↩️ ادامهٔ پست قبلی: ⬇️ وليكن‌ أَصْحَابُ الْيَمِينِ مَآ أَصْحَابُ الْيَمِينِ فَأَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ مَآ أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ؛[1] كسانی كه‌ از ياران‌ و گروه‌ سمت‌ راست‌ هستند، از سعيدان‌ و نيكبختان‌ هستند وليكن‌ آن‌ قاطعيّت‌ در امر توحيد را ندارند و آن‌ معيّت‌ با رسولان‌ و اطاعت‌ صرف‌ كه‌ چون‌ شمشير برّنده‌ است‌ و يا آن‌ گونه‌ دقّت‌ كه‌ چون‌ مو باريک است‌ در آنها نيست‌، و اسرار خفيّه‌ٔ پيامبران‌ و امامان‌ را نمی‌توانند تحمّل‌ نمايند، و لقاءالله‌ را ادراک نكرده‌اند، و إلَهِی مَا عَبَدْتُكَ خَوْفاً مِنْ عِقَابكَ وَ لَا طَمَعاً فِي‌ ثَوَابِكَ بَلْ وَجَدْتُكَ أَهْلاً لِلْعِبَادَةِ فَعَبَدْتُكَ [2] را چون‌ بزرگان‌ و پيش‌ كسوتان‌ راستين‌ و سابقين‌ نمی‌فهمند. می‌گويند: خدايا ما در دنيا آمديم‌ زندگی كنيم‌ و به‌ ما دستورهائی دادی كه‌ چنين‌ بكن‌ و چنان‌ نكن‌! و ما مال‌ حرام‌ نمی‌خوريم‌، دزدی نمی‌كنيم‌، قمار نمی‌كنيم‌، به‌ نواميس‌ مردم‌ تعدّی نمی‌نمائيم‌؛ ولی ما طالب‌ عيش‌ در دنيا هستيم‌، غذای لذيذ می‌خواهيم‌، و همانطور كه‌ به‌ ما وعده‌ داده‌ای حورالعين‌ می‌خواهيم‌، جنّات‌ و أنهار می‌خواهيم‌، و ما به‌ اين‌ چيزها اشتها داريم‌ ؛ و هر چه‌ خدا بفرمايد: من‌ اينها را به‌ شما می‌دهم‌ ولی شما قصد همّت‌ بر آنها‌ نكنيد، و نظر خود را بالاتر كنيد، ببينيد امامتان‌ چه‌ می‌خواست‌! هر كه‌ كارَد، قصدِ گندم‌ بايدش كاه‌ خود اندر تَبَع‌ می‌آيدش‌ می‌گويند: آن‌ امام‌ ما بود، آن‌ علیّ بن‌ أبی‌طالب‌ بود؛ به‌ ما چه‌ مربوط‌؟ باری اينان‌ آدم‌های خوبی هستند و صالح‌‌العمل‌، ولی آن‌ خصوصيّات‌ درشان‌ نيست‌، و آن‌ دقّت‌ صراط‌ را ندارند. و اينها به‌ هر مقداری كه‌ به‌ دنيا تعلّق‌ دارند، به‌ همان‌ مقدار عبورشان‌ از صراط‌ به‌ طول‌ می‌انجامد. چون‌ گفتيم‌ كه‌ بايد از دنيا به‌ آخرت‌ رسيد و از جهنّم‌ و صراط‌ داخل‌ در بهشت‌ شد، و الّا قبل‌ از آمدن‌ به‌ دنيا هم‌ ما داخل‌ بهشت‌ بوديم‌، وليكن‌ آن‌ بهشت‌ استعداد و قابليّت‌ بود نه‌ بهشت‌ فعليّت‌، و بين‌ بهشتی كه‌ ما می‌خواهيم‌ برويم‌ و كمر بسته‌ايم‌ و بار سفر و زاد و راحله‌ تهيّه‌ كرده‌ايم‌ و بين‌ بهشتی كه‌ سابقاً بوده‌ايم‌ فاصله‌ بسيار است‌، يک صد هزار سال‌ مسافت‌ است‌؛ اين‌ كجا و آن‌ كجا؟ شكّر مازندران‌ و شكّرهندوستان هر دو شيرين‌اند امّا اين‌ كجا و آن كجا دانۀ فلفل‌ سياه‌ و خال‌ مه‌رويان‌ سياه هر دو جان‌سوزند امّا اين‌ كجا و آن‌ كجا عيناً مانند يک درخت‌ بزرگ‌ و پهناور سيب‌ كه‌ شاخ‌ و برگش‌ در اطراف‌، آن را چون‌ روضه‌ٔ رضوان‌ نموده‌ و هزار عدد سيب‌ سهيل‌ زده‌ بر آن‌ طنّازی و دلربائی دارد؛ با يک دانه‌ تخم‌ سيب‌. اين‌ درخت‌ سيب‌ همان‌ دانه‌ تخم‌ است‌ و آن‌ دانه‌ همين‌ درخت‌ است‌، امّا اين‌ كجا و آن‌ كجا؟ چقدر فاصله‌ است‌؟ اين‌ فعليّت‌ است‌، سيب‌ شيرين‌ است‌، مفرّح‌ ذات‌ است‌؛ آن‌ قابليّت‌ است‌، استعداد محض‌ است‌. در بهشتی كه‌ سابقاً بوديم‌ نيز مسأله‌ از همين‌ قرار بوده‌ است‌؛ و پس‌ از آن‌ بايد در اين‌ دنيا بيائيم‌ و از اين‌ جهنّم‌ و كلاس‌ امتحان‌ و ابتلاء بگذريم‌. اين‌ راه‌ بهشت‌ است‌ كه‌ تحمّل‌ و شكيبائی و صبر و استقامت‌ است‌. أَمْ حَسِبْتُمْ أَن‌ تَدْخُلُواْ الْجَنَّةَ وَ لَمَّا يَأْتِكُم‌ مَّثَلُ الَّذِينَ خَلَوْا مِن‌ قَبْلِكُم‌ مَّسَّتْهُمُ الْبَأْسَآءُ وَ الضَّرَّآءُ.[3] «آيا تا آنگاه‌ كه‌ نظير جريان‌ وَ مَثل‌ كسانی كه‌ قبل‌ از شما آمده‌اند و آنان‌ را گرفتاری و عسرت‌ و شدّت‌ فرا گرفت‌، و به‌ شما نرسيده‌ است‌؛ چنين‌ می‌پنداريد كه‌ داخل‌ بهشت‌ می‌شويد؟!» وَ لَنَبْلُوَنَّكُم‌ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَ الْجَوْعِ وَ نَقْصٍ مِّنَ الامْوَالِ وَ الأَنْفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَ بَشِّرِ الصَّابِرِينَ.[4] «و هر آينه‌ حتماً و يقيناً ما شما را به‌ مقداری از ترس‌ و گرسنگی و كمبود مالها و جانها و ثمره‌ها آزمايش‌ می‌كنيم‌! و ای پيامبر! شكيبايان‌ را بشارت‌ به‌ قبولی و رستگاری از اين‌ امتحان‌ بده‌!» فَلَيَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِينَ صَدَقُوا وَ لَيَعْلَمَنَّ الْكَاذِبِينَ.[5] «آزمايش‌ها و امتحانات‌ خدا برای علم‌ خداست‌ كه‌ بداند راستان‌ شما كيانند، و دروغگويان‌ كيانند.» و البتّه‌ معلوم‌ است‌ كه‌ علم‌ خدا حضوری است‌، و نفس‌ اعمال‌ مردم‌ در خارج‌ و تحقّق‌ آن‌ علم‌ خداست‌؛ پس‌ معنای دانستن‌ خدا نفس‌ بجای آوردن‌ اعمال‌ شما خواهد بود! الم * أَحَسِبَ النَّاسُ أَن‌ يُتْرَكُوا أَن‌ يَقُولُوا ءَامَنَّا وَ هُمْ لَايُفْتَنُونَ.[6] «آيا مردم‌ چنين‌ گمان‌ می‌كنند كه‌ به‌ مجرّد آنكه‌ بگويند ما ايمان‌ آورده‌ايم‌، يَله‌ و رها می‌شوند و مورد امتحان‌ و آزمايش‌ قرار نمی‌گيرند؟» [صراط بهشت، ظهور قابليت‌ها در قيامت است] 📚معادشناسی، ج۸، ص۳۲ ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ • پاورقی 🆔 @allame_tehrani

