🔸 اگر از دینداری لذت نمی‌بری، یعنی دینداری‌ات ایراد دارد! 🔸 بندگی، موتور تولید نشاط برای زندگی است 🌼 راه‌های رسیدن به حال خوش معنوی و نشاط زندگی (ج۱) 🔻 ما برای زندگی نیاز به نشاط داریم. اما این نشاط را از کجا باید بگیریم؟ از آن جایی که بیشتر به ما نشاط بدهد و آن «دین» است. علی(ع) می‌فرماید: دین، سرور است «الدِّینُ حُبُورٌ» 🔻 البته ما لذت دنیا را نفی نمی‌کنیم، اما دنبال لذت و نشاط خیلی بالاتری هستیم که این نوع لذت، با دینداری و بندگی به‌دست می‌آید. بندگی، موتور تولید نشاط برای زندگی است. 🔻 اهل معنویت باید چندین برابر افراد معمولی از زندگی‌شان لذت ببرند و برای درس‌خواندن، کار کردن و فعالیت‌های زندگی‌، نشاط و انرژی مضاعف داشته باشند. 🔻 اگر از دینداری لذت نبریم و سرِ حال نیاییم، یا در دینداری ما ایرادی هست و بیراهه رفته‌ایم، یا اینکه هنوز در اول راهیم. اگر به هر دلیلی، خودمان را به دینداری متقاعد کنیم، اما از آن لذت نبریم و نشاط پیدا نکنیم، دینداری ما توأم با عُجب و غرور خواهد شد. 🔻 چرا انسان دچار ریا می‌شود؟ چون از متنِ عبادتش لذت نمی‌برد، لذا دنبال حاشیۀ آن می‌رود و می‌‌خواهد از تشویق دیگران لذت ببرد. اگر تهِ دلش از عبادت لذت می‌برد، دیگر لازم نبود تظاهر کند یا قیافه بگیرد. 🔻 کسانی که از دینداری خود لذت نمی‌برند، دیگران را نسبت به دین، زده می‌کنند، دعوای بیجای «دین و دنیا» پیش می‌آورند و سوءتفاهم‌های فراوان در جامعه نسبت به دینداری پدید می‌آورند. 👤علیرضا پناهیان 🚩مسجد امام‌صادق(ع) - ۹۶.۳.۶ 👈🏻 متن کامل: 📎 Panahian.ir/post/3961 #حال_خوش_معنوی @Panahian_ir

🔸شاخص اصلی دینداری «نشاط» است 🔸نشاطی بالاتر از رقص و پایکوبی! 🔸دین برنامه‌ای است برای رساندن انسان به اوج لذت و نشاط 🌼راه‌های رسیدن به حال خوش معنوی و نشاط زندگی (ج۳) 🔻 شاخص اصلی دینداری «نشاط» است و کسی که به این نشاط نرسد، دینداری‌اش درست نیست. مهمترین انتظاری که مردم از یک دیندار، یک طلبه یا عالم دینی دارند، بانشاط بودن است، که انتظار بجایی است. 🔻 مردم باید ببینند کسی که دیندار است، به کجا رسیده؟ آیا خودش سرحال و بانشاط است؟ ما باید این مطالبه را-به‌عنوان شاخص برتر و محوری- از دینداران و عالمان دینی داشته باشیم. 🔻 خداوند انسان را برای اوجِ «شور، هیجان، لذت و شادی» آفریده، منتها باید دید که چگونه می‌توانیم به این اوج لذت برسیم؟ دین چیزی نیست جز برنامه‌ای برای رساندن انسان به اوج لذتی که یک انسان می‌تواند ببرد. 🔻 نشاط یعنی یک حیاتِ همه‌جانبه! نشاط یعنی زنده بودن با همۀ وجود؛ نه اینکه انسان نیمه‌مرده و نیمه‌زنده باشد! چه کسی واقعاً نشاط دارد؟ کسی که با همۀ وجودش زنده است و دارد حیات را لمس می‌کند. 🔻 کسی که احساس کند پیش خدا عزیز است و خدا به او لطف دارد، سرور و لذتی به او دست می‌دهد که از هیچ طریق دیگری به‌دست نمی‌آید؛ با رقص و پایکوبی و امور دیگر به‌دست نمی‌آید. اما کسی که احساس نمی‌کند خدا او را دوست دارد، یک کمبودی حس می‌کند که هرچقدر هم دیگران او را دوست داشته باشند، برایش جبران نمی‌شود. 👤علیرضا پناهیان 🚩مسجد امام‌صادق(ع) - ۹۶.۳.۸ 👈🏻 متن کامل: 📎 Panahian.ir/post/3969 #حال_خوش_معنوی @Panahian_ir

