✅ صوفیان به بزرگ خود قطب می‌گویند. 🔺آنها قطب را صاحب کرامت و برترین اولیاء دانسته و معتقدند او انسان کامل است. اما برخی تعاریف دیگری از قطب ارائه کرده و گفته‌اند: 🔺«اولیاء به گمنامی زندگی می‌کنند و گمنام می‌میرند و به گفته هجویری از ایشان چهار هزار هستند که "مکتومانند" و یکدیگر را نمی‌شناسند و در همه حال از خلق خدا پنهان هستند. 🔺به عقیده صوفیه، نظام دنیا بر اولیاء استوار است و بزرگترین اولیاء "قطب" یا "غوث" نامیده می‌شود. قطب بزرگ‌ترین صوفی وقت و حاکم بر اولیاء است و هر وقت اراده کند، در فاصله یک چشم بر هم زدن، همه اولیاء از اطراف و اکناف دنیا گرد او جمع می‌شوند.» 📚 تاریخ تصوف در اسلام، ص 219 🔸بنا بر تعریفی که برخی از صوفیه از قطب کرده‌اند، آیا این تعریف بر قطب فرقه‌های مختلف صوفیه حمل می‌شود؟ کدام‌یک از ایشان مصداق چنین تعریفی هستند و در گمنامی به سر می‌برند؟ #نقد_تصوف #قطب #هجویری #نور_علی_تابنده #ثابت_علیشاه 🔰 @Adyanuniv🔰

💠رونق صوفیه از راه تقرب به سلاطین و حکام 🔸صوفیان برای رونق یافتن تصوف و دم و دستگاه خویش، از هر راهی برای گسترش آن استفاده می‌کردند. 🔹یکی از این راهها، تقرب صوفیان خصوصاً سران فرقه‌ی صوفیه به دستگاه سلطان وقت بود که نه تنها برابر حکام و سلاطین ستمگر و ظالم زمان خود خاموش بودند، بلکه ظلم و بی‌عدالتی آنان را توجیه کرده و حتی از آنان تمجید و تعریف هم می‌کردند. 🔻به‌عنوان نمونه وارد شده: «سلطان محمود غزنوی که در عرصه فرمانروایی کارنامه خوبی ندارد از مرکز حکومت خود (غزنین) برمی‌خیزد تا در خرقان به دیدار شیخ ابوالحسن خرقانی برود، که در این دیدار شیخ، سلطان را به حضور می‌پذیرد، او را تمجید کرده و جامه‌ای به ایشان اهدا می‌کند.»[1] 🔻همچنین هجویری که از مشایخ صوفی است، می‌نویسد: صوفی باید سلطان وقت را تمکین کند تا برکات آن بدو برسد.[2] 🔻در واقع تعریف و تمکین صوفیان از سلطان جائر، در راستای رونق پیداکردن خانقاه و مجالس آنان می‌باشد تا گزندی از طرف سلطان به آنان وارد نشود. پی‌نوشت ۱. تذکرۀ الاولیا، عطار نیشابوری، انتشارات صفی علیشاه، تهران، 1375 ش، ج 2، صص 128 و 131. ۲. کشف المحجوب، علی بن عثمان هجویری، انتشارات فرزان روز، تهران، ص 544. #نقد_تصوف #هجویری #سلطان_محمود_غزنوی 🔰 @adyanuniv 🔰

💠اصل چهله و ریاضت در نظر صوفیان 🔸هجویری درباره‌ی ریاضت و چله‌داشتن صوفیان گفته: «اصل چهله‌ی ایشان تعلق به حال موسی(علیه السلّام) دارد و اندر مقام مکالمه در ستاید، و چون خواهند که کلام خداوند عزوجلّ به سر بشنوند چهل روز گرسنه باشند و چون سی روز بگذرد مسواک کنند و از بعد آن ده روز دیگر باشند، لامحاله خداوند به سر ایشان سخن گوید از آنچه هر چه انبیا را بر اَظهار روا بود اولیا را بر اَسرار روا بود.»[1] 🔹این کلام هجویری در حالی است که در کتب روایی و متون تاریخی از اهل‌بیت (علیهم‌السلام) روایات زیادی درباره‌ی روزه و خاصیت آن و حکمت گرسنگی صادر شده است اما هیچ وقت کسی را به چهله گرفتن برای گرسنگی کشیدن و ریاضت‌های سخت تشویق نکردند و حتی از این کار نیز منع می‌‌کردند. 📚پی‌نوشت 1. هجویری، ابوالحسن علی بن عثمان، کشف المحجوب، به‌تصحیح و.ژکوفسکی، چاپ دهم، 1387ش، ص418. #نقد_تصوف #ریاضت #روزه #هجویری @adyanuniv 🔰

💠قربانی کردن طریقه‌ها برای اثبات حقانیت صوفیه 🔸برخی از طریقه‌های صوفیه برای آنکه دامان خود را از انحرافات مختلف پاک جلوه دهند، به انحراف طریقه‌های دیگر صوفیه اعتراف کرده و انحراف در سلوک و عمل را مخصوص طریقه‌هایی غیر از خود می‌دانند. 🔹این دسته معتقدند: «دست پرورده‌های این صوفی‌نمایان گروهی نادان، ظاهربین، ریاکار، بی‌اعتنا به شرع و... بوده‌اند. 🔻سرّاج در کتاب اللمع آنان را "مترسمین به تصوف" خوانده است.[1] و هجویری ایشان را "متصوف و مستصوف" قلمداد می‌کند.»[2] 🔰همچنین این دسته نشأت گرفتن فرقه‌هایی چون ملامتیه و قلندریه را نمونه‌ای بارز از تمایل صوفیان برای تشکیل گروه‌هایی با هنجارهایی مغایر با رسوم جامعه می‌پندارند. درصورتی که بیشتر فرقه‌های صوفیه از دیدگاه علمای دین دارای انحرافات مختلف هستند. 📚پی‌نوشت: 1. سراج طوسی ابونصر، اللمع فی التصوف، اساطیر، تهران، 1390، ص 409. 2. هجویری علی بن عثمان، کشف المحجوب، سروش، تهران، 1383، ص 49. #نقد_تصوف #طریقه #هجویری #اللمع عضویت در کانال👇 🔰 http://eitaa.com/joinchat/2778923026Ca3622cab5e🔰