پذیرای نقد و نظرات و پیشنهادات شما که قطعاً انگیزه‌ی ما نویسندگان در ادامه‌ی راه است👇💪🍃 🆔 https://eitaa.com/joinchat/821624896Cb1d729b741 برای جزئیات قرعه‌کشی هفتگی و گرفتن شانس به وسیله‌ی نظر دادن هم بزنید روی لینک زیر👇🍃 🆔 https://eitaa.com/ANARSTORY/11888 اگر هم در نظر دادن در گروه معذورید، در لینک ناشناس باغنار2 منتظرتان هستیم👇🍃 🆔 https://harfeto.timefriend.net/17102367773206

. چرا ما همش داریم فوروارد می‌کنیم؟ چرا اتفاقی در دل ما نمیفتد؟ چرا مثل قدیم ها که یک دعای کمیل نصفه در مسجد می‌خواندیم تا یک هفته هوای دلمون ابری می‌شد نیستیم دیگه...شَرا بشه‌ها؟ .

🍃💥تیتراژ #باغنار2💥🍃 🆔 https://eitaa.com/joinchat/949289024Cec6ee02344

#باغنار2🎊 #پارت29🎬 _ببخشید این استیکرا چند؟! صدرا با لبخند جواب مشتری را داد. _این پک دَه‌تایی هشتش که با تخفیف مراشم شال اشتاد، میشه بیشت هژار تومن! _بی‌زحمت یه پَک بدید. صدرا پک کامل استیکر را به دست پسر بزرگ استاد واقفی داد و او هم تحویل مشتری. سپس کارت بانکی را از مشتری گرفت و کشید. بعد رسید را به او داد که چشمان مشتری گشاد شد. _مگه نگفتید بیست تومن؟! چرا سی تومن کشیدید؟! صدرا دوباره با لبخند جواب داد: _چون اژ دشت پشر اشتاد گرفتید. اژ قدیم گفتن که گر پدر نیشت، دشت پشری هشت هنوژ! الان که اژ وجود ناژنین اشتاد بی‌بهره‌ایم، باید قدر پشراش رو بدونیم! اما مشتری که کارد می‌زدی، خونَش در نمی‌آمد، به احترام مراسم و آبروی اعضای باغ که از رفقایش بودند، نفس عمیقی کشید و چیزی نگفت! مُرده‌شور بدبخت، با سر و وضعی شلخته، جلوی در غسال‌خانه ایستاده و لباس تقریباً بلند و سفیدی پوشیده بود. یک کلاه پشمی روی سرش و چکمه‌هایی که تا زانو بالا آمده بودند. همه‌ی نگاه‌ها به او خیره شده بود که مهدینار هم روبه‌روی او ایستاد و گفت: _بَه بَه، سلام مجدد مُرده‌شور خان! حالتون چطوره؟! ببخشید دیگه. با اون اتفاقات چند دقیقه پیش، نشد حال و احوال بکنیم! سپس بدون اینکه منتظر جواب باشد، رو به هنرجوهایش گفت: _اگه نمی‌خوایید با غسال‌خونه آشنا بشید، باید ایشون رو ببینید! همگی آب دهانشان را قورت دادند که مُرده‌شور گفت: _ببینم بچه‌ها، اینجاها یه جنازه ندیدید؟! مهدینار دوباره به سمت مُرده‌شور برگشت و پوزخندی زد. _اینجا پر از جنازس مُرده‌شور خان. جنازه‌هایی که خیلی وقته توی خونشون به خواب عمیقی فرو رفتن! _نه نه. منظورم یه جنازه‌ی تازه بود. جنازه‌ای که همین چند دقیقه پیش اینجا بود و من تا رفتم یه عصرونه‌ی مختصر بخورم، یهو غیبش زد! مهدینار نیز آب دهانش را قورت داد. _یعنی دیگه سر جاش نیست؟! _نه دیگه. اگه بود که از شماها نمی‌پرسیدم. حالا ندیدینش؟! مهدینار لبخند تلخی زد و به سختی نفس کشید. سپس برگشت تا به هنرجوها قوت قلب بدهد که ناگهان دخترنابینا که دستش به یکی از جنازه‌ها خورده بود، سرجایش میخ‌کوب شد. _این...این چیه؟! جِ...