✅اعتراف بسیار جالب آلوسی وهابی : اگر کسی سگِ امیرالمومنین باشد بهشتی و اهل نجات است! وی در کتاب تفسیرش می نویسد: ⬅️وقد اشتهر القول بدخول هذا الکلب الجنة حتى إن بعض الشیعة یسمون أبناءهم بکلب علی ویؤمل من سمی بذلک النجاة بالقیاس الأولوی على ما ذکر وینشد: فتیة الکهف نجا کلبهم ... کیف لا ینجو غدا کلب علی ولعمری إن قبله علی کرم الله تعالى وجهه کلبا له نجا ... ⬅️ترجمه: اعتقاد به وارد شدن این سگ (سگ اصحاب کهف) به بهشت به شهرت رسیده است تا جایی که برخی از شیعیان فرزندانشان را به «کلب علی» (سگ علی) نامگذاری می کنند و کسی که چنین نامگذاری شده از باب قیاس اولویت امید نجات و بهشتی شدن دارد و چنین سروده شده است: سگ جوانان کهف نجات یافت و بهشتی شد.چگونه فردای قیامت سگ علی بهشتی نشود؟ 👈و به جان خودم سوگند اگر علی کرم الله تعالی وجهه او را به عنوان سگ خود بپذیرد نجات یافته و بهشتی می شود ... 📕منبع: الآلوسی البغدادی الحنفی، روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم والسبع المثانی، ج15، ص238 ✅شاعر گوید: سگ چو بی صاحب شود سنگش زنند من سگی باشم که باشد صاحبم مولاعلی علیه السلام ✅شاعر عرب زبانی هم بدرستی گفته: فازَ کلْبٌ بِحُب أَصْحابِ کهْفٍ کیفَ أَشْقی بِحُب آلِ النبِی؟! سگی بخاطر دوستی اصحاب کهف رستگار شد، چگونه من با محبت خاندان پیامبر علیهم‏‌السلام شقاوتمند شوم؟! ✅مناجات: من خاک کف پای سگ کوی کسی ام کو خاک کف پای سگ کوی تو باشد ┏━━━✨💐💐✨━━━━┓ @ALIG09149246694 ┗━━━✨💐💐✨━━━━┛

✅دیدار در عصر غیبت6⃣ ⬅️اشکال اول آقای جواد جعفری به نقد آیت الله دوزدوزانی: آقای دوزدوزانی می‌گویند توقیع را با ادعا نمی توان تقیید زد، ولی سپس خود، همین را می‌گوید: فمع جواز المشاهدة علی ما مرّ لا یجوز الادعاء فمع فرض الادعاء أو جوازه یعلم من التوقیع أن الوظیفه للشیعة هو التکذیب 📚[تحقیق لطیف حول التوقیع الشریف، ص۸۴.] با توجه به این که دیدار ممکن است، آن گونه که گذشت ادّعای دیدار جایز نیست و در صورتی که فرد ادعای دیدار کند و یا در صورتی که ما دیدار را ممکن بدانیم از توقیع به دست می‌آید که وظیفة شیعه تکذیب مدّعی دیدار است. در حالی که توقیع نمی گوید تکذیب کنید، بلکه می‌گوید کاذب است. بنابراین، یا باید وقوع آن را به طور مطلق نپذیرفت، یا باید توقیع را به چیز دیگری حمل کرد. حد وسطی را نمی توان انتخاب کرد و قائل شد توقیع نفی نمی کند، اما می‌گوید باید تکذیب کرد. چنین چیزی را به هیچ وجه نمی توان به توقیع استناد داد. زیرا کاذب است، یعنی اتفاق نیفتاده، نه این که اتفاق افتاده، اما شما بگویید دروغ است. 📚منابع: دیدار در عصر غیبت؛ از نفی تا اثبات ص۱۵۷ /جواد جعفری. ┏━━━✨💐💐✨━━━━┓ @ALIG09149246694 ┗━━━✨💐💐✨━━━━┛

