🕪ادامه بحث قبلی .......

✍ ﻭ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺿﻠﺎﻟﺖ(گمراهی) ﻛﻔﺎﺭ ﻭ ﻣﻨﺎﻓﻘﻴﻦ، ﻋﻴﻨﺎ (دقیقا) ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﺘﻘﻴﻦ، ﺩﺍﺭﺍی ﺩﻭ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﺳﺖ 🔸یکی ﺍﺯ ﻧﺎﺣﻴﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﺮﺩم 🔸ﻭ یکی ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﺯ ﻧﺎﺣﻴﻪ ﺧﺪﺍ، ﻛﻪ ﺍﻥ ﺷﺎء ﺍﻟﻠَّﻪ ﺑﻪ ﺯﻭﺩی ﺑﻴﺎﻧﺶ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ. 🖍ﻭ ﺩﺭ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺤﺚ ﺑﻪ ﺣﻴﺎت ﺩﻳﮕﺮی ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ، ﻛﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺣﻴﺎت ؛ ﺯﻧﺪگی ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﺮ می ﮔﻴﺮﻧﺪ ﺣﻴﺎتی ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﻌﻠﺎ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﻧﺴﺒﺖ به حيات(زندگی) ﺩﻧﻴﺎ ﺟﻨﺒﻪ ﺑﺎﻃﻦ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ، ﺣﻴﺎتی ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺯﻧﺪگی ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺁﻥ ﺣﻴﺎت ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻥ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻌﺚ ﻭ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻳﻜﺴﺮﻩ می ﺷﻮﺩ ....ﻭ ﺩﺭ (این) ﺑﻴﻦ، ﻣﺮگی، ﻭ ﺍﻧﻌﺪﺍمی(نابودی) ﻓﺎﺻﻠﻪ نمی ﮔﺮﺩﺩ، ﻫﻢ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ: 📖(ﺃَ ﻭَ ﻣَﻦْ ﻛﺎﻥَ ﻣَﻴْﺘﺎً ﻓَﺄَﺣْﻴَﻴْﻨﺎﻩُ، ﻭَ ﺟَﻌَﻠْﻨﺎ ﻟَﻪُ ﻧُﻮﺭﺍً، ﻳَﻤْﺸِﻰ ﺑِﻪِ ﻓِﻰ ﺍﻟﻨَّﺎﺱِ، ﻛَﻤَﻦْ ﻣَﺜَﻠُﻪُ ﻓِﻰ ﺍﻟﻈُّﻠُﻤﺎﺕِ ﻟَﻴْﺲَ ﺑِﺨﺎﺭِﺝٍ ﻣِﻨْﻬﺎ؟ #ترجمه_آیه_کریمه : ﺁﻳﺎ کسی ﻛﻪ ﻣﺮﺩﻩ ﻭ بی ﺟﺎﻥ ﺑﻮﺩ، ﺍﻭ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﻛﺮﺩﻳﻢ، ﻭ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﻧﻮﺭی ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻳﻢ، ﺗﺎ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻧﻪ ﻣﺮﺩم ﺁﻣﺪ ﻭ رﺷﺪ ﻛﺮﺩ، ﻣﺜﻞ کسی ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺘﻬﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ، ﻭ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺷﺪنی ﺑﺮﺍﻳﺶ ﻧﻴﺴﺖ؟) ﻛﻪ ﺍﻥ ﺷﺎء ﺍﻟﻠَّﻪ ﺑﻪ ﺯﻭﺩی ﺑﺤﺚ ﻣﺎ ﭘﻴﺮﺍﻣﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﺯﻧﺪگی ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ. ⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏ #تفسیر_بزرگ_المیزان 🌷🌷🌷🌷🌷 🆔https://eitaa.com/joinchat/466354245C43960bb755

📌[ﻣﻌﻨﻲ ﺍﻳﻤﺎﻥ ] 📖(ﻳﺆﻣﻨﻮﻥ): ﺍﻳﻤﺎﻥ، ﻋﺒﺎﺭﺗﺴﺖ ﺍﺯ ﺟﺎﻳﮕﻴﺮ ﺷﺪﻥ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ، ﻭ ﺍﻳﻦ ﻛﻠﻤﻪ ﺍﺯ ﻣﺎﺩﻩ (ء- م- ﻥ) ﺍﺷﺘﻘﺎﻕ يافته (گرفته شده) 🖍ﻛﺎَﻧّﻪ ﺷﺨﺺ ﺑﺎ ﺍﻳﻤﺎﻥ، ﺑﻪ كسى ﻛﻪ ﺑﺪﺭستى ﻭ ﺭﺍستى ﻭ ﭘﺎكى ﻭى ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩﻩ، ﺍﻣﻨﻴﺖ مى ﺩﻫﺪ يعنى ﺁﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﺩﻝ ﮔﺮمى ﻭ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ مى ﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﺩﺭ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺧﻮﺩﺵ ﺩﭼﺎﺭ ﺷﻚ ﻭ ﺗﺮﺩﻳﺪ نمى ﺷﻮﺩ، ﭼﻮﻥ ﺁﻓﺖ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﻭ ﺿﺪ ﺁﻥ ﺷﻚ ﻭ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺍﺳﺖ. 📌[ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻳﻤﺎﻥ ] 👤 ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﻗﺒﻠﺎ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻴﻢ، ﻣﻌﻨﺎيى ﺍﺳﺖ ﺩﺍﺭﺍى ﻣﺮﺍتبى ﺑﺴﻴﺎﺭ ﭼﻮﻥ ﺍﺫﻋﺎﻥ ﻭ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ، ﮔﺎهى ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﭼﻴﺰى ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺛﺮ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻥ ﭼﻴﺰ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﻣﺘﺮﺗﺐ ﻣﻴﺸﻮﺩ، ﻭ ﮔﺎهى ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺷﺪﻳﺪﺗﺮ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻃﻮﺭى ﻛﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﺭﻩ ﺍى ﻟﻮﺍﺯم ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﺘﻌﻠﻖ مى ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﮔﺎهى ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﺷﺪﻳﺪﺗﺮ ﻣﻴﺸﻮﺩ، ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﻟﻮﺍﺯم ﺁﻥ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﻣﻴﺸﻮﺩ، ﻭ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﺎ ﻧﺘﻴﺠﻪ مى ﮔﻴﺮﻳﻢ : ﻛﻪ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﻏﻴﺐ، ﻭ ﺑﻪ #ﺧﺪﺍى_ﺣﺎﺿﺮ ﻭ ﻧﺎﻇﺮ، ﻭ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﺟﺰﺍى ﺍﻭ، ﺩﺭ ﻳﻚ ﻃﺒﻘﻪ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ، ﺑﻠﻜﻪ ﻃﺒﻘﺎﺕ مختلفى ﺩﺍﺭﻧﺪ. ⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏ #تفسیر_بزرگ_المیزان 🌷🌷🌷🌷🌷 🆔https://eitaa.com/joinchat/466354245C43960bb755