جنازَست؟! با این حرف، یکی از هنرجوها فریاد زد: _یا امام‌زاده وحشت! بدویین! و در کسری از ثانیه، همه‌ی هنرجویان پا به فرار گذاشتند و محو گشتند و دختر روشن دل که نه چشم دیدن داشت و نه پای فرار، یاد و خاطر‌ه‌ی ساختمان پلاسکو را زنده کرد و یکهو همان‌جا فرو ریخت! پس از پاشیدن یک بطری آب، دختر نابینا به هوش آمد. احساس حالت تهوع داشت و فقط خدا خدا می‌کرد که روی استاد مهدینار بالا نیاورد. در این میان مهدینار نفسی از روی تامل کشید و گفت: _هِی فلک، تا کی کلک؟‌! بعد دست روی شانه مُرده‌شور گذاشت و ادامه داد: _دیدی آخرش فقط خودم و خودت موندیم؟! اینا هم فقط به خاطر تاریکی هوا و دور بودن خروجی قبرستون برگشتن! سپس نگاهی تاسف‌بار به هنرجوها که از سر بیچارگی برگشته بودند، انداخت. _خاک باغِ پرتقال توی سرتون با این هنرجو شدنتون! شما مثلاً هنر می‌جویید. آره؟! از نظر من، شما هنر رو حتی مزه هم نمی‌کنید، چه برسه بجویید! دنبالم راه بیفتید که به بقیه‌ی قسمتای تورمون برسیم. بجُنبید! بعد هم از مُرده‌شور خداحافظی کردند و به راه افتادند...! در غرفه‌ی دیگر، افراسیاب تابلوهای نقاشی و تایپوگرافی‌اش را به نمایش گذاشته بود و سفارش مولاتی می‌گرفت. _خب آقای محترم، شما این تابلو رو پسند کردید و دوتا هم مولاتی سفارش دادید. درسته؟! _بله؛ فقط ارزون حساب کنید، مشتری شیم. چون من مال همین باغ بغلیم. باغ گیلاس! افراسیاب لبخند گرمی زد و به مهدیه که کمک‌دستش بود، اشاره‌ای کرد و سپس به مشتری گفت: _خب بهای تابلوها پوله و بهای مولاتیا، صلوات؛ ولی خب ما اینجا قیمت اجناس فروخته شده رو با قرعه‌کشی مشخص می‌کنیم. یعنی ما چندتا جعبه داریم که توش تشکیل شده از مقداری پول و مقداری صلوات! شما با انتخاب یکی از جعبه‌ها که الان همکارم میاره خدمتتون، بر اساس شانستون مشخص میشه که باید چه بهایی رو نسبت به اجناس خریداری شده بپردازید. مهدیه چهار پنج جعبه آورد و آن‌ها را روی میز چید. مشتری که داشت با دقت به حرف‌های افراسیاب گوش می‌کرد، چانه‌اش را خاراند و گفت: _بعد همه‌ی این جعبه‌ها، اینا رو داره؟! یعنی ممکنه یکیش، یکی رو نداشته باشه و عوضش اون‌یکی رو داشته باشه؟! افراسیاب دستانش را درهم گره کرد و دوباره لبخندی زد. _صد البته. ممکنه یکیش مثلاً صد هزار تومن پول داشته باشه با پنجاه تا صلوات. یا یکیش پنجاه هزار تومن داشته باشه با صدتا صلوات. یا اصلاً پولی نداشته باشه و به جاش دویست تا صلوات داشته باشه! مشتری لبخندی به پهنای صورت زد و برای اینکه دستش خالی و تنگ بود، دعا دعا می‌کرد تا جعبه‌ای که انتخاب می‌کند، داخلش پول نداشته باشد...! #پایان_پارت29✅ 📆 #14030107 🆔 https://eitaa.com/joinchat/949289024Cec6ee02344

#باغنار2🎊 #پارت30🎬 _خب حالا آماده‌اید؟! مشتری سرش را با ذوق تکان داد که افراسیاب ادامه داد: _خب اینجا پنج تا جعبه داریم که روی هرکدوم یه شماره نوشته شده. بسم الله بگید و یکی رو انتخاب کنید! مشتری آب دهانش را قورت داد و نیم نگاهی به آسمان انداخت و سپس گفت: _به عشق آقا اباعبدالله، شماره‌ی سه رو انتخاب می‌کنم. افراسیاب دستانش را گذاشت روی جعبه و پس از مکثی کوتاه گفت: _انتخاب آخرتونه؟! _بله. افراسیاب کمی لب و لوچه‌اش را تکان داد و گفت: _خب من این جعبه رو صد هزار تومن ازتون می‌خرم و به جاش جعبه‌ی