✅دیدار در عصر غیبت7⃣ ⬅️پاسخِ اشکال اول آقای جواد جعفری به نقد آیت الله دوزدوزانی: اینکه استاد جعفری ادعا میکنند حضرت آیت الله العظمی دوزدوزانی در جای دیگر از کتاب خود دیدار با امام زمان علیه السلام را قبول کرده، سخن خلاف واقع است. زیرا ایشان در آنجا جواب جَدَلی می دهند و به اصطلاح از موضع خود تنزُّل می کنند، تا جوابی دیگر مطرح نمایند. لطفا به جواب ایشان دقت نمایید: 1⃣(فمع جواز المشاهدة) اگر مشاهده حضرت را ممکن بدانیم... [که نمی دانیم.] 2⃣(لا یجوز الادعاء) بر کسی جائز نیست که ادعا نماید من امام زمان علیه السلام را مشاهده کرده ام. 3⃣(فمع فرض الادعاء أو جوازه) بر فرض، اگر کسی ادعا نماید یا ادعا کردن را جائز بدانیم[که نمیدانیم] 4⃣(یعلم من التوقیع أن الوظیفه للشیعة هو التکذیب) از توقیع چنین می فهمیم که وظیفه ی شیعه استکه چنین شخصی را [که ادعای دیدار میکند را] تکذیب نمود. خب؛ با اینکه معظم له، در واقع چهار بار، از چهار راه، دیدار در عصر غیبت را ردّ نمودند، اما با این وجود استاد جواد جعفری چنین میفرمایند: آقای دوزدوزانی ادعای مشاهده را پذیرفته اند!!!!!! و تعجب برانگیزتر آنکه، استاد جعفری می فرماید: ( توقیع نمی گوید، [مدعی دیدار را] تکذیب کنید، بلکه می‌گوید کاذب است.) چرا آیت الله دوزدوزانی نوشته اند، از توقیع چنین می فهمیم که باید چنین شخصی را تکذیب نمود؟؟؟ در جواب ایشان باید بگوییم: فهمیدن اینکه شخص کاذب و مفتری را باید تکذیب نمود، کار دشواری نیست. پس وقتی امام عصر علیه السلام میفرماید: (فمن ادعی المشاهده....فهو کاذب مفتر) به قیاس اولویت و طبق وظیفه ی شرعی؛ ما وظیفه داریم، شخص کاذب و بهتان زننده را تکذیب کنیم. مگر اینکه، کسی بگوید: بله، با اینکه امام علیه السلام فرموده فلانی دروغگوست، ولی شما او را تایید کنید!!!!!! و این را هیچ شخص عاقلی نمی گوید. در نتیجه، اشکال اول استاد جعفری به مطالب آیت الله دوزدوزانی، مردود است. #یاداشتهای_علی_قربانی ┏━━━✨💐💐✨━━━━┓ @ALIG09149246694 ┗━━━✨💐💐✨━━━━┛