• پاورقی «پست قبل»: ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 1ـ آيه‌ٔ 27، از سورۀ‌ 56: الواقعة‌. 2ـ «بحار» طبع‌ كمپانی، ج‌9، و «شرح‌ ابن‌ ميثم‌» ج‌5، ص‌361. 3ـ صدر آيه‌ٔ 214، از سورۀ‌ 2: البقرة‌. 4ـ آيه‌ٔ 155، از سورۀ‌ 2: البقرة‌. 5ـ ذيل‌ آيه‌ٔ 3، از سورۀ‌ 29: العنكبوت‌. 6ـ آيه‌ٔ 1 و 2، از سورۀ‌ 29: العنكبوت‌. 🆔 @allame_tehrani

🌾 صراط بهشت، ظهور قابليت‌ها در قيامت است پس‌ رسيدن‌ به‌ بهشتِ فعليّت‌، يعنی بهشتِ بعد از طیّ عالم‌ برزخ‌ در قيامت‌، بعد از امتحانات‌ در دنيا بوده‌؛ و هر كس‌ امتحانانش‌ بهتر و نتيجه‌اش‌ عالی‌تر باشد، به‌ صراط‌ مستقيم‌ نزديک‌تر و به‌ راه‌ و روش‌ علیّ بن‌ أبی‌طالب‌ مناسب‌تر و ملايم‌تر است‌. اصحاب‌ اليمين‌: يعنی سعادتمندان‌ و نيكانی كه‌ كارهای خوب‌ انجام‌ می‌داده‌اند و از زشتی‌ها پرهيز می‌نموده‌اند، ولی نتوانسته‌اند ريشه علاقۀ به‌ دنيا و ماسِوَی‌‌الله‌ را در وجودشان‌ بسوزانند. و منظور از «دنيا» غير خداست‌؛ هر چه‌ باشد، و هر مقام‌ و درجه‌ و فضيلتی بوده‌ باشد. غير خدا هر چه‌ هست‌ دنياست‌، گرچه‌ بهشت‌ و مقام‌ باشد. زيرا دنيا يعنی حيات‌ دانيه‌؛ و كسی كه‌ منظور و مقصودش‌ مقصور و محصور در ذات‌ اقدس‌ حضرت‌ احديّت‌ نبوده‌ باشد، در زندگی پس‌ زيست‌ می‌كند گر چه‌ دارای فضائل‌ و مكارمی هم‌ بوده‌ باشد. اصحاب‌ اليمين‌ از روي‌ جهنّم‌ عبور می‌كنند؛ و چون‌ حقيقت‌ آتش‌ را درنيافته‌اند و بدان‌ در دنيا قدری نزديک شده‌اند، مانند شخص‌ سواره‌ و يا پياده‌ هستند كه‌ از ديدن‌ مناظر دوزخ‌ در وقت‌ عبور در دهشت‌ است‌ و از حرارت‌ و هوای نامطبوع‌ آن‌ قدری ناراحت‌ است‌. امّا مقرّبين‌ و ابرار حقيقت‌ آتش‌ را شناخته‌اند و بدان‌ دل‌ نداده‌اند، لذا چون‌ برق‌ خاطف‌ و چون‌ باد تند وزش‌ از آن‌ می‌گذرند. وَ أَلَّوِ اسْتَقَامُواْ عَلَی‌ الطَّرِيقَةِ لَأَسْقَيْنَـٰهُم‌ مَّآءاً غَدَقاً.[1] «و اگر چنانچه‌ بر طريق‌ راست‌ و استوار پايمردی كنند، ما هر آينه‌ به‌ آنان‌ از آب‌ شيرين‌ و گوارا و فراوان‌ می‌نوشانيم‌.» و امّا راجع‌ به‌ كسانی كه‌ به‌ خدا و جزا و عمل‌ مؤمن‌ نيستند و عالم‌ را هرج‌ و مرج‌ و بدون‌ حساب‌ می‌دانند، می‌فرمايد: وَ إِنَّ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بالآخِرَةِ عَنِ الصِّرَاطِ لَنَاكِبُونَ.