهای گچ و خاکی که ورودیش با سی دی‌های بدون استفاده تزیین شده بود. کنار دیوارهای سالن پذیرایی مخده‌های قرمز رنگ چیده شده بود. پرچم‌های سرخ" یا حسین (علیه السلام)" و" لبیک یا حسین (علیه السلام)" دیوارها را زیباتر می‌کرد، دو تخته فرش ماشینی ایرانی، کف اتاق را پوشانده بود‌. شاید این تنها چیزی بود که در خانه ام حیدر با سایر خانه‌های عراقی متفاوت بود! شب برای استراحت در اتاق ام حیدر بودیم که متوجه موضوع جالبی شدم! ✍️نجمه صالحی #ادامه_دارد #حب_الحسین_یجمعنا #امام_حسین #کربلا #اربعین_94 @javal60

#خاطرات_اربعین #به_سوی_جاده_آرزوها_4 ام حیدر یکی از مبلغین حوزه نجف بود و هر روز صبح به مواکب نزدیک جاده نجف می‌رفت. مردم عراق به صورت قبیله‌ای و عشیره‌ای مواکب را مدیریت می‌کردند. سر در ورودی اغلب مواکب جمله‌ی "شعارنا خدمت لزوار الحسین (ع)" نوشته شده بود. ام حیدر در مواکب طریقه صحیح وضو را به زنان آموزش می‌داد. قرار شد صبح زود، همراه او شویم و آقایان هم به حرم امیرالمومنین (ع) بروند. هنگام ساختن وضو، برای نماز صبح، ام حیدر کنارمان به تماشا ایستاد، ذوق‌کنان گفت: « فاطمه چه خوب وضو می‌گیره ای کاش برای آموزش کنارم می‌اومد!» با وجود اینکه فاطمه چند ماه دیگر به سن تکلیف می‌رسید، اما احکام نماز را به طور کامل می‌دانست. با شنیدن آرزوی ام حیدر یاد داستان کودکی حسنین(ع) و آموزش وضوی آنها به پیرمرد افتادم! با خودم گفتم بیراه هم نمی‌گوید گاهی آموزش به زبان کودکان مؤثرتر است! با صدای بوق سرویس یا ون کوچک سفید رنگ از منزل خارج شدیم. بانوان طلبه ردیف روی صندلی‌ها نشسته بودند. هرکس نزدیک عمود محل مأموریتش پیاده می‌شد. ما هم به همراه ام حیدر عمود ۸۶ پیاده شدیم. ام حیدر به محل خدمتش رفت و ما هم مثل سال‌های قبل به تماشای زائرین خسته نشستیم اما این بار،هنوز غبار خستگی به تن‌مان ننشسته بود! در موکب، تعدادی از جنگ زده‌های موصل هم زندگی می‌‌کردند. آنجا تصاویر زیبایی در حال تولد بود! عصر به خانه بازگشتیم اما متوجه شدیم به دلیل ازدحام جمعیت، امکان زیارت از نزدیک، برای بانوان نیست! تصمیم جدید گرفته شد! ✍️نجمه صالحی #ادامه_دارد #اربعین #کربلا #زمزمه_قلب_من_یاحسین #حب_الحسین_یجمعنا @javal60