(ﺑﺎﻟﻐﻴﺐ): #ﻛﻠﻤﻪ_ﻏﻴﺐ ﺑﺮ ﺧﻠﺎﻑ #ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻋﺒﺎﺭﺗﺴﺖ ﺍﺯ ﭼﻴﺰى ﻛﻪ ﺩﺭ ﺗﺤﺖ ﺣﺲ ﻭ ﺩﺭﻙ ﺁﺩمى ﻗﺮﺍﺭ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺁﻥ ﻋﺒﺎﺭﺗﺴﺖ ﺍﺯ #ﺧﺪﺍى_ﺳﺒﺤﺎﻥ، ﻭ #ﺁﻳﺎﺕ_ﻛﺒﺮﺍﻱ_ﺍﻭ، ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﺣﻮﺍﺱ ﻣﺎ ﻏﺎﻳﺒﻨﺪ، ﻭ يكى ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ #ﻭحى ﺍﺳﺖ، ﻛﻪ ﺩﺭ ﺟﻤﻠﻪ (ﻭَ ﺍﻟَّﺬِﻳﻦَ ﻳُﺆْﻣِﻨُﻮﻥَ ﺑِﻤﺎ ﺃُﻧْﺰِﻝَ ﺇِﻟَﻴْﻚَ ﻭَ ﻣﺎ ﺃُﻧْﺰِﻝَ ﻣِﻦْ ﻗَﺒْﻠِﻚَ) ﺍﻟﺦ ؛ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ. ✍ ﭘﺲ ﻣﺮﺍﺩ ﺍﺯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﻏﻴﺐ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﻳﻤﺎﻥ به وحى، ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺁﺧﺮﺕ، ﻋﺒﺎﺭﺗﺴﺖ ﺍﺯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻪ #ﺧﺪﺍى_ﺗﻌﺎلى 🖍ﻭ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﺪ ﺁﻳﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ به همه ﺍﺻﻮﻝ ﺳﻪ ﮔﺎﻧﻪ ﺩﻳﻦ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻗﺮﺁﻥ ﻛﺮﻳﻢ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﻭ ﺗﺎﻛﻴﺪ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﻧﻈﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺩﺭ ﻣﺤﺴﻮﺳﺎﺕ ﻭ ﻣﺎﺩﻳﺎﺕ ﻧﻜﻨﻨﺪ، ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺤﺮﻳﻚ مى ﻛﻨﺪ ﺑﻪ ﺍﻳﻨﻜﻪ : ﺍﺯ #ﻋﻘﻞ_ﺳﻠﻴﻢ ﻭ ﻟﺐّ ﺧﺎﻟﺺ ﭘﻴﺮﻭى ﻛﻨﻨﺪ. ⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏ #تفسیر_بزرگ_المیزان🌷🌷🌷🌷🌷 🆔https://eitaa.com/joinchat/466354245C43960bb755

✍ﻭﺟﻪ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﺑﻪ" ﺍﻳﻘﺎﻥ" ﺩﺭ" ﻭَ ﺑِﺎﻟْﺂﺧِﺮَﺓِ ﻫُﻢْ ﻳُﻮﻗِﻨُﻮﻥَ (ﻭَ ﺑِﺎﻟْﺂﺧِﺮَﺓِ ﻫُﻢْ ﻳُﻮﻗِﻨُﻮﻥَ) ﺍﻟﺦ 🖍ﻗﺒﻠﺎ #ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ_ﺭﺍﺳﺦ ﺑﻪ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﻭ ﻧﺒﻮﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻛﻠﻤﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﺁﻭﺭﺩ، ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺭﺍﺳﺦ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺑﻪ ﺁﺧﺮﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻛﺮﺩﻩ، ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﺪﺍﻥ ﺟﻬﺖ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻠﺎﺯﻣﻪ ﻳﻘﻴﻦ، ﻛﻪ ﻋﺒﺎﺭﺗﺴﺖ ﺍﺯ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﻜﺮﺩﻥ ﺁﺧﺮﺕ، ﻧﻴﺰ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ 🖍ﭼﻮﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﭼﻴﺰى ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻫﻴﭻ شكى ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ، ﺍﻣﺎ ﭘﺎﺭﻩ ﺍى ﺍﺯ ﻟﻮﺍﺯم ﺁﻥ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ مىﻛﻨد ﻭ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ عملى ﻣﻨﺎفى ﺑﺎ ﺍﻳﻤﺎﻧﺶ ﺍﻧﺠﺎم ﻣﻴﺪﻫﺪ ﺑﻪ ﺧﻠﺎﻑ ﻳﻘﻴﻦ ﻛﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎ ﻓﺮﺍﻣﻮشى ﻧﻤﻰ ﺳﺎﺯﺩ، ﻭ ﻣﻤﻜﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﺍﻧﺴﺎﻥ، ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﻣﺆﻣﻦ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﺣﺴﺎﺏ ﺑﺎﺷﺪ، ﻭ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﺎﻃﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺁﻥ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺭﻭﺯى ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺑﺤﺴﺎﺏ ﻛﻮﭼﻚ ﻭ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﻋﻤﺎﻟﺶ مى ﺭﺳﻨﺪ، ﻭ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺣﺎﻝ ﭘﺎﺭﻩ ﺍى ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺮﺗﻜﺐ ﺷﻮﺩ ﭼﻨﻴﻦ كسى ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺮﺗﻜﺐ ﮔﻨﺎﻩ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ، ﺑﻠﻜﻪ ﺍﺯ ﺗﺮﺱ، ﺑﻪ #ﻗﺮﻕ_ﮔﺎﻩﻫﺎى_ﺧﺪﺍ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﻫﻢ نمى ﮔﺮﺩﺩ. 