✅خطر سوء استفاده از دین برای دنیا ⬅️عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ جَابِرٍ عَنْ يُونُسَ بْنِ ظَبْيَانَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّه يَقُولُ: قَالَ رَسُولُ اللَّه : إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ: 👈 وَيْلٌ لِلَّذِينَ يَخْتِلُونَ الدُّنْيَا بِالدِّينِ.... أَ بِي يَغْتَرُّونَ أَمْ عَلَيَّ يَجْتَرِءُونَ؟؟؟!!! فَبِي حَلَفْتُ لَأُتِيحَنَّ لَهُمْ فِتْنَةً تَتْرُكُ الْحَلِيمَ مِنْهُمْ حَيْرَانَ. ⬅️یونس بن ظبیان گوید:شنیدم امام صادق علیه السلام می فرمود : رسول الله (صلّی الله علیه و آله) فرمود که خدای عزّوجلّ می فرماید: وای بر کسانی که (یا ویل برای کسانی است که) با #دین و عمل آخرتی، #دنیا را طلب می کنند .... آیا بر من مغرور شده اند؟! یا بر من جرأت پیدا کرده اند؟! پس به خودم قسم می خورم که قطعا برای ایشان فتنه ای را مهیا می کنم که شخص حلیم و بردبار را در آن حیران و سرگردان رها می کند! 📚منبع: الكافي ج۲ص ۲۹۹ ┏━━━✨💐💐✨━━━━┓ @ALIG09149246694 ┗━━━✨💐💐✨━━━━┛

✅عقاب کسی که برای امور دنیوی از امور اخروی سوء استفاده کند ⬅️عَنْ هَارُونَ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ مَسْعَدَةَ بْنِ زِيَادٍ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِيهِ: أَنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَنْزَلَ كِتَاباً مِنْ كُتُبِهِ عَلَى نَبِيٍّ مِنْ أَنْبِيَائِهِ وَ فِيهِ أَنَّهُ سَيَكُونُ خَلْقٌ مِنْ خَلْقِي يَلْحَسُونَ الدُّنْيَا بِالدِّينِ يَلْبَسُونَ مُسُوكَ الضَّأْنِ عَلَى قُلُوبٍ كَقُلُوبِ الذِّئَابِ أَشَدَّ مَرَارَةً مِنَ الصَّبِرِ وَ أَلْسِنَتُهُمْ أَحْلَى مِنَ الْعَسَلِ وَ أَعْمَالُهُمُ الْبَاطِنَةُ أَنْتَنُ مِنَ الْجِيَفِ أَ فَبِي يَغْتَرُّونَ أَمْ إِيَّايَ يُخَادِعُونَ أَمْ عَلَيَّ يَجْتَرُونَ [یَتَجَبَرون] ؟؟!!! فَبِعِزَّتِي حَلَفْتُ لَأُتِيحَنَّ لَهُمْ فِتْنَةً تَطَأُ فِي خِطَامِهَا حَتَّى تَبْلُغَ أَطْرَافَ الْأَرْضِ تَتْرُكُ الْحَلِيمَ [الحکیم] مِنْهُمْ حَيْرَانَ. ⬅️امام جعفر بن محمد علیهما السلام به نقل از پدرشان فرمود: خداوند تبارک و تعالی، کتابی از کُتُبش را بر پیامبری از پیامبرانش نازل فرمود و در آن چنین بود: که به زودی خلقی از خلقم خواهند آمد که به وسیله دین، به دنبال لیسیدن دنیا هستند! پوستین های میش را بر قلب هایی مثل قلبهای گرگ ها، (که) از صبر زرد تلختر است، می پوشند و زبان هایشان از عسل شیرین تر است! و اعمال پنهانی آن ها از مردار، گندیده تر است! آیا فریب (بردباری) مرا می خورند؟! یا به من خدعه و نیرنگ می زنند؟! یا بر من جرأت پیدا کرده اند؟! به عزّتم قسم خورده ام فتنه ای را برایشان مهیا کنم که در افسار خود گام بنهد (افسارش رها باشد) تا اینکه به جوانب و اطراف زمین برسد و افراد بردبار و حلیم،(یا حکیم) را سرگردان و حیران رها کند! 📚منبع: قرب الإسناد ص۱۵ ┏━━━✨💐💐✨━━━━┓ @ALIG09149246694 ┗━━━✨💐💐✨━━━━┛