#اللهم_عجل_لولیک_الفرج متن بیانات ارزشمند حضرت آیت الله میلانی مدظله العالی در پایان آخرین جلسه درس خارج اصول - ۱۴۰۰/۰۱/۱۷ آقایان هر جا رفتید برای من هم دعا کنید چون محتاج دعایتان هستم و بنده را یاد بفرمایید، و برای اینکه ما چون اهل دنیا هستیم و دنیا را دوست داریم، حداقل برای حل مشکلات دنیایی مان دعا کنیم برای فرج امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف و به حسب ظاهر این مشکلاتی که می بینیم، چون از باطن خبر نداریم، این مشکلات هم مشکلاتی نیستند که به واسطه اسباب ظاهریه حل بشوند، اینکه به امید زید بنشینیم، به امید عمرو بنشینیم، این آقا برود و آقای دیگری بیاید امورات اصلاح خواهد شد، این مشکلات حل خواهد شد و آرامش و آسایش پیدا می کنیم، فعلا اهل دنیا هستیم و کاری به دین و مسائل معنوی و آخرت نداریم، حداقل امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف را برای دنیا بخواهیم. چون امیدی به اسباب ظاهریه نیست. ما انقدر عقل داریم و انقدر می توانیم تشخیص بدهیم که زید و عمرو با هم تفاوتی ندارند، اینکه بگوییم زید نشد پس عمرو ان شاءالله... ، دیگر چند بار باید تجربه کنیم؟ بخاطر همین باید از اسباب ظاهریه منقطع شویم، انقطاع الی الله و امام زمان علیه السلام پیدا کنیم، یعنی بایستی از ماسوای امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف منقطع شویم و تمرکز پیدا کند همه امید ها در امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف. ما سه چیز می خواهیم از فرج امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف: اول اینکه دین خداوند متعال احیا شود، احکام الهی در عالم پیاده شود، «یَمْلَأُ اللهُ به الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا کَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً» هم احکام الهی پیاده شود و هم عدالت در عالم تطبیق شود، و در مرحله سوم هم امور دنیایی مان به برکت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف، مشکلات حل شود و گرفتاری ها رفع شود که فقط به توسط ایشان است. البته از خداوند متعال میخواهیم که ما آن ایام را درک کنیم، اگر این توفیق را داشته باشیم که آن ایام را درک کنیم خیلی عالی می شود. بزرگان ما توصیه کردند که بایستی روزی چند دقیقه ای با امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف مناجات کنیم به تنهایی، و با حضرت ارتباط داشته باشیم. اما خود حضرت در توقیعشان فرمودند: «وأکثروا من الدعاء لتعجيل الفرج فإن في ذلك فرجکم» که این عبارت اطلاق دارد، هم شامل تنهایی می شود و هم شامل جلسات عمومی دعا می شود و دسته جمعی برگزار کردن دعا. و شکی نیست که در جلسات عمومی امید استجابت بیشتر است، بخاطر اینکه شاید یک دل شکسته ای وجود داشته باشد یا صاحب نفسی حضور داشته باشد که مؤثر باشد دعای او. بنابراین هم خودمان با حضرت به تنهایی مناجات داشته باشیم و هم در هر جایی که هستیم با افرادی که هستند در اطراف ما، با آنها دسته جمعی دعایی برگزار کنیم. و این یک واقعیتی است و به هیچ وجه نمی شود در جمله هایی که عرض کردم و مقدماتی که بیان کردم مناقشه کرد و این نتیجه هم نتیجه ای است که قهرا بر این مقدمات بار خواهد شد. و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم 🆔 @alhaqaeq_org

‌ ✅ذکاوت سیـد رضـی در کودکی سيد از كثرت ذكاوت و حدّت ذهنى كه داشته نحو را در كمتر از ده سالگى از ابن السّيرافى نحوى فراگرفت. روزى آن استاد در مجلس درس از وى پرسيد كه اگر «رأيتُ عمرَ» گوئيم كه عمر مفعول باشد، علامت نصب آن چيست؟ سید بالبداهة گفت: بغض على. پس ابن السيرافى و حاضرين حوزه از حدّت ذهن و حاضر الجواب بودن وى در عجب ماندند. و پدر سيد هم بعد از شنيدن قضيه بى‌نهايت خوشدل شده و گفت: انت ابنى حقا. 📚منبع: ریحانة الأدب، ج٣، ص١٢٣ ┏━━━✨💐💐✨━━━━┓ @ALIG09149246694 ┗━━━✨💐💐✨━━━━┛

