● #راهکارها در هر صورت برای مواجهه با این معضل باید کارهای متعددی انجام داد که مهمترین آنها عبارتند از: #تفکیک_جنسی_دانشگاه_ها: این کار باعث می شود اشتیاق شدید بخشی از دختران به حضور در دانشگاه و تلاش برخی از آنان برای شوهریابی یا خدایی نکرده دوست یابی در چنین محیط هایی، کاسته شود، زیرا اساسا دانشگاه نهادی برای همسریابی نیست که کسی به این امید به دانشگاه رود؛ و اگر کسی حقیقتا قصد همسر یافتن دارد باید از رهگذر خانواده اقدام کند زیرا بی شک مطمئن ترین و باصلاحیت ترین نهاد برای همسریابی هنوز هم #خانواده است. همچنین باید قوانینی وضع شود که بومی گرایی در پذیرش دانشجو بیش تر شود و اگر امکانپذیر باشد به صددرصد برسد (متاسفانه تعداد زیادی از خانه های مجردی و زندگی های مجردی از آن دانشجویانی است که برای تحصیل دل از یار و دیار خود کنده اند و در سنین ۱۸ و ۱۹ سالگی بالاجبار در شهری دیگر ساکن شده اند این نحو از زیست مجردی، به علت از دست دادن نظارت خانواده و اقوام و آشنایان و نیز تنها ماندن جوانان و احساس غربت و بی کسی ایشان #تبعات_بسیار_منفی هم از لحاظ #روحی و #روانشناسانه و هم از لحاظ #اخلاقی و #اجتماعی دارد. البته برای دختران این عارضه مضاعف را نیز دارد که در بهترین سنین ازدواج، به دلیل دوری از خانواده و خویشان و آشنایان، امکان خواستگار داشتن و ازدواج کردن را از دست می دهند و البته بدتر از آن این است که، داشتن زندگی مجردی در دوران دانشجویی، خود در حکم تمرین و تجربه ای می شود برای زندگی مجردی فارغ البالانه و بی مبالاتانه و ولنگارانه پس از فارغ التحصیلی به ویژه برای پسران. پس امیدواریم که بومی گرایی چه در دانشگاههای ملی و چه آزاد در راس امور قرار گیرد زیرا از هر کار فرهنگی موثرتر است. از کارهای دیگری که باید برای کاهش خانه زندگی های مجردانه کرد، وضع قوانین و مقرراتی است که امکان نظارت بیشتر بر بنگاههای مسکن و املاک، به منظور کنترل و محدود کردن و اجاره دادن یا فروختن خانه و مسکن به افراد مجرد را فراهم کند. البته مهم ترین کاری که در این زمینه باید کرد اقدام به موقع خانواده ها برای ازدواج و همسر دادن به جوانان است (پدر و مادر و حتی خویشان و آشنایان وظیفه دارند تا جوانان مجرد نزدیکان خود را همسر دهند و این فرهنگی قرآنی است، زیرا در قرآن جایی که سخن از عفت و خویشتنداری است، خطاب خدا به خود جوانان است: «ولیستعفف الذین لایجدون نکاحا حتی یغنیهم الله من فضله: و آنها که وسیله ازدواج ندارند باید عفت پیشه کنند تا خداوند آنانی را به فضلش بی نیاز سازد. (سوره نور، آیه ۳۳)» و لیکن جایی که سخن از ازدواج است به والدین و اطرافیان و دولت اسلامی امر می شود که جوانان خود را به ازدواج درآورند: وانکحوا الایامی منکم والصالحین من عبادکم و امائکم ان یکونوا فقراء یغنهم الله من فضله والله واسع علیم: مردان و زنان بی همسر را همسر دهید و همچنین غلامان و کنیزان صالح و درستکارتان را، اگر فقیر و تنگدست باشند خداوند آنان را از فضل خود بی نیاز می سازد، خداوند واسع و آگاه است. (سوره نور، آیه ۳۲). بنابراین همه وظیفه دارند و مسئولیت دارند که جوانان مجرد را همسر دهند و حتی جا دارد برخی باورهای سنتی و عرفی که ریشه ای در دین و آیین نیز ندارند، مثل ضرورت خواستگاری پسر از دختر، زیر پاگذارند و از هر فرصتی برای ازدواج دادن جوانان استفاده کنند. البته دولت اسلامی نیز وظیفه دارد که هرچه در توان دارد در طبق اخلاص نهد و به امر ازدواج به هنگام جوانان به عنوان یک مساله درجه یک و اساسی جامعه بنگرد و بداند که هرچه سن ازدواج بالا رود و زندگی های مجردی نضج گیرد و قبح آن بریزد، ارکان اخلاق و ایمان جامعه متزلزل تر خواهد شد. در واقع هر خانه مجردی در حکم یک انبار باروت است که #امنیت و #حیات_اخلاقی_اجتماع را تهدید می کند. یکی دیگر از راههای مبارزه با خانه زندگی های مجردی مساله استخدام در ادارات است؛ در ادارات و نهادها باید طوری شود که افراد متاهل دارای اولویت استخدام باشند و حتی در صورت امکان افراد مجرد به شرط متاهل شدن استخدام شوند. (متاسفانه در سال های اخیر شاهد خیل به کارگیری دختران مجرد در همه نهادها و دستگاهها اعم از دولتی و غیر دولتی هستیم، امری که دلیل آن حقیقتا مبهم و غیر شفاف می نماید) همچنین، اختصاص سهمیه به دانشجویان متاهل در مقاطع تحصیلات تکمیلی، نیز کوتاه کردن مدت سربازی برای پسران متاهل، از اقدامات بسیار مفید و تشویق کننده به ازدواج و تشکیل خانواده می تواند باشد. (البته به نظر می رسد دو سال سربازی آن هم در زمان صلح کمی طولانی باشد، کسانی که به خدمت مقدس سربازی رفتند تایید می کنند که سربازها و افسران وظیفه کار چندانی برای انجام دادن ندارند و چه بسا نیروی آنها هدر می رود. 👇👇👇