حضرت امیرالمومنین علیه السلام: ⬅️ مَا ظَفِرَ مَنْ ظَفِرَ الْإِثْمُ بِهِ وَ الْغَالِبُ بِالشَّرِّ مَغْلُوبٌ . ⬅️ پيروز نشد آن كس كه گناه بر او چيرگى يافت، و آن كس كه با بدى پيروز شد شكست خورده است. 📚منبع: نهج البلاغه حکمت ۲۶۲ #انتخابات ┏━━━✨💐💐✨━━━━┓ @ALIG09149246694 ┗━━━✨💐💐✨━━━━┛

#خیانت_قلم #حدیث_ثقلین ❌تحریف حدیث ثقلین❌ حسین سلیم اسد، از محققان مخالف شیعه، در مقدمه کتاب «مسند حمیدی» می نویسد: «و قال في حجة الوداع: یا ایها الناس انی قد ترکت فیکم ما ان اعتصمتم به، فلن تضلوا ابدا: کتاب الله و سنتی» 📚(مسند حمیدی، ج۱، ص۱۱) 📌ترجمه: رسول خدا در حجة الوداع فرمودند: «ای مردم! من دو چیز در میان شما گذاشتم. اگر به آن تمسک جویید، هرگز گمراه نخواهید شد: کتاب خدا و سنّتم.» ✂️ این محقق در پاورقی کتاب می نویسد: که این روایت در کتاب «صحیح مسلم» حدیث ۲۴۰۸ و کتاب «مسند أبی یعلی موصلی» حدیث ۱۰۲۱ و ۱۱۴۰ آمده است. جالب اینجاست که با مراجعه به هر دو کتاب، مشاهده می نماییم که در آن ها خبری از کلمه «سنّتی» نبوده، و به جای آن کلمه «عترتی و اهل بیتی» آمده است. ✅ وقتی کسی سند دقیق از یک کتاب می دهد، به این معناست که خودش در همان لحظه به آن کتاب رجوع کرده است و حدیث را دیده است. این موضوع عجیب نیست که حسین سلیم اسد به ۳ حدیث رجوع کند که در هر ۳ عبارات عترت و اهل بیت آمده باشد، اما او کلمه سنت را جایگزینشان کند؟ براستی چرا باید چنین محقق مشهوری دست به چنین تحریف آشکاری بزند؟ ┏━━━✨💐💐✨━━━━┓ @ALIG09149246694 ┗━━━✨💐💐✨━━━━┛

✅آخرین توقیع1 حضرت ولیّ عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف به نایب چهارم نامه ای فرستادند که به توقیع علی بن محمد سمری معروف است؛ و در آن مطالب بسیار سودمندی را برای مردم عصر غیبت کبری ذکر نموده اند: اعلام شیعه آورده اند : حَدَّثَنا أَبُو مُحَمَّدٍ الْحَسَنُ بْنُ أَحْمَدَ الْمُکَتِّبُ قَالَ: کُنْتُ بِمَدِینَةِ السَّلَامِ فِی السَّنَةِ الَّتِی تُوُفِّیَ فِیهَا الشَّیْخُ عَلِیُّ بْنُ مُحَمَّدٍ السَّمُرِیُّ - قَدَّسَ اللهُ رُوحَهُ - فَحَضَرْتُهُ قَبْلَ وَفَاتِهِ بِأَیَّامٍ فَأَخْرَجَ إِلَی النَّاسِ تَوْقِیعاً نُسْخَتُهُ: 👈«بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ یَا عَلِیَّ بْنَ مُحَمَّدٍ السَّمُرِیَّ! أَعْظَمَ اللهُ أَجْرَ إِخْوَانِکَ فِیکَ فَإِنَّکَ مَیِّتٌ مَا بَیْنَکَ وَ بَیْنَ سِتَّةِ أَیَّامٍ فَاَجْمِعْ أَمْرَکَ وَ لَا تُوصِ إِلَی أَحَدٍ فَیَقُومَ مَقَامَکَ بَعْدَ وَفَاتِکَ فَقَدْ وَقَعَتِ الْغَیْبَةُ الثَّانِیَةُ (التَّامَّةُ) فَلَا ظُهُورَ إِلَّا بَعْدَ إِذْنِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ ذَلِکَ بَعْدَ طُولِ الْأَمَدِ وَ قَسْوَةِ الْقُلُوبِ وَ امْتِلَاءِ الْأَرْضِ جَوْراً وَ سَیَأْتِی شِیعَتِی مَنْ یَدَّعِی الْمُشَاهَدَةَ أَلَا فَمَنِ ادَّعَی الْمُشَاهَدَةَ قَبْلَ خُرُوجِ السُّفْیَانِیِّ وَ الصَّیْحَةِ فَهُوَ کَاذِبٌ مُفْتَرٍ وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ به نام خداوند بخشنده مهربان ای علی بن سمری! خداوند پاداش برادرانت را درباره تو بزرگ نماید. تو در فاصله شش روز از دنیا می‌روی. پس کارهای خود را انجام بده و به هیچ کس وصیت نکن که پس از تو جانشینت باشد؛ زیرا غیبت دوم (تام) واقع شد و ظهوری نخواهد بود، مگر پس از اذن خداوند و این اجازه پس از مدتی طولانی است که دل‌ها سخت شود و زمین از ستم پرگردد. و کسی که ادعای مشاهده می‌کند، به زودی به سراغ شیعیان من خواهد آمد. آگاه باشید! هر کس قبل از خروج سفیانی و صیحه آسمانی ادعای مشاهده کند، دروغ گو و افترا زننده است. و توان و نیرویی نیست، مگر برای خداوند بلندمرتبه بزرگ. قَالَ: فَنَسَخْنَا هَذَا التَّوْقِیعَ وَ خَرَجْنَا مِنْ عِنْدِهِ فَلَمَّا کَانَ الْیَوْمُ السَّادِسُ عُدْنَا إِلَیْهِ وَ هُوَ یَجُودُ بِنَفْسِهِ. فَقِیلَ لَهُ: مَنْ وَصِیُّکَ مِنْ بَعْدِکَ؟ فَقَالَ: لِلّهِ أَمْرٌ هُوَ بَالِغُهُ وَ مَضَی رَضِیَ اللهُ عَنْهُ فَهَذَا آخِرُ کَلَامٍ سُمِعَ مِنْهُ؛ مکتب می‌گوید: این توقیع را رونوشت کردیم و از نزد وی خارج شدیم. روز ششم به نزد او برگشتیم، در حالی که در حال جان دادن بود. به او گفته شد: جانشین بعد از شما کیست؟ گفت: «برای خداوند کاری است که خود به سرمنزل خواهد رساند» و از دنیا رفت. خداوند از او راضی باشد و این آخرین سخنی بود که از ایشان شنیدم. 📚منابع : این توقیع در بسیاری از کتاب‌های امامیه آمده است که مهم ترین آنها عبارتند از: ۱. محمد بن علی بن حسین بن بابویه قمی، شیخ صدوق (م۳۸۱ق)، کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص۵۱۶، ح ۴۴، با سند؛ ۲. محمد بن حسن شیخ طوسی (م ۴۶۰ق)، الغیبة، ص۳۹۵، با سند از شیخ صدوق؛ ۳. فضل بن حسن بن فضل طبرسی (م ۵۴۸ق)، إعلام الوری، ص۴۴۵ و تاج الموالید فی موالید الأئمة علیهم السلام و وفیاتهم، ص۶۸، بدون ذکر منبع: فروی عن ابی محمد حسن بن احمد؛ ۴. احمد بن علی طبرسی (قرن ششم)، الاحتجاج، ج۲، ص۴۷۸، بدون سند: فاخرج توقیعاً؛ ۵. محمد بن علی بن حمزة طوسی (م ۵۶۰ق)، الثاقب فی المناقب، ص۶۰۳، بدون سند: عن ابی محمد حسن بن احمد؛ ۶. سعید بن عبد الله قطب الدین راوندی (م ۵۷۳ق)، الخرائج