[2] «و حقّاً آن‌ كسانی كه‌ به‌ آخرت‌ ايمان‌ نمی‌آورند از راه‌ و روش‌ و صراط‌ واضح‌ به‌ دور افتاده‌ و پرت‌ شده‌اند، و به‌ انحراف‌ و كجروی و گمراهی گرائيده‌اند.» آری صراط‌ صراط‌ علیّ بن‌ أبی‌طالب‌ است‌. و صِرَاطُ عَلِيٍّ حَقٌّ نُمْسِكُهُ؛ آن‌ رويّه‌ و روش‌ حقّ است‌ و بايد گرفت‌ و بدو نزدیک شد و روز به‌ روز نزديک‌تر تا صد در صد در پشت‌ سر او قرار گرفت‌ و شيعه‌ٔ او شد، و به‌ او ملحق‌ شده‌ و به‌ بهشتی كه‌ او می‌رفته‌ و برای آن‌ در تكاپو بوده‌ است‌ رفت‌؛ و در تمام‌ اعمال‌ و اقوال‌ از آن‌ صراط‌ تعدّی و تجاوز نكرد كه‌ اين‌ خسران‌ بزرگی است‌. 📚معادشناسی، ج۸، ص۳۵ ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 1ـ آيه‌ٔ 16، از سورۀ‌ 72: الجنّ. 2ـ آيه‌ٔ 74، از سورۀ‌ 23: المؤمنون‌. 🆔 @allame_tehrani

⬇️ ادامهٔ «پست قبل»: مرحوم‌ محدّث‌ قمی نقل‌ كرده‌ است‌ از كتاب‌ «مصابيح‌ الأنوار»: قَالَ: بَلَغَنَا أَنَّ أَمِيرَالْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلامُ اشْتَهَی‌ كَبِداً مَشْوِيَّةً عَلَی خُبْزَةٍ لَيِّنَةٍ. فَأَقَامَ حَوْلاً يَشْتَهِيهَا. ثُمَّ ذَكَرَ ذَلِكَ لِلْحَسَنِ عَلَيْهِ السَّلامُ وَ هُوَ صَآئِمٌ يَوْمٌ مِنَ الأيَّامِ، فَصَنَعَهَا لَهُ. فَلَمَّا أَرَادَ أَنْ يَفْطُرَ قَرَّبَهَا إِلَيْهِ، فَوَقَفَ سَآئِلٌ بِالْبَابِ. فَقَالَ: يَا بُنَيَّ! احْمِلْهَا إلَيْهِ! لَا نَقْرَأَ صَحِيفَتَنَا غَداً: أَذْهَبْتُمْ طَيِّبَاتِكُمْ فِي‌ حَيَاتِكُمُ الدُّنْيَا وَاسْتَمْتَعْتُمْ بِهَا! [1] «گفته‌ است‌: به‌ ما چنين‌ خبر رسيده‌ است‌ كه‌ روزی أميرالمؤمنين‌ عليه‌‌السّلام‌ اشتها كردند كه‌ جگر كباب‌ شده‌ و يا بريان‌ شده‌ای را با نانِ نرم‌ بخورند. همينطور اين‌ امر طول‌ كشيد و يک سال‌ بر آمد كه‌ پيوسته‌ حضرت‌ اين‌ اشتها را داشتند ولی ابراز نمی‌نمودند. پس‌ از يک سال‌ در حاليكه‌ روزی از روزها روزه‌ بودند، به‌ حضرت‌ امام‌ حسن‌ عليه‌‌السّلام‌ اين‌ مطلب‌ را بازگو كردند. امام‌ حسن‌ برای آن‌ حضرت‌ آماده‌ ساخت‌. و چون‌ هنگام‌ افطار رسيد و امام‌ حسن‌ اين‌ طعام‌ را به‌ نزد پدر گذارد كه‌ ناگهان‌ سائلی در خانه‌ سؤال‌ نمود. حضرت‌ فرمودند: ای نور ديدۀ‌ من‌! اين‌ طعام‌ را بردار و به‌ سائل‌ بسپار! برای آنكه‌ ما در فردای قيامت‌ در صحيفهٔ اعمال‌ خود نخوانيم‌ كه‌: شما طيّباتِ خود را در زندگی دنيا و پست‌ خود از بين‌ برديد! و در اين‌ حيات‌ دَنیّ و ناقابل‌، شما با طيّبات‌ خود استمتاع‌ نموده‌ و بهرمند شديد!» حضرت‌ در اين‌ بيان‌ استشهاد فرموده‌اند به‌ آيه‌ٔ 20، از سورۀ‌ 46 از سورۀ‌ الاحقاف‌: وَ يَوْمَ يُعْرَضُ الَّذِينَ كَفَرُوا عَلَی النَّارِ أَذْهَبْتُمْ طَيِّبَـٰتِكُمْ فِي‌ حَيَاتِكُمُ الدُّنْيَا وَاسْتَمْتَعْتُم‌ بِهَا فَالْيَوْمَ تُجْزَونَ عَذَابَ الْهُونِ بِمَا كُنتُمْ تَسْتَكْبِرُونَ فِي‌ الأرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَ بِمَا كُنتُمْ تَفْسُقُونَ. «و روز قيامت‌ روزی است‌ كه‌ مردمان‌ كافر را بر آتش‌ عرضه‌ می‌دارند، و چنين‌ به‌ آنها خطاب‌ می‌شود كه‌: شما طيّبات‌ و چيزهای پاكيزه‌ و نفيس‌ خود را در زندگانی دنيا از بين‌ برديد و مصرف‌ نموديد! و با آنها استمتاع‌ كرديد؛ و بنابراين‌ در مقابل‌ استكباری كه‌ در زمين‌ به‌ ناحّق‌ نموديد و بواسطهٔ فسقی كه‌ كرديد و تجاوزی كه‌ نموديد، امروز به‌ عذاب‌ ذلّت‌‌آميز و اهانت‌‌بخش‌ و پَست‌ و خوارساز خدا پاداش‌ داده‌ می‌شويد!» ملاحظه‌ بفرمائيد: علیّ بن‌ أبی‌طالب‌ كه‌ خليفهٔ مسلمين‌ است‌ و حاكم‌ بر جهان‌ اسلام‌، دلش‌ ميل‌ به‌ جگر بريان‌ كرده‌، و يک سال‌ می‌گذرد كه‌ پيوسته‌ با اين‌ اشتها دست‌ به‌ گريبان‌ است‌[2] و حال‌ و وقت‌ و مجال‌ آن‌ را ندارد، و آنقدر بی‌اعتناست‌ كه‌ وقت‌ و حال‌ خود را برای اين‌ امور حتّی‌ در مدّت‌ طول‌ يک سال‌ به‌ يک جمله‌ كه‌ بگويد: جگر بريان‌ می‌خواهم‌ ندارد. و خليفهٔ اسلام‌ و مسلمين‌ در حال‌ روزه‌ پس‌ از يک سال‌ در وقت‌ افطار كه‌ در برابرش‌ مطلوب‌ خود را می‌بيند، دست‌ دراز كردن‌ و لقمه‌ برداشتن‌ را با وجود سائل‌ بر دَم‌ دَر، اشتغال‌ به‌ حيات‌ پست‌ و استمتاع‌ به‌ طيّبات‌ در زندگی حيوانی و دونِ مقام‌ انسان‌ می‌بيند و از او می‌گذرد. و نه‌ آنكه‌ بگويد: نيمی از اين‌ را به‌ اين‌ سائل‌ بده‌! بلكه‌ می‌فرمايد: اين‌ ظرف‌ خوراک را بردار و همه‌ را به‌ او بده‌! سائل‌ سير و گوارا بخورد و ما تماشا كنيم‌؛ كه‌ اين‌ حيات‌ عُلياست‌، اين‌ زندگانی والا و بالا و عالی‌رتبه‌ است‌، اين‌ زندگانی انسان‌ و در صراط‌ مستقيم‌ انسانيّت‌ است‌ كه‌ انسان‌ ايثار كند و به‌ سائلی كه‌ گرسنه‌ است‌ و يا گرسنه‌ نيست‌ ولی طلب‌ طعام‌ می‌کند، از غذا مُشتَهای خود كه‌ سالی در فكر تهيّه‌ٔ آن‌ بوده‌ و اينک در حال‌ روزه‌ می‌خواهد تناول‌ كند بگذرد و به‌ سائل‌ دهد. 📚معادشناسی، ج۸، ص۳۶ ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 1ـ «سفينة‌ البحار» طبع‌ سنگی، مادّۀ‌ كبد، ج‌2، ص‌458. 2ـ از اينكه‌ يک سال‌ طول‌ كشيد و حضرت‌ حال‌ و مجال‌ گفتن‌ را نداشتند معلوم‌ می‌شود كه‌ اين‌ داستان‌ در حال‌ خلافت‌ بوده است‌ كه‌ پيوسته‌ مشغول‌ اصلاح‌ امور مسلمين‌ بوده‌اند. 🆔 @allame_tehrani

