❇️ #ادامه_قضیه سید محمدباقر شفتی... 🔹️ در بین راه که از #خرابه‌ای عبور می‌کرد چشمش به سگی در گوشه‌ی خرابه افتاد که ضعیف و لاغر است و بچه‌های آن برای خوردن شیر از پستان مادر دور آن جمع شده‌اند، و معلوم است که به واسطه #گرسنگی شیر در پستان ندارد. 🔹️ آن عالم با دیدن این منظره دلش به حال آن سگ سوخت و سیر کردن شکم آن سگ و بچه‌هایش را بر سیر کردن شکم خود و عائله‌اش #ترجیح داد و آن شُشِ گوسفند را به جلو آن‌ها انداخت و خود به تماشا ایستاد... 🔹️ آن‌ها شتابان به‌طرف آن شُش حرکت کردند و با اشتها و رغبت زیاد آن را خوردند، عالم مزبور از این جریان لذت می‌برد که هر چند خود و عائله‌اش سخت گرسنه ماندند ولی توانسته است در نتیجه #ایثار، شکم حیوانی را با بچه‌هایش سیر کند. 🔹️ سگ پس‌از خوردن رو به آسمان کرد!! گویا دعا کرد 🤲 این عمل ایشان مصداق #آیه:《و یؤثرون على أنفسهم ولو کان بهم خصاصةٌ》است که در مقام مدح و تمجید از فقیرانی است که تأمین احتیاج دیگر محتاجان را بر خود مقدم می‌دارند و ایثار می‌کنند. 📚 قصص العلماء، ص۱۴۱ ؛ اسلام مجسم، ج۱، ص۵۸. زندگانی عالمان | عضو شوید👇 https://eitaa.com/Alemin