و الجرائح، ج۳، ص۱۱۲۸، بدون سند از شیخ صدوق؛ ۷. علی بن عیسی اِربلی (م ۶۹۳ق)، کشف الغمة فی معرفة الأئمة علیهم السلام، ج۲، ص۵۳۰، بدون سند: روی عن ابی محمد حسن بن احمد؛ ۸. علی بن عبدالکریم نیلی (قرن هشتم)، منتخب الأنوار المضیئة، ص۱۳۰، از شیخ صدوق؛ ۹. علی بن یونس نباطی بیاضی (م ۸۷۷ق)، الصراط المستقیم، ج۲، ص۲۳۶، از شیخ صدوق؛ ۱۰. شیخ محمد حسن حرّ عاملی (م ۱۱۰۴ق)، إثبات الهداة بالنصوص و المعجزات، ج۳، ص۶۹۳، از الغیبة طوسی؛ ۱۱. سید هاشم البحرانی (م ۱۱۰۷ق)، مدینة معاجز الأئمة الاثنی عشر و دلائل الحجج علی البشر، ج۸، ص۹، از اعلام الوری و ج۸، ص۱۸۲، از الثاقب فی المناقب؛ ۱۲. علاّمه محمد باقر مجلسی (م ۱۱۱۱ق)، بحارالأنوار، ج۵۱، ص۳۶۰، از الغیبة طوسی و کمال الدین، ج۵۲، ص۱۵۱، از الاحتجاج و کمال الدین؛ ۱۳. میرزا حسین نوری (م ۱۳۲۰ق)، جنةالمأوی، چاپ شده در بحارالأنوار، ج۵۳، ص۳۱۸، از الغیبة طوسی و الاحتجاج؛ ۱۴. لطف الله صافی گلپایگانی (معاصر)، منتخب الأثر، ص۳۹۹، از الغیبة طوسی؛ ۱۵. گروهی از نویسندگان، معجم أحادیث الإمام المهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف، ج۴، ص۳۱۷، از کمال الدین. ┏━━━✨💐💐✨━━━━┓ @ALIG09149246694 ┗━━━✨💐💐✨━━━━┛

✅دیدار در عصر غیبت2⃣ برداشت آیت الله دوزدوزانی از این توقیع: ⬅️و الذی یفهم من التوقیع الشریف عدم امکان مشاهدته و ظهوره فی اعین النّاس، و ظهور التوقیع الشریف فی هذا واضح لا سترة فیه بل یمکن ادّعاء صراحته فیه و الوجه فی ذلک أنّ قوله علیه السّلام «فقد وقعت الغیبة التامّة» صریح فی انّ الغیبة الی موت السمری کانت ناقصة و نقصان الغیبة لا یتصوّر الاّ بأن یکون الرؤیة فیها (الغیبة الصغری) متصوّرا و ممکمنا و أمّا بعد هذا فانّما وقعت الغیبة التّامّة فلا یمکن الرؤیة فیها لاحد فلذا تفرّع علیه قوله فلا ظهور إلاّ بعد اذن الله عز و جلّ فیصیر المعنی: انّه وقعت الغیبة التامّة فلا یراه احد الی یوم ظهوره علیه السّلام و هو بعد طول الأمد و قسوة القلوب و امتلاء الأرض جورا و حین ذاک یراه کل احد ممّن حضر حوله بلا مانع. ⬅️آنچه از توقیع شریف فهمیده می شود اینست که دیگر امام زمان علیه السلام بر مردم ظاهر نخواهد شد و به چشم آنها دیده نمی شود. فراز «فقد وقعت الغیبة الثانیة (التامّة) » در این معنا ظهور دارد بلکه صراحت دارد که غیبت امام علیه السلام تا زمان مرگ سمری ناقص بوده است و نقصان غیبت معنا ندارد، جز با این که دیدار در غیبت (صغرا) امکان دارد. و امّا پس از مرگ سمری غیبت را کامل تحقق یافته است. بنابراین، دیدار در غیبت کامل برای احدی امکان ندارد و روی همین اصل نتیجه تحقق غیبت کامل این است که ظهوری نیست مگر پس از اذن الهی. بنابراین، معنا این می‌شود که: غیبت کامل تحقق یافته و در نتیجه