#775 ♦️سوال لا اکراه في الدين در دين اجباري نيست پس چرا ما نبايد از دين خارج بشيم واگه خارج شديم بايد کشته بشيم ؟ ❇️پاسخ: 🔺 در جمله «لا اکراه فی الدین» دین اجباری نفی شده است، 👈چون دین عبارت است از یک سلسله معارف علمی که برنامه های عملی را بدنبال دارد و در واقع دین عبارت است از ”اعتقادات“ و اعتقاد و ایمان هم از امور قلبی است که اکراه و اجبار در آن راه ندارد چون کاربرد اکراه در اعمال ظاهری است و اما اعتقاد قلبی برای خود، علل و اسبابی از سنخ خود اعتقاد و ادراک دارد و محال است که مثلاً جهل، علم را نتیجه دهد، و یا مقدمات غیر علمی، تصدیقی علمی را بزاید.👈 با مراجعه به تفاسیر مربوط به این آیه روشن می شود که این آیه در مورد کسانی است که هنوز اسلام را نپذیرفته اند. زیرا شأن نزول آیه در مورد مردی است که غلامی داشت و او را به #اسلام آوردن اکراه می نمود، وقتی خبر به حضرت رسول اکرم (ص) رسید حضرت او را نهی کرد و اسلام هم در مورد این افراد سخت گیری نمی کند، بلکه با دعوت و تبلیغات اگر اسلام را پذیرفتند که بسیار خوب و الا می توانند با شرایط، همزیستی مسالمت آمیز با مسلمانان داشته باشند که نمونه آنرا شما هم اکنون در کشورمان می بینید. 📌ولی در مورد کسانی که اسلام را پذیرا شوند سپس عدول کنند فوق العاده سختگیر است. چرا که این عمل موجب تزلزل اعتقادی جامعه اسلامی شده و یک نوع #قیام بر ضد اسلام محسوب می شود و غالباً دلیل بر سوء نیت است. 🔺لذا اگر کسی #مسلمان زاده باشد و از اسلام برگردد و آشکارا از این بازگشت سخن گوید و در دادگاه اسلامی به ثبوت رسد، اسلام خونش را مباح می شمرد، اموال او باید در میان وارثان مسلمانش تقسیم گردد و همسرش از او جدا می شود و توبه او در ظاهر پذیرفته نیست. ولی اگر واقعاً پشیمان گردد در پیشگاه خدا پذیرفته خواهد بود (البته اگر مرتد زن باشد توبه اش مطلقاً پذیرفته و حکم اعدام ندارد) و اگر پیشمان نشود و توبه نکند ولی در ظاهر سخنی که دلیل بر #ارتداد او باشد نگوید کسی به او کاری ندارد. چنین حکمی برای آنها که از محتوای آن آگاه نیستند ممکن است یکنوع خشونت و تحمیل عقیده و سلب آزادی اندیشه تلقی گردد، ولی اگر به واقعیت توجه کنیم که این احکام مربوط به کسی نیست که اعتقادی در درون دارد 👈👈و در مقام اظهار آن بر نیامده بلکه تنها کسی را شامل می شود که به اظهار یا به تبلیغ بپردازد و در حقیقت قیام بر ضد اسلام کند، روشن می شود که این خشونت، بی دلیل نیست و با مسأله آزادی اندیشه نیز منافات ندارد و شبیه این قانون در بسیاری از کشورهای شرق و غرب با تفاوتهایی وجود دارد که خون افرادی که قیام بر ضد رژیم آنها کنند مباح شمرده می شود. ☑️خلاصه اینکه: 🔻1. این حکم مخصوص کسانی است که مرد و مسلمان زاده بوده باشند. 🔻2. کسانی که در حال تحقیق باشند مشمول این حکم نیستند. حتی اگر نتیجه تحقیق آنها بازگشت از اسلام و گرایش به آئین دیگری باشد مشروط بر اینکه سخنی بر خلاف اسلام نگویند و علناً اظهار نظر نکنند. 🔻3. هر گاه دربرابر کسی که علناً اظهار مخالفت می کند سکوت شود بیم آن می رود که هر روز گروهی مانند #یهودیان در آغاز اسلام به توطئه ای بر ضد مسلمین برخیزند و برای در هم ریختن اعتقادات مردم و قیام بر ضد حکومت اسلامی از طریق اظهار ارتداد وارد شوند و اینجاست که هرج و مرج عظیمی در داخل جوامع اسلامی روی می دهد. به خصوص که کارهای تخریبی معمولاً آثار سریعی دارد. اسلام در برابر این کار ایستاده و عکس العملی شدیدی نشان داده است.