🖍ﻫﻢ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺧﺪﺍى ﺗﻌﺎلى ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺁﻧﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ: 📖(ﻭَ ﻟﺎ ﺗَﺘَّﺒِﻊِ ﺍﻟْﻬَﻮﻱ ، ﻓَﻴُﻀِﻠَّﻚَ ﻋَﻦْ ﺳَﺒِﻴﻞِ ﺍﻟﻠَّﻪِ، ﺇِﻥَّ ﺍﻟَّﺬِﻳﻦَ ﻳَﻀِﻠُّﻮﻥَ ﻋَﻦْ ﺳَﺒِﻴﻞِ ﺍﻟﻠَّﻪِ، ﻟَﻬُﻢْ ﻋَﺬﺍﺏٌ ﺷَﺪِﻳﺪٌ، ﺑِﻤﺎ ﻧَﺴُﻮﺍ ﻳَﻮْمَ ﺍﻟْﺤِﺴﺎﺏِ ، #ترجمه : #ﺧﻮﺍﻫﺶ_ﻧﻔﺲ ﺭﺍ ﭘﻴﺮﻭى ﻣﻜﻦ، ﻛﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﮔﻤﺮﺍﻩ مى ﻛﻨﺪ، ﻛﺴﺎنى ﻛﻪ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ، ﻋﺬﺍبى ﺷﺪﻳﺪ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺭﻭﺯ ﺣﺴﺎﺏ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﺮﺩﻧﺪ) 🖍ﻭ ﻓﻬﻤﺎﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﺿﻠﺎﻟﺖ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻓﺮﺍﻣﻮشى ﺭﻭﺯ ﺣﺴﺎﺏ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﺑﺪﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺩﺭ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺤﺚ ﻓﺮﻣﻮﺩ: (ﻭَ ﺑِﺎﻟْﺂﺧِﺮَﺓِ ﻫُﻢْ ﻳُﻮﻗِﻨُﻮﻥَ)، ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺁﺧﺮﺕ ﺑﻮﺩﻥ، ﻭ ﺑﺪﺍﻥ ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺍﺷﺘﻦ، ﺗﻘﻮى ﺭﺍ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ ⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏ #تفسیر_بزرگ_المیزان 🌷🌷🌷🌷🌷 🆔https://eitaa.com/joinchat/466354245C43960bb755

ﺃُﻭﻟﺌِﻚَ ﻋَﻠﻲ ﻫُﺪﻱً ﻣِﻦْ ﺭَﺑِّﻬِﻢْ ﺍﻟﺦ ✍ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻫﻤﻪ ﺍﺵ ﺍﺯ ﺧﺪﺍى ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﻫﻴﭻ قسمتى ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ، ﻣﮕﺮ ﺑﻄﺮﻳﻖ ﻣﺠﺎﺯ ﮔﻮﻳﻲ، ﻛﻪ ﺑﺤﺚ ﻣﻔﺼﻠﺶ ﺍﻥ ﺷﺎء ﺍﻟﻠَّﻪ ﺑﻪ ﺯﻭﺩى ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ. 🖍ﺩﺭ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺤﺚ، ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻛﺮﺩﻩ، ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩى ﺩﻳﮕﺮ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺭﺍ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﺮﺩﻩ ﻛﻪ: ⬇⬇ 📖(ﻓَﻤَﻦْ ﻳُﺮِﺩِ ﺍﻟﻠَّﻪُ ﺃَﻥْ ﻳَﻬْﺪِﻳَﻪُ، ﻳَﺸْﺮَﺡْ ﺻَﺪْﺭَﻩُ يعنى كسى ﺭﺍ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻛﻨﺪ ﺳﻴﻨﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﮔﺸﺎﺩﻩ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ) ﻭ #ﮔﺸﺎﺩگی_ﺳﻴﻨﻪ، ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﻭﺳﻌﺖ آﻥ ﺍﺳﺖ، ﻭسعتى ﻛﻪ ﻫﺮ تنگی ﻭ ﺗﻨﮓ ﻧﻈﺮی ﻭ ﺑﺨﻞ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﻭﺭ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ، ﻭ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺟﺎی ﺩﻳﮕﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ: 📖(ﻭَ ﻣَﻦْ ﻳُﻮﻕَ ﺷُﺢَّ ﻧَﻔْﺴِﻪِ ﻓَﺄُﻭﻟﺌِﻚَ ﻫُﻢُ ﺍﻟْﻤُﻔْﻠِﺤُﻮﻥَ #ترجمه : کسی ﻛﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺨﻞ ﺩﺭﻭنی ﺣﻔﻆ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺴﺎنی ﺍﺯ ﺭﺳﺘﮕﺎﺭﺍﻧﻨﺪ) ✍ ﻟﺬﺍ می ﺑﻴﻨﻴﻢ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺁﻳﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺤﺚ ﻫﻢ ﻧﺎمی ﺍﺯ ﺭﺳﺘﮕﺎﺭی ﺑﺮﺩﻩ، می ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ: (ﺃُﻭﻟﺌِﻚَ ﻋَﻠﻲ ﻫُﺪﻱً ﻣِﻦْ ﺭَﺑِّﻬِﻢْ ﻭَ ﺃُﻭﻟﺌِﻚَ ﻫُﻢُ ﺍﻟْﻤُﻔْﻠِﺤُﻮﻥَ) .......ادامه در پست بعدی ...... ⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏ #تفسیر_بزرگ_المیزان 🌷🌷🌷🌷🌷 🆔https://eitaa.com/joinchat/466354245C43960bb755

✍ﺑﺤﺚ ﺭﻭﺍﻳﺘﻲ : (ﺷﺎﻣﻞ ﺩﻭ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﻏﻴﺐ ﻭ ﺍﻧﻔﺎﻕ ﺩﺭ ﺁﻳﻪ ﻛﺮﻳﻤﻪ) 🖍ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﻌﺎﻧﻲ ﺍﻟﺎﺧﺒﺎﺭ ﺍﺯ ﺍﻣﺎم ﺻﺎﺩﻕ ﻉ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺁﻣﺪﻩ، ﻛﻪ ﺩﺭ ﺫﻳﻞ ﺁﻳﻪ: (ﺍﻟَّﺬِﻳﻦَ ﻳُﺆْﻣِﻨُﻮﻥَ ﺑِﺎﻟْﻐَﻴْﺐِ) ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ: یعنی (ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻘﻴﺎم ﻗﺎﺋﻢ ﻉ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺣﻖ ﺑﺪﺍﻧﺪ) 🕪 ﻣﺆﻟﻒ: ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻨﺎ ﺩﺭ ﻏﻴﺮ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻧﻴﺰ ﺁﻣﺪﻩ، ولی ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺍﻳﺎﺕ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﺑﺎﺏ #ﺗﻄﺒﻴﻖ_کلی ﺑﺮ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺑﺎﺭﺯ ﺁﻧﺴﺖ. ﻭ ﺩﺭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻋﻴﺎشی ﺍﺯ ﺍﻣﺎم ﺻﺎﺩﻕ (ﻉ) ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺫﻳﻞ ﺟﻤﻠﻪ: (ﻭَ ﻣِﻤَّﺎ ﺭَﺯَﻗْﻨﺎﻫُﻢْ ﻳُﻨْﻔِﻘُﻮﻥَ)، ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ: یعنی ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢ، ﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺗﻌﻠﻴﻢ می ﻛﻨﻨﺪ، ﻭ ﻋﻠﻢ ﺭﺍ ﮔﺴﺘﺮﺵ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ. ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﻌﺎﻧﻲ ﺍﻟﺎﺧﺒﺎﺭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﻨﺎﺏ، ﻭ ﺩﺭ ﺫﻳﻞ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﻤﻠﻪ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺁﻣﺪﻩ، ﻛﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ: یعنی ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺩﺍﺩﻩ، ﻋﻠﻢ ﺭﺍ ﮔﺴﺘﺮﺵ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ، ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﻗﺮﺁﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺁﻣﻮﺧﺘﻴﻢ، ﺗﻠﺎﻭﺕ می ﻛﻨﻨﺪ. 🕪 ﻣﺆﻟﻒ: ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺭﻭﺍﻳﺖ مبنی ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﻧﻔﺎﻕ، ﺍﻋﻢ ﺍﺯ ﺍﻧﻔﺎﻕ ﻣﺎلی ﺑﺎﺷﺪ، ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮﺭ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ، ﻫﻢ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﻗﺒﻠﺎ ﮔﻔﺘﮕﻮﻳﺶ ﮔﺬﺷﺖ. ⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏ #تفسیر_بزرگ_المیزان 🆔@AlMiZAN22

✍ﺑﺤﺚ فلسفی (ﭘﻴﺮﺍﻣﻮﻥ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﺩﺭﺍﻛﺎﺕ ﺣﺴﻲ ﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﺣﺲ ﮔﺮﺍ) 🖍ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺤﺚ ﭘﻴﺮﺍﻣﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻨﺎ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺩﺍﺭﻳﻢ، ﻛﻪ ﺁﻳﺎ ﺟﺎﺋﺰ ﺍﺳﺖ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺮ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﺩﺭﺍﻙ ﻫﺎی حسی، یعنی ﺑﺮ ﻣﺒﺎنی عقلی ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻛﻨﺪ، ﻳﺎ ﻧﻪ؟ ...ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺧﻮﺩ یکی ﺍﺯ ﻣﺴﺎئلی ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻌﺮﻛﻪ ﺁﺭﺍء ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ غربی ﺍﺧﻴﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺭﻭی ﺁﻥ ﺍﺯ ﺩﻭ ﻃﺮﻑ ﺣﺮﻓﻬﺎ ﺯﺩﻩ ﺍﻧﺪ، ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻴﻢ ﻣﺘﺎﺧﺮﻳﻦ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﻏﺮﺏ ﺭﻭی ﺁﻥ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩگی ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ 🖍 ﻭ ﮔﺮ ﻧﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻗﺪﻣﺎء ﻭ ﺣﻜﻤﺎی ﺍﺳﻠﺎم، ﻓﺮقی ﻣﻴﺎﻥ ﺍﺩﺭﺍﻛﺎﺕ حسی ﻭ عقلی ﻧﮕﺬﺍﺷﺘﻪ، ﻫﺮ ﺩﻭ ﺭﺍ ﻣﺜﻞ ﻫﻢ ﺟﺎﺋﺰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ. ✍ﺑﻠﻜﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ: ﻛﻪ ﺑﺮﻫﺎﻥ علمی ﺷﺎﻧﺶ ﺍﺟﻞ ﺍﺯ ﺁﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﭘﻴﺮﺍﻣﻮﻥ ﻣﺤﺴﻮﺳﺎﺕ ﺍﻗﺎﻣﻪ ﺷﻮﺩ، ﺍﺻﻠﺎ ﻣﺤﺴﻮﺳﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻥ ﺟﻬﺖ ﻛﻪ ﻣﺤﺴﻮﺳﻨﺪ ﺷﺎﻣﻞ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ. ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ، ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﻏﺮﺏ، ﻭ ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﺩﺍﻧﻬﺎی ﺁﻧﺎﻥ، ﺑﺮ ﺁﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﺮ ﻏﻴﺮ ﺣﺲ ﺻﺤﻴﺢ ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﻛﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻋﻘﻠﻲ ﻣﺤﺾ، ﻏﺎﻟﺒﺎ ﻏﻠﻂ ﺍﺯ ﺁﺏ ﺩﺭ می ﺁﻳﺪ، ﻭ ﺑﺮﺍﻫﻴﻦ ﺁﻥ ﺑﺨﻄﺎ می ﺍﻧﺠﺎﻣﺪ، ﻭ ﻣﻌﻴﺎﺭی ﻛﻪ ﺧﻄﺎی ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺻﻮﺍﺑﺶ ﺟﺪﺍ ﻛﻨﺪ، ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ، ﭼﻮﻥ ﻣﻌﻴﺎﺭ ﺑﺎﻳﺪ ﺣﺲ ﺑﺎﺷﺪ، ﻛﻪ ﺩﺳﺖ ﺣﺲ ﻭ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺪﺍﻣﻦ ﻛﻠﻴﺎﺕ عقلی نمی ﺭﺳﺪ، ﻭ ﭼﻮﻥ ﺳﺮ ﻭ ﻛﺎﺭ ﺣﺲ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﺟﺰﺋﻴﺎﺕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻭقتی ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻴﺎﺭ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺑﺮﺍﻫﻴﻦ ﺭﺍﻩ ﻧﺪﺍﺷﺖ، ﺗﺎ ﺧﻄﺎی ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺻﻮﺍﺑﺶ ﺟﺪﺍ ﻛﻨﺪ، ﺩﻳﮕﺮ به چه ﺟﺮﺃﺕ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺑﺮﺍﻫﻴﻦ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻛﺮﺩ؟! ﺑﻪ ﺧﻠﺎﻑ ﺍﺩﺭﺍﻛﻬﺎی حسی، ﻛﻪ ﺭﺍﻩ ﺧﻄﺎی ﺁﻥ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ، ﺑﺮﺍی ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻭقتی ﻣﺜﻠﺎ ﻳﻚ ﺣﺒﻪ ﻗﻨﺪ ﺭﺍ ﭼﺸﻴﺪﻳﻢ، ﻭ ﺩﻳﺪﻳﻢ ﻛﻪ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﺩﺭﺍﻙ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻧﻤﻮﺩﻩ، ﺩﺭ ﺩﻩ ﺣﺒﻪ، ﻭ ﺻﺪ ﺣﺒﻪ ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻛﺮﺩﻳﻢ، ﻳﻘﻴﻦ می ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﭘﺲ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ کلی ﻗﻨﺪ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﻛﻬﺎی ﺫهنی ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﻧﻴﺰ ﺍﺛﺒﺎﺕ می ﻛﻨﻴﻢ. ﺍﻳﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﻏﺮﺑﻲ ﻫﺎ ﺍﺳﺖ، ﺑﺮ ﻋﺪم ﺟﻮﺍﺯ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﺮ ﺑﺮﺍﻫﻴﻦ ﻋﻘﻠﻲ، ﺍﻣﺎ ﺩﻟﻴﻠﺸﺎﻥ ﻋﻠﻴﻞ، ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺷﻜﺎﻝ ﺍﺳﺖ، ﺁﻥ ﻫﻢ ﭼﻨﺪ ﺍﺷﻜﺎﻝ. ...ادامه و جواب در ....پست بعدی ⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏ #تفسیر_بزرگ_المیزان 🆔@AlMiZAN22