شماره‌ی دو رو بهتون پیشنهاد میدم! مشتری با تعجب گفت: _خب این یعنی چی؟! _یعنی اینکه اگه جعبه‌ی شماره دو رو انتخاب کنید و مثلاً توی جعبه صد تومن پول با بیست تا صلوات باشه، شما فقط صلوات رو می‌فرستید و لازم نیست دیگه پول پرداخت کنید. چون من این جعبه رو صد تومن از شما خریدم. خب حالا انتخاب آخرتون چیه؟! مشتری چشم‌هایش برقی زد و دوباره نگاهی به آسمان انداخت و سپس گفت: _به عشق آقا امام حسن مجتبی، شماره‌ی دو رو انتخاب می‌کنم. بالاخره برادرن دیگه! افراسیاب بدون معطلی، جعبه‌ی شماره‌ی دو را باز کرد و کاغذ داخلش را برداشت و خواند: _سیصد تومن پول با پنجاه‌تا صلوات. مبارکتون باشه! سپس کارتخوان را جلوی مشتری گذاشت و گفت: _البته صد تومنِ من که ازتون خریدم، ازش کم میشه. پس جمعاً میشه دویست هزار تومن! مهدیه که تا الان ساکت بود، با خونسردی گفت: _البته یادتون نره که حتماً اون پنجاه تا صلوات رو هم بفرستید. چون این صلواتا می‌رسه به روح استاد بزرگوارمون! افراسیاب حرف مهدیه را تایید کرد و گفت: _دقیقاً. ناگفته هم نمونه که من همین تابلو و مولاتیا رو، با قلم و دَواتای استاد مرحومم کشیدم. اصلاً ایشون بود که این چیزا رو بهم یاد داد. سپس قطره اشکی از گوشه‌ی چشمش سرازیر شد. اما مشتری که انگار حرف‌های آن‌ها را نمی‌شنید، با دهانی باز گفت: _این که بدتر شد! افراسیاب با خونسردی پاسخ داد: _این دیگه شانس شما بود. لطفاً زودتر کارت رو بکشید که به بقیه‌ی مشتری‌ها هم برسیم. مشتری با مظلومیت کارت را کشید و با صدایی بغض‌آلود گفت: _میشه حالا جعبه‌ی شماره سه رو هم باز کنید تا ببینیم توی این چی بوده؟! _نخیر. نمیشه! این جواب قاطع افراسیاب بود که مهدیه گفت: _حالا بازش کن ببین چی بود دیگه. بنده خدا رو نگاه. مظلومیت توی چهرَش داره موج مکزیکی می‌زنه! اما افراسیاب هی مخالفت می‌کرد و راضی نمی‌شد؛ تا اینکه مهدیه به زور جعبه را از دستش گرفت و آن را باز کرد و کاغذ داخلش را برداشت و خواند. _صد تومن پول با هفتادتا صلوات! مشتری و مهدیه و افراسیاب، هرسه به‌هم خیره شده بودند که ناگهان مهدیه بقیه‌ی جعبه‌ها را هم باز کرد و در کمال تعجب دید که همه‌ی جعبه‌ها پول زیاد می‌خواهد و صلوات کم! مشتری که انگار آب سردی رویش ریخته باشند، زبانش بند آمده بود و حرفی برای گفتن نداشت. افراسیاب سرش را پایین انداخته بود و مهدیه چپ چپ آن را می‌نگریست. _مگه نگفتی ممکنه اصلاً پول نخواد و فقط صلوات بخواد؟! اینا که همش قیمتاش بالاست. قضیه چیه؟! افراسیاب آب دهانش را به سختی قورت داد. _می‌خواستم واسه مراسم سال استاد پول جمع کنم. مگه ندیدی دزد زده بود به باغ؟! _خب تو الان داری پول جمع می‌کنی؛ اونم دقیقاً وسط مراسم سال که قرار بود به خاطر بی‌پولی لغو بشه. متوجهی؟! _خب واسه سال بعد که دومین سالگرد استاد می‌شد داشتم جمع می‌کردم که دیگه اون‌موقع کاسه‌ی چه کنم چه کنم دستمون نگیریم! مهدیه سری به نشانه‌ی تاسف تکان داد و آنجا را ترک کرد. دقیقاً مثل مشتری که مانند شکست خورده‌ها، سر میزش برگشته بود. در این میان، آسنسیو هم با روپایی زدن و انجام حرکات نمایشی با توپ، مهمانان