🔸 اگر از دینداری لذت نمی‌بری، یعنی دینداری‌ات ایراد دارد! 🔸 بندگی، موتور تولید نشاط برای زندگی است 🌼 راه‌های رسیدن به حال خوش معنوی و نشاط زندگی (ج۱) 🔻 ما برای زندگی نیاز به نشاط داریم. اما این نشاط را از کجا باید بگیریم؟ از آن جایی که بیشتر به ما نشاط بدهد و آن «دین» است. علی(ع) می‌فرماید: دین، سرور است «الدِّینُ حُبُورٌ» 🔻 البته ما لذت دنیا را نفی نمی‌کنیم، اما دنبال لذت و نشاط خیلی بالاتری هستیم که این نوع لذت، با دینداری و بندگی به‌دست می‌آید. بندگی، موتور تولید نشاط برای زندگی است. 🔻 اهل معنویت باید چندین برابر افراد معمولی از زندگی‌شان لذت ببرند و برای درس‌خواندن، کار کردن و فعالیت‌های زندگی‌، نشاط و انرژی مضاعف داشته باشند. 🔻 اگر از دینداری لذت نبریم و سرِ حال نیاییم، یا در دینداری ما ایرادی هست و بیراهه رفته‌ایم، یا اینکه هنوز در اول راهیم. اگر به هر دلیلی، خودمان را به دینداری متقاعد کنیم، اما از آن لذت نبریم و نشاط پیدا نکنیم، دینداری ما توأم با عُجب و غرور خواهد شد. 🔻 چرا انسان دچار ریا می‌شود؟ چون از متنِ عبادتش لذت نمی‌برد، لذا دنبال حاشیۀ آن می‌رود و می‌‌خواهد از تشویق دیگران لذت ببرد. اگر تهِ دلش از عبادت لذت می‌برد، دیگر لازم نبود تظاهر کند یا قیافه بگیرد. 🔻 کسانی که از دینداری خود لذت نمی‌برند، دیگران را نسبت به دین، زده می‌کنند، دعوای بیجای «دین و دنیا» پیش می‌آورند و سوءتفاهم‌های فراوان در جامعه نسبت به دینداری پدید می‌آورند. 👤علیرضا پناهیان 🚩مسجد امام‌صادق(ع) - ۹۶.۳.۶ 👈🏻 متن کامل: 📎 Panahian.ir/post/3961 #حال_خوش_معنوی @Panahian_ir

🔸باید از تمام لحظات خالی از «نشاط و لذت» استغفار کنیم! 🔸نشاط حقیقی، نشاطی است که به ما قدرت بدهد 🌼 راه‌های رسیدن به حال خوش معنوی و نشاط زندگی (ج۲) 🔻 نیاز ما به نشاط و سرزندگی برای داشتن یک زندگی خوب، خیلی بیشتر از آن مقداری است که مردم معمولاً به آن قانعند. مردم فقط وقتی خیلی از نشاط فاصله می‌گیرند و افسرده می‌شوند، گله می‌کنند و دنبال نشاط می‌روند. 🔻 باید انتظارمان را از لذت و نشاط در زندگی بالا ببریم و به کم قانع نشویم. ما دنبال لذت و نشاط سطحی و موقتی که با رقص و پایکوبی تأمین می‌شود و افسردگی به دنبالش می‌آید نیستیم، ما دنبال سرور و لذتی هستیم که به ما قدرت و نشاط دائم بدهد. 