#پارت227 🍃ڀݭࢪ ݕڛيڄے_ڋݗټࢪ ڨࢪټے🍂 این دوتا موضوع با هم فرق دارن -چه فرقی دارن تو حرص میخوری که زنای دیگه از شوهرت و داشتهاش لذت ببرن منم حرص میخورم که چشم مردای دیگه به تن و بدن زنم نگاه کنن و لذت ببرن هردوتا ریششون یکیه شهوت و غریزه من تورو برای خودم میخوام تو هم منو برای خودت دریا اگه اون موقعه من عاشق تو بودم و با تو ازدواج می کردم با شناختی که از خودم داشتم قطعا بعد مدتی سر همین موضوع شروع می کردیم به بحث و جدال آخرشم یه زندگی متلاشی شده می موند وسط درسته تو چند سال غصه خوردی غمگین بودی ولی اینی که الان هستی رو خودت خواستی خودت انتخاب کردی خودت بهش رسیدی بدونه اینکه کسی بهت تحمیلش کنه از این گذشته من اون موقع عاشق تو نبودم ولی الان هستم و نمیشه الان و اون موقعه رو باهم مقایسه کرد اینای که گفتم یه حالت برعکس هم داره یعنی اگه تو اون موقعه با حجابم بودی ولی من دوستت نداشتم بازم باهات ازدواج نمی کردم چون بازم یکی از معیارهای من که دوست داشتن بود رو نداشتی پس بدون من عاشق حجابت نیستم عاشق خودتم دریا تو اولین دختر با حجابی نیستی که من دیدم با خنده چشمکی دوبار بهش زدم و گفتم: -اگه بدونی بی بی از وقتی برگشتم ایران چه دخترای با حجاب و خوشگلی نشونم داده حرصی گفت: -خوب برو با همونا ازدواج کن کی جلوت رو گرفته ؟ #پارت228 🍃ڀݭࢪ ݕڛيڄے_ڋݗټࢪ ڨࢪټے🍂 معلومه دیگه تو.. -من چکارت دارم ؟ برو همشون و بگیر -نه دیگه عشقته که پر و بالم رو بسته من فقط تورو میخوام بیا و به من رحم کن با غیض غرید: -ولی من تورو نمیخوام از اینجا برو -دریا اذیتم نکن دیگه اصلا دلت میاد ؟ -ابروی بالا انداخت و گفت: -اره دلم میاد ، من الان این حق انتخاب رو دارم که نخوام با یه پسر مذهبی ازدواج کنم و باید بگم تو اصلا مطابق معیار های من نیستی نابود شده گفتم: -چی میگی دریا ؟ ... -پشتش رو بهم کرد و گفت : -همین که شنیدی نفس عمیقی کشیدم رفتم جلوش وایسادم میخواست دوباره برگرده که بازوهاش رو توی دستم گرفتم: -میخوای برم ازینجا؟آره دریا؟.. نگاهش رو به زمین دوخت و گفت : -آره برو -باشه میرم ولی یه شرط داره -چ..چه شرطی؟ -تو چشمام نگاه کن و بگو دیگه دوسم نداری تا برم -گفتم که دوست ندارم برو -منم گفتم تو چشمام نگاه کن و بعد بگو نگاهش رو به نگاهم دوخت ، تمام عشقی که بهش داشتم رو توی چشمام ریختم ،چشماش توی چشمام دو دو میزد ازش پرسیدم؟ -دیگه دوسم نداری؟ اشک به چشماش نشست و با بغض گفت: -نه...ندارم لبخندی بهش زدم و گفتم : - یعنی باهام ازدواج نمیکنی ؟ -اشک روی گونش ریخت: -نه ...نمیکنم لبخندم عمیق تر شد: -الان نمیخوای بغلت کنم که آروم بشی؟ هق زد و با دستای مشت شده چند باربه سینم ضربه زد : -نه. ..نمیخوام...نمیخوام محکم توی آغوشم فشردمش ، زمزمه کرد: نویسنده : آذر_دالوند #پارت229 🍃ڀݭࢪ ݕڛيڄے_ڋݗټࢪ ڨࢪټے🍂 لعنتی ...