🔴 غافل! نوشته حسن روح‌الامین زمستان سال۱۳۷۶ بود، کلاس دوم راهنمایی بودم، در مدرسه‌ای که مدیر به اصطلاح خوش‌فکری داشت که در اواسط سال تحصیلی اومده بودن بر اساس نمره‌ی امتحانات، انضباط و کارنامه‌ی شبانه‌ای هر شب که توسط والدین پر می‌شد (که در اون مثلاً ساعت خواب بعد از ساعت ۹ تخلف محسوب می‌شد) به دانش‌آموز درجه و رتبه می‌دادند. به این صورت که دانش‌آموز عالی و درس‌خون و پسر خوب می‌شد (ساعی) دانش‌آموزی که مستعد بود و محتاج به تلاشی بیش‌تر می‌شد (کوشا) و زباله‌های مدرسه هم می‌شدند (غافل) پس چی شد؟ به‌ترتیب شأنیت: ساعی، کوشا، غافل. پس از تعیین سطح توسط شورای مدرسه شما کارت خودت رو باید به جلوی لباست با سنجاق وصل می‌کردی و اگر جوری قرار می‌گرفت که دیده نمی‌شد تخلف محسوب می‌شد! مثل پلاک ماشین، حالا شما حساب کنید نوجوونی که عرض شونش ۴۵ سانته یک کارت پرس‌شده‌ی مثلا ً ۱۸ سانتی رو روی سینه‌ش که سطح و شأن اجتماعی‌ش رو نشون می‌داد باید نگه می‌داشت. من توی درجه‌بندی توی دسته‌ی (غافل) قرار گرفتم. روزهای اول خیلی باهاش کلنجار رفتم تا دیده نشه، مثلاً پشت کارت غافل کارت دانش‌آموزی‌م رو می‌ذاشتم و می‌چرخوندمش به سمت کارت دانش‌آموزی‌ تا کم‌تر آبروریزی بشه که اینجا هم با برخورد خشن ناظم مواجه می‌شدم که چرا کارتت پیدا نیست ... چند هفته گذشت دیدم نمیشه باید خودم رو از این ذلت نجات بدم با کلی تلاش و زود خوابیدن و چند امتحان نمره بالاتر گرفتن شایسته‌ی درجه‌ی کوشا شده بودم که وقتی رفتم برای تعویض کارت کسی پاسخگو نبود، متوجه شدم که سیاست عوض شده رتبه‌بندی این جوری شده بود؛ به ترتیب از عالی به نازل: (ممتاز) (ساعی) (کوشا) اینجوری عملاً همون غافل محسوب می‌شدم. این خاطرات رو مدت‌ها بود می‌خواستم بگم. یک بار یادمه توی مدرسه دارالفنون، دوستانی از آموزش و پرورش محبت کرده بودند و برای من نکوداشتی گرفته بودند. با لوح کاغذ A4 و از من خواستن که بیام بالا و صحبت کنم. من حوصله نداشتم ولی برای اینکه نگن متکبری، رفتم اونجا و گفتم زمانی که من بچه بودم و به مدرسه می‌رفتم هیچ احساس احترامی دریافت نمی‌کردم. از دم در مدرسه که وارد می‌شدم در سطل اشغال، تخته سیاه، میزها، معلم، دانش‌آموزها، همه و همه بهم با زبون بی‌زبون می‌گفتن خاک بر سرت کنن، ریاضی بلد نیستی، زبانت خوب نیست، دیکته بلد نیستی، اما هیچ وقت کسی نیومد بگه چقدر خوب طراحی می‌کنی حتی معلم هنر! حالا شماها هر چی به من بگید استاد هنرمند فلان و چنان من، همون حرفای بچیگیم رو باور دارم همون خاک بر سرت رو! آدم‌ها در کودکی همان آدم‌های بزرگسالی‌ان با تجربه‌ی کمتر. وقتی در اول دوران حیات من رو به اسمی بخوانی من با همون اسم خودم می‌شناسم. تصویر پست هم کارنامه سال آخر هنرستان من هست، سال ۱۳۸۲ و حالا در سن نزدیک به چهل سالگی وقتی یه نفر تحقیرم می‌کنه و نادیده‌ام می‌گیره برام یادآور دوران نوجوانی و باورهای پایه‌ای هست که توی اون دوران به مغز استخونم رسوخ کرد و به خودم میگم در گوشی راست میگه .‌‌.. 🇮🇷

پاسخ مجری پاورقی به حسن آقا میری حسن آقامیری: من به حضرت نوح انتقاد دارم وسط سیل میگه بچم امتت بچت نیست؟ مگه تو نمیگی اینها عذاب میشن میرن جهنم شیطان دنبال چیه!؟ حضرت نوح با ۹۵۰ سال نعوذ بالله متوجه نمیشه من آقامیری بهش نقد دارم:) 🇮🇷

❌️اضطراب رو دیدید تو چشماش یا هنوز می‌خواید کثیف بمونید؟ 🇮🇷

خدا او را برای ماموریت بزرگی به ما هدیه داد ❤️ 🇮🇷

#سخنرانی 📝فرازهایی از زندگانی امام حسن عسکری علیه السلام 🎤حجت الاسلام #استاد_عالی 🔷سه نقطه عطف درتاریخ اسلام ▪️ویژۀ شهادت #امام_حسن_عسکری

⬅️ آغاز سال درسی بدون تحصیل در غزه. اخبار جبهه مقاومت

🔻 به عالمی گفتند #خوشبختی چیست؟ ▫️ گفت: حاصل یک کسری است که صورتش #تلاش و مخرجش #توقع است. ▫️ هر چه صورت نسبت به مخرج بیشتر بشه، جواب بزرگتر میشه. 🍃 حالا فرض کنید توقع به صفر نزدیک شود، خوشبختی می‌رود به سمت بی‌نهایت. 🔻 شرط خوشبختی این است ▫️ که توقعات را پایین بیاوریم... 🇮🇷

این دولت چیزی که براش مهم نیست معیشت مردمه! 🇮🇷

این چه وفاقیه که گفتمان ۱۴ میلیون رای رو نادیده میگیره؟ چرا انقلابیون منفعل شدن در حالی که با توجه به این پایگاه رای قوی باید مطالبه گر باشند؟ #وفاق_نفاق 🇮🇷

🌧‌ تنها روستا در جهان كه باران هيچوقت برآن نميبارد! 🌳 این روستا حطیب نام دارد که در پایتخت یمن واقع شده است ، و بالاى ابرهاست ، بهتر بايد گفت كه سطح ابرها از سطح روستا پائين تر است. 🇮🇷