🔻 نشاط و شادی حقیقی، آن حالتِ روحی مثبتی است که به انسان انرژی و قدرت بدهد و انسان را به اوج تعادل برساند و قدرت انسان برای انجام کارهای سخت و دقیق را زیاد کند. نشاط و قدرت حقیقی یعنی انسان بتواند برای انجام کارهایش، همۀ استعدادهایش را به‌کار بگیرد. 🔻 دین می‌خواهد آدم را به جایی برساند که از ساده‌ترین رفتارهایش، بالاترین نور و انرژی را کسب کند؛ حتی کار ساده‌ای مثل جارو کردن خانه... و این نیاز به نشاط حقیقی دارد. 🔻 امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: مؤمن دائماً نشاط دارد (کافی/ ۲ /۲۳۰) متأسفانه ما خیلی از لحظات زندگی‌مان را با انگیزۀ پایین و بدون لذت و نشاط سپری می‌کنیم؛ یکی از گناهانی که باید خیلی به‌خاطرش استغفار کنیم، همین لحظات است! 👤علیرضا پناهیان 🚩مسجد امام‌صادق(ع) - ۹۶.۳.۷ 👈🏻 متن کامل: 📎 Panahian.ir/post/3966 #حال_خوش_معنوی @Panahian_ir

🔸شاخص اصلی دینداری «نشاط» است 🔸نشاطی بالاتر از رقص و پایکوبی! 🔸دین برنامه‌ای است برای رساندن انسان به اوج لذت و نشاط 🌼راه‌های رسیدن به حال خوش معنوی و نشاط زندگی (ج۳) 🔻 شاخص اصلی دینداری «نشاط» است و کسی که به این نشاط نرسد، دینداری‌اش درست نیست. مهمترین انتظاری که مردم از یک دیندار، یک طلبه یا عالم دینی دارند، بانشاط بودن است، که انتظار بجایی است. 🔻 مردم باید ببینند کسی که دیندار است، به کجا رسیده؟ آیا خودش سرحال و بانشاط است؟ ما باید این مطالبه را-به‌عنوان شاخص برتر و محوری- از دینداران و عالمان دینی داشته باشیم. 🔻 خداوند انسان را برای اوجِ «شور، هیجان، لذت و شادی» آفریده، منتها باید دید که چگونه می‌توانیم به این اوج لذت برسیم؟ دین چیزی نیست جز برنامه‌ای برای رساندن انسان به اوج لذتی که یک انسان می‌تواند ببرد. 🔻 نشاط یعنی یک حیاتِ همه‌جانبه! نشاط یعنی زنده بودن با همۀ وجود؛ نه اینکه انسان نیمه‌مرده و نیمه‌زنده باشد! چه کسی واقعاً نشاط دارد؟ کسی که با همۀ وجودش زنده است و دارد حیات را لمس می‌کند. 🔻 کسی که احساس کند پیش خدا عزیز است و خدا به او لطف دارد، سرور و لذتی به او دست می‌دهد که از هیچ طریق دیگری به‌دست نمی‌آید؛ با رقص و پایکوبی و امور دیگر به‌دست نمی‌آید. اما کسی که احساس نمی‌کند خدا او را دوست دارد، یک کمبودی حس می‌کند که هرچقدر هم دیگران او را دوست داشته باشند، برایش جبران نمی‌شود. 👤علیرضا پناهیان 🚩مسجد امام‌صادق(ع) - ۹۶.۳.۸ 👈🏻 متن کامل: 📎 Panahian.ir/post/3969 #حال_خوش_معنوی @Panahian_ir

