💢 #فلسفه_غیبت آخرین حجت الهی از انظار! #قسمت_دوم ✅ #حفظ_جان_امام(عج) خداوند در داستان حضرت موسی(ع) درباره حفظ جان او به مادرش چنین الهام می کند: (وَ أوْحَینا إِلی أُمّ مُوسی أنْ أرْضِعیهِ فَإِذا خِفْتِ عَلَیهِ فَألْقیهِ فِی الْیمّ وَ لا تَخافی وَ لا تَحْزَنی إِنّا رَادّوهُ إِلَیک وَ جاعِلُوهُ مِنَ الْمُرْسَلینَ)[12]؛ «به مادر موسی الهام کردیم که او را شیرده، پس اگر بر او ترسیدی او را (در میان صندوقی) به دریا بینداز و مترس و محزون مباش که بی تردید ما او را به سوی تو باز می گردانیم و او را پیامبران مرسل قرار می دهیم». حضرت موسی(ع) نیز مطابق نقل قرآن می فرماید: (فَفَرَرْتُ مِنْکمْ لَمّا خِفْتُکمْ فَوَهَبَ لی رَبّی حُکمًا وَ جَعَلَنی مِنَ الْمُرْسَلینَ)[13]؛ «پس چون از شما ترسیدم از نزدتان گریختم، پس پروردگارم به من دانش و حکمت بخشید و مرا از فرستادگان خود قرار داد». آنچه از این آیات به دست می آید، این که انسان باید تا جایی که امکان دارد، خطر مرگ را از خود دور کند و بدون جهت خود را به کشتن ندهد. قرآن در داستان حضرت موسی(ع) بیانگر آن است که وقتی حضرت در شرایطی قرار گرفت که خطر قتل، او را از ناحیه دشمن تهدید می کرد، فرار کرد و خود را از مرگ نجات داد. همچنین کناره گیری رسول گرامی اسلام(ص) برای سه سال در شعب ابی طالب و نیز پنهان شدن ایشان و هجرت از مکه هنگامی که چهل شمشیر برهنه آماده آسیب رساندن به ایشان بودند، در راستای همین اصل می باشد. در واقع همان طور که فرعون، حیله های شیطانی خود را نسبت به حضرت موسی(ع) و مشرکین مکه توطئه های خود را علیه رسول خدا(ص) انجام دادند، بنی امیه و بنی عباس نیز نقشه های فراوانی را برای #دست_یابی_ به_حضرت _مهدی(عج) کشیدند؛ چنان که در حدیثی از امام باقر(ع) آمده است: «إذا ظَهَرَ قائمُنا أهلَ البَیتِ(ع)، قالَ: (فَفَرَرْتُ مِنْکمْ لَمّا خِفْتُکمْ فَوَهَبَ لی رَبّی حُکمًا وَ جَعَلَنی مِنَ الْمُرْسَلینَ)؛ خِفتُکمْ عَلی نَفسی وَ جِئتُکمْ لَمّا أذِنَ لِی رَبّی وَأصلَحَ لی أمْرِی[15]؛ هنگامی که قائم ما ظهور کند، این آیه شریفه را تلاوت می کند: "از شما فرار کردم هنگامی که ترسیدم از شما، پس خداوند به من حکم عطا کرد و مرا از مرسلین قرار داد، از شما بر خودم ترسیدم و آمدم نزد شما زمانی که خداوند من به من اجازه داد و امورم را بر من اصلاح کرد". تلاوت این آیه به مفهوم ادعای رسالت نیست؛ بلکه هدف بیان حکمت غیبت یا همان ترس از جان است؛ یعنی هنگامی که جانش در خطر بود، در پشت پرده غیبت مخفی شد و زمانی که خطر برطرف شود، خداوند او را برای اصلاح جامعه بر می انگیزد «واژه "ترس" که در احادیث بیان شده، غیر از ترسی است که افراد ساده لوح در ذهن دارند؛ بلکه منظور از #ترس آن حالت پیش بینی و پیش گیری است که صاحبان مسئولیت خطیر باید داشته باشند و هرگز خود را در معرض کشته شدن قرار ندهند».[17] 🔻پی نوشت ها: [12]. قصص (28): 7. [13]. شعراء (26): 21 [15]. بحارالانوار، ج 52، ص 385. [١٧]. روزگار رهایی، کامل سلیمان، مترجم: علی اکبر مهدی پور، ج 1، ص ١٩٧