#خاطرات_اربعین #به_سوی_جاده_آرزوها_5 باید ماندن در نجف را کوتاه می‌کردیم، به خواندن زیارت از صحن امام (ع) رضایت دادیم! سال اول به یادم آمد، هیچ تصوری از ضریح و جمعیت و...نداشتم! خود را مانند قطره در رود خروشان انداختم و با موج جمعیت پیش می‌رفتم و از کنار دیوارهای آیینه‌کاری می‌گذشتم. چیزی جز جمعیت نمی‌دیدم ناگهان احساس کردم امواج متلاطم، آرام گرفته و مثل اینکه خورشید این جمعیت طلوع کرده و همگی مانند گل آفتابگردان رو به نقطه نورانی کرده‌اند. ضریح مطهر امیرالمومنین (ع) را در قاب چشمانم مشاهده کردم! هنوز در شوک فشار جمعیت بودم که با دیدار ضریح، کام جانم شیرین شد. اشک شوق دیدار همچو ابر بهاری از دیدگانم جاری شد و از پشت پرده لرزان اشک به تماشای ضریح ایستادم. زیبایی و شکوه ضریح مطهر، مرا سر جایم میخکوب کرده بود. گویی امام به شوق دیدار آغوش گشوده و زائران همچون پرنده‌ای به سوی او پر کشیده بودند. اما ناگهان با یک موج سهمگین به گوشه‌ای پرتاب شدم و با زحمت خود را به کنج خلوت کشاندم. آرامگاه ابوالائمه (ع) کنار دو پیامبر عظیم‌الشأن حضرت آدم و نوح (ع) قرارداشت. اطراف ضریح را کتیبه‌های قلمکاری شده با آیات سوره ی دهر مزین کرده بود و از شکوه وصف ناپذیر خاندان مکرم نبی خدا (ص) و ویژگی ابرار و پاداش بهشتی خبر می‌داد. چند حدیث زیبا هم در مورد امام علی (ع) با خط زیبای نستعلیق به چشم می خورد. گل‌های زیبای اطراف ضریح مانند پیچک مارپیچ و بالارونده راه را تا رسیدن به گل‌های بهشتی پیموده بودند و عطر و بوی دل‌انگیزی داشتند. ✍️نجمه‌صالحی #ادامه_دارد #کربلا #اربعین_94 #یاحسین #یازینب @javal60

#خاطرات_اربعین #به_سوی_جاده_آرزوها_6 آسمان ضریح آینه باران بود و آینه‌ها از هر زاویه نور را با نور باز می‌تاباندند و یادآور می‌شدند که آنجا نوری خدایی جلوه کرده است. وقتی نگاهم به شبکه ضریح گره خورد، دست دلم را با آن گره زدم! هیچ‌گاه خاطره اولین زیارت را فراموش نمی‌کنم حلاوت آن همیشه کامم را شیرین می‌کند! تصمیم گرفتیم زودتر پا به جاده عشق بگذاریم! با ام حیدر خداحافظی کردیم و هر سه به قصد زیارت امیرالمومنین (ع) و شروع پیاده‌روی، حرکت کردیم. بعد از گذر از تفتیش‌های طولانی، بالاخره وارد حرم شدم و برای چند لحظه صحن و سرای زیبا را نگریستم. جانی تازه گرفتم. وارد رواق‌ها شدم. راه‌های منتهی به ضریح مطهر کاملا مسدود است! مجبور شدم همانجا زیارت امیرالمومنین (ع) و نماز مخصوص را بخوانم و از ابوالحسین (ع) اذن حرکت را به سوی حسین (ع) بگیرم. حرکت به سوی دانشگاه انسانیت را از وادی السلام شروع کردیم به امید رشد و تغییر! بوی عطر و گلاب و دود آتش صدای روضه‌های عربی و صدای فریاد" کِراج کِراج " راننده‌ها که مسافرها را به گاراژ می‌بردند، توجهم را چند لحظه‌ای به خود جلب کرد. بعد از گذر از وادی السلام به جاده اصلی رسیدیم. سربازی طناب به دست روی مانع‌های پلاستیکی نارنجی رنگ ایستاده بود تا مردم به وسط جاده نیایند! هر وقت طناب را پایین می‌انداخت مردم حرکت می‌کردند. هنگام بالا بودن طناب، مردم منتظر می‌ایستادند. گویی سرباز، چراغ راهنما شده بود و طناب نشان چراغ قرمز! به هنگام انتظار سرباز شعار ««لبیک یا حسین« سر می‌داد و مردم شعار را تکرار می‌کردند! ✍️نجمه صالحی #ادامه_دارد #اربعین_94 #محرم #کربلا @javal60

