بی گناه بودم و در بَندم کردند من شعرِ غزل بودم و آهنگم کردند قبرستانی از خاطرات مرده به دوشم فرمانده بودم و بی لشکرم کردند نَنِگرید اینگونه به من که من نقاش بودم و بی دستم کردند ابر‌های آسمانم تیره هستند من عاقل بودم که بی عقلم کردند #آینه‌نوشت

-کاش در تقویم هم روزِ تنهایی بود- -شاید این تنها را آن روز یادی کردند- #آینه‌نوشت

[بعد از مُراوده‌های سنگینِ دل با عقل تصمیم بر آن شد که تنها باشم] #آینه‌نوشت

-از کنارت میگُذَرَم به افق خیره شدی محل بگذاری جای تعجب دارد:) #آینه‌نوشت

-من و تو چون لنگه‌ی گوشواره‌ایم منِ بی تو ، توِ بی من، بی معناست #آینه‌نوشت

-ز روزی که گیسوی تو را دیدم به چَشم بدجور دلم میلِ به مشکی دارد :) #آینه‌نوشت

[شعبه‌ی دوم ندارد عشقِ معمولی من:)] #اینه‌نوشت

طَرار محتاجِ دِرهَم بود دزدی کرد! تو محتاجِ چه هستی که یار میدزدی؟ #آینه‌نوشت

گُم کرده‌ای نُت های آهنگ مرا؟ مهم نیست،بِنَواز به افتخارِ دیگری #آینه‌نوشت

با پاییز امسال بارانی نیامد که تو را یاد کنم، و تُ را تاب نمانده که آن روزِ بارانی را انکار کنی:) #آینه‌نوشت

خواستم شعر بِگویَم که فراموش شوی، ناگهان شعر به توصیف تو پرداخت. #آینه‌نوشت

-ما هم بلد بودیم دلبر شویم- حیف که یار، لبخندِ باعشوه و خمِ ابرو و مویِ‌پریشانِ رقیب را دید ولی حَیای ما را نه. #آینه‌نوشت

یعنی مرا دوست نداری؟پرسیدمُ انکاری بود فراموشم شده مَنفیست،پاسخِ پرسشِ انکاری‌ها #آینه‌نوشت

صراطِ مستقیممان کج بوده و به تو رسیدیم زلفِ یار پیچ و خم داشت و راحت نرسیدیم ما مشتاقیم به دیدار و تو رد میکنی ما را خبر داری عمر کوتاه است و ما به تو نرسیدیم؟ یادِ ماه شده ساکنِ ذهنِ تاریکِ رود تو ماه ، ما رود، هرگز به هم نرسیدیم بالا رفتن از کوه صعب بود،سخت بود اما تا به قله رسیدیم فهمیدیم اشتباه رسیدیم مهم نیست،خورشید غروب کرد،ماه پیدا شد اسمان تیره شد و باز هم به تو نرسیدیم #آینه‌نوشت