احدی تا روز ظهورش او را نمی بیند و ظهورشان پس از طولانی شدن مدّت و... خواهد بود. و کامل شدن غیبت و ناقص بودن آن معنایی ندارد، مگر با این که امام برای برخی افراد ظاهر گردد یا نگردد و این که در غیبت صغرا ظهور برای برخی امکان داشته باشد، ولی در غیبت کبرا برای احدی ظهور تحقق نیابد. و روی همین جهت است که در روایت نتیجه گیری می‌شود که ظهوری نیست، مگر پس از آن که خداوند عزّوجلّ اجازه دهد. و امّا مقیّد ساختن ظهور به اذن الهی در آن، اشاره به این نکته است که غیبت کامل و عدم ظهور غایت و نهایتی دارد که همان روز خروج و قیام حضرت است. 📚منابع: تحقیق لطیف حول التوقیع الشریف ص۲/ یدالله الدوزدوزانی. #مهدویت #دیدار #تشرف #غییت_کبری #امام_زمان_علیه_السلام 👌این بحث ادامه خواهد داشت... ┏━━━✨💐💐✨━━━━┓ @ALIG09149246694 ┗━━━✨💐💐✨━━━━┛

دیدار در عصر غیبت 3⃣ حجت الاسلام جواد جعفری از پژوهشگران امر مهدویت پاسخ اشکال آیت الله دوزدوزانی را این چنین فرمودند: آقای دوزدوزانی پایه اصلی استدلال را روی کلمه «التامة» بنا نهاده و همه نتیجه‌ها را از آن گرفته است، در حالی که این کلمه نسخه بدل است و در حاشیه کمال الدین به آن اشاره شده است. بنابراین، احتمال «الثانیة» بودن قوی تر است. البته استاد علی اکبر مهدی پور می‌گفت تمام نسخ خطی کمال الدین را دیده و همه آنها «الثانیه» است. بنابر این، استدلال آقای دوزدوزانی اصلاً جا نخواهد داشت. و اگر نپذیریم، دست کم احتمال «الثانیه» بودن استدلال ایشان را به شدت سست خواهد کرد، اگر نگوییم: اذا جاء الاحتمال بطل الاستدلال؛ زیرا وقتی تعبیر توقیع «الثانیه» بود، دیگر تمامیت از آن استفاده نمی شود. اگر تنزل کنیم و بپذیریم که صفت غیبت، تامه است، این پرسش پیش می‌آید که آقای دوزدوزانی به چه دلیل و با کدام قرینه ادعا می‌کند که تامه و ناقصه بودن غیبت جز با دیدار و عدم دیدار تصور نمی شود. اگر کسی ادعا کند تامه بودن غیبت به بود و نبود سفیر است، چگونه می‌تواند آن را رد کند؟ در حالی که پذیرفته است فراز اول، نفی نیابت است و «فاء» در فقد وقعت الغیبة تعلیل است؛ یعنی چون غیبت تامه است، سفیری نیست. پس در خود توقیع تصریح شد که تامه بودن به نبود سفیر است. بنابراین، تامه بودن غیبت با دخالت ندادن دیدار نیز تصور شدنی است؛ بلکه تصریح توقیع است و ادعای ایشان جا ندارد. ایشان کلمه «ظهور» را معنای لغوی کرده اند، در حالی که قراین بر اصطلاحی بودن آن دلالت دارد؛ زیرا پرشدن زمین از ظلم، طولانی شدن زمان و سخت شدن دل ها، بر اساس روایات دیگر، از نشانه‌های ظهور اصطلاحی، یعنی همان قیام حضرت ولیّ عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف است، نه ظهور به معنایی لغوی که با غیبت صغرا هم سازگاری داشت؛ زیرا ظهور مورد ادعای آنان بعد از غیبت کبرا منتفی شده است. در صورت تنزل نیز می‌گوییم اگر این قراین موجب نشود که «ظهور» ظاهر در معنای اصطلاحی باشد، دست کم احتمال راجح، اصطلاحی بودن است و در نتیجه، اتقان خود را از دست می‌دهد و نمی توان به آن اعتماد کرد. 