#راههای_تشکر_از_خدا_کدامند؟ ضمن آرزوی توفیق و سلامتی برای شما باید عرض کنیم احسنت که به نکته بسیار مهمی توجه کرده اید چون یکی از وظایف حتمی بندگان شکر نعمت است و ما هر چه داریم از عنایت اوست پس باید دایما در حال شکر گذاری از او باشیم ، و سیره ائمه در ادعیه و اعمالشان چنین بوده چنانچه در اصول کافی ج 4 ص 74 در فرازی از دعای شهر رمضان آمده «...وأَوْزِعْنِی شُکْرَ مَا أَنْعَمْتَ بِهِ عَلَی» خدایا شکر نعمتت را به من نشان بده و در کتاب من لایحضره الفقیه ج 1 ص 327 باب تعقیبات نماز آمده «وَ أَسْأَلُکَ شُکْرَ نِعْمَتِک» که امام علیه السلام از خداوند در خواست شکر می کند و دردعای دیگری خواسته شده که مشغولیت دنیا باعث نشود من از شکر تو باز بمانم ، « اللَّهُمَّ لَا تَشْغَلْنِی فِی الدُّنْیَا عَنْ شُکْرِ نِعْمَتِک » من لایحضره الفقیه ج 2 ص 597 روزى جابر بن عبدالله انصارى به امام على (ع) عرض کرد: چگونه صبح گردید اى امیرمؤمنان (ع)؟ فرمود: صبح کردیم در حالى که نعمت هاى خدا در حق ما بى شمار بود و گناهانمان در حق او بسیار. فَلاَ نَدْرىِ مَا نَشْکُرُ اَجَمیلَ ما یَسْتُرُ اَمْ قَبیحَ ما یَیْستُرُ؛تحف العقول، ص210.؛ «پس ندانستیم خداوند را بر چه چیز سپاسگزار باشیم، بر آن خوبى ها که منتشر مى سازد یا بدى هایى که مى پوشاند؟». و واقعا ما نمی توانیم حق تمام نعمت های الهی ار به جا بیاوریم و نا سپاسی ما در این زمینه باعث شده که خداوند بفرماید « وقلیل من عبادی الشکور » یعنی خیلی کم اند از بندگان من که واقعا شکرگذار من هستند. البته اگر از ما خواسته تا شکرش نموده ، عبادتش را به جای آوریم ، برای خود ماست نه برای خودش خدا کمال محض بوده ، بی نیاز مطلق است ، و چیزی از جانب مخلوقش عائد او گردد. قرآن کریم می فرماید: « وَ لَقَدْ آتَیْنا لُقْمانَ الْحِکْمَةَ أَنِ اشْکُرْ لِلَّهِ وَ مَنْ یَشْکُرْ فَإِنَّما یَشْکُرُ لِنَفْسِهِ وَ مَنْ کَفَرَ فَإِنَّ اللَّهَ غَنِیٌّ حَمیدٌ ــــ ما به لقمان حکمت دادیم؛ (و به او گفتیم:) شکر خدا را بجاى آور! و هر کس شکرگزارى کند ، پس تنها برای خویش شکر کرده ؛ و آن کس که کفران کند، پس همانا خداوند بى نیاز و ستوده است » (لقمان:12) به علاوه اینکه تشکر از خداوند باعث زیادی نعمت و رشد انسان می شود و از آنطرف بی بند و باری و کفران نعمت باعث دوری از رحمت الهی است پس اگر کسی شکر نعمت را به جا آورد و از آن در مسیر درستش ، که خدا مشخّص نموده ، بهره گرفت ، خودش در مراتب وجود بالا رفته به مرتبه ی عبد شکور می رسد. پس شکر نعمت برای این است که خود انسان بزرگ شود ؛ لذا خداوند متعال فرمود: « وَ إِذْ تَأَذَّنَ رَبُّکُمْ لَئِنْ شَکَرْتُمْ لَأَزیدَنَّکُمْ وَ لَئِنْ کَفَرْتُمْ إِنَّ عَذابی لَشَدیدٌ ؛ وَ قالَ مُوسى إِنْ تَکْفُرُوا أَنْتُمْ وَ مَنْ فِی الْأَرْضِ جَمیعاً فَإِنَّ اللَّهَ لَغَنِیٌّ حَمید ــــــــــ و آن گاه که پروردگارتان اعلام کرد که اگر واقعا سپاسگزارى کنید ، قطعاً شما را افزون خواهم کرد، و اگر ناسپاسى کنید عذاب من بسیار سخت است. و موسى(به بنى اسرائیل) گفت: «اگر شما و همه ی مردم روى زمین کافر شوید ، خداوند ، بى نیاز و ستوده است» (إبراهیم: 7ـ 8). این آیه ی شریفه را اکثر مترجمین نادرست معنا نموده و چنین گفته اند: « ... قطعاً (نعمت ) شما را افزون خواهم کرد ... » ؛ در حالی که چنین مطلبی در آیه مطرح نیست. در این شریفه سخن از افزودن خود فرد شاکر است نه نعمت او ؛ یعنی اگر شکرگزار باشید (نعمت را درست و طبق فرمان خدا به کار گیرید) خداوند متعال به واسطه ی این شکرگزاری وجود خود شما را وسعت می دهد و رتبه ی وجودی خود شما را بالا می برد. البته این امر اختصاص به شکر ندارد بلکه تمام عبادات چنین می کنند. شکر نعمت به دو صورت است یکی شکر زبانی و یکی شکر عملی و هردو مهم است و باید باشد یعنی انسان هم باید زبان شاکر داشته باشد و هم رفتارش در راستای شکر نعمت باشد شکر زبانی خود مراحلی دارد، اولین مرحله آن یاد نعمت و توجه به آن است که انسان از چه نعمت های عظیمی برخوردار است. خیلی از چیز هایی که به نظر ما کوچک و نا چیز می آید و ما به آن بی توجه هستیم در حالیکه اگر از آن محروم بودیم قسمت عمده زنگی ما لنگ می شد مثل خم شدن انگشتان دست و وجود ناخن و ...که در مرحله دوم باید با زبان این نعمت ها را اظهار کنیم و در لفظ شکر کنیم ، مثلا بگوییم « الحمد لله». در روایتی از امام کاظم علیه السلام داریم که ذکر کردن و یاد آوری نعمت ، خود شکر نعمت است و نگفتن آن موجب کفران نعمت .عَنْ أَبِی الْحَسَنِ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ ع قَالَ التَّحَدُّثُ بِنِعَمِ اللَّهِ شُکْرٌ وَ تَرْکُ ذَلِکَ کُفْرٌ فَارْتَبِطُوا نِعَمَ رَبِّکُمْ بِالشُّکْرِ وَ... .وسائل الشیعة 7 40 8- باب استحباب الدعاء عند الخوف و روایات فراوانی که یاد می دهد شکر زبانی به چه نحوی باشد، مثل« ...وَ تَمَامُ الشُّکْرِ قَوْلُ الرّ