را مشغول کرده بود و رَستا هم به سفارش آوا، از هنرنمایی‌های او عکس و فیلم می‌گرفت. احف نیز که همیشه در این مراسمات بیکار نمی‌نشست، این بار ساکت یک گوشه‌ای نشسته بود و به تصمیمش فکر می‌کرد و سیب و پرتقال و انارش را می‌خورد! هوا خیلی تاریک شده بود و هنرجوها دست از اعتراض برنمی‌داشتند. _استاد فکر نمی‌کنید بسه؟! فکر نمی‌کنید که قبرستون شبا ترسناک‌تره؟! بیایید برگردیم تا آمار غشی‌هامون بیشتر از این نشده! _حرف نباشه. پول دادید، باید بگردید. اون از غسال‌خونه رفتنتون، اینم از دوباره اِن‌قُلت آوردنتون! حرف نزنید و فقط دنبالم بیایید! _آخه همین الانم خیلیا قید پولشون رو زدن و رفتن. نذارید تعدادمون از اینی که هست، کمتر بشه! مهدینار بدون توجه به حرف‌های هنرجوها، این بار به سوی قبرهای خالی رفت. هوا رفته رفته داشت سرد می‌شد و باد خفیفی به صورت هنرجوها می‌زد. همگی بالای سر قبرهای خالی و تاریک ایستاده بودند که مهدینار میکروفن و بلندگویش را از کیف کوچکش در آورد و شروع به خواندن کرد...! #پایان_پارت30✅ 📆 #14030107 🆔 https://eitaa.com/joinchat/949289024Cec6ee02344

پذیرای نقد و نظرات و پیشنهادات شما که قطعاً انگیزه‌ی ما نویسندگان در ادامه‌ی راه است👇💪🍃 🆔 https://eitaa.com/joinchat/821624896Cb1d729b741 برای جزئیات قرعه‌کشی هفتگی و گرفتن شانس به وسیله‌ی نظر دادن هم بزنید روی لینک زیر👇🍃 🆔 https://eitaa.com/ANARSTORY/11888 اگر هم در نظر دادن در گروه معذورید، در لینک ناشناس باغنار2 منتظرتان هستیم👇🍃 🆔 https://harfeto.timefriend.net/17102367773206

🎁دوره رایگان «روایت طوفان» روایتی از خط‌کشی بین حق و باطل در جهان امروز! 🔻برای اولین بار! 🔹مدرس: حجت‌الاسلام محمدامین نخعی 🔹با حضور: سرباز روح‌الله رضوی 🔹شروع دوره: ۱۰ فروردین ماه 🔹بستر برگزاری دوره: ایتا، بله، تلگرام 🎁برای دریافت هدیه‌ی مدرسه روایت انسان در لینک زیر ثبت‌نام کنید: 🔗 https://formafzar.com/form/wifxp 📚سرفصل‌ها داخل تصویر #ازجان‌عزیزتر #بهارجان‌ها 🆔 @Revayate_ensan_home

دلم هوای تو کرده بگو چه چاره کنم ...❤️ #عاشقانه🤒🤕 #آبرنگ #ماندالا #باغ_آبرنگی @bagh_abrangi313

🍃💥تیتراژ #باغنار2💥🍃 🆔 https://eitaa.com/joinchat/949289024Cec6ee02344

#باغنار2🎊 #پارت31🎬 _آی عزیزان! این قبرا رو نگاه کنید که قراره ما آدما اونا رو پر کنیم. قبرایی که خونه‌ی آخرت ماست و از الان بنا شده و قراره سندش، شیش دُنگ به ناممون بشه و هیشکی نمی‌تونه اون رو بالا بکشه. آی...آی...آی...! مهدینار با ته‌صدایی که داشت، همه را منقلب کرده بود. _از شب اول بگم که نکیر و منکر می‌خوان بیان. از سوالاتشون خبر ندارم که بهتون تقلب برسونم. فقط این رو می‌دونم که نماز حرف اول رو می‌زنه. بعد رفتن نکیر و منکر، مورچه و عقرب و سوسک بالدار و بدون بال میان. اینجاست که یه غذای آماده می‌شیم واسه حیوونا و حشرات. اگه اعمالمون خوب باشه، کمتر خورده شدن رو حس می‌کنیم! بعضی‌ها اشک می‌ریختند و بعضی‌ها از ترس و سرما، به خود می‌لرزیدند. _گفتم نماز. بیایید همین الان دو رکعت نماز مستحبی بخونیم تا روحمون