بیا یه چیزی توی گوشِ‌ت بگم: فردا نصف بچه‌های کلاستون نمیان سرکلاس. چرا؟ به دلایل نامعلوم. نمیدونم چرا یسریا اول مهر نمیرن مدرسه.. میخوان از حجم غم و غصه‌ش کم شه؟ و من هیچوقت چنین فازی رو درک نکردم و هیچوقت هیچ روز اول مدرسه‌ای رو از دست ندادم. روز اول مهر واقعا روز مهمیه توی مدرسه؛ کلاست مشخص میشه، همکلاسی‌های جدیدتو میشناسی، معلمای جدید و..

باورتون نمیشه ولی من امروز صبح از استرس اول مهر بیدار شدم و دارم همراه خانواده میرم :))) چیه این اول مهرِ لعنتی؟😂😂😂😂

دیشب خواب بودیم حزب الله مجتمع‌های صنایع نظامی اسرائیل رو تو حیفا زده و گفته این تازه شروعشه :))) ماشاالله سید حسن نصرالله اصلا لبخندی که از شنیدن خبرش رو لبم نشست>>>>>>

همچنان سخت ترین کار دنیا، کار معدنه :))

شاید کمی بیوگرافیم رو ادیت و بروز رسانی کرده باشم..🌱

برای اولین بار تو مشهد نشستم پشت فرمون. خداروشکر مشکلی پیش نیومد، ولی واقعا سخت ترین رانندگی‌ای بود که تا امروز کرده بودم.

رانندگی‌ای که تو دلیجان به من یاد دادن در مقابل چیزی که امروز توی مشهد دیدم، آموزش دوچرخه سواری‌ام نبود :))

ولی خداروشکر یکم دیگه بشینم از پسش برمیام؛ من پتانسیلشو دارم، ما میتوانیم🕶

همچنان مود من تا دوهفته دیگه:

از خونه‌ای که میخوایم به زودی بهش نقل مکان کنیم خیلی خوشم میاد. پنجره اتاقم رو به حیاط باز میشه🛐>>>

کم‌کم دارم حوصله توجیه کردن خودم به دیگران رو از دست میدم، و این خوبه.

دقیقا همین + کلی چادر که به دستام آویزون میشه..

قشنگ ترین چیزی که امروز دیدم :

دارم آقای ملکه رو ریواچ میکنم، خواهر کوچیکمم اینبار اومد باهم ببینیم. بعد از دیدن گریه و منفجر شدن امپراطور، با یه قیافه "🥺" گفت : ولی تو گفتی آقای ملکه خنده داره :))))))))))))))))))

بـ‌هشت اینجآست ، اینجایے ڪه دارم چآے مینوشم . . ☕️

از گربه‌ها بدم میاد و بهشون فوبیا دارم. ولی شما ببین چقدر این دوتا کوچولو موچولو بودن که من براشون قند تو دلم آب میشد :))) به عمرم گربه اینقدر کوچولو ندیده بودم :)))))) قدر کف دست بودن :)))))))))))))

سرم ترکید اینقدر امروز نشستم یه گوشه و فکر کردم طولانی مدت فکر کردن به چیزهای بیخود و خاطراتِ گذشته، بده ولی فکر کردن برای پیدا کردن راه حل مشکلات، هرچند آزاردهنده باشه، یه کارِ درسته.

تصمیم گرفتم حالا که محل زندگیمو عوض کردم و بدون هیچ پیشینه‌ای از زندگی دارم توی مشهد ادامه میدم، یه شخصیت متفاوت بشم. میخوام بیش از گذشته استقلال فکری پیدا کنم. به معنی واقعی اهمیت ندم کی چه نظری داره، نه از تشویق‌ها خوشم بیاد، نهی‌کردن‌ها بدم بیاد. تصمیمی که گرفتم و تصور میکنم درسته رو تا تهش برم، هرچند بقیه سعی کنن من رو "بی انگیزه" کنن.

به این فکر کردم که چقدر کار رو ناتموم گذاشتم، فقط بخاطر اینکه فلانی گفت این دوره بدرد بخور نیست، فلانی گفت این کار عمر هدر دادنه، فلانی گفت این باشگاه مربیش فلان طوره و نرو، فلانی گفت خیلی بزرگ فکر نکن، فلانی گفت بودجه‌شو نداری و هزاران حرفِ دیگه که فلانی‌ها گفتن و رفتن و نفهمیدن چه تاثیری روی افکار یه آدم داره و ممکنه تا چه اندازه بی‌انگیزه‌ش کنه! امروز بعد از چندساعت فکر کردن به این نتیجه رسیدم تا ذهن درست نشه، کارها درست نمیشه. اول تو باید از نظر ثبات روحی برسی به یه نقطه مشخص، بعد شروع به کار کنی. چون به همون اندازه که حامی هست، به همون اندازه هم آدمِ "توذوق‌زن" هست.

و من امروز روی کوچیکترین چیزها شگردِ "لا اهمیت" رو بکار گرفتم و دیدم چقدر از این زاویه همه چیز بهتره😂

بابا ما خیلی مهمتر از اینیم که به حرفهای حال خراب کن اهمیت بدیم.