✍ اوﻝ : ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﻘﺪﻣﺎتی ﻛﻪ ﺑﺮﺍی ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺁﻥ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﭼﻴﺪﻧﺪ ﻣﻘﺪﻣﺎتی ﺑﻮﺩ عقلی ، ﻭ ﻏﻴﺮ حسی ﭘﺲ ﺁﻗﺎﻳﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﻘﺪﻣﺎتی عقلی ، ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﺮ ﻣﻘﺪﻣﺎﺕ عقلی ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ، ﻏﺎﻓﻞ ﺍﺯ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﺩﻟﻴﻠﺸﺎﻥ ﺻﺤﻴﺢ ﺑﺎﺷﺪ، ﻣﺴﺘﻠﺰم ﻓﺴﺎﺩ ﺧﻮﺩﺵ ﻣﻴﺸﻮﺩ. 🔸ﺩﻭم : ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻏﻠﻂ ﻭ ﺧﻄﺎء ﺩﺭ ﺣﺲ، ﻛﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﺧﻄﺎء ﺩﺭ ﻋﻘﻠﻴﺎﺕ ﻧﻴﺴﺖ، ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺟﺎیی ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻛﻨﻨﺪ، ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺤﺴﻮﺳﺎﺕ ﻭ ﺩﻳﺪﻧﻴﻬﺎ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﺷﺪﻩ، ﭘﺲ ﺍﮔﺮ ﺻﺮﻑ ﺧﻄﺎء ﺩﺭ ﺑﺎبی ﺍﺯ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﻋﻠﻢ، ﺑﺎﻋﺚ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻋﻠﻢ ﺳﺪ ﺑﺎﺏ ﻧﻤﻮﺩﻩ، ﻭ ﺑﻪ کلی ﺍﺯ ﺩﺭﺟﻪ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺳﺎﻗﻄﺶ ﺑﺪﺍﻧﻴﻢ، ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻋﻠﻮم حسی ﻧﻴﺰ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩﻣﺎﻥ ﺳﻠﺐ ﺷﺪﻩ، ﻭ ﺑﻪ کلی ﺩﺭﺏ ﻋﻠﻮم حسی ﺭﺍ ﻫﻢ ﺗﺨﺘﻪ ﻛﻨﻴﻢ. 🔸ﺳﻮم ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺭ ﻋﻠﻮم حسی ﻧﻴﺰ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻣﻴﺎﻥ ﺧﻄﺎ ﻭ ﺻﻮﺍﺏ ﻣﻄﺎﻟﺐ، ﺑﺎ ﺣﺲ ﻭ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻧﻴﺴﺖ، ﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻋﻠﻮم عقلی ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺑﺎ ﻋﻘﻞ ﻭ ﻗﻮﺍﻋﺪ عقلی ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺣﺲ ﻭ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎ یکی ﺍﺯ ﻣﻘﺪﻣﺎﺕ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺍﺳﺖ 🖍ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻣﺜﻠﺎ ﻭﻗﺘﻲ ﺑﺎ ﺣﺲ ﺧﻮﺩ ﺧﺎﺻﻴﺖ ﻓﻠﻔﻞ ﺭﺍ ﺩﺭﻙ ﻛﻨﻴﻢ، ﻭ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺩﻫﻴﻢ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺫﺍﺋﻘﻪ ﭼﻪ ﺍﺛﺮی ﺩﺍﺭﺩ، ﻭ ﺁﻥ ﮔﺎﻩ ﺍﻳﻦ ﺣﺲ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻛﺮﺩﻳﻢ، ﺗﺎﺯﻩ ﻣﻘﺪﻣﺎﺕ ﻳﻚ ﻗﻴﺎﺱ ﺑﺮﻫﺎنی ﺑﺮﺍی ﻣﺎ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺷﺪﻩ، ﻭ ﺁﻥ ﻗﻴﺎﺱ ﺑﺪﻳﻦ ﺷﻜﻞ ﺍﺳﺖ: ﺍﻳﻦ ﺗﻨﺪی ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺑﺮﺍی ﻓﻠﻔﻞ ﺩﺍئمی ﻭ ﻳﺎ ﻏﺎلبی ﺍﺳﺖ، ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﺛﺮ ﭼﻴﺰ ﺩﻳﮕﺮی ﻣﻰ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺍی ﻓﻠﻔﻞ ﺩﺍئمی ﻳﺎ ﻏﺎلبی ﻧﻤﻴﺸﺪ ﻭلی ﺩﺍﺋﻤﻲ ﻭ ﻏﺎلبی ﺍﺳﺖ، ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺑﻪ ﻃﻮﺭی ﻛﻪ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ می ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﻫﻤﻪ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﺶ عقلی ﻭ ﻏﻴﺮ حسی ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻴﭽﻴﻚ ﺁﻧﻬﺎ ﭘﺎﻱ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ. 🔸ﭼﻬﺎﺭم : ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺗﻤﺎمی ﻋﻠﻮم حسی ﺩﺭ ﺑﺎﺏ ﻋﻤﻞ ﺑﺎ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ، ﻭ ﺍﻣﺎ ﺧﻮﺩ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺍﺛﺒﺎﺗﺶ ﺑﺎ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺴﺖ، ﻭ ﮔﺮ ﻧﻪ ﻟﺎﺯم می ﺁﻣﺪ ﻳﻚ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺗﺎ ﻟﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ، ﺑﻠﻜﻪ ﻋﻠﻢ به ﺼﺤﺖ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﻋﻘﻞ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ می ﺁﻳﺪ، ﻧﻪ ﺣﺲ ﻭ ﺗﺠﺮﺑﻪ، ﭘﺲ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﺮ ﻋﻠﻮم حسی ﻭ ﺗﺠﺮبی ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻧﺎﺧﻮﺩﺁﮔﺎﻩ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﺮ ﻋﻠﻮم عقلی ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ ✍ادامه این مبحث در پست بعدی .... ⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏ #تفسیر_بزرگ_المیزان 🆔@AlMiZAN22