#خاطرات_اربعین #به_سوی_جاده_آرزوها_7 در جاده عشق رنگ و نژاد معنایی نداشت. همه جا پر از مردان و زنان عاشقی بود که دل به دریای عشق حسین (ع) داده بودند و با قصد یکی شدن به سمت هدفی‌خاص در حرکت بودند. شاید بتوان گفت این حرکت تمرینی برای برای چگونه زیستن در زمان ظهور بود. همه با انگیزه واحد‌ و بخاطر مهر اهل بیت (ع) بود که در مسیر این سیل عظیم قرار گرفته بودند.  ناخودآگاه قدم‌هایمان تندتر شده بود گویی باید می‌دویدیم تا از این حرکت هدفمند عقب نمانیم! پرچم کشورهای مختلف از ابتدای مسیر کنار جاده دیده می شد و تصاویر رهبران شیعه آیت‌الله حکیم، آیت‌الله سیستانی، سید حسن نصرالله و مقام معظم‌رهبری، در بنرهای بزرگ در جاده‌های مسیر نصب شده بود. شماره‌ عمودها به نوعی خط نشان حرکت بود، اغلب گروه‌ها و کاروان‌ها، عمودهای پنجاه، صد و...را برای وعده دیدار، نشان می‌گذاشتند. نزدیک اذان ظهر خادمین زائران را برای خواندن نماز دعوت می‌کردند و فریاد می‌زدند "هلابیکم زوار سجاد "هلابیکم "عجلوا بالصلاه". در موکبی که برای نماز ایستادیم، خانمی بعد از نماز ایستاد و برای بانوان، طریقه صحیح غسل، تیمم و وضو را آموزش می‌داد، پیدا بود از همکاران ام حیدر است! در سال‌های قبل ضعف اجرای احکام را در بین بانوان دیده بودم ولی اگر تذکری می‌دادم به یک یا چند نفر بود اما این حرکت جدید آن‌ها عالی بود. فاطمه با دقت حرکاتش را نگاه می‌کرد با آنکه عربی متوجه نمی‌شد با حرکات و اشارات او غسل را به خوبی یاد گرفت و اجرا کرد و آن بانو فاطمه را بوسید و جایزه‌ای به او‌ داد! ✍️نجمه صالحی #ادامه_دارد #اربعین #کربلا #یاحسین @javal60

#خاطرات_اربعین #به_سوی_جاده_آرزوها_8 سرعت گام‌هایمان به‌خاطر فاطمه کندتر شده‌ بود. سال‌های اول پیاده‌روی برای فاطمه کالسکه می‌آوردیم تا زیاد خسته نشود ،حتی بعدها تکالیف کلاس اولش را روی کلاسکه انجام می‌داد و زائرین از این کار او عکس هم می‌گرفتند! ولی دو سالی بود که همپای ما شده بود! روی صندلی‌های کهنه پلاستیکی می‌نشستیم تا هم استراحت کنیم و هم زائران حریم یار را نظاره کنیم. آهنگ صدای پای خسته آنها و گرد و غباری که به آسمان بلند می‌شد، واقعا تماشایی بود! حال و هوای آنجا دیدنی بود؛ پیرمردی با وجود معلولیت در یکی از پاهایش، سریع، شاد و سبک‌بال با فاصله از روی زمین سمت آسمان کربلا پرواز می‌کرد و زیر لب زمزمه زیارت عاشورا داشت. انگار اثری از پیری و معلولیت در وجودش حس نمی‌کرد! کمی آن طرف‌تر جوانی با لهجه شیرین اصفهانی، برای دوستانش از خاطرات زیبای پیاده‌روی می‌گفت. آن طرف‌تر دسته عزاداران عرب‌زبان هروله کنان در جاده حرکت می‌کردند و پاهایشان را محکم به زمین می‌کوبیدند. مشغول تماشا بودیم که خادمی چند استکان چای عراقی آورد. غلیظ و پررنگ اما شیرین شده با شکر. استکان کمر باریک‌ و قاشق کوچک داخل آن! خوشمزه‌ترین و خاطره‌انگیزترین چای جهان! و‌ دوباره کالسکه، کودکی در کالسکه‌ نشسته بودو سرش را به سمت جاده کج کرده بود، یک نوع شعف عجیبی در وجودش حس می‌شد! چند سال قبل کاربرد کالسکه برای ما چند منظوره بود. هم وسیله حمل و نقل و هم وسیله استراحت و گهواره و هم میز تحریر فاطمه! برای رفع خستگی در کالسکه می‌نشست و مشق‌هایش را می‌نوشت! با کالسکه داستان‌ها داشتیم. ✍️نجمه صالحی #کربلا @javal60

