☫﷽☫ آن‌‌که برای مبداءِ عالَم شریک قائل شد، مبداء را ناقص دانست. زیرا کُفْوْش را کمالی است که لامحاله فاقِد آن است. چنان‌‌که کُفْوْ هم، فاقدِ کمالِ اوست. چه قائل به اَصالتِ وجود باشی؛ که هُوَ الصّواب، یا قائل به اَصالت ماهیّت باشی. (#نکته ۵۸۶) آنچه از فیضِ اَزلی عائدِ هر موجودی شده است، نور اَقدسِ وجود است. و آن نورِ سَره (= خالص) چون به لحاظ حدود، ملحوظ گردد(= لحاظ شود)، اَسماءِ اَعیان بر آن‌ها نهاده می‌‌شود و کَثرت پدید می‌‌آید. و به این حدود، که همان تَعَیُّناتِ آنها است، از یکدیگر به ظاهر مُتَمَیِّز می‌‌گردند. و اختلاف در خواص پیدا می‌‌شود: که این بنفشه است، آن گل گاوزبان .... و این حدود را در لِسانِ حکماء ماهیّات گویند. و در لِسانِ عُرفا، اَعیانِ ثابته. پس هر موجودی، را عِینِ ثابتِ خاصّی است. و آن عینِ ثابتش، منشاءِ پیدایشِ آثارِ وجودیِ اوست. و محلِّ قابلِ گرفتنِ هِبات (= جمع هِبه، بخشش) و فیوضاتِ باری تعالی. و مبداء وهّابِ فیّاض، به لِسانِ هر عینی، که همان استعداد و تقاضا و سؤالِ ذاتی او است، اِفاضه می‌فرماید. و اِسنادِ اِمساک و بُخل در اِعطاءِ خواسته‌‌های اَعیان، به واجبِ مطلق، و غنیّ بِالذّات، که "يَداهُ مَبْسُوطَتان"، راه ندارد. و آنچه که از او است، اِفاضه‌‌ی وجود است بِالذّات. و حدود، ناشی از اعیان است. و به اصطلاح مجعولِ بِالذّات، وجودِ آنهاست نه ماهیّاتِ آنها که همان اَعیان باشد. (#نکته ۵۸۷) [ ادامه دارد .....] 📚 منبع: هزار و یک نکته، صفحه ۳۳۲ و ۳۳۳ ع‍ـــــلامه ذوفن‍ـــون ســــالک توحی‍ــــدی عــــــال‍ـــم رب‍ــــّـانی ن‍ــــــــــــادرۀ دوران حـضــرت آیــت‌الله حســـن زاده آمــلی رفـــع الله درجـاته #علامه_حسن_زاده_آملی #علما #عرفا #سیروسلوک #معرفت_النفس 🌴گوهر معرفت 🌴 https://eitaa.com/joinchat/2610430180Cae0eadb20c لینک کانال ظهور بسیار نزدیک است مطالب واحادیث مهدوی وبشارات بزرگان http://eitaa.com/joinchat/2747793437Ca91273315d لینک گروه ظهور بسیار نزدیک است جهت چت وتبادل اطلاعات ... لطفا دوستان خود را دعوت کنید 🌺اللهم عجل لولیک الفرج🌺

☫﷽☫ قرآن و عرفان و برهان از هم جدایی ندارند؛ قلم در ردّ معرفت فکری زدن، و خط بُطلان بر منشوراتِ براهینِ عقلی کشیدن، و دین الهی و فلسفه‌‌ی الهی را جدای از هم داشتن و پنداشتن، ستمی بس بزرگ است. و در عین حال، تمیز بین دو نحوه اِرتزاق: لَأَكَلُوا مِنْ فَوْقِهِمْ وَ مِنْ تَحْتِ أَرْجُلِهِمْ(مائده/۶۷) را ندادن، سخنی سخت سست است. هیچ‌گاه بشر نمی‌‌تواند از منطق و برهان بی‌‌نیاز باشد. چنان‌‌که از وحی و رسالت؛ و بالاخره اگر عارف بخواهد فرضاً یکی از مطالب فلسفی را رد کند، باید با دلیل رد کند و دلیل، خود، فلسفه است. اولیای دین ما علیهم السّلام در مقام اِحتجاج و استدلال، به طریق فکر و نظر اقدام می‌فرمودند. چنان‌که کتاب اِحتجاج شیخ طبرسی و کتاب احتجاج بِحار و دیگر جوامع روائی در این مطلب سَند زنده‌‌اند. بلکه خود قرآن مجید در این موضوع حُجّتی گویا است. مبنای پیشرفتِ عقل و هشداریِ بشر، به احتجاج و استدلال است؛ که به سه قسمِ بُرهان، خِطابه و جِدالِ اَحسَن تقسیم می‌‌شود. چنان‌که قرآن کریم بدان ناطق است که: اُدْعُ إِلَىٰ سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَجَادِلْهُمْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ (نحل/۱۲۶) (#نکته ۳۹۹) اگر به فرض، در لزومِ حجّت در زمین که، "لَوْلا الْحُجَّهُ لَسَاخَتِ الارْضُ بِاَهْلِهَا" و بقای حجّت الهی، قائم آل محمّد(ص) براهینِ عقلی نداشتیم، به این معنی که عقل به رسیدنِ برهانِ آن عاجز می‌‌بود؛ روایات از طریقِ فِرَق مسلمین در جوامع روائیِ آنها از رسول الله (ص) به اندازه‌‌ای است که در هر دو موضوع مذکور، به حدّ تواتُر معنوی رسیده است. و هر فرد مسلمانی باید آن را تعبُّداً بپذیرد. چون احکامِ فروع دین را به تعبّد پذیرفته است تا چه رسد که براهینِ قطعی بر لزومِ حجّت قائم است و تعیین شخصِ آن بر عهده‌‌ی معصوم است. 💠 که آن شخص اکنون امام منتظر مهدی موعود فرزند امام حسن عسکری علیهماالسّلام است. (#نکته ۴۰۱) 📚 منبع: هزار و یک نکته، صفحات ۲۰۴، ۲۰۵ ع‍ـــــلامه ذوفن‍ـــون ســــالک توحی‍ــــدی عــــــال‍ـــم رب‍ــــّـانی ن‍ــــــــــــادرۀ دوران حـضــرت آیــت‌الله حســـن زاده آمــلی رفـــع الله درجـاته #علامه_حسن_زاده_آملی #سیروسلوک #معرفت_النفس #قرآن 🌴گوهر معرفت 🌴