🖍ﭘﻨﺠﻢ : ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺣﺲ، ﺟﺰ ﺍﻣﻮﺭ جزئى ﺭﺍ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺩﺭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻭ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺍﺳﺖ ﺩﺭﻙ نمى ﻛﻨﺪ ﺩﺭ ﺣﺎلى ﻛﻪ ﻋﻠﻮم حتى ﻋﻠﻮم حسى ﻭ ﺗﺠﺮبى، ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ، ﻛﻠﻴﺎﺕ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﺍﺻﻠﺎ ﺟﺰ ﺑﺮﺍى ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﻧﺘﺎﺋﺞ كلى ﺑﻜﺎﺭ نمى ﺭﻭﻧﺪ ....ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﺘﺎﺋﺞ ﻣﺤﺴﻮﺱ ﻭ ﻣﺠﺮﺏ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ✍ ﻣﺜﻠﺎ ﻋﻠﻢ ﺗﺸﺮﻳﺢ ﺍﺯ ﺑﺪﻥ ﺍﻧﺴﺎﻥ، ﺗﻨﻬﺎ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻨﺎ ﺭﺍ ﺩﺭﻙ مى ﻛﻨﺪ، ﻛﻪ ﻣﺜﻠﺎ ﻗﻠﺐ ﻭ ﻛﺒﺪ ﺩﺍﺭﺩ، ﻭ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ، ﻭ ﺩﻳﺪﻥ ﺍﻋﻀﺎى ﭼﻨﺪ ﺍﻧﺴﺎﻥ، ﻳﺎ ﻛﻢ ﻭ ﻳﺎ ﺯﻳﺎﺩ، ﻫﻤﻴﻦ ﺩﺭﻛﻬﺎى ﺟﺰئى ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﺍﻣﺎ #ﺣﻜﻢ_كلى ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻧﻤﻴﺪﻫﺪ، يعنى ﺍﮔﺮ ﺑﻨﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﺩﺭ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻭ ﺍﺗﻜﺎء ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﺣﺲ ﻭ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺍﻛﺘﻔﺎء ﻛﻨﻴﻢ، ﻭ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﻪ ﻋﻘﻠﻴﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ كلى ﺗﺮﻙ ﻛﻨﻴﻢ، ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻤﻜﻦ ﻧﻴﺴﺖ به اﺩﺭﺍكى كلى، ﻭ ﻓﻜﺮى ﻧﻈﺮى، ﻭ بحثى ﻋﻠﻤﻲ، ﺩﺳﺖ ﻳﺎﺑﻴﻢ .... ﭘﺲ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺣﺴﻲ ﻛﻪ ﺳﺮ ﻭ ﻛﺎﺭ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﺣﺲ ﺍﺳﺖ، ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻠﻜﻪ ﻟﺎﺯم ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺣﺲ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻧﻤﻮﺩﻩ، ﻭ ﺩﺭﻙ ﺁﻥ ﺭﺍ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ 🔸ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﻣﺴﺎئلى ﻛﻪ ﺳﺮ ﻭ ﻛﺎﺭ ﺑﺎ #ﻗﻮﻩ_ﻋﻘﻞ، ﻭ ﻧﻴﺮﻭى ﻓﻜﺮ ﺍﺳﺖ، ﺑﺎﻳﺪ به دﺭﻙ ﺁﻥ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻧﻤﻮﺩﻩ، ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ. 🖍ﻭ ﻣﺮﺍﺩﻣﺎﻥ ﺍﺯ ﻋﻘﻞ ﺁﻥ ﻣﺒﺪئى ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ #ﺗﺼﺪﻳﻘﻬﺎى_کلی، ﻭ ﺍﺣﻜﺎم ﻋﻤﻮمى ﺑﺪﺍﻥ منتهی ﻣﻴﺸﻮﺩ، ﻭ ﺟﺎى ﻫﻴﭻ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﻧﻴﺴﺖ، ﻛﻪ ﺑﺎ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺮﻭيى ﻫﺴﺖ 🔸یعنی ﻧﻴﺮﻭيى ﺑﻨﺎم #ﻋﻘﻞ ﺩﺍﺭﺩ، ﻛﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﻣﺒﺪء ﺻﺪﻭﺭ ﺍﺣﻜﺎم كلى ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻝ ﭼﻄﻮﺭ ﺗﺼﻮﺭ ﺩﺍﺭﺩ، ﻛﻪ ﻗﻠﻢ ﺻﻨﻊ ﻭ ﺗﻜﻮﻳﻦ ﭼﻴﺰى ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺩمى ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﺪ، ﻛﻪ ﻛﺎﺭﺵ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﻭ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺧﻄﺎ ﺑﺎﺷﺪ؟ ﻭ ﻳﺎ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍى ﻛﻪ ﺻﻨﻊ ﻭ ﺗﻜﻮﻳﻦ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﺧﻄﺎ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ؟ ✍ ﻣﮕﺮ ﻏﻴﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻜﻮﻳﻦ ﻭقتى ﻣﻮﺟﻮﺩى ﺍﺯ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺭﺍ به وﻇﻴﻔﻪ ﺍى ﻭ ﻛﺎﺭى ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﻣﻴﺪﻫﺪ، ﻛﻪ ﻗﺒﻠﺎ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍى ﺧﺎﺭجى ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻭ ﺁﻥ ﻓﻌﻞ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺤﺚ يعنى ﻋﻘﻞ، ﻭقتى ﺻﻨﻊ ﻭ ﺗﻜﻮﻳﻦ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ به وﺩﻳﻌﺖ مى ﮔﺬﺍﺭﺩ، ﺗﺎ ﺣﻖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺎﻃﻞ ﺗﻤﻴﺰ ﺩﻫﺪ، ﻛﻪ ﻗﺒﻠﺎ ﺧﻮﺩ ﺻﻨﻊ ﻣﻴﺎﻥ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺗﻤﻴﺰ ﺑﻴﻦ ﺣﻖ ﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍى ﺧﺎﺭجى ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﭼﻄﻮﺭ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍى ﻣﻴﺎﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩى (ﻋﻘﻞ) ﻭ ﻣﻌﺪﻭمى (ﺧﻄﺎ) ﺑﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﻛﻨﺪ؟ ﭘﺲ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻋﻘﻞ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺧﻄﺎ نمى ﺭﻭﺩ، ﺑﻠﻜﻪ ﺍﺻﻠﺎ ﻣﻴﺎﻥ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺧﻄﺎ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍى ﻧﻴﺴﺖ. ✍ﻭ ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ مى ﺑﻴﻨﻴﻢ ﮔﺎهى ﻋﻘﻞ ﻭ ﻳﺎ ﺣﻮﺍﺱ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺩﺭﻙ ﻣﺴﺎﺋﻞ عقلى ﻭ ﻳﺎ حسى ﺑﺨﻄﺎ مى ﺭﻭﻧﺪ، ﺍﻳﻦ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻴﺎﻥ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺣﻮﺍﺱ ﻣﺎ ﺑﺎ ﺧﻄﺎ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍى ﺍﺳﺖ، ﺑﻠﻜﻪ ﻋﻠﺖ ﺩﻳﮕﺮى ﺩﺍﺭﺩ، ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﺍﻱ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺟﺎیی ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻛﺮﺩ، ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺟﺎی ﺑﻴﺎﻥ ﺁﻥ ﻧﻴﺴﺖ (ﻭ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ). (پایان دلیل فلسفی اول ) 📎دلیل فلسفی دوم در پست بعدی ان شاءالله تعالى ⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏ #تفسیر_بزرگ_المیزان 🆔@AlMiZAN22

✍ بحث فلسفی ﺩﻳﮕﺮ (ﺩﺭ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻭﺟﻮﺩ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺭﺩ ﺑﺮ ﺳﻮﻓﺴﻄﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﺷﻜﺎﻛﺎﻥ) 🖍ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺳﺎﺩﻩ ﺍی ﻛﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻠﺎﺡ ﭘﺸﺖ ﻭ ﺭﻭی ﺩﺳﺖ ﺭﺍ ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻨﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ می ﻳﺎﺑﺪ، ﻛﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﭼﻴﺰ ﻋﻴﻦ ﺧﺎﺭجی ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭﻙ ﻣﻴﻜﻨﺪ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻋﻠﻢ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﻭ ﻭ ﺁﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ...ﻭ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺩگی ﺭﺍ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺩﺍﺭﺩ ﺗﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩی ﺩﭼﺎﺭ ﺷﻚ ﻭ ﺗﺮﺩﻳﺪ، ﻭ ﻳﺎ ﻇﻦ- ﻛﻪ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻋﻠﻢ، ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ ﺍﺯ ﺷﻚ ﺍﺳﺖ- ﺑﮕﺮﺩﺩ، ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻛﻪ ﺗﺎ ﻛﻨﻮﻥ ﺩﺭ ﻣﺴﻴﺮ ﺯﻧﺪگی ﻭ ﻣﻌﺎﺵ ﺩﻧﻴﻮﻳﺶ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺭﺍ می ﻓﻬﻤﻴﺪﻩ ﻭ ﺩﺭﻙ ﻣﻴﻜﺮﺩﻩ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻋﻠﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻋﻠﻢ ﺑﻴﻦ ﺍﻭ ﻭ ﻣﺪﺭﻛﺎﺗﺶ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺑﻮﺩﻩ، ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﻫﻢ ﺑﺎﻳﺪ سعی ﻛﻨﺪ ﺑﺎ ﭼﺮﺍﻍ ﻋﻠﻢ ﻗﺪم ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ، ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ ﻭقتی می ﺑﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﮔﺎهی ﺩﺭ ﻓﻬﻢ ﻭ ﺩﺭﻛﺶ ﺩﭼﺎﺭ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ می ﺷﻮﺩ، ﺍﻳﻦ ﺗﻮﺟﻬﺶ ﺑﻴﺸﺘﺮ می ﺷﻮﺩ، ﭼﻮﻥ ﻓﻜﺮ می ﻛﻨﺪ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺧﺎﺭﺝ ﻭ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺍﺯ ﺫﻫﻦ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﺧﻄﺎ ﻭ غلطی ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ- ﭼﻮﻥ ﮔﻔﺘﻴﻢ ﺧﻄﺎ ﻭ ﻏﻠﻂ ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻴﺰی ﻛﻪ ﺩﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﻧﻴﺴﺖ- ﺍﻳﻨﺠﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﻳﻘﻴﻦ می ﻛﻨﺪ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩﺵ ﺣﻘﻴﻘﺘﻲ ﻫﺴﺖ ﺑﻨﺎم #ﻋﻠﻢ، (ﻳﻌﻨﻲ ﺍﺩﺭﺍكى ذهنى، ﻛﻪ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﻧﻘﻴﺾ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﺍﺳﺖ) 🖍ﻭ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻴﺘﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺫﻫﻦ ﺳﺎﺩﻩ ﻳﻚ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ مى ﻳﺎﺑﺪ. 🔸ﻭقتى ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﻗﻌﺮ ﺍﻧﺒﻴﻖ علمى ﻫﻢ ﻭﺍﺭسى مى ﻛﻨﻴﻢ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺑﺤﺚ ﻫﺎى ﻃﻮﻟﺎنى ﻭ ﺟﺴﺘﺠﻮﻫﺎﻱ پی ﮔﻴﺮ، ﺑﺎﺯ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﺘﻴﺠﻪ می ﺭﺳﻴﻢ ﻛﻪ ﺫﻫﻦ ﺳﺎﺩﻩ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩ. 