🔸اگر بمب انرژی نیستی، حتماً دچار یک بیماری روحی هستی! 🌼 راه‌های رسیدن به حال خوش معنوی و نشاط زندگی (ج۴) 🔻 انسان فقط در صورتی‌که شاد و پرنشاط باشد، از نظر روحی، سالم است. انسان در اثر شادی و نشاط عمیقی که در جانش وجود داشته باشد، می‌تواند استرس‌ها و غم‌ها را رد بکند. وقتی انسان شاد نباشد دچار بیماری می‌شود؛ این بیماری این‌قدر مزمن است که خیلی‌ها متوجهش نمی‌شوند. 🔻 برخی عادت‌های روحی مانند ترس‌های نابجا، حسادت‌ها، غصه‌خوردن‌ها و فکر کردن دربارۀ نگرانی‌ها، در واقع بیماری‌هایِ روحی هستند. کسانی که به هرکدام از این ویژگی‌های منفی، عادت کنند، هیچ‌وقت نمی‌توانند عمیقاً شاد بشوند! 🔻 هرکدام از ما اگر عمیقاً شاد نیستیم، یعنی دچار بیماری روحی هستیم، لذا نمی‌توانیم شادی و شیرینیِ چیزهایی که خیلی شادی‌آور هستند- مثل عبادت و مناجات- را بچشیم. مانند آدم مریضی که ذائقه‌اش خراب شده و نمی‌تواند طعم شیرینی را بچشد. 🔻 شاد نبودن و سرور نداشتن را صرفاً «نداشتن یک مهارت یا یک صفت خوب» تلقی نکنیم! بلکه شاد نبودن را علامت این بگیریم که «من یک بیماری روحی دارم و عمیقاً دچار یک عادت غلط هستم!» لذا برای شاد بودن، باید این بیماری‌ها را در خودمان ریشه‌کن کنیم. 🔻 آدم تا وقتی که بمب انرژی نباشد، حتماً بیمار است و یک مشکل اساسی دارد و حتماً یک سلسله عادات بد، روح او را درگیر کرده است. 👤علیرضا پناهیان 🚩مسجد امام‌صادق(ع) - ۹۶.۳.۹ 👈🏻 متن کامل: 📎 Panahian.ir/post/3972 #حال_خوش_معنوی @Panahian_ir

🔸اگر بمب انرژی نیستی، حتماً دچار یک بیماری روحی هستی! 🌼 راه‌های رسیدن به حال خوش معنوی و نشاط زندگی (ج۴) 🔻 انسان فقط در صورتی‌که شاد و پرنشاط باشد، از نظر روحی، سالم است. انسان در اثر شادی و نشاط عمیقی که در جانش وجود داشته باشد، می‌تواند استرس‌ها و غم‌ها را رد بکند. وقتی انسان شاد نباشد دچار بیماری می‌شود؛ این بیماری این‌قدر مزمن است که خیلی‌ها متوجهش نمی‌شوند. 🔻 برخی عادت‌های روحی مانند ترس‌های نابجا، حسادت‌ها، غصه‌خوردن‌ها و فکر کردن دربارۀ نگرانی‌ها، در واقع بیماری‌هایِ روحی هستند. کسانی که به هرکدام از این ویژگی‌های منفی، عادت کنند، هیچ‌وقت نمی‌توانند عمیقاً شاد بشوند! 🔻 هرکدام از ما اگر عمیقاً شاد نیستیم، یعنی دچار بیماری روحی هستیم، لذا نمی‌توانیم شادی و شیرینیِ چیزهایی که خیلی شادی‌آور هستند- مثل عبادت و مناجات- را بچشیم. مانند آدم مریضی که ذائقه‌اش خراب شده و نمی‌تواند طعم شیرینی را بچشد. 🔻 شاد نبودن و سرور نداشتن را صرفاً «نداشتن یک مهارت یا یک صفت خوب» تلقی نکنیم! بلکه شاد نبودن را علامت این بگیریم که «من یک بیماری روحی دارم و عمیقاً دچار یک عادت غلط هستم!» لذا برای شاد بودن، باید این بیماری‌ها را در خودمان ریشه‌کن کنیم. 🔻 آدم تا وقتی که بمب انرژی نباشد، حتماً بیمار است و یک مشکل اساسی دارد و حتماً یک سلسله عادات بد، روح او را درگیر کرده است. 👤علیرضا پناهیان 🚩مسجد امام‌صادق(ع) - ۹۶.۳.۹ 👈🏻 متن کامل: 📎 Panahian.ir/post/3972 #حال_خوش_معنوی @Panahian_ir

