سوره مبارک #فاتحه آیه ۱ امام حسن عسكری علیه السلام فرمود: امام جعفر صادق علیه السلام فرمود: گاه می‌شود كه كسی از شیعیان ما در آغاز كار خود «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ» را وا می‌گذارد. پس خداوند عز و جل او را به حادثه‌ای ناگوار دچار سازد تا شكرگزاری و ستودن خدا را به یادش آورد و گناه كوتاهی او را برای واگذاشتن «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ» از وی بزداید. عبد الله بن یحیی خدمت امیر مؤمنان علی علیه السلام رسید، كنار حضرت تختی بود. عبد الله را فرمان داد تا بر آن بنشیند، عبد الله نشست. ناگهان تخت واژگون شد و او را بر زمین زد و تخت بر سرش افتاد. استخوان سر عبد الله، بیرون زد و سرش خون افتاد. امیر مؤمنان علیه السلام امر فرمود تا آب بیاورند و خون را از سر او بشست. سپس فرمود: نزدیك من بیا. عبد الله نزدیك ایشان شد. حضرت بر زخم او دست كشید، حال آن كه درد، صبر از كف عبد الله بیرون كرده بود. حضرت بر زخم، دست كشید و آب دهان خویش بر آن گذاشت. زخم التیام یافت و چنان شد كه گویی هیچ آسیبی ندیده بود. سپس امیر مؤمنان علیه السلام فرمود: ‌ای عبد الله، سپاس و ستایش خدایی را كه پاك كردن گناهان شیعیان ما را در سختی‌های ایشان در دنیا قرار داد تا طاعات آنها سالم بماند و این چنین بر آن عبادات، سزاوار پاداش شوند. عبد الله بن یحیی عرض كرد: ‌ای امیر مؤمنان، یعنی ما فقط در دنیا به خاطر گناهانمان مجازات می‌شویم؟ فرمود: بله، آیا نشنیدی كه رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: دنیا زندان مؤمن است و بهشت كافر. همانا خداوند متعال شیعیان ما را در دنیا با دچار كردن به سختی‌هایی كه مایه‌ آمرزش آنان می‌شود از گناه پاك میكند. خداوند متعال می‌فرماید: «وَمَا أَصَابَكُم مِّن مُّصِیبَةٍ فَبِمَا كَسَبَتْ أَیْدِیكُمْ وَیَعْفُو عَن كَثِیرٍ» [و هر (گونه) مصیبتی به شما برسد به سبب دستاورد خود شماست و (خدا) از بسیاری درمی‌گذرد] تا عبادات و طاعات آنها به هنگام ورود به روز قیامت، نزدشان فراهم آید و پاداش عبادت دشمنان ما را، هر چند از آن جا كه اخلاصی در آن نیست، بی مقدار است، در دنیا به آنها می‌دهد تا چون به روز قیامت در آمدند، بار گناهان و دشمنی آنها با محمّد و خاندانش صلی الله علیه و آله و برگزیدگان اصحابش بر آنان حاضر آید و در آتش دوزخ افكنده شوند. عبد الله بن یحیی عرض كرد: ‌ای امیر مؤمنان! به راستی كه مرا سود رساندی و آموختی. اگر ممكن است، مرا از گناهی كه در این مجلس به آن در بلا افتادم آگاه ساز تا آن را تكرار نكنم. حضرت فرمود: هنگامی كه نشستی «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ» نگفتی. پس خداوند این بلا را كه به آن ناخوش شدی به خاطر غفلتی كه كردی قرار داد تا گناهی كه از تو سر زد، پاك شود. آیا نمی دانی كه رسول خدا صلی الله علیه و آله از خداوند عز و جل برایم روایت كرد و فرمود: هر كاری بدون نام خدا آغاز شود، بی سرانجام است؟ عرض كردم: بله- پدر و مادرم به فدایت - بعد از این آن را ترك نمی كنم. فرمود: در این حال، بهره مند و سعادتمند خواهی شد. عبد الله بن یحیی گفت: ‌ای امیر مؤمنان، تفسیر «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ» چیست؟ فرمود: همانا بنده هر گاه بخواهد چیزی بخواند یا كاری انجام دهد می‌گوید «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ» یعنی با این اسم این كار را انجام می‌دهم. پس هر كاری را كه انجام می‌دهد، اگر با «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ» آغازش كند، كاری پر بركت خواهد بود.«۷» ______________________________ ۷- تفسیر منسوب به امام حسن عسكری (ع)، ص ۲۲، ح ۷ @tafsiir_alborhan