شاد شه! سپس جانماز جیبی‌اش را در آورد و رو به قبله و قبرهای خالی ایستاد. بعد پایان نماز،‌ برگشت تا ادامه‌ی برنامه‌ی تور را برگزار کند که دید نصف هنرجوها نیستند. به همین خاطر پوزخندی زد و زیرلب گفت: _مسلم زمانه باش؛ وقتی مردم کوفه، میان راه تنهایت می‌گذارند! _جناب استاد، اگه میشه این قسمت از تور رو تموم کنیم و بریم سراغ شهدای گمنام. به خدا حیفه تا اینجا اومدیم، اونجا نریم! _احسنت. پس زیارت آل یاسین رو هم اونجا می‌خونیم! مهدینار برای اولین بار، حرف یکی از هنرجوهایش را گوش داد و به سمت قبور شهدای گمنام راه افتاد. همگی به سرعت داشتند از روی قبرها رد می‌شدند که ناگهان مهدینار ایستاد و به قبری زل زد. هیچ حرکتی از خود نشان نمی‌داد و همین باعث نگرانی هنرجوها شده بود. هوا سردتر شده بود و گاهی صدای پارس سگ به گوش می‌رسید. _استاد حالتون خوبه؟! مهدینار حرفی نمی‌زد؛ اما چند قدمی جلو رفت و روبه‌روی قبری ایستاد. سپس اشکی از چشمش سرازیر شد و گفت: _سلام بابا. اومدم پیشت، ولی اتفاقی! اصلاً توی برنامه‌ی تورمون نبود؛ ولی یه حسی من رو تا اینجا کشوند! هنرجوها جلوتر رفتند و نوشته‌ی روی سنگ قبر را خواندند. مرحوم مهدینار بزرگ، پدرِ مظلومِ مهدینار کوچک! اعضا نیز لبخندی زدند و نگاه ترحم‌آمیزی به مهدینار کردند. _بابا یه نشونه واسم بفرست. یه نشونه که بفهمم تو من رو تا اینجا کشوندی و دلت واسم تنگ شده! _نشونه از این بالاتر که از اینجا رد شدید استاد؟! این را یکی از هنرجوها گفت و بقیه هم حرفش را تایید کردند که مهدینار گفت: _هیس! بعد سرش را نزدیک قبر کرد و پس از لحظاتی گفت: _ممنون بابا! سپس سرش را بلند کرد و ادامه داد: _دوستان بابام گفت یه کم کار داره توی برزخ. وقتی برگشت، نشونه رو بهم میگه. البته گفت تا اون‌موقعی که برگردم، بشینم تاریخی‌ترین اثرم رو که ذره ذره‌ی وجودم رو براش گذاشتم، واستون بخونم! بعد هم شروع کرد به خواندن رمان زرد‌ترین پاییز. هنرجوها از ترسشان کاسته شده و خواب بر چشمانشان غلبه پیدا کرده بود. آن‌قدر که رفته رفته صدای خروپفشان بلند شد و همین باعث شد که مهدینار خواندنش را قطع کند و از جایش بلند شود. _جواب این کار زشتتون رو می‌گیرید...! مهندس محسن از طریق بلندگوی کائنات، اذان مغرب را گفت و پس از پایان اذان، مهمانان را به نماز جماعت، به امامت استاد مجاهد و سپس قرآن‌خوانی در مسجد کائنات دعوت کرد. همگی داشتند به سمت کائنات قدم برمی‌داشتند که علی املتی با فریاد گفت: _آهای، کسی اینجا مکانیکی بلده؟! رجینا هم که از جایش بلند شده بود و قصد رفتن به کائنات را داشت، برگشت و به سمت در باغ رفت. _چی شده داش؟! کی مکانیک لازم شده؟! _یه دختر خانومی بیرون باغ ماشینش خراب شده. بنده خدا تنهاست و کسی هم نیست که کمکش کنه. ببین می‌تونی براش کاری کنی یا نه! رجینا یک گاز محکم به سیب قرمزش زد و لُنگش را محکم در هوا تکاند. _بسپارش به من! به من میگن رجی کار راه بنداز! رجینا از باغ خارج شد و چشمش به آن دختر و ماشین خرابش افتاد. با قدم‌هایی تند خودش را به آنجا رساند و گفت: _سام علیک آبجی! دردش چیه؟! دختر که حجاب