🔸اگر از زندگی‌ات لذت نبری، مزۀ عبادت را هم نمی‌چشی! 🔸اگر می‌خواهی نمازِ باحال بخوانی، باید دو برابرش، زندگی‌ات بانشاط باشد 🌼 راه‌های رسیدن به حال خوش معنوی و نشاط زندگی (ج۵) 🔻 خیلی‌ها تصور می‌کنند که حال خوش معنوی، ارتباطی با نشاط زندگی ندارد، چون معمولاً آدم‌ها نشاط در زندگی را با گناه و هرزگی به‌دست می‌آورند! درحالی‌که این‌طور نیست؛ اتفاقاً حال خوش معنوی، بدون نشاط در زندگی، به‌دست نمی‌آید و کسی که نشاط در زندگی ندارد، عبادتش هم خراب است. 🔻 امام باقر‌(ع) می‌فرماید: کسی که در زندگی دنیایی خودش کسالت داشته باشد، در ارتباط با امر آخرت و کارهای بندگی خدا کسالتش بیشتر است! (کافی/۵ /۸۵ ) تو که حالِ زندگی‌کردن نداری، ‌چطور می‌خواهی حال بندگی پیدا کنی؟! 🔻 اگر کسی در زندگی‌اش حال و نشاط نداشته باشد، مطمئن باشید نماز خوبی هم ندارد، بلکه نمازش خراب‌تر از زندگی‌اش است! اگر بخواهی نماز باحال بخوانی، حتماً باید دو برابرش زندگی‌‌ات بانشاط باشد! چرا نمازت خوب نیست؟ برای اینکه در زندگی، حالت خوب نیست! «تو در برون چه کردی که درون خانه‌ آیی؟!» 🔻 اگر می‌خواهی حال خوش معنوی پیدا کنی، باید نشاط در زندگی داشته باشی. اگر می‌خواهی خوب عبادت کنی، قبلش باید خوب و خوش زندگی کرده باشی. هرکسی عاشق عبادت است، باید برود زندگی‌اش را درست کند و کاری کند که از زندگی‌اش لذت ببرد و الا مزۀ عبادت را نمی‌چشد! 🔻 بندگیِ پرشور، با حرارت و با لذت، مال کسی است که در زندگی‌اش خیلی از خدا بُرده و کیف کرده، مال کسی است که خیلی خدا در زندگی به او حال داده است! چنین کسی می‌تواند بگوید: «خدایا ممنونتم! تو عالی هستی، فدایت بشوم...» این یعنی عبادت شاکرانه. 🔻عارفانه‌ترین و عالی‌ترین سطح عبادت «عبادت شاکرانه» است که معطوف به گذشته است. یعنی «خدایا! من لذت بُرده‌ام و آمده‌ام از تو تشکر کنم» این یعنی عبادتِ برآمده از نشاط در زندگی. 👤علیرضا پناهیان 🚩مسجد امام‌صادق(ع) - ۹۶.۳.۱۰ 👈🏻 متن کامل: 📎 Panahian.ir/post/3975 #حال_خوش_معنوی @Panahian_ir

🔸اگر بمب انرژی نیستی، حتماً دچار یک بیماری روحی هستی! 🌼 راه‌های رسیدن به حال خوش معنوی و نشاط زندگی (ج۴) 🔻 انسان فقط در صورتی‌که شاد و پرنشاط باشد، از نظر روحی، سالم است. انسان در اثر شادی و نشاط عمیقی که در جانش وجود داشته باشد، می‌تواند استرس‌ها و غم‌ها را رد بکند. وقتی انسان شاد نباشد دچار بیماری می‌شود؛ این بیماری این‌قدر مزمن است که خیلی‌ها متوجهش نمی‌شوند. 🔻 برخی عادت‌های روحی مانند ترس‌های نابجا، حسادت‌ها، غصه‌خوردن‌ها و فکر کردن دربارۀ نگرانی‌ها، در واقع بیماری‌هایِ روحی هستند. کسانی که به هرکدام از این ویژگی‌های منفی، عادت کنند، هیچ‌وقت نمی‌توانند عمیقاً شاد بشوند! 🔻 هرکدام از ما اگر عمیقاً شاد نیستیم، یعنی دچار بیماری روحی هستیم، لذا نمی‌توانیم شادی و شیرینیِ چیزهایی که خیلی شادی‌آور هستند- مثل عبادت و مناجات- را بچشیم. مانند آدم مریضی که ذائقه‌اش خراب شده و نمی‌تواند طعم شیرینی را بچشد. 