✂️ برشی از یک کتاب #چرا_به_وحی_نیاز_داریم انسان پس از گسترش دانش هایش اگر چیزی را به دست بیاورد و چیزی را کشف کند ، همان‌هایی است که تجربه اش کرده و با آن روبرو بوده است و چه بسیار عوالمی که هنوز به آن نرسیده ایم و تجربه اش نکرده‌ایم و چه بسیار مراحلی که هنوز از آن بی‌خبریم و غافلیم . و به خاطر این #محدودیت در #دید و این#وسعت در #دیدگاهِ_هستی است که #انسان به سوی خدا می شتابد و از او می پرسد و از او می پذیرد . که به #تمام هستی آگاه است ؛ از تمام نفع ها و ضررها و از تمام اثر ها ؛ اثر یک غذا بر تمام سلول ها ، آن هم نه در یک سال و دو سال و هفتاد سال و در این محدودهٔ هستی و در این عالم ؛ که در تمام طول راه ، تا بینهایت . #انسان هنگامی که#تمام_راه را رفت ، آنگاه می‌یابد که اثر یک #نگاه ، اثر یک #خیال ، اثر یک #تصمیم ، بر تمام هستی و بر تمام عوالم تا چه اندازه بوده است و آنگاه می یابد که چقدر بر اثر بی توجهی و سرکشی ضرر کرده و زیان دیده است ... اما امروز خیلی هم که دوربین به دست بگیرد و از وسایل علمی اش کمک بستاند بیش از این محوطه ، بیش از این عالم را نمی‌بیند و نمی یابد و تجربه نمی کند . از این رو از آنچه از عوالم بعد می گذرد و از آنچه یک نگاه و یک لبخند و یک غذا و یک مشروب به دنبال می آورد نه در این محدوده بلکه در آن وسعت و در آن مرحله بیگانه است . این پیداست که ناچار با #وحی آشنا می‌شود و از خدا مدد می گیرد و خدا روح هایی را از #پلیدی جدا کرده و به #عصمت رسانده و او دل‌هایی را با #نور و با #فرقان همراه نموده و او برای آنها از تمام هستی حکایت کرده و بر طبق قانون هایی که بر تمام هستی در تمام راهِ انسان #حاکم هستند ، قانون‌هایی گذاشته و دستورهایی داده و به آنها سپرده است . 📚غدیر ، علی صفایی حائری ، ص ۱۹ و ۲۰ 🔰 کانال برشی از یک کتاب : http://eitaa.com/joinchat/1542979584C75868f9aed