لعنتی قهقه ای زدم و گفتم : -باشه من لعنتی فقط دوسم داشته باش که اگه دوسم نداشته باشی میمیرم دستاش محکم دورم حلقه شد و گفت: -خدا نکنه نفس آرومی کشیدم و زمزمه کردم: -خدایا شکرت از خودم جداش کردم ، اشکای صورتشو با سر انگشتام گرفتم دوباره اشک به چشماش نشست: - گریه نکن عزیزم دیگه همه چی تموم شد قول میدم این همه سال رو برات جبران کنم به اندازه ای عشق و محبت به پات میریزم که همه این غصه ها یادت بره لب زد : -دوستت دارم دلم از خوشی لرزید به همون آرومی خودش گفتم: -منم دوستت دارم خندید و خندیدم -من باید برم ازش فاصله گرفتم هنوز چند قدم نرفته بودم که گفت: -کجا میری امیر دوس دارم کنارم بمونی میترسم بری... گفته بودم وقتی امیر صدام میزنه به حدی زیبا صدا میزنه که هر بار دلم می لرزه ؟ دوباه نزدیکش شدم و گفتم: -از چی می ترسی ؟ ... -از اینکه اینا خواب باشه و بری دیگه سراغم نیای... دوباره توی آغوشم کشوندمش و بوسه ای روی پیشونیش نشوندم مشت شدن دستاش رو روی سینم حس کردم و آروم توی گوشش گفتم : -شب با بی بی برمیگردم عشقم ...میخوام برم با بزرگترم با گل و شیرینی بیام خانمم نفس حبس شدش رو رها کرد و لرزون گفت: -با... شه به سختی دل کندم و سراغ بی بی رفتم #پارت230 🍃ڀݭࢪ ݕڛيڄے_ڋݗټࢪ ڨࢪټے🍂 از زبان دریا: شوکه شده توی آلاچیق به رفتنش نگاه می کردم مدتی طول کشید تا به خودم بیام باورم نمی شد این همون امیر علی بود قلبم لبریز از عشق شد ، گفت شب میاد با گل و شیرینی ، به آسمون نگاه کردم: -خدایا یعنی غم و غصه دیگه تموم شد.. نفس عمیقی کشیدم و به خونه برگشتم عزیز مشغول تماشای تلوزیون بود ، با دیدنم گفت : -رفت ؟؟ -آره -خوب ؟ چی شد به حرفاش گوش دادی؟ سرم رو به معنی تایید تکون دادم عزیز:پس چرا رفت بازم بیرونش کردی پسر بیچاره رو ؟ -نه...رفت...یعنی رفت با بی بیش بیاد..چیز... بیاد... خواستگاری ... با چشمای از تعجب باز شده گفت: -

که به خاطرش باید زندان می‌رفت خشمگین بود. دندانهایم را به هم فشار دادم وگفتم: اگه دیدن ما عذابتون میده، مشکل از خودتونه. پوزخندی زد و گفت: –اتفاقا مشکل از امثال شماست. ظاهرتون با باطنتون زمین تا آسمون فرق میکنه. حداقل اونور همه یه جورن، آدم تکلیفش مشخصه. با حرص نگاهش کردم. –مشکل از مانیست که اعصابتون به هم میریزه، مشکل اینه که شمایادنگرفتید اینجابه عقایدآدمها احترام بزارید علفهای هرزی مثل شما جاشون توی همون لجنزارهای غربه...متفکرین غربی بهتر بلدند چطوری بی هویتتون کنند. اونوقته که خودتون شیپور برمی داریدو دموکراسی جعلی که بهتون قالب کردند روهمه جا جار می زنید و به به و چهه چهه می کنید. بعد پوزخندی زدم و ادامه دادم: –در حقیقت تهی از هویتتون می کنند اونوقت تازه می فهمید از کجا خوردید و احترام به حریم واعتقادات دیگران چقدر باارزشه. اونا خوب بلدن چطوری با زور یادتون بدن چطوری به دیگران احترام بزارید. بعد همانطور که پاکج کردم به طرف ویلا زمزمه وار گفتم: –البته اگه فهمی براتون مونده باشه. درآخرین لحظه که ازکنارش رد میشدم نگاه گذرایی به او انداختم، متعجب و عصبی بود... از آنجا دور که شدم چشمم به آرش افتاد که از دور ایستاده بود ونگاهمان می‌کرد. نزدیکش که شدم، پرسید: –چی شده راحیل؟ چی می گفتید؟ با صدای که هنوز هم می‌لرزید گفتم: –حرف مهمی نبود، من میرم بالا. آرش هاج و واج نگاهم کرد ومن پاتند کردم به طرف ساختمان. از سالن که رد میشدم همه با دیدن من چند لحظه سکوت کردند. در لحظه چشمم به کیارش افتاد. سوالی و با نگرانی نگاهم می‌کرد. نگاهم را فوری از او گرفتم و از پله ها بالا رفتم. به اتاق که رسیدم چادرو روسری ام را درآوردم و روی تخت دراز کشیدم. با خودم فکر کردم چرا باید چنین خانواده‌ایی باشم. با این طرز فکر. چیزی بود که خودم خواسته بودم. اعصابم به هم ریخته بود. ضعیف شده بودم. نا خواسته اشکم روی گونه‌هایم سرازیر شد و بعد به هق هق تبدیل شد. یاد آن دختر افتادم که با کاری که این آقا درحقش کرده بود بدبختش کرده و عین خیالش هم نیست، جالب‌تر این که می‌گوید اعصابم خرد می‌شود... یعنی آدم به این وقیحی ندیده بودم. اشکهایم را پاک کردم و بلندشدم و ازپنجره بیرون را نگاه کردم هنوز همانجا ایستاده بودو به قلبی که من و آرش ساخته بودیم نگاه می کرد و در فکربود. بعد کم‌کم شروع کرد با پایش شنهای کنار ساحل را روی قلب ‌ریختن. با صدای اذان گوشی‌ام چشم از او گرفتم و به طرف سرویس رفتم تا وضو بگیرم. بعد از خواندن نمازم روی سجاده نشسته بودم که، باصدای در برگشتم. آرش بود. امد کنارم ایستاد و پرسید: –راحیل خوبی؟ –آره، خوبم. –بیا بریم پایین ناهار بخوریم. ✍#به‌قلم‌لیلا‌فتحی‌پور #ادامه‌دارد... #عبور_از_سیم_خاردار_نفس #پارت227 می خواستم بگویم نمی‌‌آیم چون نمی خواستم فریدون را ببینم، ولی بعد پشیمان شدم، لزومی ندارد خودم را قایم کنم. –باشه، تو برومنم میام. نشست روی تخت و زیر نظرم گرفت. تسبیحاتم را خواندم وسجاده‌ایی که باخودم آورده بودم را جمع کردم. درحال تاکردن چادرنمازم بودم که پرسید: –چراتوفکری؟ –نگاهم را به چادرم گره زدم وگفتم: –چیزمهمی نیست. بلند شد چادر را از دستم گرفت و روی تخت انداخت و نگاهم کرد. باتعجب نگاهی به چادر و بعد به آرش انداختم. عصبی به نظر می‌رسید ولی سعی داشت خودش را آرام نشان بدهد. –دیدم که داشتی باهاش حرف می زدی. دلم نمی خواست از حرفهایمان چیزی به آرش بگویم ولی انگار چاره‌ایی نداشتم. نگاهم را از آرش گرفتم و به طرف پنجره رفتم. فریدون هنوز همانجا کنار ساحل ایستاده بود. آرش امد و کنارم ایستاد و پرسید: –حرفی زده که ناراحت شدی؟ –میشه نگم؟ –حداقل بگو ناراحتت کرده یا نه؟ –حرف زد، جوابشم گرفت، الانم فکر کنم اون از من ناراحت تره. –یعنی با من راحت نیستی که نمی گی؟ –اگه قول بدی هیچ عکس العملی از خودت نشون ندی و رفتارت باهاش تغییر نکنه می گم. –باشه، قول میدم. لبخندی زورکی زدم وگفتم: –آرش چقدرخوبه که خیالم راحته وقتی قول بدی حتما بهش عمل می کنی. بعد همه‌ی ماجرا را برایش تعریف کردم. اولش دستش را مشت کرد و عصبی شد ولی بقیه اش را که شنید لبهایش کم‌کم کِش امد. روسری‌ام را سرم کردم. –نمی دونم چرا گفت می خواهیم بریم! مگه خانوادگی میرن؟ تو که گفتی اصلا معلوم نیست. –قبل از این ماجرا هم، حرفش بود که می خوان برن اونور زندگی کنن الان انگارکارهاشون داره درست میشه. چون مادر مژگان هم می‌گفت واسه یه سری کارها واجبه که برن. –پس مژگان چی؟ بدون خانواده‌اش خیلی سخته. اخه اونجا چیکار دارن؟ –مگه خانواده اش که هستند چقدر همدیگه رو می بینن، باهم خیلی سردَن. یه چیزی هست که به ما نمی‌گن. دوباره رفتم جلوی پنجره و با اشاره به بیرون گفتم: –از اون موقع وایساده اونجا، نمی دونم چرا نمیره توی ویلا. گرمش نشده؟ –یه جوری شستیش که از اون موقع وایساده خشک بشه. فکر کنم کل زندگیش از بچ