مخاطبه با قرآن، روز یازدهم.mp3
1.42M
🌙 مخاطبه با قرآن (۱۱)
«مَنْ قُدِرَ عَلَيْهِ رِزْقُهُ فَلْيُنْفِقْ مِمَّا آتَاهُ اللَّهُ»
#روزیازدهم #رمضان۱۴۰۲ #محمدحسینقدوسی
#درمکتبعلامهطباطبایی
مدرسه معارف علامه طباطبایی
🌙 مخاطبه با قرآن (۱۱) «مَنْ قُدِرَ عَلَيْهِ رِزْقُهُ فَلْيُنْفِقْ مِمَّا آتَاهُ اللَّهُ» #روزیا
🌙 مخاطبه با قرآن (۱۱)
«وَمَنْ قُدِرَ عَلَيْهِ رِزْقُهُ فَلْيُنْفِقْ مِمَّا آتَاهُ اللّه»
قرآن در تعاليم خود به ما نشان مىدهد كه اوضاع جهان گاهى برعكس آن چيزى است كه ما فكر و محاسبه مىكنيم، و انتظار داريم؛ كسى كه معيشت سختی دارد، انفاق بيشترى بكند! ما فكر مىكنيم كسى كه معيشتاش سخت است، بايد حسابگرى بيشترى داشته باشد؛ اما قرآن به ما مىآموزد كه معكوس اين امر درست است. اين معكوس بودن در بسيارى از حالات و محاسبات و سنن اين جهان در جريان، و حاكم بر اين جهان است.
قرآن كه آيينهى جهان و چكيدهى هستى است، و حقيقتِ هستى در آن متمركز شده است؛ آيينهاى ست كه به زبان ما نازل شده، و به ما اين حركت معكوس و حسابهاى معكوس را نشان مىدهد. دليل تفاوتِ انتظار ما از حقيقت اين جهان و آن چيزى كه قرآن به ما نشان مىدهد، اين است كه ما به خويش، نگاهی متناهى و كوچك داريم، و براى خود ظرفِ محدودى در نظر مىگيريم، كه اين ظرف نه تنها بزرگ نمىشود، بلكه انتهاى حركت و توجه و خواست و زندگى ماست. انسان محدودى كه مىخورد، مىآشامد، و گاهى معنويتى به آن مىافزايد؛ گاهى كارِ خير و نمازى محدود...!
اما در حقيقتِ هستى كه عجين با حقيقتِ انسان است؛ ظرفِ نامتناهى انسان، تجلّى پيدا مىكند. هر حركت ما به دليل اينكه اين ظرف را تحتالشعاع قرار مىدهد، نتايجى درست ضد انتظار ما دارد! انسانی كه معيشت سختی دارد، وقتى انفاق مىكند، ظرفش بزرگ مىشود؛ و اين ظرف بزرگ، در معيشت مادى و معنوى او آثارى دارد كه خلاف انتظار است.
اما ما اين ظرف و استعداد و توانايى نامتناهى كه در انسان وجود دارد را در نظر نمىگيريم، یا آن را محدود در نظر داريم؛ به همين سبب تنها چيزى كه در نظر مىگيريم، رزق و معيشت است كه در اينجا فقط با صرفهجويى، در ذهن ما بيشتر و بيشتر مىشود. در حاليكه حقيقتِ اين جهان با استعدادِ نامتناهى انسان عجين شده است؛ اين جهان درست شده تا اين استعداد به نتيجه برسد. آنهايى كه اين حقيقت را درك مىكنند: «يَتَفَكَّرونَ في خَلْقِ السَّمواتِ و الأَرْضِ، رَبّنا ما خَلَقْتَ هذا باطلاً»؛
اگر بنا بر اين بود كه هدفِ خلقت، خوردن و آشاميدن و زندگى كردن، و اندكى معنويت باشد؛ اگر هر امر متناهى ولو امر معنوىْ هدفِ اين جهان بود، نياز به هبوط انسان به اين سرزمين سختیها نبود! آن عشقى كه قرار است ما به آن برسيم، و آن مقام خليفةاللهى است، با توجه به استعداد بینهايتِ انسان بدست مىآيد و نه چيز ديگر. اين استعدادْ محاسباتِ جهان را دگرگون مىكند، و ما چون آن نامحدود را نمىطلبيم، و مىخواهيم خودمان را راحت كنيم، معكوس اين امر را انتظار داريم، و چون اين انتظار را داريم، خويشتنِ نامتناهىمان را فراموش مىكنيمغ و چون فراموش مىكنيم، حقيقتِ محاسباتِ اين جهان را از دست مىدهيم. اما قرآن به ما يادآورى مىكند؛ «مَنْ قُدِرَ عَلَيْهِ رِزْقُهُ فَلْيُنْفِقْ مِمَّا آتَاهُ اللَّهُ»
#روزیازدهم #رمضان۱۴۰۲ #محمدحسینقدوسی
#درمکتبعلامهطباطبایی
👁 «مدرسه معارف علامه طباطبایی» را دنبال کنید:
ایتا | بله | تلگرام | اینستا | آپارات