🔻 شاد نبودن و سرور نداشتن را صرفاً «نداشتن یک مهارت یا یک صفت خوب» تلقی نکنیم! بلکه شاد نبودن را علامت این بگیریم که «من یک بیماری روحی دارم و عمیقاً دچار یک عادت غلط هستم!» لذا برای شاد بودن، باید این بیماری‌ها را در خودمان ریشه‌کن کنیم. 🔻 آدم تا وقتی که بمب انرژی نباشد، حتماً بیمار است و یک مشکل اساسی دارد و حتماً یک سلسله عادات بد، روح او را درگیر کرده است. 👤علیرضا پناهیان 🚩مسجد امام‌صادق(ع) - ۹۶.۳.۹ 👈🏻 متن کامل: 📎 Panahian.ir/post/3972 #حال_خوش_معنوی @Panahian_ir

🔸همین‌که بتوانی عاشق بشوی، خودش بزرگ‌ترین موفقیت است! 🔸 شدید‌ترین محبت کجا گیر می‌آید؟ 🌼 راه‌های رسیدن به حال خوش معنوی و نشاط زندگی (ج۱۶) 🔻 ریشۀ اصلی نشاط، محبت بسیار شدید است. بعضی‌ها کلاً در زندگی‌شان چیزی را «خیلی» دوست ندارند، عاشق چیزی یا کسی نیستند و نمی‌توانند در دوری او اشک بریزند، اینها هیچ‌وقت به نشاط عمیق نمی‌رسند. 🔻 انسان برای عاشق‌شدن طراحی شده و اگر عاشق نباشد، مریض است و تعادل ندارد. کسی که نتواند عمیقاً و شدیداً کسی را دوست داشته باشد، اندوهگین، نامتعادل، حسود و بخیل می‌شود. چنین کسی در واقع روان‌پریش است و متاسفانه خیلی‌ها تا حدّی از این روان‌پریشی رنج می‌برند! 🔻 البته آدم‌ها به‌سادگی نمی‌توانند عاشق بشوند؛ منظور ما عشق و محبت فوق‌العاده شدید است، نه در حد محبت پدر و مادر به فرزند، یا محبت به همسر! شاخص عشق این است که بیشتر از خودت، او را دوست داشته باشی و حتی خودت را هم برای او بخواهی! بعضی‌ها معنای عشق را نفهمیده‌اند لذا اسم هر عاطفه یا هر هوسی را عشق می‌گذارند! 🔻 اگر چیزی را بیشتر از خودت دوست داشته باشی، تمام وجودت غرق نشاط می‌شود، آنچه تو را عمیقاً شاد می‌کند، همین دوست داشتنِ عمیق است، نه رسیدن به محبوب! اصلاً همین‌که توانستی عاشق بشوی، خودش بزرگ‌ترین موفقیت است! 🔻 این محبت بسیار شدید کجا گیر می‌آید؟ اگر مختصات آن را بررسی کنی می‌بینی که آدم فقط اهل‌بیت(ع) را می‌تواند این‌طور شدید دوست داشته باشد، (یعنی بیشتر از خودش، آنها را دوست داشته باشد) 🔻 ما به خدا تعلق داریم و فقط آن کسی که از همه بیشتر به خدا چسبیده و خدا خیلی دوستش دارد (یعنی ولیّ خدا) را می‌شود در حدّ اعلی، دوست داشت؛ بقیه را نمی‌شود این‌طوری دوست داشت. محبت به اولیاء خدا نتیجۀ محبت خداست و آورندۀ محبت خداست. 👤علیرضا پناهیان 🚩مسجد امام‌صادق(ع) - ۹۶.۳.۲۱ 👈🏻 متن کامل: 📎 Panahian.ir/post/4033 #حال_خوش_معنوی @Panahian_ir 🌹ظهور نزدیک است .... گنجینه ای از بهترین مطالب #مهدوی #معنوی #معرفتی #سیاسی #ولایی #شهدایی #تربیتی 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/1327431703C4d3e0da40c