📚منابع: دیدار در عصر غیبت؛ از نفی تا اثبات ص۱۵۲ /جواد جعفری. ┏━━━✨💐💐✨━━━━┓ @ALIG09149246694 ┗━━━✨💐💐✨━━━━┛

🔴آیا اهل بیت علیهم السلام خالق و رازق هستند؟ راوی گفت: به حضـرت امـام صـادق صلوات الله عليه عرض کردم: ابوهارون مکفوف می گوید: شما به او گفته ای که اگر مرادت «قدیم» است که او را کسی درک نمی کند، و اگر مرادت کسی است که آفریده و روزی داده است، او «محمّد بن علی» (امام باقر علیه السّلام) است؛ امام علیه السّلام فرمودند: بر من دروغ بسته لعنت خدا بر او باد؛ به خدا سوگند جز خدا خالقی نیست، یگانه است و شریکی ندارد؛ حقّ است بر خدا که مرگ را به ما بچشاند، و کسی که نابود نمی شود تنها خداوند است که خالق خلق و آفرینندهٔ آفریدگان است. #احادیث #غلو #خالق #رازق ┏━━━✨💐💐✨━━━━┓ @ALIG09149246694 ┗━━━✨💐💐✨━━━━┛

علي قرباني: ¤برائت امام رضا(علیه السلام) از غالیان...!¤ 🌱کَانَ الرِّضَا(علیه السلام) یَقُولُ فِی دُعَائِهِ: ...اللّهم إنّي أبرأ إليك من الّذين ادّعوا لنا ما ليس لنا بحقّ! اللّهم إنّي أبرأ إليك من الّذين قالوا فينا ما لم نقله في أنفسنا. اللّهم لك الخلق و منك الأمر،و إيّاك نعبد و إيّاك نستعين. اللّهم أنت خالقنا و خالق آبائنا الأولين و آبائنا الآخرين! اللّهم لا تليق الربوبية إلّا بك،و لا تصلح الإلٰهية إلّا لك،فالعن النصارى الّذين صغّروا عظمتك،و العن المضاهين لقولهم من بريّتك! اللّهم إنّا عبيدك و أبناء عبيدك،لا نملك لأنفسنا ضرّاً و لا نفعاً و لا موتاً و لا حياة و لا نشوراً. 🔺اللّهم من زعم أنّنا أرباب فنحن إليك منه براء،و من زعم أنّ إلينا الخلق و علينا الرزق فنحن إليك منه براء كبراءة عيسى(عليه‌ السلام) من النصارى! اللّهم إنّا لم ندعهم إلَى ما يزعمون،فلا تؤاخذنا بما يقولون و اغفر لنا ما يزعمون [یدعون] ! «رَبِّ لا تذر علَى الأرض من الكافرين ديَّاراً * إنَّك إن تذرهم يضلُّوا عبادك و لا يلدوا إلا فاجرا كفّاراً». [۱] ↩️حضرت رضا(علیه السّلام) در دعای خود به درگاه إلهی عرضه میداشت: خدایا! من به تو پناه می‌برم و به پیش گاه تو بیزاری میجویم از کسانی که درباره ما چیزی را ادعا میکنند که حقیقتا برای ما نیست! خدایا! من به پیشگاه تو بیزاری می‌جویم از کسانی که درباره ما چیزی گفتند که ما آن را درباره خود نمی گوییم! خدایا! آفرینش در اختیار تو و امر از جانب توست،و تنها تو را می‌پرستیم و تنها از تو یاری می‌طلبیم. خدایا! تو آفریننده ما و آفریننده پدران اوّلین و پدران