#خاطرات_اربعین #به_سوی_جاده_آرزوها_9 کالسکه دوست همراه ما در جاده بود، با وجود اینکه فاطمه قد کشیده بود اما هنوز توان سه روز پیاده‌روی نداشت! سالی که کلاس اول بود معلمش خیلی سفارش کرد حتما تمرین کند، پانزده روز از درس و مدرسه فاصله گرفتن به یادگیری‌اش صدمه می‌زند، پس باید حروف الفبا را تمرین می‌کرد! در کالسکه با سر و صدا مشق می‌نوشت و صحنه تماشایی ای درست کرده بود! خانم‌های عراقی، وقتی از کنارمان عبور می‌کردند کتابش را می‌گرفتند به تصویر و حرف "م" اشاره می‌کردند "م" مادر و به زبان عربی می‌گفتند یوماااا و لبخند می‌زدند. فرقی نمی‌کند چه زبانی یا چه آوایی باشد، «مادر»را همه می‌شناسند! «مادر» یا زهرا! دستانم از شدت سرما سرخ شده بود و می‌لرزید. ناگهان خانمی با یک بسته دستکش بلند مشکی سمتم آمد و آن را به من داد. در دستانش کیسه‌ای پر از دستکش بود که بین بانوان توزیع می‌کرد. بی‌اختیار اشک از چشمانم جاری شد و گفتم: اربابم حسین جان! اینجا الحق جاده‌ی بهشتی است و مما یشتهون نصیبمان می‌شود. کمی جلوتر خانم‌های دیگر به دخترکان گل سر و کلاه و آب نبات و شکلات هدیه می‌دادند. اینجا به کودکان احترام و توجه خاصی می‌شد. احساس کردم قلبم سنگین شده و اشکم جاری شد. احترام دختران این جاده کجا و مظلومیت دختران اباعبدالله (علیه السلام) در جاده اسارت کجا؟! کاروان اسرا با تازیانه و توهین در بیابان پر خار و خاشاک با دلی پر از اندوه راه می‌رفتند. عقیله بنی هاشم، کوه صبر و استقامت مأمن کودکان وحشت‌زده‌ی کربلا بود. امان از دل زینب! ✍️نجمه صالحی #یاحسین #محرم #اربعین #کربلا @astanehmehr

#خاطرات_اربعین #به_سوی_جاده_آرزوها_10 در طول مسیر علاوه بر مداحی، تعزیه خوانی و حرکات نمادین و ماکت‌هایی از حادثه عاشورا به وفور دیده می‌شد. به عنوان نمونه گهواره نمادین به یاد علی اصغر (علیه السلام) گذاشته بودند و هر کس رد می‌شد دستی بر آن می‌کشید و یا سلامی به اباعبدالله (علیه السلام) می‌داد، انگار لحظه به لحظه ‌و آن به آن عاشورا تداعی می‌شد. کودکان، زنان، گهواره.... جوانی با زنجیر به دست و پایش به سختی راه می‌رفت، صحنه‌ی اسارت زین العابدین پیام رسان عاشورا را ترسیم می‌کرد. سر و صدای کاروان تعزیه‌خوانی بزرگی به گوش می‌رسید. بانوانی روی شتر نشسته بودند و عده‌ای قرمز پوش و شلاق به دست میان کاروان حرکت می‌کردند. مداح هم به عربی تعزیه می‌خواند، کودکان نقاب زده، به دنبال کاروان می‌دویدند و زائران ارباب، همزمان از کنار کاروان عبور می‌کردند و اشک می‌ریختند. صدای روضه و آواهای عربی در هم آمیخته بود! خادمین با صدای بلند و اصرار زیاد زائرین را دعوت به استراحت می‌کردند."هلا بیکم بزوار"" ایرانیون" "ایرانیات" "اهلا و سهلا تفضل" در برخی موکب‌ها، خادمین باماساژورهای برقی آماده زدودن خستگی از تن زوّار بودند؛ حوضچه‌های آهنی با آب ولرم و داروخانه‌های سیار، همه و همه برای خدمت‌رسانی کنار جاده قرار داشتند. اینجا خدمت به زوّار، افتخار خادمین است؛ گویی آنان در میدان مسابقه خدمتگزاری بودند و حضور زائران در مواکب‌شان تاج افتخار و گذر از خط پایان ! ✍️نجمه صالحی #کربلا اربعین_94 #امام_حسین #خاطرات_اربعین ـــــــــ❁●❁●❀❀●❁●❁ـــــــــــ @javal60