درست و درمانی نداشت، با صدای رجینا برگشت و گفت: _سلام آقا. نمی‌دونم والا. اینجا پارک کردم که برم کارم رو انجام بدم. وقتی برگشتم، دیگه روشن نشد که نشد! رجینا از اینکه برای اولین بار او را آقا صدا زده بودند، در پوست خودش نمی‌گنجید! به همین خاطر دستش را روی سینه‌اش گذاشت و زیرلب گفت: _آروم باش قلبم! آروم باش! یه آقا گفت دیگه. این بی‌جنبه بازیا دیگه چیه؟! سپس نگاهی به ماشین او انداخت و توانست پس از چند دقیقه وَر رفتن، آن را درست کند. _بفرما آبجی. از روز اولشم سالم‌تر! دختر دستی به موهای لَختش که از شالش بیرون زده بود کشید. _وای خیلی ممنون! نمی‌دونم چیجوری ازتون تشکر کنم. واقعاً لطف کردید! رجینا عرق پیشانی‌اش را پاک کرد و با حسی که نمی‌دانست از کجا می‌آید، به چشمان دختر زل زد...! #پایان_پارت31✅ 📆 #14030108 🆔 https://eitaa.com/joinchat/949289024Cec6ee02344

#باغنار2🎊 #پارت32🎬 سپس رجینا آب دهانش را قورت داد و بدون معطلی سرش را پایین انداخت. _نگو آبجی. این کارا واسه ما مثل آب خوردنه. حتی از اونم آسون‌تر! حالا بفرما داخل. چند دقیقه دیگه توی همین باغ شام میدن! یه لقمه بزنید، بعد برید! _نه، خیلی ممنون. باید برم. خیلی دیرم شده! رجینا از صدای نازک و دلربای دختر، خوشش آمده بود و قصد عقب‌نشینی هم نداشت. _دِ نشد دیگه آبجی! مگه اینکه از روی جنازه‌ی من رد شید. تا شام نخورید، من اجازه نمیدم برید. یعنی غیرتم اجازه نمیده! دختر که دید از پس زبان رجینا بر نمی‌آید، عاقبت تسلیم شد و به همراه او وارد باغ شد! بعد از نماز جماعت، استاد مجاهد سخنرانی کوتاهی انجام داد. در این میان کسانی که حین سخنرانی پچ پچ می‌کردند، مهندس محسن نزدیکشان می‌شد و با عبارات "حرف ممنوع! لطفاً به قوانین پایبند باشید و با نگه‌داشتن حرمت مسجد، به خودمان احترام بگذاریم" مهمانان را ارشاد می‌کرد. بعد از پایان سخنرانی و همچنین قرآن‌خوانی، استاد مجاهد میهمانان را به شام در سالن اصلی باغ دعوت کرد. سپس مهندس محسن با صدایی بلند گفت: _راس ساعت هشت درای مسجد بسته میشه. زود برید بیرون که لای در نمونید! میهمانان به سرعت از کائنات خارج می‌شدند و بانو شباهنگ که دم در مسجد ایستاده بود، به هریک از مهمانان کارت دعوت می‌داد. کارت دعوتی که چند هفته بعد، میهمانان را به کائنات فرا خوانده و قرار بود خود بانو شباهنگ در این جلسه، راجع به زن و ارزش او در اسلام و جوامع غربی صحبت کند. بانو نورسان داخل آشپزخانه داشت آخرین سَرهایش را به غذا می‌زد. دخترمحی با دمپایی بالای سر نورسان و دیگ غذا ایستاده بود که بانو نسل خاتم گفت: _چرا اینجا وایستادی عزیزم؟! برو به بقیه توی چیدن میز شام کمک کن دیگه! دخترمحی که چشم از دیگ برنمی‌داشت، با استرس گفت: _نمیرم بانو جان. می‌خوام اینجا وایستم تا وقتی نورسان درِ دیگ رو برداشت، با دمپایی سوسکای داخلش رو بکشم! بانو احد که نظاره‌گر آشپزی نورسان بود، پوزخندی زد و گفت: _توی این دیگ خورشت قورمه‌سبزیه، نه خورشت سوسک! در ضمن نگران نباش! این دفعه نورسان عالی کارش رو انجام داده و قراره یه شام خوشمزه و بهداشتی بخوریم. بعدشم