«از ماست که بر ماست» کودکی ما ایرانی ها با تربیت های شگفت انگیز همراه بود؛ وقتی زمین می خوردیم، زمین را می زدیم، وقتی به میز و دیوار بر خورد می کردیم، آنها را مقصر می دانستیم! اگر در درس ها خوب پیشرفت نمی کردیم؛ شاگردان درس خوان را خرخوان صدا می زدیم؛ تا شاید کاستی های عملی ما کمتر دیده شود! خلاصه آنکه از همان ابتدا تِزِ «همه مقصرن جز خود ما» را خوب آموخته بودیم و با همین فرهنگ رایج، پای صندوق رأی رفتیم و از رئیس جمهور و نماینده و غیره را انتخاب کردیم! در نتیجه ی انتخاب هایمان، افرادی از جنس خودمان بر مسند مسئولیت تکیه زدند که خوب می دانستند؛ چگونه در هنگام بن بست های سکانداری، زمین و زمان را مقصر بدانند؛ تا بلکه کسی آنان را به ناتوانی و ضعف عملکرد متهم سازد! مخلص کلام آنکه، اندر احوالات این روزهای دولتمردان که بیش از بیش تمام مشکلات اقتصادی را به عدم ارتباط با برادرانشان و یا fatf گره می زنند، گاهی باید خاطرات طفولیت آنان را برای ایشان مرور کرد که ای آقایان بر صندلی نشسته، باور نمایید، این میز و این دیوار را نباید به جای خودتان متهم بدانید، از آنها عبور کنید که پیش از شما هر که در آن توقف کرد‌، راه به جایی نرساند! ✍🏻فاطمه شکیب‌رخ #پندانه @Ghalamzaniii