آخرین ما هستی. خدایا ! کسی غیر از تو لایق (مقام) ربوبیّت نیست،و کسی غیر از تو صلاحیّت (مقام) اُلُوهیّت را ندارد! پس لعنت کن نصاریٰ(مسیحیان) را که عظمت تو را کوچک شمردند،و لعنت کن همه کسانی از مخلوقاتت را که شبیه به سخن(اعتقاد) آنها میگویند! خدایا! ما بندگان تو و فرزندان بندگانت هستیم؛برای خود،اختیار سود و زیان و مرگ و زندگی و نَشری نداریم! خدایا! هر کس گمان کند که ما پروردگار هستیم،ما از او بسوی تو بیزاری میجوییم! و هر که معتقد باشد که آفرینش به دست ماست و روزی بر عهده ماست،از او بسوی تو بیزاری میجوییم،همانند بیزاری عیسی بن مریم(علیهما السلام) از نصاریٰ! خدایا! ما آن‌ها را به چنین اعتقادی دعوت نکردیم،پس ما را به خاطر چیزی که آن‌ها می‌گویند،مواخذه نکن! و برای ما ببخش آن چه را آن‌ها برای ما ادعا می‌کنند! «و نگذار یک نفر از آن‌ کافران بر روی زمین بماند! اگر آن‌ها را رها کنی،بندگانت را گمراه می‌کنند و جز فاجرِ کافر نخواهند زایید» ! [۱] نوح: ۲۶و۲۷ 📚الإعتقادات(للشیخ الصدوق رحمه الله)؛ص۹۹-۱۰۰ #احادیث #غلو #خالق #رازق ┏━━━✨💐💐✨━━━━┓ @ALIG09149246694 ┗━━━✨💐💐✨━━━━┛

دیدار در عصر غیبت 4⃣ برداشت شهید سید محمد صدر از توقیع شریف: ⬅️ادعی المشاهدة ما اذا ادعی المتکلم رأساً انه رأی المهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف و تعهد بذلک للسامع فهذا هو المنفی بلسان التوقیع و أما اذا لم یخبر بذلک صراحة و انما أوکل الجزم بذلک إلی وجدان السامع فهو مما لا ینفیه التوقیع الشریف. ⬅️این که ادعای مشاهده کند، در صورتی است که خود گوینده ادّعا کند که حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف را دیده و این رؤیت را در برابر شنونده به عهده گیرد. این همان است که در توقیع نفی شده است. امّا اگر به صراحت گزارش از دیدار ندهد و یقین به دیدار مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف را به وجدان شنونده موکول سازد، این را توقیع شریف نفی نمی کند. 📚منابع: تاریخ الغیبة الصغری، ص۶۴۹ مستوی سوم ┏━━━✨💐💐✨━━━━┓ @ALIG09149246694 ┗━━━✨💐💐✨━━━━┛

✅دیدار در عصر غیبت 5⃣ نقد آیت الله دوزدوزانی بر برداشت شهید صدر از توقیع شریف: ⬅️فان قوله عجل الله تعالی فرجه الشریف: «فَقَدْ وَقَعَتِ الْغَیْبَةُ التَّامَّةُ فَلَا ظُهُورَ إِلَّا بَعْدَ إِذْنِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ»، صریح فی عدم امکان المشاهده فی الغیبة الکبرا مطلقاً. فنفی الظهور بلاء النافیة للجنس معلقاً علی قوله: «إِلَّا بَعْدَ إِذْنِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ» یرشد بذلک. فتقیید هذا بالادعاء لا معنا له بل یفسد المعنی کما لا یخفی علی الخبیر بالأسالیب. لأنه یصیر المعنی: لا ظهور لأحد