✅دیدار در عصر غیبت8⃣ ⬅️اشکال دوم آقای جواد جعفری به نقد آیت الله دوزدوزانی: با آن که آقای دوزدوزانی قرینه بودن کلمه «ادعا» را برای استثنا کردن غیر ادعا کافی نمی داند و آن را باعث فساد معنای جمله برمی شمرد، اما شگفت است که خود به قرینه کلمه «مشاهده»، موارد غیر مشاهده را استثنا می‌کند و می‌نویسد: (فعلی فرض انصراف المشاهدة بالرؤیة مع المعرفة هل یوجب تقیید قوله عجل الله تعالی فرجه الشریف: فلا ظهور لیصیر المعنی فلا ظهور لأحد مع کون الرائی عارفاً له عجل الله تعالی فرجه الشریف حین الرویة؟ فمن المحتمل قویاً ذلک. و الوجه فیه انه و ان کان التوقیع مشتملاً علی ثلاثة مراحل کلها مستقلة فی المعنی الاّ انّ الإتکاء فی الخبر علی «المشاهده» مکرراً مع کون الجملة الأخیرة کالتفریع لما قبلها یرشدنا إلی تفسیر الظهور و انّ المراد منه ما ارید من المشاهدة و لا بأس به و لایفسد المعنی) 📚منبع: تحقیق لطیف حول التوقیع الشریف، ص۴. بر فرض انصراف دیدار به دیدار امام به گونه ای که امام را در حال دیدار بشناسد آیا این موجب تقیید جملة فلا ظهور (ظهوری نیست) می‌شود تا در نتیجه معنا این باشد که برای هیچ کس ظهوری نیست به این شکل و با این خصوصیّت که بیننده امام علیه السلام را به هنگام دیدار بشناسد؟ به احتمال قوی این تقیید شکل می‌گیرد. و وجه آن این است که گرچه توقیع شریف دربر دارندة سه فقره است که هر کدام از دیگری در معنا جدا و مستقل است، ولی تکیۀ مکرّر روایت بر واژۀ مشاهده افزون بر این که جملة اخیر روایت به سان نتیجه برای قبل است، ما را به توضیح و تفسیر معنای ظهور می‌رساند و این که منظور از ظهور، همان مشاهده است و این تفسیر اشکالی ندارد و معنا را خراب نمی سازد. چنان که ملاحظه می‌شود، ایشان قرینه «مشاهده» را برای استثنا کردن صالح می‌داند و ادعا می‌کند باعث فساد معنا نمی شود. اما قرینه «ادعا» را صالح نمی داند. به راستی چه تفاوتی میان آنها می‌توان قائل شد؟ هر دو، دو بار تکرار شده اند و هر دو در یک جا و یک جمله به کار رفته اند. چگونه می‌توان ادعا کرد تأکید روی یکی بدون دیگری است؟ و اگر باب استثنا کردن را باز کنیم می‌توان قراین دیگری نیز آورد که موجب استثنای موارد دیگر شود. مانند قرینه مقام به این بیان که چون توقیع در مقام مخاطبه با سفیر است، پس ادعای دیدار بدون ادعای سفارت از این توقیع استثنا شده است؛ کاری که بیشتر بزرگان شیعه انجام داده اند. 📚منابع: دیدار در عصر غیبت؛ از نفی تا اثبات ص۱۵۸ /جواد جعفری. ┏━━━✨💐💐✨━━━━┓ @ALIG09149246694 ┗━━━✨💐💐✨━━━━┛