خداحافظ محرم اربابم حسین! من را ببخش اینقدر دل‌مشغولی‌های دنیا زیاد بود که نفهمیدم چطور آمدی و چطور داری می‌روی! امشب شب فراق از توست! شب جدایی شد و هجران از تو! با چشم بر هم زدنی سفره عزای اربابت جمع شد! عمر است دیگر! دنیاست دیگر! یا حسین! تازه چشمان خشک از اشک‌مان به گریه‌ات رسید، تازه با حرارت عشقت وجودمان گرم شد! اصلا غمت هر سال برایمان تازه‌تر می‌شود! یاحسین! محرم بهار گریه‌ات بود، این بار می‌گریم اما بوی جدایی می‌دهد این گریه‌هایم! یاحسین! من را ببخش بخاطر کم‌کاری‌هایم..‌. #خداحافظ_محرم #یاحسین #ماه_صفر #اربعین #بازنشر ـــــــــ❁●❁●❀❀●❁●❁ـــــــــــ @javal60

🥀ماه صفر ادامه ی ماه محرّم است شکر خدا که از غم آقای بی کفن چشمم شبیه چشمه‌ی جوشان زمزم است🥀 #صفر_المظفر #خداحافظ_محرم #اول_ماه_صفر #اربعین #کربلا http://salehi60.blogfa.com/ ـــــــــ❁●❁●❀❀●❁●❁ـــــــــــ @javal60