✅ صراط علیّ بن ابی‌طالب يگانه راه مستقيم است ...اينست‌ صراط‌ مستقيم‌! شما را به‌ خدا سوگند، از حال‌ تا روز قيامت‌ فكر كنيد! ببينيد از اين‌ صراط‌ مستقيم‌تر سراغ‌ داريد؟! و آيا می‌توانيد در ذهن‌ خود بهتر از اين‌ تصوّر كنيد؟! من‌ هر وقت‌ به‌ اين‌ داستان‌ و نظائر آن‌ كه‌ بحمدالله‌ و المنّة صفحات‌ تاريخ‌ ما را از روش‌ آن‌ حضرت‌ و سائر ائمّه‌ٔ طاهرين‌ پر كرده‌ است‌ نظری می‌كنم‌، و آنها را با طرز زندگانی خلفای جائر اسلام‌ مانند بنی‌اميّه‌ و بنی‌عبّاس‌ كه‌ به‌ نام‌ اسلام‌ و به‌ نام‌ جانشينی رسول‌الله‌ بر مردم‌ حكومت‌ می‌كرده‌اند قياس‌ می‌كنم‌ در يک دنيا از حيرت‌ فرو می‌روم‌. 📚معادشناسی، ج۸، ص۳۹ 🆔 @allame_tehrani

🔹در صراط مستقيم و صراط منحرف🔸 معاويه‌ سفره‌هائی می‌گسترد كه‌ انواع‌ و اقسام‌ لذيذترين‌ غذاهای دنيا در آن‌ تهيّه‌ شده‌ بود. غذاهائی را برای او آماده‌ می‌ساختند كه‌ از مغز پسته‌ و روغن‌ مغز سر پرنده‌ای كه‌ ناياب‌ و نادرالوجود بود تهيّه‌ می‌شد، و آنقدر می‌خورد كه‌ هر چه‌ طول‌ می‌كشيد سير نمی‌شد، و می‌گفت‌: من‌ خسته‌ شدم‌ امّا سير نشدم‌! و گويند: اطراف‌ دهان‌ او پيوسته‌ زرد بود و رنگ‌ غذا داشت‌ و آنقدر در غذا خوردن‌ حريص‌ و عجول‌ بود كه‌ آستين‌ لباس‌ او پيوسته‌ چرب‌ بود. و يكی از پيراهن‌های او با همين‌ آستين‌ معروف‌، امروز در يكی از موزه‌های معروف‌ جهان‌ است‌. اين‌ صراط‌ ضدّ صراط‌ انسانيّت‌ است‌، و لذا أميرالمؤمنين‌ از معاويه‌ به‌ انسان‌ معكوس‌ و جسم‌ واژگون‌ در نامۀ‌ خود تعبير فرموده‌ است‌: وَ سَأَجْهَدُ فِي‌ أَنْ أُطَهِّرَ الأرْض‌ مِنْ هَذَا الشَّخْصِ الْمَعْكُوسِ وَ الْجِسْمِ الْمَرْكُوسِ.[1] شاعر اهل‌ بيت‌ در عصر حضرت‌ صادق‌ عليه‌‌السّلام‌ گويد: سَمّاهُ جَبّارُ السَّما صِراطَ حَقِّ فَسُمَی‌ٰ فَقالَ في‌ الذِّكْرِ: وَ مَا كَانَ حَديثاّ يُفْتَرَی‌ٰ هَذا صِراطی فَاتْبَعوا وَ عَنْهُمُ لا تُخْدَعوا فَخالَفوا ما سَمِعوا وَ الْخُلْفُ مِمَّنْ شَرَعا[2] 1ـ خداوند جبّار آسمان‌ علیّ بن‌ أبی‌طالب‌ را صراط‌ حقّ اسم‌‌گذاری كرد. 2ـ و بنابراين‌ علیّ به‌ اين‌ نام‌ ناميده‌ شد. و خداوند در قرآنش فرمود: اين‌ گفتاری نيست‌ كه‌ به‌ دروغ‌ افترا زده‌ شده‌ باشد. 3ـ بلكه‌ اين‌ است‌ صراط‌ من‌، پس‌ از آن‌ پيروی كنيد! و از متابعت‌ ايشان‌ فريب‌ نخورده‌ و به‌ غير آنها نگرائيد! 4ـ پس‌ مخالفت‌ آنچه‌ از قرآن‌ شنيدند نمودند، و مخالفت‌ از ناحيۀ كسی بوده‌ است‌ كه‌ در اين‌ كار پيش‌قدم‌ شده است‌. 📚معادشناسی، ج۸، ص۳۹ ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 1ـ رساله‌ٔ 45 از رسائل‌ «نهج‌ البلاغة‌» ج‌2، ص‌73 از طبع‌ عبده‌ مطبعه‌ٔ عيسی البابی الحلبیّ ـ مصر: نامه‌ای كه‌ آن‌ حضرت‌ به‌ عثمان‌ بن‌ حنيف‌ نوشته‌اند. 2ـ «ديوان‌ سيّد» ص‌64: تخريج‌ از «أعيان‌ الشّيعة‌» 12: 214. 🆔 @allame_tehrani