#روشنگری #غلو ✅فرمایش مرجعیت شیعه: ⬅️سوال: بعضى مداحها و ذاكرين اهل بيت(عليهم السّلام) در مجالسى كه به نام ائمۀ معصومين(عليهم السّلام) برگزار مى‌شود،اَشعارى بدين مضمون مى‌خوانند: من حسين الله‌ ايم! اى مظهر اَحَد،هو يا على مدد الله را صمد،هو يا على مدد آيا خواندن اينگونه اشعار جايز است‌؟ ⬅️جواب: مرجع فقید مرحوم آیت الله میرزا جواد تبریزی(ره): ✍اَشعارى كه ظاهر آن معانى خلاف شرع است،و لو گوينده يا خوانندۀ آن معنى صحيحى را اراده كرده باشد و بخواهد ارادت خود را نشان دهد،خواندن و نشر آن اشكال شرعى دارد! و بايد طورى اَشعار را بخوانند كه خدا ناكرده اوّلا مورد سوء استفادۀ بعضى واقع نشود،ثانيا آن قدر اَشعار زيبا و با مضامين عالى وجود دارد كه نيازى به خواندن بعضى شعرها كه معانى خلاف شرع دارد،نيست! 📚استفتائات جدید؛ج۲ص۵۱۷

#روشنگری #غلو ✅فرمایش مرجعیت شیعه: ⬅️سوال: بعضى مداحها و ذاكرين اهل بيت(عليهم السّلام) در مجالسى كه به نام ائمۀ معصومين(عليهم السّلام) برگزار مى‌شود،اَشعارى بدين مضمون مى‌خوانند: من حسين الله‌ ايم! اى مظهر اَحَد،هو يا على مدد الله را صمد،هو يا على مدد آيا خواندن اينگونه اشعار جايز است‌؟ ⬅️جواب: مرجع فقید مرحوم آیت الله میرزا جواد تبریزی(ره): ✍اَشعارى كه ظاهر آن معانى خلاف شرع است،و لو گوينده يا خوانندۀ آن معنى صحيحى را اراده كرده باشد و بخواهد ارادت خود را نشان دهد،خواندن و نشر آن اشكال شرعى دارد! و بايد طورى اَشعار را بخوانند كه خدا ناكرده اوّلا مورد سوء استفادۀ بعضى واقع نشود،ثانيا آن قدر اَشعار زيبا و با مضامين عالى وجود دارد كه نيازى به خواندن بعضى شعرها كه معانى خلاف شرع دارد،نيست! 📚استفتائات جدید؛ج۲ص۵۱۷ ┏━━━✨💐💐✨━━━━┓ @ALIG09149246694 ┗━━━✨💐💐✨━━━━┛

#روشنگری #غلو #غلوستیزی 💡غالیان کافرند و اَحکام مسلمین به آنان تعلّق نمیگیرد! 🔺﷽ عالِم جلیل القدر شیعه مرحوم سیّد مرتضیٰ(ره) ناصبیان را در کفر و‌ خروج از ایمان،همانند غالیان دانسته که ازدواج اختیاری با آنان جایز نیست و احکام مسلمین به آنان تعلّق نمیگیرد: ✍الناصب كالغالي في الكفر و الخروج عن الإيمان،و لا يجوز مناكحة كل واحد منهما مع الإختيار،و لا فرق بينهما في أنهما كافران لا يتعلّق عليهما أحكام أهل الإسلام! 📚رسائل المرتضیٰ(ره)؛ج۴ص۳۹

#ماه_رمضان #وفات_حضرت_خدیجه @shere_aeini نسلی که زد آتش همه بال و پرت را گلگون کشید آئینه های پرپرت را یک روز در مکه شکستند آه بانو با سنگ کین پیشانی پیغمبرت را یک روز در شهر مدینه ظالمانه کشتند در اوج شقاوت دخترت را یک روز در مکه به دست خیل کفار آزرده دیدی از جفاها شوهرت را یک روز در شهر مدینه بی محابا می زد عدو با تازیانه کوثرت را با کشتن زهرای اطهر در مدینه اجر رسالت داده دشمن همسرت را ای بانوی آزرده خاطر یا خدیجه پر کرده گردون از می غم ساغرت را یک روز با تیغ جفا می دید محراب بشکست دشمن آسمانی گوهرت را یک روز دیگر در کنار قبر احمد با تیرباران کرده خونین اخترت را روز دگر در کربلای اشک و ماتم کردند پرپر لاله های دیگرت را جای کفن گفتی عبای احمد آرند تا که به پوشانند از آن پیکرت را دانی که در کرب و بلا در خون کشاندند جسم حسین آن نور چشمان ترت را می دانی ای بانو رها کردند آنجا عریان به خون جسم حسین بی سرت را در پیش چشم زینبت بر نیزه بردند رأس حسین آن یاس خونین حنجرت را یک دخترت را زد عدو سیلی به رخسار زد تازیانه دختر کوچکترت را بگذر ز "یاسر" گر درین ایام اندوه برده به سمت اشک و ماتم محضرت را 🔸شاعر: #محمود_تاری ___________________________ 🔹اشعار ناب آئینے🔹 @shere_aeini