🎤ﺯﻳﺮﺍ ﻭقتی ﺍﺩﺭﺍﻛﻬﺎی ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﻗﻌﺮ ﺍﻧﺒﻴﻖ ﻗﺮﺍﺭ می ﺩﻫﻴﻢ، ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﺠﺰﻳﻪ ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻞ می ﻛﻨﻴﻢ، می ﺑﻴﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺩﻭ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻣﻨﺘﻬﻲ می ﺷﻮﻧﺪ، ﻛﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺑﺘﺪﺍئی ﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻫﻴﭻ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺍی ﻧﻴﺴﺖ، ﻭ ﺁﻥ ﺩﻭ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺍﺑﺘﺪﺍﻳﻲ ﻭ ﺑﺪﻳﻬﻲ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ١- (ﻫﺴﺖ ﻭ ﻧﻴﺴﺖ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺟﻤﻊ نمی ﺷﻮﻧﺪ) ٢- (ﻫﺴﺖ ﻭ ﻧﻴﺴﺖ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﻠﺐ ﻧﻤﻴﺸﻮﻧﺪ)، ﺳﺎﺩﻩ ﺗﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﻣﻤﻜﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻮﺟﻮﺩی ﻫﻢ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻫﻢ ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﻭ ﻧﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻧﻪ ﻧﺒﺎﺷﺪ ادامع پست بعدی ............. #تفسیر_بزرگ_المیزان 🆔@AlMiZAN22

🖍ﺩﻟﻴﻞ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺁﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﺪﻳﻬﻲ ﻭ ﻳﺎ علمی ﻧﻴﺴﺖ، ﻣﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻣﻴﺘﺶ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻗﻀﻴﻪ ﺑﺪیهی ﻭ ﺍﻭلی ﺍﺳﺖ 🔸حتی ﺍﮔﺮ ﻓﺮﺽ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺷﻚ ﺩﺍﺭﻳﻢ، ﺑﺎﺯ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺷﻚ ﺧﻮﺩ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻗﻀﻴﻪ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﭼﻮﻥ ﻣﻤﻜﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻫﻢ ﺷﻚ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻭ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺣﺎﻝ ﺷﻚ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ، ﻭ ﻭقتی ﺑﺪﺍﻫﺖ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻗﻀﻴﻪ ﺛﺎﺑﺖ ﺷﺪ، ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺗﺼﺪیقی ﻭ علمی ﻛﻪ ﻣﺎ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﺑﻪ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺁﻧﻴﻢ ﺛﺎﺑﺖ ﻣﻴﺸﻮﺩ 🔸ﻣﺴﺎئلی ﻛﻪ ﺁﺩمی ﺩﺭ ﻧﻈﺮﻳﻪ ﻫﺎی ﻋﻠﻤﻴﺶ، ﻭ ﺩﺭ ﺍﻋﻤﺎﻟﺶ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﺑﺪﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ. ﺁﺭی ﻫﻴﭻ ﻣﻮقفی علمی ﻭ ﻫﻴﭻ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺍی علمی ﭘﻴﺶ ﻧﻤﻴﺎﻳﺪ، ﻣﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﺗﻜﻴﻪ ﮔﺎﻩ ﺁﺩمی ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻮﻗﻒ ﻋﻠﻢ ﺍﺳﺖ .....حتی ﺁﺩمی ﺷﻚ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻋﻠﻢ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻣﻴﺪﻫﺪ، ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻇﻦ ﺧﻮﺩ، ﻭ ﻳﺎ ﺟﻬﻞ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ، ﻳﻚ ﺟﺎ ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﻋﻠﻢ ﺩﺍﺭﺩ، ﺟﺎیی ﺩﻳﮕﺮ ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺷﻚ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺟﺎیی ﺩﻳﮕﺮ ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﻇﻦ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺟﺎی ﭼﻬﺎﺭم ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﻧﺎﺩﺍﻥ ﺍﺳﺖ. 📄ﺗﺎ ﺑﺠﺎﻳﻲ ﺭﺳﻴﺪ ﺩﺍﻧﺶ ﻣﻦ ﻛﻪ ﺑﺪﺍﻧﻢ ﻫﻤﻲ ﻛﻪ ﻧﺎﺩﺍﻧﻢ 👤 ﻣﺘﺮﺟﻢ(سید محمدباقرهمدانی) ﭘﺲ ﺍﺣﺘﻴﺎﺝ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﻤﺎمی ﻣﻮﺍﻗﻒ ﺯﻧﺪﮔﻴﺶ ﺑﻪ ﻋﻠﻢ، ﺑﺪﺍﻥ ﺣﺪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ حتی ﺩﺭ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺷﻚ ﻭ ﻇﻦ ﻭ ﺟﻬﻠﺶ ﻧﻴﺰ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﺑﻪ ﻋﻠﻢ ﺍﺳﺖ. 🎙ﻭلی ﻣﻊ ﺍﻟﺎﺳﻒ ﺩﺭ ﻋﺼﺮ ﻳﻮﻧﺎﻧﻴﻬﺎ ﺟﻤﺎعتی ﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪﻧﺪ، ﺑﻨﺎم ﺳﻮﻓﺴﻄﺎﺋﻴﻬﺎ، ﻛﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻋﻠﻢ ﺭﺍ ﺍﻧﻜﺎﺭ ﻛﺮﺩﻧﺪ، ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺍﺻﻠﺎ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﻋﻠﻢ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ، ﻭ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﻫﺮ ﭼﻴﺰی ﺷﻚ ﻣﻲ ﻛﺮﺩﻧﺪ، ﺣﺘﻲ ﺩﺭ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ، ﻭ ﺩﺭ ﺷﻜﺸﺎﻥ ﻫﻢ ﺷﻚ ﻣﻲ ﻛﺮﺩﻧﺪ، ﺟﻤﻌﻲ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻨﺎم ﺷﻜﺎﻛﻬﺎ، ﻛﻪ مسلکی ﻧﺰﺩﻳﻚ ﻣﺴﻠﻚ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ، ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭی ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ، ﺁﻧﻬﺎ ﻫﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﻋﻠﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ، ﻭ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﺧﻮﺩ، ﻳﻌﻨﻲ ﺍﺩﺭﺍﻛﺎﺕ ﺧﻮﺩ، نفی ﻧﻤﻮﺩﻩ، ﻭ ﺑﺮﺍی ﺧﻮﺩ ﺍﺩﻟﻪ ﺍی ﺗﺮﺍﺷﻴﺪﻧﺪ. ادامه مبحث پست بعدی ...... ⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏ #تفسیر_بزرگ_المیزان 🆔@AlMiZAN22