🔸بهترین روز یک انسان چه روزی است؟ 🎙حضرت علامه آیت‌الله حاج سید محمدحسین حسینی طهرانی (قـدس‌اللـه‌نـفـسـه‌الـزکـیـة) 🆔 @allame_tehrani

🔸توسل به امام زمان علیه‌السلام و حقیقت انتظار فرج ✍ حضرت علامه آیت‌الله حاج سید محمدحسین حسینی طهرانی (قـدس‌اللـه‌نـفـسـه‌الـزکـیـة) 📚 امام شناسی، ج۵، ص۱۹۰ 🆔 @allame_tehrani

👑 حاکمیت عقل خدا همه‌ی عبادات را قرار داده تا مملکت «بدن» انسان تحت تدبیر و حاکمیت «عقل» قرار گیرد و این باعث قوت گرفتن روح و تحقق اطاعت بدن از روح بوسیله‌ی حضور قلب می‌شود. ▪️حجت‌الاسلام والمسلمین حاج شیخ محمدحسن وکیلی (حفظه‌الله) ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 🎙تأثیر علوم عقلی بر سبک زندگی:👇 eitaa.com/allame_tehrani/1675 🆔 @allame_tehrani

⚡️تأثیر علوم عقلی بر سبک زندگی 🎙استاد وکیلی (حفظه‌الله) ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 🔰تأثیر علوم عقلی بر سبک زندگی: 1. تأثیر مهارت تفکر در تصمیم‌گیری صحیح و آرامش زندگی فردی و اجتماعی 2. تأثیر علوم عقلی بر آزاداندیشی و تحمّل مخالفان 3. تأثیر حکمت متعالیه بر تعبّد کامل به شریعت 4. تأثیر حکمت بر استحکام عقائد و توان گفتگو با مکاتب مخالف 5. تأثیر حکمت در فهم عمیق دین 6. تأثیر فهم عمیق توحید و معاد و ولایت در اخلاق و سبک زندگی ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 🧠 عقل و سیر و سلوک :👇 eitaa.com/allame_tehrani/1595 🆔 @allame_tehrani

🤲 در هرچه از خدا می‌خواهید، این دعا را هم قید کنید! 🎙حضرت علامه آیت‌الله حاج سید محمدحسین حسینی طهرانی (قـدس‌اللـه‌نـفـسـه‌الـزکـیـة) 🆔 @allame_tehrani

💥تربیت سالک راه خدا از پرورش نوزاد مشکل‌تر است 🎙حضرت آیةالله حاج سید محمدصادق حسینی طهرانی (حفظه‌الله) گاهی وقت ها افرادی که خیلی طالب بودند و عاشق بودند و می‌گفتند می‌خواهیم خدمت آقا [مرحوم علامه طهرانی] برسیم و جزو شاگردان بشویم. می‌فرمودند: «آقا بنده دیگر ظرفیت بدنی‌ام به همین قدر است.» می‌فرمودند: شما فکر می‌کنید شاگرد تربیت کردن همین ذکر دادن است؟ این نیست بلکه تربیت سالک راه خدا از بچهٔ قنداقی که از مادر متولد شده و مادر در تربیت و تر و خشک کردن و تغذیهٔ این چقدر زحمت می‌کشد و چه بی‌خوابی‌ها و پرستاری‌ها دارد تا او رشد کند؛ این کار مشکل‌تر است... 🔰 استاد سلوکی (عرفان و حکمت) 💎 استاد سلوکی (نور مجرد) 🆔 @allame_tehrani