فی صورة الادعاء و اما بدونه ففیه الظهور و لا یخفی ان الناظر فی التوقیع الشریف یعلم انه عجل الله تعالی فرجه الشریف: حسماً لمادة بروز إدعاء المشاهدة و أن فلاناً و فلاناً تشرف، ینفی الظهور مطلقاً. ⬅️در توقیع حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف است که: «غیبت کامل تحقق یافت و در نتیجه، ظهوری نیست مگر پس از اذن الهی» در عدم امکان دیدار به طور مطلق در غیبت کبرا صراحت دارد. نفی ظهور با لاء نفی جنس مقیّد به این جمله که: «مگر پس از اذن الهی» ما را به این حقیقت می‌رساند. بنابراین مقیّد کردن نفی ظهور به صورت ادّعا معنا ندارد، بلکه معنا را فاسد می‌سازد، آن گونه که بر فرد آگاه، به سبک‌های بیانی مخفی نیست، چون معنا چنین می‌شود که: برای احدی حضرت ظاهر نمی شود، در صورتی که آن کس ادّعای ظهور کند. ولی اگر ادعای ظهور نکند، حضرت برایش ظاهر می‌گردد. و روشن است که هر کس در توقیع شریف نگاه کند، می‌فهمد که حضرت برای قطع ریشة ادعای دیدار و مشاهده و این که فلانی و فلانی به حضور حضرت شرف یاب شدند، ظهور را به طور مطلق نفی می‌کند. 📚منبع: تحقیق لطیف حول التوقیع الشریف، ص۵. ┏━━━✨💐💐✨━━━━┓ @ALIG09149246694 ┗━━━✨💐💐✨━━━━┛

✅اعتراف بسیار جالب آلوسی وهابی : اگر کسی سگِ امیرالمومنین باشد بهشتی و اهل نجات است! وی در کتاب تفسیرش می نویسد: ⬅️وقد اشتهر القول بدخول هذا الکلب الجنة حتى إن بعض الشیعة یسمون أبناءهم بکلب علی ویؤمل من سمی بذلک النجاة بالقیاس الأولوی على ما ذکر وینشد: فتیة الکهف نجا کلبهم ... کیف لا ینجو غدا کلب علی ولعمری إن قبله علی کرم الله تعالى وجهه کلبا له نجا ... ⬅️ترجمه: اعتقاد به وارد شدن این سگ (سگ اصحاب کهف) به بهشت به شهرت رسیده است تا جایی که برخی از شیعیان فرزندانشان را به «کلب علی» (سگ علی) نامگذاری می کنند و کسی که چنین نامگذاری شده از باب قیاس اولویت امید نجات و بهشتی شدن دارد و چنین سروده شده است: سگ جوانان کهف نجات یافت و بهشتی شد.چگونه فردای قیامت سگ علی بهشتی نشود؟ 👈و به جان خودم سوگند اگر علی کرم الله تعالی وجهه او را به عنوان سگ خود بپذیرد نجات یافته و بهشتی می شود ... 📕منبع: الآلوسی البغدادی الحنفی، روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم والسبع المثانی، ج15، ص238 ✅شاعر گوید: سگ چو بی صاحب شود سنگش زنند من سگی باشم که باشد صاحبم مولاعلی علیه السلام ✅شاعر عرب زبانی هم بدرستی گفته: فازَ کلْبٌ بِحُب أَصْحابِ کهْفٍ کیفَ أَشْقی بِحُب آلِ النبِی؟! سگی بخاطر دوستی اصحاب کهف رستگار شد، چگونه من با محبت خاندان پیامبر علیهم‏‌السلام شقاوتمند شوم؟! ✅مناجات: من خاک کف پای سگ کوی کسی ام کو خاک کف پای سگ کوی تو باشد ┏━━━✨💐💐✨━━━━┓ @ALIG09149246694 ┗━━━✨💐💐✨━━━━┛