#ماه_رمضان #وفات_حضرت_خدیجه @shere_aeini حیا در چشمهایش بود غیرت داشت همت داشت چنان آسیه و هاجر چنان مریم نجابت داشت لباس کهنه میپوشید روی خاک میخوابید تماما خرج دین میکرد هرچه مال و مکنت داشت تجارتخانه های مکه از اموال او پر بود ولی او با خدای خود فقط میل تجارت داشت بجای مرغ بریان دانه ی خرما غذایش بود به رعیت ها شباهت داشت ان بانو که رعیت داشت وجودش را فدای راه حق میکرد بی وقفه برایش پیشرفت دین همیشه ارجحیت داشت به رغم آنهمه تبلیع که ضد پیمبر بود کنارش ماند در هرحادثه از بس بصیرت داشت گواهی میدهد شعب ابیطالب به ایثارش گواهی میدهد این شیربانو استقامت داشت چه ایمانی چه اخلاصی که بین بستر مرگش خدیجه از رسول الله احساس خجالت داشت کفن برتن نکرد و با لباس پاره ای پر زد عجب این لحظه آخر به اربابم شباهت داشت 🔸شاعر: #سیدپوریا_هاشمی ___________________________ 🔹اشعار ناب آئینے🔹 @shere_aeini

#ماه_رمضان #وفات_حضرت_خدیجه @shere_aeini همینکه مادر زهرا شدی، تو یکتایی نشانِ بندگیِ توست، ٱم زهرایی ز دامن تو چو حَوراءُالانسیه آمد دلیل شد که تو هم خود، ز جنسِ حورایی که میتوان به مقام تو دست یابد که تو زوجةُ النَّبوي ، رازدار طاهایی تویی تو مادر کوثر، تویی تو شاهد وحی تو افتخار زمین، فخر آسمانهایی تو مَحرم همۀ آیه های قرآنی تو اولین زن مؤمن به ماه بطحایی چه میتوان ز شباهات تو به مولا گفت تو سِرّ ٱم ابیها تو یارِ مولایی به کوری دگران ٱم مؤمنین هستی تو مادر همۀ شیعیان دنیایی به اوج غربت اسلام و غربت احمد تو پشتوان رسول خدا به غمهایی میان آن همه دشمن ز مشرکین قریش تو یار دین پیمبر شدی به تنهایی دلت به شِعب ابیطالب آزمایش شد نشان به فاطمه دادی که اصل تقوایی تمام کرب و بلا را به تجربه دیدی تو آشنای عطش، غصه دارِ فردایی تمام هستیِ خود را نثار دین کردی براستی که کنیز خدای یکتایی به وقت رفتن تو، دستِ خالی اَت میگفت: نیازمندِ عبای رسول عظمایی کفن برای تو از جانب بهشت آمد حسین، شد کفنش بوریای صحرایی کنار پیکر پاره نبودی، ای مادر که داشت زمزمۀ یابُنَیَّ غوغایی هزار و نهصد و پنجاه زخم را زینب در آن قیامت گودال، دید زیبایی 🔸شاعر: #محمود_ژولیده ___________________________ 🔹اشعار ناب آئینے🔹 @shere_aeini