اگه توش سوسک باشه، دیگه تا الان بخارپز شده و چیزی ازش باقی نمونده که بکشیش! بانوان باغ، به زیبایی میزهای شام را چیدند و مهمانان در کمال آرامش، شام را با دسر و نوشیدنی‌های مختلف میل کردند. اواخر مراسم بود که میزبانان مراسم، روی یک بلندی ایستادند که استاد مجاهد گفت: _خب برای سلامتی خودتون و شادی روح اموات صلواتی ختم کنید. همگی صلواتی فرستادند که استاد مجاهد ادامه داد: _خب از همگی ممنونیم که توی مراسم سالگرد مرحومان استاد واقفی و یاد شرکت کردید. ان‌شاءالله که توی شادیاتون جبران کنیم. اگه مشکل یا سوالی دارید، بفرمایید! یکی از مهمانان پرسید: _ببخشید من توی مراسم تشییع این مرحومان هم شرکت کرده بودم. اون موقع یه خانوم مهربونی بود که عکس اینا رو با خودش اینور و اونور می‌کرد و براشون زار می‌زد؛ ولی امشب ندیدمشون. می‌تونم بپرسم کجا هستن؟! بانو احد لبخندی زد و جواب داد: _بانو رایا رو می‌گید. ایشون رفتن راهیان نور و چند روز دیگه برمی‌گردن! دیگری پرسید: _ببخشید جناب احف، توی مراسمات قبلی گوسفنداتون هم بودن؛ ولی امشب از اونا هم خبری نبود. آیا اونا هم رفتن راهیان نور؟! احف لبخند زورکی‌ای زد. _من از طرف اونا ازتون عذر می‌خوام که نتونستن توی مراسم سال شرکت کنن. اینم بگم که اونا الان توی طویله‌ان و دارن خوابای شیرینی می‌بینن! یکی دیگر از مهمانان بلافاصله گفت: _اتفاقاً من رفتم طویله و یه سری بهشون زدم. ولی خب دوتاشون نسبت به مراسم پارسال کم شدن. می‌تونم بپرسم کجان؟! احف از آمار داشتن و همچنین فضولی آن‌ها کلافه شده بود که سچینه گفت: _درسته. یکیشون ببفه که واسه تحصیل رفته آلمان. اون یکی هم با زن و مادرزنش، برای کار رفته یونان! _دومیه، همون دوماد بانو طَهورا و شوهر پاندائه بود؟! _دقیقاً. اما پس از این حرف سچینه، مهمانان پچ پچ کنان گفتند: _دروغ میگن! من شنیدم اون ببفه رو عید قربان قربونی کردن؛ اونی هم که رفته خارج واسه کار و اینا، رفته پی عشق و حالش و زن و بچه و مادرزنش رو توی مملکت غریب تنها گذاشته! اعضا که از سوال‌های مهمانان خسته شده بودند، با یک خسته نباشید، پایان مراسم سال را اعلام کردند و مهمانان بلافاصله از باغ خارج شدند. مهدینار با دستانی مُشت کرده، به اطراف نگاهی انداخت که چشمش به یک مرد دوره‌گرد افتاد. مرد شلخته‌ای که واسه دل خودش می‌خواند و در قبرستان تلو تلو می‌خورد! مهدینار لبخند کش‌داری زد و به سمت مرد رفت و وقتی فهمید او مداح دوره‌گرد است، با خوشحالی از او خواست که بیاید و یک دهن برای هنرجوها و همچنین روح پدرش بخواند...! #پایان_پارت32✅ 📆 #14030108 🆔 https://eitaa.com/joinchat/949289024Cec6ee02344

پذیرای نقد و نظرات و پیشنهادات شما که قطعاً انگیزه‌ی ما نویسندگان در ادامه‌ی راه است👇💪🍃 🆔 https://eitaa.com/joinchat/821624896Cb1d729b741 برای جزئیات قرعه‌کشی هفتگی و گرفتن شانس به وسیله‌ی نظر دادن هم بزنید روی لینک زیر👇🍃 🆔 https://eitaa.com/ANARSTORY/11888 اگر هم در نظر دادن در گروه معذورید، در لینک ناشناس باغنار2 منتظرتان هستیم👇🍃 🆔 https://harfeto.timefriend.net/17102367773206