ماه سعادت «صفر ماه سنگینی است» این جمله را بارها و بارها شنیده ایم و صفر هراسی را در چهره بسیاری از مردم دیده ایم. صَفَر، صفرالمظفّر یا صفرالخیر دومین ماه قمری است. از صُفْرَة به معنای زردی گرفته شده؛ زیرا هنگام انتخاب نام با فصل پاییز و زرد شدن برگ درختان مقارن بوده است. ماه صفر هم مثل بقیه ماه‌های قمری چه فرقی می‌کند؟! وقتی ابتدای این ماه را با صدقه آغاز کنیم و به جای جذب انرژی‌های منفی با انرژی مثبتِ صدقه و کار نیک، این ماه را بگذرانیم چه فرقی می‌کند؟!چه فرقی می‌کند که صفر باشد یا ربیع الاول؟! امیدواری و تلاش برای بهتر شدن شرایط، انرژی مضاعفی بر زندگی‌مان ساطع می‌کند. مهم این است در آغاز هر ماه، گامی در مسیر سعادت دنیا و آخرت خود برداریم. هر یک از روزهای سال، مخلوق خداوند هستند و چسباندن برچسب مبارک یا نحسی و‌نامیمونی به آنها شایسته نیست. آنچه موجب نامبارک شدن روز و ماه می‌شود، رویدادها هستند. البته رویدادهای تلخی در ماه صفر اتفاق افتاده که غم‌بارترین آن‌ها رحلت عصاره هستی، رسول مهربانی هاست. اما گاهی رویدادهایی برای شخص رخ می دهد که هر چند در آن ماه اتفاقات ناگواری به وقوع پیوسته ولی خاطرات شخصی فرد در آن ماه، مبارک و با سعادت بوده است. برای من ماه صفر مصادف است با ماه وصل، یادآوری خاطرات خوب سال‌های متمادیِ پیاده‌روی عشق، ساک‌ بستن و مهیای سفر شدن، آماده شدن برای گام نهادن در جادهٔ آرزوها. ماه صفر برای من رسیدن به مقتل عشق است و شبیه ابر بهاری زغصه باریدن. زیرا عشق و محبت حسین علیه السلام در قلبم ریشه دوانده و مانند گل میخکی که به دور درختان مو پیچ و تاب می‌خورد، نام او برای همیشه به قلبم سنجاق و زمزمه قلبم شده است. دلتنگ روزهایی هستم که در حرم ارباب زیارت عاشورا می‌خواندیم و اشک شوق دیدار از چشمانمان سرازیر بود. دلتنگ روزهایی هستم که در حیرت انتخاب رفتن بین دو حرم بودم و هر ثانیه نفس کشیدن در کنار ضریح شش گوشه‌،برایم مانند سال‌های همچون زر ارزش داشت. دلتنگی این روزها، اشک فراق از گوشه چشمانم جاری می‌کند، دلتنگی این روزها غربت عجیبی را بر دلم سوار کرده که فقط و فقط با زیارت التیام می‌یابد.‌ 🍃اللهم ارزقنا کربلا🤲🍃 ✍️نجمه صالحی #امام_حسین #کربلا #اربعین #باز_نشر http://salehi60.blogfa.com/ ـــــــــ❁●❁●❀❀●❁●❁ـــــــــــ @javal60

رفیق بابا... لباس‌ها را از داخل کمد بیرون می‌آورم، درِ چمدان را باز می‌کنم به ترتیب آن‌ها را می‌چینم. یک سالی‌است این کار را در کنار کارهای دیگر، خوب یاد گرفته‌ام! اما این بار دستانم یخ کرده است! دلهره دارم، می‌ترسم از اینکه دوباره در راه ماشین خراب شود و تو نباشی دل من را آرام کنی! اینکه تو نباشی و با همان لحن مطمئنت، دلم قرص شود، خیلی خونسرد بگویی که «همه چیز درست می‌شه،چیزی نیست! » می‌ترسم و باز هم دلهره! چقدر احساس غریبی می‌کنم در صحن‌های حرم! دلهره ندیدنت را دارم! ترس از اینکه بیایم صحن گوهرشاد و تو را نبینم، آن وقت‌ها که یک گوشه با گردن کج، گنبد را نگاه می‌کردی! گنبد لرزان در چشمان خیس از اشکت تماشایی بود! چمدان پر شد! ماشین هم خراب نشد! ولی من هنوز در هر گوشه حرم امام رئوف چشم می‌گردانم تا پیدایت کنم! شعله‌های آتش غم، قلبم را می‌سوزاند ولی دستانم سرد است! در آغوش امام غریبم دلتنگ‌ترم دلتنگ‌تر از هر وقتی! دلتنگ‌تر از شبی که تب کرده بودم! دلتنگ‌تر از وقتی که دلم می‌خواست خودم را برای تو لوس کنم تا هر کاری را بخواهم برایم انجام دهی! دلتنگ‌تر از تک تک لحظه‌های یک سالی که گذشت! ✍️ فاطمه خانی حسینی #یاغریب_الغربا #امام_رضا #اولین_زیارت_بدون_بابا ـــــــــ❁●❁●❀❀●❁●❁ـــــــــــ @javal60

#کلیپ بابایی 💔 بابایی 😭 سر به خشتی میگذارم در دل ویرانه ای تا که از عشقت بسازم در جهان افسانه ای در غریبی شام غربت می زند آتش دلم اشتیاق دیدنت پرپر کند دردانه ای ✍️ رهگذربهاری ~~~~~~ @astanehmehr